Εχθές λοιπόν το απόγευμα επιστρέφοντας στο σπίτι με περίμενε το νέο μου LessLoss Dynamic Filtering Power Cable…
Θέμα στρωσίματος δεν υπήρχε μιας και αγοράστηκε «στρωμένο» οπότε κατόπιν κι’ εκείνης της (μικρής) συζήτησης που είχαμε σε άλλο νήμα, αντικατέστησε ένα Kimber PK10 που συνέδεε την παροχή του τοίχου με το πολύμπριζο που τροφοδοτεί τα μηχανήματα του rack…
Για την ιστορία να αναφέρω πως η γραμμή από τον πίνακα είναι dedicated με ηλεκτρολογικά υλικά που υπερκαλύπτουν τις ανάγκες. Επίσης τα καλώδια είναι όλα τοποθετημένα με τη σωστή πολικότητα.
Αν και έχω διαβάζει αρκετά για τα εν λόγω καλώδια, κρατούσα μικρό καλάθι, έτσι κι αλλιώς ευχαριστημένος ήμουν. Θεώρησα απλά ότι σε καλή τιμή ήταν μια ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι που έχει κάνει ντόρο και να πειραματιστώ. Αν κέρδιζα και κάτι σε απόδοση, ακόμα καλύτερα!
Έτσι άναψα τα μηχανήματα, ένα marantz SA17S1 SACD player σαν κύρια πηγή, το Panasonic BD80 για αναπαραγωγή 24/96 υλικού που δίνουν σήμα στον X2 της Pass Labs και τέλος ένα Tact SDA 2175 που οδηγείται με XLR από τον προ και οδηγεί με τη σειρά του τα Spendor S8e.
Τα καλώδια ρεύματος ήταν όλα Kimber PK10 και PK14. Ως είχε, το σύστημα ήταν ισορροπημένο, με ροπή στη γλυκύτητα. Εξαιρετικό στις μεσαίες, με γεμάτο χαμηλό, υψηλές με αρκετή λεπτομέρεια, όχι όμως και αναλυτικό.
Προσωπικά δεν ήθελα πολλά παραπάνω. Το κλειδί ήταν πως απολάμβανες τη μουσική χωρίς να υπερισχύει κάποια περιοχή και χωρίς να «εγκαταλείπεις» ηχογραφήσεις που δεν «ταίριαζαν». Αυτό ήταν που επιζητούσα όταν το έστηνα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχα πειράξει απολύτως τίποτα τα τελευταία 3 χρόνια.
To the juice now…
Κάνει διαφορά ένα καλώδιο ρεύματος;;;
(τα παρακάτω αποτελούν προσωπική αξιολόγηση/ άποψη. Είναι απόλυτα και άρρηκτα συνδεδεμένα με το προαναφερθέν σύστημα, τα δεδομένα αυτιά και τις προσωπικές προτιμήσεις. Τέλος είναι μόνο «πρώτες εντυπώσεις» σε σχετικά χαμηλές εντάσεις λόγω ώρας)
Λοιπόν κάνει;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΝΑΙ! ΚΑΝΕΙ!!!
Είναι αντιληπτό από το πρώτο λεπτό. Μετά από 2 ώρες ακρόασης είναι βεβαιότητα. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.
Εστίασα σε 1 SACD “Genius loves Company” που γνωρίζω πολύ καλά και ένα DVD με το “The Union” σε 24/96 που τελευταία παίζει καθημερινά.
Οι διαφορές:
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η αλλαγή της τονικότητας όλου του συστήματος. Δεν θα το παραδεχόμουν πριν, αλλά τελικά υπήρχε πολύ κρυμμένη λεπτομέρεια. Πλέον μπορείς και παρακολουθείς χωρίς κόπο κάθε τι που συμβαίνει στην ηχογράφηση, ενώ είναι ξεκάθαρο πως ακούς και μικρολεπτομέρειες που δεν είχες αντιληφθεί.
Δεν παρατήρησα κάποια πρόσθετη «σκληράδα». Μόνο περισσότερη ανάλυση που παρέμεινε φιλική στο αυτί.
Μένοντας στα υψηλά να προσθέσω ότι έχει φύγει ένα «γρέζι». Τα πιατίνια ακούγονται πιο φυσικά και σβήνουν πιο αργά (τα αντιλαμβάνεσαι για περισσότερο χρόνο να πάλλονται).
Ένα παράπονο που είχα πάντα από το παρόν σύστημα στο συγκεκριμένο χώρο ήταν η αίσθηση του «χώρου». Δε με έπεισε ποτέ. Ήταν δύσκολο να εντοπίσω που ακριβώς ήταν τοποθετημένο κάποιο όργανο ή η φωνή. Αυτό άλλαξε δραματικά. Μέγεθος σκηνής: δεξιά αριστερά παρατηρώ μικρή επέκταση. Κέντρο: μεγάλη διαφορά – το κέντρο «γέμισε» έγινε ζωντανό και έχει κινητικότητα. Εμπρός πίσω: τεράστια διαφορά προς το καλύτερο. Πριν απλά δεν υπήρχε κίνηση μπρος-πίσω! Τώρα οι ήχοι ξεπηδούν από διαφορετικά σημεία. Η απόσταση από κάποια όργανα αυξήθηκε ενώ άλλα ήρθαν πιο κοντά.
Παράλληλα και σε σχέση με το παραπάνω, οι φωνές ξεχώρισαν αισθητά από το «σύνολο». Ήρθαν μπροστά και στο κέντρο – ειδικά στο The Union είναι πολύ έντονο. Επίσης η διάρκεια και η χροιά τους είναι πιο ξεκάθαρη. Ακούγονται πιο «ανθρώπινες» και γνώριμες.
Γενικά, άλλαξε έντονα ο χαρακτήρας του έργου που παρακολουθεί ο ακροατής. Είναι κάτι τελείως νέο. Διαφορετικό.
Καλύτερο;;;;
Χμμμ…. Ίσως ή μάλλον…
Σίγουρα οι αλλαγές που ανέφερα ως εδώ είναι όλες προς το καλύτερο. Υπάρχει όμως ένας προβληματισμός που δεν έχω απαντήσει ακόμη.
Παράλληλα με όλα τα σπουδαία, το χαμηλό έγινε απόμακρο. Διακρίνεται δυσκολότερα. Θα πρέπει να κρίνω από υψηλότερες εντάσεις και περισσότερο χρόνο ακρόασης. Η πρώτη σκέψη είναι ότι μάλλον το έχω συνηθίσει κάπως φουσκωμένο. Ξεκαθαρίζοντας το τοπίο, εκτός του ότι βγαίνει λεπτομέρεια, οι χροιές στα χαμηλά επίσης ξεκαθαρίζουν και γίνονται πιο ακριβείς. Κάτι τέτοιο μάλλον το εκλαμβάνει κανείς σαν «λιγότερο μπάσο». Θα δείξει…
Αυτά τα ολίγα όσον αφορά τις αλλαγές σε ένα προσεγμένο αλλά όχι πανάκριβο σύστημα.
Αποτελεί πάντως την αλλαγή (σε καλώδια όποιου τύπου) που «έφερε» μακράν τη μεγαλύτερη διαφορά στο δικό μου σύστημα.
Θέμα στρωσίματος δεν υπήρχε μιας και αγοράστηκε «στρωμένο» οπότε κατόπιν κι’ εκείνης της (μικρής) συζήτησης που είχαμε σε άλλο νήμα, αντικατέστησε ένα Kimber PK10 που συνέδεε την παροχή του τοίχου με το πολύμπριζο που τροφοδοτεί τα μηχανήματα του rack…
Για την ιστορία να αναφέρω πως η γραμμή από τον πίνακα είναι dedicated με ηλεκτρολογικά υλικά που υπερκαλύπτουν τις ανάγκες. Επίσης τα καλώδια είναι όλα τοποθετημένα με τη σωστή πολικότητα.
Αν και έχω διαβάζει αρκετά για τα εν λόγω καλώδια, κρατούσα μικρό καλάθι, έτσι κι αλλιώς ευχαριστημένος ήμουν. Θεώρησα απλά ότι σε καλή τιμή ήταν μια ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι που έχει κάνει ντόρο και να πειραματιστώ. Αν κέρδιζα και κάτι σε απόδοση, ακόμα καλύτερα!
Έτσι άναψα τα μηχανήματα, ένα marantz SA17S1 SACD player σαν κύρια πηγή, το Panasonic BD80 για αναπαραγωγή 24/96 υλικού που δίνουν σήμα στον X2 της Pass Labs και τέλος ένα Tact SDA 2175 που οδηγείται με XLR από τον προ και οδηγεί με τη σειρά του τα Spendor S8e.
Τα καλώδια ρεύματος ήταν όλα Kimber PK10 και PK14. Ως είχε, το σύστημα ήταν ισορροπημένο, με ροπή στη γλυκύτητα. Εξαιρετικό στις μεσαίες, με γεμάτο χαμηλό, υψηλές με αρκετή λεπτομέρεια, όχι όμως και αναλυτικό.
Προσωπικά δεν ήθελα πολλά παραπάνω. Το κλειδί ήταν πως απολάμβανες τη μουσική χωρίς να υπερισχύει κάποια περιοχή και χωρίς να «εγκαταλείπεις» ηχογραφήσεις που δεν «ταίριαζαν». Αυτό ήταν που επιζητούσα όταν το έστηνα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχα πειράξει απολύτως τίποτα τα τελευταία 3 χρόνια.
To the juice now…
Κάνει διαφορά ένα καλώδιο ρεύματος;;;
(τα παρακάτω αποτελούν προσωπική αξιολόγηση/ άποψη. Είναι απόλυτα και άρρηκτα συνδεδεμένα με το προαναφερθέν σύστημα, τα δεδομένα αυτιά και τις προσωπικές προτιμήσεις. Τέλος είναι μόνο «πρώτες εντυπώσεις» σε σχετικά χαμηλές εντάσεις λόγω ώρας)
Λοιπόν κάνει;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΝΑΙ! ΚΑΝΕΙ!!!
Είναι αντιληπτό από το πρώτο λεπτό. Μετά από 2 ώρες ακρόασης είναι βεβαιότητα. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.
Εστίασα σε 1 SACD “Genius loves Company” που γνωρίζω πολύ καλά και ένα DVD με το “The Union” σε 24/96 που τελευταία παίζει καθημερινά.
Οι διαφορές:
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η αλλαγή της τονικότητας όλου του συστήματος. Δεν θα το παραδεχόμουν πριν, αλλά τελικά υπήρχε πολύ κρυμμένη λεπτομέρεια. Πλέον μπορείς και παρακολουθείς χωρίς κόπο κάθε τι που συμβαίνει στην ηχογράφηση, ενώ είναι ξεκάθαρο πως ακούς και μικρολεπτομέρειες που δεν είχες αντιληφθεί.
Δεν παρατήρησα κάποια πρόσθετη «σκληράδα». Μόνο περισσότερη ανάλυση που παρέμεινε φιλική στο αυτί.
Μένοντας στα υψηλά να προσθέσω ότι έχει φύγει ένα «γρέζι». Τα πιατίνια ακούγονται πιο φυσικά και σβήνουν πιο αργά (τα αντιλαμβάνεσαι για περισσότερο χρόνο να πάλλονται).
Ένα παράπονο που είχα πάντα από το παρόν σύστημα στο συγκεκριμένο χώρο ήταν η αίσθηση του «χώρου». Δε με έπεισε ποτέ. Ήταν δύσκολο να εντοπίσω που ακριβώς ήταν τοποθετημένο κάποιο όργανο ή η φωνή. Αυτό άλλαξε δραματικά. Μέγεθος σκηνής: δεξιά αριστερά παρατηρώ μικρή επέκταση. Κέντρο: μεγάλη διαφορά – το κέντρο «γέμισε» έγινε ζωντανό και έχει κινητικότητα. Εμπρός πίσω: τεράστια διαφορά προς το καλύτερο. Πριν απλά δεν υπήρχε κίνηση μπρος-πίσω! Τώρα οι ήχοι ξεπηδούν από διαφορετικά σημεία. Η απόσταση από κάποια όργανα αυξήθηκε ενώ άλλα ήρθαν πιο κοντά.
Παράλληλα και σε σχέση με το παραπάνω, οι φωνές ξεχώρισαν αισθητά από το «σύνολο». Ήρθαν μπροστά και στο κέντρο – ειδικά στο The Union είναι πολύ έντονο. Επίσης η διάρκεια και η χροιά τους είναι πιο ξεκάθαρη. Ακούγονται πιο «ανθρώπινες» και γνώριμες.
Γενικά, άλλαξε έντονα ο χαρακτήρας του έργου που παρακολουθεί ο ακροατής. Είναι κάτι τελείως νέο. Διαφορετικό.
Καλύτερο;;;;
Χμμμ…. Ίσως ή μάλλον…
Σίγουρα οι αλλαγές που ανέφερα ως εδώ είναι όλες προς το καλύτερο. Υπάρχει όμως ένας προβληματισμός που δεν έχω απαντήσει ακόμη.
Παράλληλα με όλα τα σπουδαία, το χαμηλό έγινε απόμακρο. Διακρίνεται δυσκολότερα. Θα πρέπει να κρίνω από υψηλότερες εντάσεις και περισσότερο χρόνο ακρόασης. Η πρώτη σκέψη είναι ότι μάλλον το έχω συνηθίσει κάπως φουσκωμένο. Ξεκαθαρίζοντας το τοπίο, εκτός του ότι βγαίνει λεπτομέρεια, οι χροιές στα χαμηλά επίσης ξεκαθαρίζουν και γίνονται πιο ακριβείς. Κάτι τέτοιο μάλλον το εκλαμβάνει κανείς σαν «λιγότερο μπάσο». Θα δείξει…
Αυτά τα ολίγα όσον αφορά τις αλλαγές σε ένα προσεγμένο αλλά όχι πανάκριβο σύστημα.
Αποτελεί πάντως την αλλαγή (σε καλώδια όποιου τύπου) που «έφερε» μακράν τη μεγαλύτερη διαφορά στο δικό μου σύστημα.
