ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Δύσκολη απάντηση......
Κατα αρχήν να πω πως ανήκω σε κατηγορία που πριν τουλάχιστον δύο χρόνια μου αρκούσε να έχω έναν η δύο δίσκους το πολύ απο κάποιον καλλιτέχνη που με ενδιέφερε και μόνο τον τελευταίο καιρό έχω μπει στην διαδικασία να προσπαθώ να ακούσω το σύνολο ή αρκετά μεγάλο μέρος του συνόλου της δισκογραφίας κάποιου, όσο αυτό είναι εφικτό δηλαδή γιατί κατα περιπτώσεις μιλάμε και για τεράστια δισκογραφία που χρειάζεται αρκετό χρόνο για να την ανακαλύψει κάποιος.Οπότε η άποψη μου στερείται βασικών γνώσεων και προσανατολίζεται σε συγκεκριμένα είδη και για συγκεκριμένες περιόδους ακόμα.
Απο αυτούς λοιπόν που έχω ψάξει λίγο περισσότερο και που βέβαια θέλει δουλειά ακόμα το θέμα ξεχωρίζω τους Stevie Wonder, Quincy Jones, Lalo Schifrin και Ennio Morricone.
Με τον Stevie σχεδόν έχω "καθαρίσει". Στον Quincy προσπαθώ και θέλω να ψαχτώ περισσότερο αλλά προς το παρόν έχω παρασυρθεί απο τους άλλους δύο.Βρίσκομαι λοιπόν μεταξύ Morricone και Schifrin.Απο τους δύο λοιπόν o Ennio είναι εκείνος που "δοκιμάζει" περισσότερο τα όρια μου σε αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ως "μουσική" και με βοηθάει να αντιλαμβάνομαι διαφορετικά και άλλα πράγματα.
Οπότε θα πω Εnnio.
Κατα αρχήν να πω πως ανήκω σε κατηγορία που πριν τουλάχιστον δύο χρόνια μου αρκούσε να έχω έναν η δύο δίσκους το πολύ απο κάποιον καλλιτέχνη που με ενδιέφερε και μόνο τον τελευταίο καιρό έχω μπει στην διαδικασία να προσπαθώ να ακούσω το σύνολο ή αρκετά μεγάλο μέρος του συνόλου της δισκογραφίας κάποιου, όσο αυτό είναι εφικτό δηλαδή γιατί κατα περιπτώσεις μιλάμε και για τεράστια δισκογραφία που χρειάζεται αρκετό χρόνο για να την ανακαλύψει κάποιος.Οπότε η άποψη μου στερείται βασικών γνώσεων και προσανατολίζεται σε συγκεκριμένα είδη και για συγκεκριμένες περιόδους ακόμα.
Απο αυτούς λοιπόν που έχω ψάξει λίγο περισσότερο και που βέβαια θέλει δουλειά ακόμα το θέμα ξεχωρίζω τους Stevie Wonder, Quincy Jones, Lalo Schifrin και Ennio Morricone.
Με τον Stevie σχεδόν έχω "καθαρίσει". Στον Quincy προσπαθώ και θέλω να ψαχτώ περισσότερο αλλά προς το παρόν έχω παρασυρθεί απο τους άλλους δύο.Βρίσκομαι λοιπόν μεταξύ Morricone και Schifrin.Απο τους δύο λοιπόν o Ennio είναι εκείνος που "δοκιμάζει" περισσότερο τα όρια μου σε αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ως "μουσική" και με βοηθάει να αντιλαμβάνομαι διαφορετικά και άλλα πράγματα.
Οπότε θα πω Εnnio.