Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 περιμένει ακόμη δικαίωση!!!
- Thread starter audiophile62
- Start date
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Φέτος όμως δεν γίνεται να μη γράψω, είναι η ύβρις των ναζιστών, κι είναι ακόμα όλη αυτή η παραφιλολογία για τη μεταπολίτευση, που ενοχοποιείται για όλα τα στραβά.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, σου λέει, φταίει για όλα. Δεν ανήκω σ’ αυτή τη γενιά, ανήκω στην αμέσως επόμενη, τη λανθάνουσα, γι’ αυτό και μπορώ να μιλήσω απροκατάληπτα. Έρχομαι, λοιπόν, τριάντα εννέα χρόνια μετά, κι έχοντας ζήσει με κομμένη την ανάσα την εξέγερση κι όλα όσα επακολούθησαν μέχρι σήμερα, μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα ότι δεν έφταιξαν οι ήρωες του Πολυτεχνείου που αποδείχτηκαν αργότερα κατώτεροι των περιστάσεων και πρωταγωνίστησαν αρνητικά στη διαμόρφωση του μεταπολιτευτικού σκηνικού – ως υπουργοί, ως βουλευτές, ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ποτέ δεν φταίνε οι ήρωες επειδή είναι άνθρωποι κι αυτοί, και λυγίζουν κάτω από τις περιστάσεις της καθημερινότητας ενώ έχουν δοκιμαστεί στη φωτιά της μάχης. (Είναι γνωστό άλλωστε ότι σπανίως οι μεγάλοι παίκτες γίνονται και καλοί προπονητές, το ίδιο είναι, όσο κι αν το παράδειγμα μοιάζει ξεκάρφωτο.)
Οι κοινωνίες και τα πολιτικά συστήματα φταίνε, που βασίζονται σε προσωπικότητες, σε ατομικά πρότυπα και σε αναγνωρίσιμες περσόνες για να οργανωθούν γύρω απ’ αυτά, ερήμην της συλλογικότητας και της δημιουργικής σκέψης. Φταίνε οι κομματικοί μηχανισμοί και τα μίντια, που αντί να αναζητήσουν ιδέες και λύσεις για τα προβλήματα προτείνουν μεσσίες για την παράκαμψή τους. Φταίμε κι εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες, που αντί να αναλάβουμε τις ευθύνες και τα ρίσκα μας, προτιμάμε να βρίσκουμε πάντα κάποιον «ηγέτη», κάποιον «χαρισματικό» να του αναθέσουμε εν λευκώ τις τύχες μας, κι αν χρειαστεί να τον μετατρέψουμε αργότερα σε αποδιοπομπαίο τράγο.
Αλλά αυτά παθαίνει όποιος προτιμά να ζει με τις αναμνήσεις του και να καταναλώνει παρωχημένα μεγαλεία, αντί να σκέφτεται και να δρα συλλογικά για το μέλλον.
Κι ούτε η μεταπολίτευση φταίει στο βαθμό που την ενοχοποιούν τα μίντια και οι δεκαρολόγοι της πολιτικής σκηνής. Όποιος ρίχνει το ανάθεμα στη μεταπολίτευση απλώς αποσιωπά το χάλι της δικτατορίας, κι ακόμα πιο πίσω τις αυταρχικές και ξεπουλημένες μεταπολεμικές κυβερνήσεις, τις ίντριγκες του παλατιού, τη διαφθορά του σχεδίου Μάρσαλ, τη Γιάλτα, τη Βάρκιζα και τον Εμφύλιο. Τη Μακρόνησο, τη Γυάρο και τον Άη Στράτη. Τη στρεβλή ανάπτυξη, την αντιπαροχή, το ρουσφέτι, τις δηλώσεις μετανοίας, τους προβοκάτορες και τους χαφιέδες της δεκαετίας του ’60, τους μαυραγορίτες και τους ταγματασφαλίτες της Κατοχής.
Ας μην ξαφνιαζόμαστε που οι ναζιστές σηκώνουν κεφάλι – τους αθωώνουμε χρόνια τώρα, με έργα και παραλείψεις. Τους διέσωσε το κράτος για να κάνει τη δουλειά του, τους περιέθαλψε και τους εξέθρεψε για να τους χρησιμοποιήσει. Κι έπειτα, όταν θέλησε να κρύψει την τριτοκοσμική μας μιζέρια και να μας επιτρέψει να γίνουμε Ευρωπαίοι, τους πέταξε στην άκρη γιατί χάλαγαν τη βιτρίνα. Δεν τους ξερίζωσε όμως…
http://kasdaglis.wordpress.com/2012/11/16/να-ξεμπερδεύουμε-με-τους-ήρωες/#more-443
Φέτος όμως δεν γίνεται να μη γράψω, είναι η ύβρις των ναζιστών, κι είναι ακόμα όλη αυτή η παραφιλολογία για τη μεταπολίτευση, που ενοχοποιείται για όλα τα στραβά.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, σου λέει, φταίει για όλα. Δεν ανήκω σ’ αυτή τη γενιά, ανήκω στην αμέσως επόμενη, τη λανθάνουσα, γι’ αυτό και μπορώ να μιλήσω απροκατάληπτα. Έρχομαι, λοιπόν, τριάντα εννέα χρόνια μετά, κι έχοντας ζήσει με κομμένη την ανάσα την εξέγερση κι όλα όσα επακολούθησαν μέχρι σήμερα, μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα ότι δεν έφταιξαν οι ήρωες του Πολυτεχνείου που αποδείχτηκαν αργότερα κατώτεροι των περιστάσεων και πρωταγωνίστησαν αρνητικά στη διαμόρφωση του μεταπολιτευτικού σκηνικού – ως υπουργοί, ως βουλευτές, ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ποτέ δεν φταίνε οι ήρωες επειδή είναι άνθρωποι κι αυτοί, και λυγίζουν κάτω από τις περιστάσεις της καθημερινότητας ενώ έχουν δοκιμαστεί στη φωτιά της μάχης. (Είναι γνωστό άλλωστε ότι σπανίως οι μεγάλοι παίκτες γίνονται και καλοί προπονητές, το ίδιο είναι, όσο κι αν το παράδειγμα μοιάζει ξεκάρφωτο.)
Οι κοινωνίες και τα πολιτικά συστήματα φταίνε, που βασίζονται σε προσωπικότητες, σε ατομικά πρότυπα και σε αναγνωρίσιμες περσόνες για να οργανωθούν γύρω απ’ αυτά, ερήμην της συλλογικότητας και της δημιουργικής σκέψης. Φταίνε οι κομματικοί μηχανισμοί και τα μίντια, που αντί να αναζητήσουν ιδέες και λύσεις για τα προβλήματα προτείνουν μεσσίες για την παράκαμψή τους. Φταίμε κι εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες, που αντί να αναλάβουμε τις ευθύνες και τα ρίσκα μας, προτιμάμε να βρίσκουμε πάντα κάποιον «ηγέτη», κάποιον «χαρισματικό» να του αναθέσουμε εν λευκώ τις τύχες μας, κι αν χρειαστεί να τον μετατρέψουμε αργότερα σε αποδιοπομπαίο τράγο.
Αλλά αυτά παθαίνει όποιος προτιμά να ζει με τις αναμνήσεις του και να καταναλώνει παρωχημένα μεγαλεία, αντί να σκέφτεται και να δρα συλλογικά για το μέλλον.
Κι ούτε η μεταπολίτευση φταίει στο βαθμό που την ενοχοποιούν τα μίντια και οι δεκαρολόγοι της πολιτικής σκηνής. Όποιος ρίχνει το ανάθεμα στη μεταπολίτευση απλώς αποσιωπά το χάλι της δικτατορίας, κι ακόμα πιο πίσω τις αυταρχικές και ξεπουλημένες μεταπολεμικές κυβερνήσεις, τις ίντριγκες του παλατιού, τη διαφθορά του σχεδίου Μάρσαλ, τη Γιάλτα, τη Βάρκιζα και τον Εμφύλιο. Τη Μακρόνησο, τη Γυάρο και τον Άη Στράτη. Τη στρεβλή ανάπτυξη, την αντιπαροχή, το ρουσφέτι, τις δηλώσεις μετανοίας, τους προβοκάτορες και τους χαφιέδες της δεκαετίας του ’60, τους μαυραγορίτες και τους ταγματασφαλίτες της Κατοχής.
Ας μην ξαφνιαζόμαστε που οι ναζιστές σηκώνουν κεφάλι – τους αθωώνουμε χρόνια τώρα, με έργα και παραλείψεις. Τους διέσωσε το κράτος για να κάνει τη δουλειά του, τους περιέθαλψε και τους εξέθρεψε για να τους χρησιμοποιήσει. Κι έπειτα, όταν θέλησε να κρύψει την τριτοκοσμική μας μιζέρια και να μας επιτρέψει να γίνουμε Ευρωπαίοι, τους πέταξε στην άκρη γιατί χάλαγαν τη βιτρίνα. Δεν τους ξερίζωσε όμως…
http://kasdaglis.wordpress.com/2012/11/16/να-ξεμπερδεύουμε-με-τους-ήρωες/#more-443
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όπως τα έζησαν δύο εικοσάχρονα παιδιά: ο Πέτρος, φοιτητής του πολυτεχνείου και οργανωμένος στον παράνομο Ρήγα, και η Φούλα, φοιτήτρια της ιατρικής.
http://vimeo.com/32842303
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όπως τα έζησαν δύο εικοσάχρονα παιδιά: ο Πέτρος, φοιτητής του πολυτεχνείου και οργανωμένος στον παράνομο Ρήγα, και η Φούλα, φοιτήτρια της ιατρικής.
http://vimeo.com/32842303
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Ήμουν τότε 12 στα 13 και κοίταγα από το προαύλιο του Οικονομικού Γυμνασίου, ψηλά στην Ιπποκράτους να ανεβαίνουν τα άρματα τη Λ. Αλεξάνδρας και να ρίχνουν από τους πυργίσκους ακατάπαυστα. Ένας καθηγητής μας φώναξε να μπούμε στις τάξεις, γιατί προφανώς κατάλαβε ότι μπορούσαμε να φάμε καμιά αδέσποτη. Μεγαλύτεροί μας, από άλλες τάξεις με πρησμένα μάτια και μώλωπες μιλούσαν χαμηλόφωνα αλλά με ενθουσιασμό για κάτι σπουδαίο που συνέβαινε και για το τέλος της τυραννίας. Δεν πέρασε πολύ καιρός που τα ραγδαία γεγονότα που επακολούθησαν έφεραν την μεταπολιτευτική Ελλάδα σε νέα πορεία. Για πολλούς το όνειρο ξεθώριασε χωρίς επιστροφή, για άλλους ο αγώνας συνεχίζεται. Για μας που πιστεύουμε ότι η τρέχουσα κατάσταση είναι προσωπική μας ήττα, μήπως οφείλουμε σαν ύστατη υποχρέωση προς τον εαυτό μας, να αντιδράσουμε;
-----------------------------
16 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 Παρασκευή απόγευμα-βράδυ
«(…) Το κύριο βάρος, απ’ τ’ απόγευμα της Παρασκευής, ήταν σ’ αυτούς που βρίσκονταν έξω απ’ το Πολυτεχνείο. Αυτοί είχαν πάρει πια την όλη πορεία της Εξέγερσης στα χέρια τους και μία απλή λήξη της κατάληψης δεν θα σήμαινε και λήξη των εκδηλώσεων.(…)».
«(…). Μεσημέρι-απόγευμα: Μία-μία φτάνουν οι ειδήσεις για τα Γυμνάσια και τις Σχολές που απεργούν σε ένδειξη συμπαράστασης και συμμετοχής. Οι διάφορες Σχολές και τα Γυμνάσια φτάνουν στο Πολυτεχνείο σε παράταξη, με συνθήματα και με πλακάτ. ‛Το τάδε Γυμνάσιο συμπαραστέκεται στο Πολυτεχνείο’. Ο κόσμος πιάνει από το Μουσείο και φτάνει σχεδόν μέχρι την Ομόνοια. Έχει μαθευτεί για τους Μεγαρείς ότι έχουν κατέβει στο Πολυτεχνείο. Δεν ξέραμε ότι τους χτυπούσαν, όταν έκαναν την πορεία με τα τρακτέρ. Συνέχεια φτάνουν καινούριες ομάδες με πλακάτ συμπαράστασης. Οι οικοδόμοι κάνουν επεισοδιακό κατέβασμα, με πλακάτ, ο ένας πάνω στους ώμους του άλλου, ξεμπράτσωτοι, τρέχοντας από την μία άκρη της συγκέντρωσης στην άλλη. Η παρουσία των μαθητών είναι πολύ έντονη. Περνάνε και δικά τους συνθήματα ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ-ΜΑΘΗΤΕΣ. Έχουν κατέβει: Σιβιτανίδειος, Δοξιάδης, ΚΑΤΕ, Κρόνος, Δέλτα, Αναστασιάδης, ΠΑΛΜΕΡ (όλες αυτές με πλακάτ κι επώνυμα) και άλλες που, πιθανόν, δεν είδα ή δεν θυμάμαι ή δεν κατέβηκαν επώνυμα. Κάποια ώρα γίνεται η κηδεία του φασισμού, με κεριά, φέρετρο κλπ. Πολλοί γυρνάνε με σημαιάκια που έχουν αντιφασιστικά-αντιαμερικάνικα σκίτσα. Τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου έχουν ενισχυθεί και ρίχνουν συνέχεια συνθήματα. Οι τοίχοι γράφονται διαρκώς σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Πολυτεχνείο (μέχρι Πατήσια σχεδόν). Ο χώρος της συγκέντρωσης είναι γεμάτος πανώ με διάφορα συνθήματα. Μου φαίνεται πως ένα έγραφε και ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Ένα άλλο είχε μια αφίσσα του Τσε.
Επικρατούσε κλίμα ενθουσιασμού και πανηγυριού. Ο κόσμος πραγματικά πανηγύριζε γιατί έσπασε το κλίμα της τρομοκρατίας. (…)
Κάποιος έγραψε με σπρέυ και με τεράστια γράμματα στον εξωτερικό τοίχο του Πολυτεχνείου ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ. Η επιτροπή διέταξε και σβύστηκε και κάποιος ηλίθιος έγραψε δίπλα ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Όταν πήγαμε να το σβύσουμε, ήταν κάτι φλώροι και πήγαν να μη μας αφήσουν. Έγινε τσαμπουκάς και μαζεύτηκε κόσμος και τελικά το σβύσαμε. (…)
Την Παρασκευή το μεσημέρι τα πράματα έξω απ’ το Πολυτεχνείο είναι το ίδιο όπως και την Πέμπτη το πρωί, οι μπάτσοι διαλύουνε μικροσυγκεντρώσεις και εμποδίζουνε τη μαζική διέλευση μπρος απ’ το Πολυτεχνείο…
Τα γεγονότα κορυφώνονται το απόγευμα με τη διαδήλωση στη Σταδίου, όπου στην πλατεία Κλαυθμώνος γίνεται μακελειό, μια κοπέλα χτυπημένη στο κεφάλι κι ένα αγόρι νεκροί, ένας μαθητής του Γυμνασίου με κομμένο πόδι από σφαίρα, στις 8 η ώρα το απόγεμα πολύς λαός κατεβαίνει από το Σύνταγμα, Αμαλίας προς την Συγγρού, έρχονται από τη Κλαυθμώνος, από μια ομάδα παιδιών τεχνικής σχολής μαθαίνουμε τα νέα.
Προσπαθώντας να πλησιάσουμε στο Πολυτεχνείο, κάνουμε το γύρο της Αθήνας και βρισκόμαστε στην οδό Μάρνης – προηγούμενα είχαμε περάσει από το Σύνταγμα όπου όλα μοιάζανε ήσυχα ώσπου εμφανίστηκε μια ομάδα από μπάτσους με κράνη να τρέχει διακριτικά προς την αρχή της Σταδίου, κι ένα μηχανοκίνητο της ‛αύρας’ να διασχίζει αντικανονικά την πλατεία μπαίνοντας ανάποδα στην Σταδίου, προφανώς με σκοπό να ξεκαθαρίσει και τα τελευταία υπολείμματα της διαδήλωσης.
Στην Μάρνη δεν μπορούμε να σταθούμε από τα δακρυγόνα, προχωράμε προς το Μεταξουργείο, όλη η περιοχή καίγεται, φωτιές σε κάθε σταυροδρόμι, στο ΙΚΑ Πειραιώς, στη Βάθη, παντού. Ομάδες από νέους, φοιτητές και οικοδόμους συγκρούονται με τους μπάτσους, καίνε λεωφορεία τα βάζουνε οδοφράγματα για να αποκλείσουνε την περιοχή.
Στην Πατησίων από το Πολυτεχνείο ως την Λεωφόρο Αλεξάνδρας γίνονται μάχες πριν έρθουνε τα τανκς. Οδοφράγματα, από λεωφορεία που τα σηκώνουν με τα χέρια αφού κατέβαζαν τον κόσμο.
Δυο πολυβόλα διακρίνονται στημένα στο μεσόροφο του ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ και πίσω τους πολυβολητές με πολιτικά. Από την ταράτσα του ΑΚΡΟΠΟΛ πυροβολάνε με καραμπίνες με σιγαστήρες και διόπτρες, το ίδιο κι απ’ την ταράτσα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Οι μπάτσοι πυροβολάνε από την οδό Πολυτεχνείου στην Τοσίτσα, τη Μάρνης, κύρια στα πόδια – ανάμεσα στους τραυματίες είναι πολλοί με κομμένα πόδια.
Στη γωνία Γκιλφόρδου και Πατησίων, στο σινεμά ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, στο πεζοδρόμιο υπάρχει στημένο πολυβόλο που ρίχνει προς το Πολυτεχνείο. (…)».
«(…) Το βράδυ γύρω στις 8 κατεβαίνει από Πατησίων προς Ομόνοια μεγάλη διαδήλωση με μπροστάρηδες τους οικοδόμους που κρατούν τα δυο πλακάτ και χιλιάδες κόσμου. Ο κόσμος στην Πατησίων είναι επικίνδυνα πολύς, μαθαίνουμε ότι στις 6 τ’ απόγεμα σε παρόμοια διαδήλωση που πήγαινε προς το Σύνταγμα οι μπάτσοι επιτέθηκαν και σκοτώθηκαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Όλοι γύρισαν πίσω και μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο. Σε σημεία της Πατησίων προβοκάτορες της Ασφάλειας μαζεύουν κόσμο και προσπαθούν να τον αποπροσανατολίσουν λέγοντας ότι ‛όποιος πάει σε διαδήλωση δεν είναι μαζί μας’ ή ‛τι καλός που είναι ο σταθμός μας, καλύτερα να πάμε όλοι σπίτια μας και τον ακούμε’.
Είναι φανερή η παρουσία σχολείων κι οι μαθητές βάζουν όλη τους τη δύναμη στο να φωνάζουν ό,τι κι αν λέγεται απ’ το Πολυτεχνείο.
Το σύνθημα ΛΑΕ ΛΑΕ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ φωνάζεται όλο και πιο έντονα μέχρι που γίνεται ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ. Οι εργάτες έχουν γίνει πάρα πολλοί και σχηματίζουν κύκλους χορεύοντας και τραγουδώντας ‛στη στεριά δε ζει το ψάρι’. Απ’ το Πολυτεχνείο φωνάζεται ν’ ανοιχτούν διάδρομοι για να επιβάλουν κάποια τάξη, αλλά αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Σε λίγο πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα κι αρχίζει σπρωξίδι άγριο και ακατάσχετο. Γρήγορα όμως ο κόσμος ξαναποκτάει τη ψυχραιμία του και ξαναγυρίζει κοντά στο Πολυτεχνείο. Ανάβονται φωτιές. Μπάτσοι με γκλοπς σε μεγάλες ομάδες κλείνουν τους δρόμους προς το Πολυτεχνείο. Σ’ όλες τις γωνίες ο κόσμος μάχεται και συζητάει. Στη Χαλκοκονδύλη στήνονται οδοφράγματα, φοιτητές με τηλεβόες υπάρχουν από τη μεριά της Στουρνάρα και φωνάζουν οδηγίες για την αντιμετώπιση των δακρυγόνων και συνθήματα. ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΨΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΛΑΕ ΛΑΕ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ φωνάζονται διαρκώς. Γίνονται καταγγελίες για τους ΕΚΟΦ-ίτες και τη προβοκατόρικη δράση τους. Οι μάζες οπλίζονται με ξύλα και ό,τι ακόμα βρουν, στην Τοσίτσα είναι παραταγμένα σώματα των μπάτσων. Από τη Μάρνης φέρνουν 6 χτυπημένους άσκημα σε διάστημα μισής ώρας περίπου. Τα αυτοκίνητα του Ερυθρού Σταυρού αρχίζουν να καταφθάνουν από τις 10.30. Τα φορεία που διαθέτουν δεν φτάνουν και χρησιμοποιούνται κουβέρτες, παλτά κι ό,τι άλλο βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Ένας με μηχανάκι φέρνει φάρμακα σε δύο τσάντες περνώντας μέσα από τις σφαίρες. Απ’ τους κλεισμένους μέσα στο Πολυτεχνείο αρχίζει να πέφτει πανικός. Κλαίνε, ζητάνε όπλα. Μέχρι τις 12.30 δεν βρίσκονται με ευκολία υλικά για οδοφράγματα. Όποιος προσπαθεί να περάσει στην Τοσίτσα γυρνάει χτυπημένος. (…)».
Ήταν ένα απόσπασμα από το βιβλίο Να Σηκώσουμε Ψηλά τη Σημαία του Νοέμβρη/ Πολιτικά Κείμενα κι Αναφορές Συντρόφων του Ε.Κ.Κ.Ε. και Συναγωνιστών της Α.Α.Σ.Π.Ε. Απ’ τη Λαϊκή Εξέγερση [έκδοση Ε.Κ.Κ.Ε - Α.Α.Σ.Π.Ε., Αθήνα α.χ.], που περιλαμβάνει κείμενα του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας και της Αντιφασιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Σπουδαστικής Παράταξης Ελλάδας (η Α.Α.Σ.Π.Ε. ήταν η φοιτητική παράταξη του Ε.Κ.Κ.Ε., που πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973).
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/11/16-1973.html
Ήμουν τότε 12 στα 13 και κοίταγα από το προαύλιο του Οικονομικού Γυμνασίου, ψηλά στην Ιπποκράτους να ανεβαίνουν τα άρματα τη Λ. Αλεξάνδρας και να ρίχνουν από τους πυργίσκους ακατάπαυστα. Ένας καθηγητής μας φώναξε να μπούμε στις τάξεις, γιατί προφανώς κατάλαβε ότι μπορούσαμε να φάμε καμιά αδέσποτη. Μεγαλύτεροί μας, από άλλες τάξεις με πρησμένα μάτια και μώλωπες μιλούσαν χαμηλόφωνα αλλά με ενθουσιασμό για κάτι σπουδαίο που συνέβαινε και για το τέλος της τυραννίας. Δεν πέρασε πολύ καιρός που τα ραγδαία γεγονότα που επακολούθησαν έφεραν την μεταπολιτευτική Ελλάδα σε νέα πορεία. Για πολλούς το όνειρο ξεθώριασε χωρίς επιστροφή, για άλλους ο αγώνας συνεχίζεται. Για μας που πιστεύουμε ότι η τρέχουσα κατάσταση είναι προσωπική μας ήττα, μήπως οφείλουμε σαν ύστατη υποχρέωση προς τον εαυτό μας, να αντιδράσουμε;
-----------------------------
16 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 Παρασκευή απόγευμα-βράδυ
«(…) Το κύριο βάρος, απ’ τ’ απόγευμα της Παρασκευής, ήταν σ’ αυτούς που βρίσκονταν έξω απ’ το Πολυτεχνείο. Αυτοί είχαν πάρει πια την όλη πορεία της Εξέγερσης στα χέρια τους και μία απλή λήξη της κατάληψης δεν θα σήμαινε και λήξη των εκδηλώσεων.(…)».
«(…). Μεσημέρι-απόγευμα: Μία-μία φτάνουν οι ειδήσεις για τα Γυμνάσια και τις Σχολές που απεργούν σε ένδειξη συμπαράστασης και συμμετοχής. Οι διάφορες Σχολές και τα Γυμνάσια φτάνουν στο Πολυτεχνείο σε παράταξη, με συνθήματα και με πλακάτ. ‛Το τάδε Γυμνάσιο συμπαραστέκεται στο Πολυτεχνείο’. Ο κόσμος πιάνει από το Μουσείο και φτάνει σχεδόν μέχρι την Ομόνοια. Έχει μαθευτεί για τους Μεγαρείς ότι έχουν κατέβει στο Πολυτεχνείο. Δεν ξέραμε ότι τους χτυπούσαν, όταν έκαναν την πορεία με τα τρακτέρ. Συνέχεια φτάνουν καινούριες ομάδες με πλακάτ συμπαράστασης. Οι οικοδόμοι κάνουν επεισοδιακό κατέβασμα, με πλακάτ, ο ένας πάνω στους ώμους του άλλου, ξεμπράτσωτοι, τρέχοντας από την μία άκρη της συγκέντρωσης στην άλλη. Η παρουσία των μαθητών είναι πολύ έντονη. Περνάνε και δικά τους συνθήματα ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ-ΜΑΘΗΤΕΣ. Έχουν κατέβει: Σιβιτανίδειος, Δοξιάδης, ΚΑΤΕ, Κρόνος, Δέλτα, Αναστασιάδης, ΠΑΛΜΕΡ (όλες αυτές με πλακάτ κι επώνυμα) και άλλες που, πιθανόν, δεν είδα ή δεν θυμάμαι ή δεν κατέβηκαν επώνυμα. Κάποια ώρα γίνεται η κηδεία του φασισμού, με κεριά, φέρετρο κλπ. Πολλοί γυρνάνε με σημαιάκια που έχουν αντιφασιστικά-αντιαμερικάνικα σκίτσα. Τα μεγάφωνα του Πολυτεχνείου έχουν ενισχυθεί και ρίχνουν συνέχεια συνθήματα. Οι τοίχοι γράφονται διαρκώς σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Πολυτεχνείο (μέχρι Πατήσια σχεδόν). Ο χώρος της συγκέντρωσης είναι γεμάτος πανώ με διάφορα συνθήματα. Μου φαίνεται πως ένα έγραφε και ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Ένα άλλο είχε μια αφίσσα του Τσε.
Επικρατούσε κλίμα ενθουσιασμού και πανηγυριού. Ο κόσμος πραγματικά πανηγύριζε γιατί έσπασε το κλίμα της τρομοκρατίας. (…)
Κάποιος έγραψε με σπρέυ και με τεράστια γράμματα στον εξωτερικό τοίχο του Πολυτεχνείου ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ. Η επιτροπή διέταξε και σβύστηκε και κάποιος ηλίθιος έγραψε δίπλα ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Όταν πήγαμε να το σβύσουμε, ήταν κάτι φλώροι και πήγαν να μη μας αφήσουν. Έγινε τσαμπουκάς και μαζεύτηκε κόσμος και τελικά το σβύσαμε. (…)
Την Παρασκευή το μεσημέρι τα πράματα έξω απ’ το Πολυτεχνείο είναι το ίδιο όπως και την Πέμπτη το πρωί, οι μπάτσοι διαλύουνε μικροσυγκεντρώσεις και εμποδίζουνε τη μαζική διέλευση μπρος απ’ το Πολυτεχνείο…
Τα γεγονότα κορυφώνονται το απόγευμα με τη διαδήλωση στη Σταδίου, όπου στην πλατεία Κλαυθμώνος γίνεται μακελειό, μια κοπέλα χτυπημένη στο κεφάλι κι ένα αγόρι νεκροί, ένας μαθητής του Γυμνασίου με κομμένο πόδι από σφαίρα, στις 8 η ώρα το απόγεμα πολύς λαός κατεβαίνει από το Σύνταγμα, Αμαλίας προς την Συγγρού, έρχονται από τη Κλαυθμώνος, από μια ομάδα παιδιών τεχνικής σχολής μαθαίνουμε τα νέα.
Προσπαθώντας να πλησιάσουμε στο Πολυτεχνείο, κάνουμε το γύρο της Αθήνας και βρισκόμαστε στην οδό Μάρνης – προηγούμενα είχαμε περάσει από το Σύνταγμα όπου όλα μοιάζανε ήσυχα ώσπου εμφανίστηκε μια ομάδα από μπάτσους με κράνη να τρέχει διακριτικά προς την αρχή της Σταδίου, κι ένα μηχανοκίνητο της ‛αύρας’ να διασχίζει αντικανονικά την πλατεία μπαίνοντας ανάποδα στην Σταδίου, προφανώς με σκοπό να ξεκαθαρίσει και τα τελευταία υπολείμματα της διαδήλωσης.
Στην Μάρνη δεν μπορούμε να σταθούμε από τα δακρυγόνα, προχωράμε προς το Μεταξουργείο, όλη η περιοχή καίγεται, φωτιές σε κάθε σταυροδρόμι, στο ΙΚΑ Πειραιώς, στη Βάθη, παντού. Ομάδες από νέους, φοιτητές και οικοδόμους συγκρούονται με τους μπάτσους, καίνε λεωφορεία τα βάζουνε οδοφράγματα για να αποκλείσουνε την περιοχή.
Στην Πατησίων από το Πολυτεχνείο ως την Λεωφόρο Αλεξάνδρας γίνονται μάχες πριν έρθουνε τα τανκς. Οδοφράγματα, από λεωφορεία που τα σηκώνουν με τα χέρια αφού κατέβαζαν τον κόσμο.
Δυο πολυβόλα διακρίνονται στημένα στο μεσόροφο του ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ και πίσω τους πολυβολητές με πολιτικά. Από την ταράτσα του ΑΚΡΟΠΟΛ πυροβολάνε με καραμπίνες με σιγαστήρες και διόπτρες, το ίδιο κι απ’ την ταράτσα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Οι μπάτσοι πυροβολάνε από την οδό Πολυτεχνείου στην Τοσίτσα, τη Μάρνης, κύρια στα πόδια – ανάμεσα στους τραυματίες είναι πολλοί με κομμένα πόδια.
Στη γωνία Γκιλφόρδου και Πατησίων, στο σινεμά ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, στο πεζοδρόμιο υπάρχει στημένο πολυβόλο που ρίχνει προς το Πολυτεχνείο. (…)».
«(…) Το βράδυ γύρω στις 8 κατεβαίνει από Πατησίων προς Ομόνοια μεγάλη διαδήλωση με μπροστάρηδες τους οικοδόμους που κρατούν τα δυο πλακάτ και χιλιάδες κόσμου. Ο κόσμος στην Πατησίων είναι επικίνδυνα πολύς, μαθαίνουμε ότι στις 6 τ’ απόγεμα σε παρόμοια διαδήλωση που πήγαινε προς το Σύνταγμα οι μπάτσοι επιτέθηκαν και σκοτώθηκαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Όλοι γύρισαν πίσω και μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο. Σε σημεία της Πατησίων προβοκάτορες της Ασφάλειας μαζεύουν κόσμο και προσπαθούν να τον αποπροσανατολίσουν λέγοντας ότι ‛όποιος πάει σε διαδήλωση δεν είναι μαζί μας’ ή ‛τι καλός που είναι ο σταθμός μας, καλύτερα να πάμε όλοι σπίτια μας και τον ακούμε’.
Είναι φανερή η παρουσία σχολείων κι οι μαθητές βάζουν όλη τους τη δύναμη στο να φωνάζουν ό,τι κι αν λέγεται απ’ το Πολυτεχνείο.
Το σύνθημα ΛΑΕ ΛΑΕ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ φωνάζεται όλο και πιο έντονα μέχρι που γίνεται ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ. Οι εργάτες έχουν γίνει πάρα πολλοί και σχηματίζουν κύκλους χορεύοντας και τραγουδώντας ‛στη στεριά δε ζει το ψάρι’. Απ’ το Πολυτεχνείο φωνάζεται ν’ ανοιχτούν διάδρομοι για να επιβάλουν κάποια τάξη, αλλά αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Σε λίγο πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα κι αρχίζει σπρωξίδι άγριο και ακατάσχετο. Γρήγορα όμως ο κόσμος ξαναποκτάει τη ψυχραιμία του και ξαναγυρίζει κοντά στο Πολυτεχνείο. Ανάβονται φωτιές. Μπάτσοι με γκλοπς σε μεγάλες ομάδες κλείνουν τους δρόμους προς το Πολυτεχνείο. Σ’ όλες τις γωνίες ο κόσμος μάχεται και συζητάει. Στη Χαλκοκονδύλη στήνονται οδοφράγματα, φοιτητές με τηλεβόες υπάρχουν από τη μεριά της Στουρνάρα και φωνάζουν οδηγίες για την αντιμετώπιση των δακρυγόνων και συνθήματα. ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΨΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΛΑΕ ΛΑΕ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ φωνάζονται διαρκώς. Γίνονται καταγγελίες για τους ΕΚΟΦ-ίτες και τη προβοκατόρικη δράση τους. Οι μάζες οπλίζονται με ξύλα και ό,τι ακόμα βρουν, στην Τοσίτσα είναι παραταγμένα σώματα των μπάτσων. Από τη Μάρνης φέρνουν 6 χτυπημένους άσκημα σε διάστημα μισής ώρας περίπου. Τα αυτοκίνητα του Ερυθρού Σταυρού αρχίζουν να καταφθάνουν από τις 10.30. Τα φορεία που διαθέτουν δεν φτάνουν και χρησιμοποιούνται κουβέρτες, παλτά κι ό,τι άλλο βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Ένας με μηχανάκι φέρνει φάρμακα σε δύο τσάντες περνώντας μέσα από τις σφαίρες. Απ’ τους κλεισμένους μέσα στο Πολυτεχνείο αρχίζει να πέφτει πανικός. Κλαίνε, ζητάνε όπλα. Μέχρι τις 12.30 δεν βρίσκονται με ευκολία υλικά για οδοφράγματα. Όποιος προσπαθεί να περάσει στην Τοσίτσα γυρνάει χτυπημένος. (…)».
Ήταν ένα απόσπασμα από το βιβλίο Να Σηκώσουμε Ψηλά τη Σημαία του Νοέμβρη/ Πολιτικά Κείμενα κι Αναφορές Συντρόφων του Ε.Κ.Κ.Ε. και Συναγωνιστών της Α.Α.Σ.Π.Ε. Απ’ τη Λαϊκή Εξέγερση [έκδοση Ε.Κ.Κ.Ε - Α.Α.Σ.Π.Ε., Αθήνα α.χ.], που περιλαμβάνει κείμενα του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας και της Αντιφασιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Σπουδαστικής Παράταξης Ελλάδας (η Α.Α.Σ.Π.Ε. ήταν η φοιτητική παράταξη του Ε.Κ.Κ.Ε., που πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973).
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/11/16-1973.html
SR-71
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Ποιο Πολυτεχνειο βρε φιλοι μου .... :goodnight:
Oι αμοιβες να εξωφλουνται και οι λογαριασμοι να πληρωνονται.
Υπαρχει αγωνιστικο πνευμα, ΣΗΜΕΡΑ ? ....
Ποιο Πολυτεχνειο βρε φιλοι μου .... :goodnight:
Oι αμοιβες να εξωφλουνται και οι λογαριασμοι να πληρωνονται.
Υπαρχει αγωνιστικο πνευμα, ΣΗΜΕΡΑ ? ....
D I M __ Z
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
εσύ τι λες ?
ή μάλλον,
τι κάνεις εκτός από το να κοιμάσαι (όπως χαρακτηριστικά δηλώνεις στο μήνυμα σου) ?
εσύ τι λες ?
ή μάλλον,
τι κάνεις εκτός από το να κοιμάσαι (όπως χαρακτηριστικά δηλώνεις στο μήνυμα σου) ?
SR-71
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Dim
ΕΝΑΣ ειμαι ... και ειστε χιλιοι.
Εσεις οι χιλιοι, ποια ακριβως ανατροπη σκοπευτε να φερετε ?
Την επιστροφη στο δελτιο και στο κουπονι ? Την κουβερτα και τα καυσοξυλα στην γρια μανα μου ?
Και ακομα και οταν φτασετε εκει ... ΕΓΓΥΑΣΤΕ οτι, μεσα απο το λεφουσι σας, δεν θα προκυψει κανεις Λαλιωτης ?
Οτι δεν θα ξαναγυρισουμε στα ιδια, 20 χρονια μετα ? Οτι δεν πηγαν χαμενοι οι αγωνες σας (αγωνες μας) ?
Κοιμαμαι ... γιατι ΕΙΜΑΙ μοναχος και κουκος ... (ρομαντικα αφελης και ανενταχτα οραματιστης) ...
Dim
ΕΝΑΣ ειμαι ... και ειστε χιλιοι.
Εσεις οι χιλιοι, ποια ακριβως ανατροπη σκοπευτε να φερετε ?
Την επιστροφη στο δελτιο και στο κουπονι ? Την κουβερτα και τα καυσοξυλα στην γρια μανα μου ?
Και ακομα και οταν φτασετε εκει ... ΕΓΓΥΑΣΤΕ οτι, μεσα απο το λεφουσι σας, δεν θα προκυψει κανεις Λαλιωτης ?
Οτι δεν θα ξαναγυρισουμε στα ιδια, 20 χρονια μετα ? Οτι δεν πηγαν χαμενοι οι αγωνες σας (αγωνες μας) ?
Κοιμαμαι ... γιατι ΕΙΜΑΙ μοναχος και κουκος ... (ρομαντικα αφελης και ανενταχτα οραματιστης) ...
Last edited:
D I M __ Z
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
έκανες την ερώτηση "Υπαρχει αγωνιστικο πνευμα, ΣΗΜΕΡΑ ? .... "
και ρώτησα να μας πεις την άποψη σου, την οποία όμως δεν μας την κατέθεσες ..
επιβεβαίωσες ωστόσο την αρχική σου δήλωση οτι κοιμάσαι ....
όνειρα γλυκά λοιπόν και άσε τα κουπόνια και τα καυσόξυλα ....
σήμερα είναι ημέρα που τιμάμε τους νεκρούς του πολυτεχνείου (αλλά και συγκεκριμένα σε αυτό το νήμα)
και όχι μέρα ειρωνείας ......
έκανες την ερώτηση "Υπαρχει αγωνιστικο πνευμα, ΣΗΜΕΡΑ ? .... "
και ρώτησα να μας πεις την άποψη σου, την οποία όμως δεν μας την κατέθεσες ..
επιβεβαίωσες ωστόσο την αρχική σου δήλωση οτι κοιμάσαι ....
όνειρα γλυκά λοιπόν και άσε τα κουπόνια και τα καυσόξυλα ....
σήμερα είναι ημέρα που τιμάμε τους νεκρούς του πολυτεχνείου (αλλά και συγκεκριμένα σε αυτό το νήμα)
και όχι μέρα ειρωνείας ......
Last edited:
D I M __ Z
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
θέλω να μεταφέρω το κείμενο που έγραψε ενός φίλος χθες , άνευ σχολιασμού ......
"Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω όλη αυτή τη συζήτηση γύρω από τη γενιά του Πολυτεχνείου που «ξεπουλήθηκε»,
αυτούς που δεν ήταν στο Πολυτεχνείο και κάνουν πώς ήταν
ή την συχνή επανάληψη αυτού του μνησίκακου και χολερικού ποιήματος του Αναγνωστάκη, που λέει ποιους φοβάται.
Για τη «γενιά του Πολυτεχνείου» είχα πάντοτε μια συμβολική και όχι πραγματική αίσθηση.
Στην αρχή, παιδί, την αντιλαμβανόμουν ως «προσδοκία» -θα ήταν όλοι τους τότε καμιά 30αριά. Μετά, μεγαλώνοντας και οργανωμένος πια στο κίνημα, ήταν όλοι αυτοί που ερχόντουσαν στο Πολυτεχνείο με μπόμπιρες στο χέρι.
Αυτή δεν είναι μια εικόνα ξεπουλήματος, είναι μια ανθρώπινη εικόνα, όπως κι αν τη δεις.
Επειτα έλειψα για χρόνια κι όταν γύρισα η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν από όλους απαξιωμένη, ηττημένη, μησιτή σαν ευχή που δεν έπιασε.
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί.
Δεν με πείραξαν οι γενιές. Γνώρισα ανθρώπους που ήταν στο Πολυτεχνείο, είναι σάρκες με αγωνίες όπως εγώ κι εσύ, δεν έχουν τίποτα διαβολικό ή
ύπουλο. Μια γυναίκα από εκεί μου βελτίωσε κατά πολύ το ραιβόκρανο.
Κι έπειτα ήρθε η σειρά μου, να πάρω τους μπόμπιρές μου και να πάω εκεί, και καθώς η αίσθηση είχε προτεραιότητα από την πραγματικότητα, ένιωσα ξαφνικά ότι ήμουν κι εγώ «γενιά του Πολυτεχνείου» κι όλοι με κοίταζαν στραβά που μεγάλωσα και τίποτα δεν άλλαξε και γίναμε όλοι ίσωμα.
Πάλεψα λίγο με την ιδέα, επιχείρησα να την διώξω, αλλά τελικά την αποδέχτηκα.
Το αποφάσισα: είμαι κι εγώ «γενιά του Πολυτεχνείου».
Κι όχι μόνο εγώ.
Οσοι κλείστηκαν το ´73, όσοι βάδισαν το '79, όσοι φώναξαν το '87, όσοι τρέξαμε το '91, είμαστε η «γενιά του Πολυτεχνείου».
Εμάς ξεφωνίζουν όταν ξεφωνίζουν τους άλλους.
Οι άλλοι είναι η γενιά του Ντερτιλή και διαιωνίζεται κι αυτή μέσα στον χρόνο.
Και δεν είμαστε άλλωστε μόνο αυτό.
Είμαστε επίσης και οι παχουλοί εναπομείναντες του Μάη του '68, οι λατινοαμερικανοί αντάρτες που φόρεσαν ροζ πουκάμισα, οι Γερμανοί αυτόνομοι με τις μπυροκοιλιές κι ακόμα, τα παιδιά της Γάζας με τα κομμένα πόδια και τα 13χρονα της Ταραγόνα με τα ανοιγμένα κεφάλια από τα κλομπ.
Είναι ωραίο που είμαστε όλοι αυτοί. Και μπορεί να γίνει πιο ωραίο ακόμα.
Καλό δρόμο αύριο σε όλους.
Να συνεχίσουμε να τους ενοχλούμε. Μέχρι να νικήσουμε.
Μετά βλέπουμε..."
http://www.youtube.com/watch?v=Ni4xNs-NCLc
θέλω να μεταφέρω το κείμενο που έγραψε ενός φίλος χθες , άνευ σχολιασμού ......
"Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω όλη αυτή τη συζήτηση γύρω από τη γενιά του Πολυτεχνείου που «ξεπουλήθηκε»,
αυτούς που δεν ήταν στο Πολυτεχνείο και κάνουν πώς ήταν
ή την συχνή επανάληψη αυτού του μνησίκακου και χολερικού ποιήματος του Αναγνωστάκη, που λέει ποιους φοβάται.
Για τη «γενιά του Πολυτεχνείου» είχα πάντοτε μια συμβολική και όχι πραγματική αίσθηση.
Στην αρχή, παιδί, την αντιλαμβανόμουν ως «προσδοκία» -θα ήταν όλοι τους τότε καμιά 30αριά. Μετά, μεγαλώνοντας και οργανωμένος πια στο κίνημα, ήταν όλοι αυτοί που ερχόντουσαν στο Πολυτεχνείο με μπόμπιρες στο χέρι.
Αυτή δεν είναι μια εικόνα ξεπουλήματος, είναι μια ανθρώπινη εικόνα, όπως κι αν τη δεις.
Επειτα έλειψα για χρόνια κι όταν γύρισα η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν από όλους απαξιωμένη, ηττημένη, μησιτή σαν ευχή που δεν έπιασε.
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί.
Δεν με πείραξαν οι γενιές. Γνώρισα ανθρώπους που ήταν στο Πολυτεχνείο, είναι σάρκες με αγωνίες όπως εγώ κι εσύ, δεν έχουν τίποτα διαβολικό ή
ύπουλο. Μια γυναίκα από εκεί μου βελτίωσε κατά πολύ το ραιβόκρανο.
Κι έπειτα ήρθε η σειρά μου, να πάρω τους μπόμπιρές μου και να πάω εκεί, και καθώς η αίσθηση είχε προτεραιότητα από την πραγματικότητα, ένιωσα ξαφνικά ότι ήμουν κι εγώ «γενιά του Πολυτεχνείου» κι όλοι με κοίταζαν στραβά που μεγάλωσα και τίποτα δεν άλλαξε και γίναμε όλοι ίσωμα.
Πάλεψα λίγο με την ιδέα, επιχείρησα να την διώξω, αλλά τελικά την αποδέχτηκα.
Το αποφάσισα: είμαι κι εγώ «γενιά του Πολυτεχνείου».
Κι όχι μόνο εγώ.
Οσοι κλείστηκαν το ´73, όσοι βάδισαν το '79, όσοι φώναξαν το '87, όσοι τρέξαμε το '91, είμαστε η «γενιά του Πολυτεχνείου».
Εμάς ξεφωνίζουν όταν ξεφωνίζουν τους άλλους.
Οι άλλοι είναι η γενιά του Ντερτιλή και διαιωνίζεται κι αυτή μέσα στον χρόνο.
Και δεν είμαστε άλλωστε μόνο αυτό.
Είμαστε επίσης και οι παχουλοί εναπομείναντες του Μάη του '68, οι λατινοαμερικανοί αντάρτες που φόρεσαν ροζ πουκάμισα, οι Γερμανοί αυτόνομοι με τις μπυροκοιλιές κι ακόμα, τα παιδιά της Γάζας με τα κομμένα πόδια και τα 13χρονα της Ταραγόνα με τα ανοιγμένα κεφάλια από τα κλομπ.
Είναι ωραίο που είμαστε όλοι αυτοί. Και μπορεί να γίνει πιο ωραίο ακόμα.
Καλό δρόμο αύριο σε όλους.
Να συνεχίσουμε να τους ενοχλούμε. Μέχρι να νικήσουμε.
Μετά βλέπουμε..."
http://www.youtube.com/watch?v=Ni4xNs-NCLc
christos
Supreme Member
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
http://users.sch.gr/pchaloul/polytekhneio.htm
http://users.sch.gr/pchaloul/polytekhneio.htm
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
http://gerogriniaris.blogspot.gr/2012/11/blog-post_17.html
Περι νεκρών...
http://gerogriniaris.blogspot.gr/2012/11/blog-post_17.html
Περι νεκρών...
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Και σήμερα η νέα Χούντα ξαναχτύπησε, αυτή την φορά στο ΑΠΘ.......
http://alterthess.gr/content/binteo-eisboli-mat-sto-apth-syllipseis-sto-soro
Και σήμερα η νέα Χούντα ξαναχτύπησε, αυτή την φορά στο ΑΠΘ.......
http://alterthess.gr/content/binteo-eisboli-mat-sto-apth-syllipseis-sto-soro
SR-71
AVClub Fanatic
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Dim
Δεν τεκμηριωσα την αποψη μου γιατι με "ακυρωνει" ακομα και η υποψια φανατισμου απο πλευρας συνομιλητη.
Γιαυτο και ολοι οι φανατικοι εχουν τοσο ΕΥΚΟΛΗ δουλεια να κανουν. Απλα, κατακλυζουν με τοννους επιχειρηματων
(εγκυρων η μη) τον συνομιλητη ΜΗΝ τυχει και παρει ανασα και σκεφτει ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ και ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ οτιδηποτε.
Σε εναν ιδανικο κοσμο, οπου οι Επαναστατες θα ηταν και μοναχοι Σαολιν ... θα ειχες τουλαχιστον την προσοχη μου.
Αλλα, ξερεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, και εσυ και εγω, οτι στην βραση κολλαει το σιδερο. ΟΧΙ μονο το σιδερο της δικαιης
αγανακτησης αλλα Κ-Υ-Ρ-Ι-Ω-Σ το σιδερο της βιαιης παρορμησης. Αυτης που παιρνει αμπαριζα δικαιους και
αδικους μαζι. Οτι ακριβως εγινε 60 χρονια πριν : ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, για αυτους που απωλεσαν.
Οποτε ... στυλιτευε την απραξια (και ανανδρια μου) οσο θες.
(εννοειται ..... οτι δεν ανηκω σε κανεναν πολιτικο χωρο .... ουτε καν τον Λευκο)
Dim
Δεν τεκμηριωσα την αποψη μου γιατι με "ακυρωνει" ακομα και η υποψια φανατισμου απο πλευρας συνομιλητη.
Γιαυτο και ολοι οι φανατικοι εχουν τοσο ΕΥΚΟΛΗ δουλεια να κανουν. Απλα, κατακλυζουν με τοννους επιχειρηματων
(εγκυρων η μη) τον συνομιλητη ΜΗΝ τυχει και παρει ανασα και σκεφτει ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ και ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ οτιδηποτε.
Σε εναν ιδανικο κοσμο, οπου οι Επαναστατες θα ηταν και μοναχοι Σαολιν ... θα ειχες τουλαχιστον την προσοχη μου.
Αλλα, ξερεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, και εσυ και εγω, οτι στην βραση κολλαει το σιδερο. ΟΧΙ μονο το σιδερο της δικαιης
αγανακτησης αλλα Κ-Υ-Ρ-Ι-Ω-Σ το σιδερο της βιαιης παρορμησης. Αυτης που παιρνει αμπαριζα δικαιους και
αδικους μαζι. Οτι ακριβως εγινε 60 χρονια πριν : ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, για αυτους που απωλεσαν.
Οποτε ... στυλιτευε την απραξια (και ανανδρια μου) οσο θες.
(εννοειται ..... οτι δεν ανηκω σε κανεναν πολιτικο χωρο .... ουτε καν τον Λευκο)
VaSiLiS-T
Supreme Member
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!
Ιδεαλιστική τάση με ροπή προς εσφαλμένη τάση προς τον πασιφισμό
κλασική περίπτωση βλάβης , Τσάκωνας
Ιδεαλιστική τάση με ροπή προς εσφαλμένη τάση προς τον πασιφισμό
κλασική περίπτωση βλάβης , Τσάκωνας