Re: Απάντηση: Πόσων οκτανίων είστε;
Θοδωρής Κ. said:
Μέχρι τωρα ήξερα,μπορεί και λάθος, οτι ο μόλυβδος βοηθούσε παράλληλα στην λύπανση τον ελατηρίων,βαλβίδων κλπ εκεί δηλαδή που δεν μπορούσε να παει το λάδι.Γιαυτο και οι καινούργες μηχανές σχεδιάστηκαν πιο προσεγμένες στον τομέα αυτό.
Και εγώ απορώ το ιδιο με τους φίλους πιο πανω , τελικά τι να βάζω 95 η 100 στο Yamaha όταν στο manual λέει....."Ο κινητήρας σας έχει σχεδιαστεί να χρησιμοποιεί αμόλυβδη βενζίνη με αριθμό οκτανίων 95 ή ψηλότερο.Αν παρατηρηθεί αυτανάφλεξη ή προανάφλεξη ("πειράκια''),χρησιμοποιήστε διαφορετική μάρκα βενζίνης."....
Αυτό τον ρόλο τον αναλαμβάνει το σωστό λιπαντικό.Και γιατί να πάρουμε κινητήρα στο χέρι όταν βάζουμε 100αρα αντι 95αρας εφόσον θεωριτικά είναι πιο ''ακίνδυνη'' στο θέμα μη ελεγχόμενης ανάφλεξης?
Φίλε Θοδωρή, αυτό που είχες ακούσει για τις "λιπαντικές" ιδιότητες του μολύβδου, είναι ασφαλώς λάθος. Και αντιλαμβάνεσαι γιατί, φαντάζομαι.
Τα τριβόμενα μέρη μιας μηχανής είναι μέταλλα. Γι αυτό και απαιτείται λιπαντικό (ελαιοειδούς μορφής) ανάμεσά τους, ώστε να μην αναπτύσσουν υψηλές θερμοκρασίες και καταστρέφονται (λειώνουν). Τα λιπαντικά ελαιοειδούς μορφής, ειδικά αυτά που σχεδιάζονται και φτιάχνονται από τις εξειδικευμένες βιομηχανίες του είδους (διότι ακόμα και το ελαιόλαδο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν λιπαντικό, αλλά προφανώς όχι για Μ.Ε.Κ.), έχουν κάποιες ιδιότητες ανάλογα με τη χρήση τους.
Ειδικά για τις ΜΕΚ, πρέπει:
1) Να παρουσιάζουν αυξημένη συνεκτικότητα των μορίων τους, ώστε να διατηρούν την ρευστότητά τους κάτω από όλες τις συνθήκες λειτουργίας
2) Να διατηρούν ένα βαθμό ιξώδους (αντίσταση τριβής κατά την ροή - ο περίφημος αριθμός S.A.E. από τα αρχικά της Αμερικάνικης Society of Automotive Engineers, που είναι ένας από τους τρόπους μέτρησης του ιξώδους, αλλά όχι ο μόνος), ο οποίος να κυμαίνεται μεταξύ κάποιων ορίων, που επιτρέπουν μεν την απρόσκοπτη και μειωμένη τριβή μεταξύ ελαίου και μεταλλικής επιφάνειας, αλλά που δεν διαλύουν την μάζα του λιπαντικού στις συνθήκες λειτουργίας (δηλ. διατηρείται η λεγόμενη λιπαντική μεμβράνη)
3) Να μπορούν να παρακρατούν εν αιωρήσει τις μικροουσίες που υπάρχουν έτσι κι αλλοιώς στο περιβάλλον μιας μηχανής (αιθάλη, ανθρακούχα κατάλοιπα, μικρά ψήγματα μετάλλου, κλπ.), ώστε αυτά να μην έρχονται σε επαφή με τις μεταλλικές επιφάνειες.
4) Να διατηρούν ένα βαθμό αλκαλικότητας (TBN - Total Base Number), ο οποίος συμβάλλει στο να ουδετεροποιείται το όξινο περιβάλλον που δημιουργείται κατά την καύση. Όλα τα καύσιμα τα προερχόμενα από το πετρέλαιο, περιέχουν θείο (θειάφι), το οποίο κάτω από ωρισμένες συνθήκες, αφού καεί και σχηματίσει το διοξείδιο του θείου, με την παρουσία των υδρατμών (νερό) σχηματίζει το διαβρωτικότατο θειϊκό οξύ, το οποίο πρέπει να εξουδετερωθεί.
(S + O2 --> SO2) (SO2 + H2O --> H2SO4).
Αυτό τον ρόλο της εξουδετέρωσης τον αναλαμβάνει το λιπαντικό.
Αυτές είναι οι κυριώτερες ιδιότητες που πρέπει να έχει ένα λιπαντικό. Είναι σαφές ότι ο μόλυβδος δεν τις έχει και βέβαια δεν είναι λιπαντικό.
Ίσως να έχεις ακούσει πως κάποια από τα μεταλλικά μέρη της μηχανής περιέχουν μόλυβδο για χαμηλότερες τριβές.
Δυο κουβέντες μόνο γι αυτό.
ΟΙ τριβείς (κουζινέτα) είναι απαραίτητο να έχουν στην τριβόμενη επιφάνεια κάποιο μαλακό μέταλλο (το λένε μέταλλο αντιτριβής), για να περιορίζονται οι μεγάλες τριβές. Ο μόλυβδος θα μπορούσε να ήταν ένα από αυτά, και στο παρελθόν είχε κάποια (περιορισμένη) εφαρμογή. Το συνηθισμένο σήμερα είναι το λεγόμενο λευκό μέταλλο, που είναι μείγμα κασσιτέρου και κραμάτων του χαλκού.
Τέλος να συμπληρώσω πως το λιπαντικό πάει και πρέπει να πάει ΣΕ ΟΛΕΣ τις τριβόμενες επιφάνειες, τριβείς και άξονες, ελατήρια και κύλινδροι, βαλβίδες και οδηγοί τους κλπ.
:chinscratch:
