Βασίζεις αυτή σου την άποψη σε προσωπική μαρτυρία ενός μόνο ατόμου, αν κατάλαβα καλά. Να ξέρεις ότι τέτοιες μαρτυρίες είναι πολύ σαθρή βάση (ξέρω, είμαι Ιστορικός, το έχω σπουδάσει) γιατί η ανθρώπινη μνήμη, ειδικά για γεγονότα που συνέβησαν πολλά χρόνια πριν είναι πολύ εύπλαστη. Είναι πολύ συνηθισμένο να διαβάζεις τα απομνημονεύματα προσωπικοτήτων που αναφέρουν ότι ήταν την τάδε ημερομηνία, στο τάδε θέατρο και έπαιξαν με τον Χ μαέστρο και όταν διαβάζεις τη βιογραφία τους ο βιογράφος να λέει ότι σύμφωνα με τα αρχεία του Θεάτρου η συναυλία να έλαβε χώρα σε άλλη ημερομηνία ή με άλλο μαέστρο.
Στο προκείμενο τώρα, αν η Άννα-Μαρία Καλογεροπούλου συνεργαζόταν με τους Ιταλούς, αυτό θα πρέπει να συνέβη μέχρι το 1943, γιατί ως γνωστόν το 1943 το φασιστικό καθεστώς έπεσε και η διάδοχη κυβέρνηση άλλαξε συμμαχίες. Υπ όψιν, η Κάλας ήταν τότε 20 χρονών, ασχημούλα και χοντρή. Πως ήξερε ο γνωστός σου ότι τον χαστούκισε η "Κάλλας"; Είτε την αναγνώρισε τότε, στα μπουντρούμια, είτε μετά τον πόλεμο όταν είδε το πρόσωπο της στις εφημερίδες. Αν την αναγνώρισε τότε, το 41-43, θα πρέπει να την γνώριζε προσωπικά (μάλλον απίθανο), είτε την ήξερε ως θαμώνας της Λυρικής (ακόμη πιο απίθανο). Κανείς άλλος δεν την ήξερε τότε.
Αν την αναγνώρισε μεταπολεμικά, τότε είδε ένα πρόσωπο τελείως διαφορετικό από την Καλογεροπούλου της Κατοχής. Η Κάλλας ως Ντίβα άλλαξε την εξωτερική της εμφάνιση ριζικά, με τη βοήθεια μακιγιέρ, πλαστικών χειρουργών, ενδυματολόγων και διαιτολόγων. Αν ο γνωστός σου αναγνώρισε την μεταπολεμική σούπερ σταρ της όπερας ως τη γυναίκα που τον χαστούκισε το 1943, είναι πολύ πιθανό να θυμόταν άλλη γυναίκα.
