Το απόγευμα είχα προγραμματίσει κόψιμο και αποθήκευση κάποιων κομματιών ξύλων που είχα κομμένα στο χωράφι και τα διέλυε η ζέστη κι ο ήλιος.
Έφερα απ´ το χωριό την mini (?) πριονοκορδέλα του φίλου μου κι άρχισα δουλειά.
Ή μάλλον άρχισα να καταρίπτω κάποιους μύθους και κάποιους κανόνες που ναι μεν ισχύουν αλλά όχι στο βαθμό που νομίζουμε.
Για να κόψεις μεγάλα υπψη θες μεγάλη κορδέλα. Σωστό;
Για να κόψεις σκληρά ξύλα θες καλοσυντηρημένη κορδέλα. Σωστά;
Ναί, σωστά, αλλά για ρίξτα μια ματιά. Για δείτε τι κάνει μια κορδελίτσα μικρή στο μάτι αλλά με 100 κιλά βαρίδια... Λίγο πετρέλαιο στη σκουριασμένη κορδέλα κι έκοβε 25,5 πόντους μουριέ ξερή 3 ετών και κοκορευτιά σχεδόν σαν ζαμπονάκι.
Ένα πολύ μεγάλο respect από μένα λοιπόν στην αλουμινο-μασίφ κυρία κι άλλο ένα στα υπέροχα νερά της μουτιάς και της κοκορευτιάς.
Δεν μεταδίδω άλλο... Απλά παραθέτω φωτορεπορτάζ...
Την τελευταία φωτογραφία με το μπουκάλι την έβαλα για να συνειδητηποιήσετε το πραγματικό μέγεθος της πριονοκορδέλας.