Απάντηση: ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ
Επειδή η παραλογοτεχνία τών βλαμένων του συστήματος με απωθούσε ανέκαθεν, επιστρέφω συχνά σε έργα που θεωρώ οτι διατηρούν σταθερά την λογοτεχνική τους αξία.
Ο Κέρτες με τον πλέον ανατρεπτικό αλλά και ρεαλιστικό τρόπο περιγράφει την ζωή ενός 15χρονου Εβραίου της Βουδαπέστης στά στρατόπεδα συγκέντρωσης τών Ναζί,'Γιατί ήρθες εδώ?'τόν ρωτούν 'Απλά με κατέβασαν απο το τραμ'απαντά...
Στο βιβλίο δεν υπάρχει τίποτα το ηρωϊκό και η φρίκη ειναι παρούσα παντού μέσα απο την αποστασιοποιημένη αφήγηση.Τα κρεματόρια ειναι εκεί αλλά δεν τα βλεπει,απλά τα 'μυρίζει'γιατί αν τάχε δεί τώρα θάταν νεκρός.
Συγκλονιστικότερη περιγραφή τής απο-ανθρωποποίησης του ανθρώπου ,μέσα απο την προσπάθεια επιβίωσης,την ανία ,την αδιαφορία την βαρεμάρα αλλά πρωτίστως τον ιδρυματισμό στο στρατόπεδο ,όπου τα πάντα φαίνονται 'φυσιολογικά'-η πείνα,οι εκτελεσεις οι ξυλοδαρμοι,οι ασθένειες,οι θανατοι τα κρεματόρια-και η οποία απο-ανθρωποποίηση οδηγεί όταν αυτός ελευθερώνεται στην αίσθηση της 'ευτυχίας τών στρατοπέδων',δύσκολα μπορεί να ξαναγραφτεί.
''Το μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο'του Ιμρε Κέρτες θάταν παράλογο να προταθεί σε ηλίθιους φασίστες γιατί δεν θα το καταλάβουν.
Αποτελεί ομως το πλέον ουμανιστικό μέσα στην επιφανειακή 'απανθρωπιά'του έργο που καταδεικνύει οτι ο Ναζισμός πάνω απ'όλα μετατρέπει τον άνθρωπο σε 'πράγμα' πού αν ειναι τυχερός και επιβιώσει απλά ανασαίνει με δυσκολία.
O Ίμρε Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944 εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς και ένα χρόνο αργότερα στο Μπούχενβαλντ. Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια ως μεταφραστής (ανάμεσα στις μεταφράσεις του έργα των Φρόυντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ κ.ά.), έγινε γνωστός το 1975 ήδη με το πρώτο του βιβλίο Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο.
Στη Γερμανία χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας. Ακολούθησαν τα έργα του Το φιάσκο (1988), Η αγγλική σημαία (1990), Θρήνος για ένα αγέννητο παιδί (1990), Ημερολόγιο της γαλέρας (1992) και Εγώ, ένας άλλος (1997). Τα τελευταία χρόνια ζει στο Βερολίνο. Τον Oκτώβριο του 2002 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του – και ήταν ένα Νόμπελ που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
