Internet King
Supreme Member
Ο σύγχρονος πολίτης ζει κλεισμένος κι εγκλωβισμένος σε έναν μικρόκοσμο που ο ίδιος τις περισσότερες φορές έχει δημιουργήσει.
Eπειδή είμαι λίγο χωρικός... αλλά διαβάζω...
Διαβάζω για ρημάστερ, για πρώτες κοπές και μήτρες που κανείς βέβαια δεν μπορέι να αγγίξει... αλλά έρχονται ως επιχείρημα... σε συκρίσεις...
Ύστερα θα πει κανείς πως αφού έχουμε ένα κάρο μύρια δυσεπίλυτα ή άλυτα προβλήματα στην μεταφορά σε βυνίλιο... (ή σιντί αν προτιμάτε) αυτά τα πολλά βαρύ των 180 και 200 γρ. τι ρόλο βαράνε???
(Όπως τα χρυσά για σιντί...)
Ειδικά αν το πρωτογενές υλικό είναι μάπα (όπως λέτε).
και τι ρόλο θα βαρέσουνε τα 200 κιλά και τα χρυσαφικά, αν το υλικό είναι ρημάστερ αλλά σε βινύλιο και σιντί αντίστοιχα????
Τελικά είναι καλύτερο το ψηφιακό βινύλιο, το αναλογικό βινύλιο, το ψηφιακό σιντί, το αναλογικό σιντί κ.τ.λ ή είναι καλύτερα τα αλάνια που έκαναν μια σωστή δουλειά ανεξαρτήτως μέσου????
Και εκτύπωσης...
Παρακαλώ προβείται σε ξεμπέρδεμα!
Μερσί.
Καλώς τον Κώστα κι από δω.....(λαικά άσματα άδοντας......)"Oι ελεύθεροι κι ωραίοι
ζουν σε κάποιες φυλακές
Mεσ’ τα τείχη που ’χει χτίσει,
ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές"
-- Σταύρος Κουγιουμτζής
Καλώς τον Κώστα κι από δω.....(λαικά άσματα άδοντας......)
ΤΟ μουσείο Γουλανδρή είναι έτοιμο (θα φτιάξει τομέα για βινύλιο )
Μόλις ξύλοσα το adsl και έβαλα το παλιο καλό αναλογικό μου modem !!!! ΚΑΙ αγόρασα μια aston martin του 69
ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ !!!!
Ρε συ King μη τρελλαινόμαστε...Πρότεινα να ανοίξεις ένα νέο thread εσύ (μιας και εσύ το ξεκίνησες και μιας και ήδη έχει απαντήσει ο Λ.Σ) με το απλό απλό απλό θέμα...Στο "Intra-Galactic Vinyl Event" απαγορεύεται αυστηρώς η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν για εμάς τους γήινους.
Αντε τώρα να βρούμε 10 βινύλια που κυκλοφορούν καινούργια και σφραγισμένα στο εμπόριο και να είμαστε και 100% σίγουροι ότι όλα είναι pure analog. Για να μην γίνουμε ρόμπα, θα χρειαστεί να το ψάξουμε πολύ το θέμα και στη συνέχεια να καταθέσουμε τα τεκμήρια .
Καλή η ιδέα σου Ongaku για ένα νέο thread, αλλά πόσο σίγουρος είσαι για αυτά που θα προτείνεις ;
Με λίγα λόγια, θα πρέπει να μας αποδείξεις ότι τα βινύλια της λίστας σου δεν έχουν υποστεί κάποιο είδος ψηφιακής επεξεργασίας.
:BDGBDGB53: :BDGBDGB53: :BDGBDGB53: προσπαθώ!! βλέπεις?Ο παραλληλισμός των ηχοσυστημάτων με των συνδέσεων στο Internet είναι το λιγότερο άστοχος. Προσπάθησε ξανά.
Θα ήταν χρήσιμο να μας έλεγες από που αντλείς την πληροφορία ότι κάποιοι δίσκοι από το 60 ή 70 κάποτε είχαν ατυχήσει λόγω ηχογράφησης έτσι ώστε να βελτιώνονται με ψηφιακή επεξεργασία.
[φυσικά δεν είναι απίθανο ούτε παράλογο ότι κάποιες ηχογραφήσεις δεν ήταν καλές]
Θα έχεις προφανώς ακούσει τις αυθεντικές ταινίες ηχογράφησης. Γιατί διαφορετικά πού το στηρίζεις;
Ρε Λουκά , άμα μου βρείς μιά κόπια του Third των Soft Machine που απλώς να μην είναι φρίκη πες μου το να το ξέρω και θα την πληρώσω δυο και τρείς φορές πάνω από το κανονικό
Επίσης θλιβερές ήταν όλες οι ηχογραφήσεις ψυχεδελικών γκρούπ - ασχέτως αν το ριμάστερ ήταν ή όχι καλύτερο πχ USA , 13th floor Elevators , Red Crayola , αλλά και Led Zeppelin I , Magma , Caravan .
Μάλλον θα έχεις δύο διαφορετικά αντίτυπα δίσκων του ίδιου έργου τους οποίους ακούς από κάποιο σύστημα αναπαραγωγής και βγάζεις το συμπέρασμά σου. Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα. Tα ακούω και σε άλλα συστήματα και είναι πάντα το ίδιο χάλια .
Πώς γίνεται ώστε μια επανέκδοση των Zeppelin από Jimmy Page και Bernie Grundman να είναι καλύτερη από μια αυθεντική παλιά αγγλική ή αμερικανική κοπή/εκτύπωση;
Που είναι το περίεργο να συμβαίνει ή να μμην συμβαίνει αυτό ;
Ή πώς συμβαίνει να είναι το ίδιο με τους δίσκους του Hendrix που παλιά ακούγονταν άθλια;
Επομένως για σκέψου τί μπορεί να φταίει;
Η ηχογράφηση ή η τότε κοπή;
Όσο για τις γιαπωνέζικες εκτυπώσεις ήταν πολύ καλές σαν εκτυπώσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε τέτοιος δίσκος πρέπει σώνει και καλά να ακούγεται και καλύτερα από άλλους άλλης εκτύπωσης που πιθανόν να έχουν και κάποια τσικ. Μεγάλο παράδειγμα οι εκτυπώσεις της Decca Αγγλίας και Ολανδίας. Οι δεύτερες είναι άψογες χωρίς θορύβους κλπ ενώ οι πρώτες ακόμη και αν έχουν κάποιο θόρυβο υπερτερούν κατά πολύ ηχητικά.
Το ίδιο ισχύει και για την ΕΜΙ με την ΕΜΙ Electrola.
Αυτά όλα είναι πασίγνωστα εδώ και 27 χρόνια και δεν σας λέω τίποτα το καινούργιο. Πολύ πιθανόν να μην έχει πέσει στην αντίληψή σας ή πληροφορία αυτή ή και να μην έχετε κάνει άμεσα σύγκριση. Εξαρτάται και από το τί ζητά κάποιος. Κάποιοι αποκλύουν τα βινύλια γιατί "φοβούνται" μην τυχόν και ακουστεί κάποιο τσικ που θα τους ενοχλήσει. Είναι σαν να αποφεύγουμε την ζωντανή μουσική στο Μέγαρο γιατί πιθανόν κάποιος θα βήξει.
Θέλω να τονίσω ότι δεν είναι τα πράγματα τόσ απλά όσο φαίνονται. Λ.Σ.
Μπορεί και να είναι έτσι. Θα το ξέραμε μόνο αν είχαμε συγκρίνει τον δίσκο με την ταινία ηχογράφησης. Αλλά ούτε εσύ ούτε εγώ την έχουμε ακούσει και επομένως δεν μπορούμε να κατηγορούμε το δίσκο και δεν μπορούμε να ξέρουμε το τί ήχο ήθελε ο Neil Young.
1. Ποιος έκανε τo mastering του βινυλίου και πoιος του cd;;
2. Έχεις σκεφτεί αν σε αυτό που ακούς συμβάλλει το σύστημα σου τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς;;
Επαναλαμβάνω δεν είναι τα πράγματα τόσο απλά. Λ.Σ.
Μήπως η επανέκδοση έχει σαφέστερο (πιο σφιχτό, πιο σύντομο) μπάσο; Αυτή η βελτιωμένη ακρίβεια μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία... Βέβαια, μπορεί η επανέκδοση να προέρχεται από διαφορετικό downmix, και τα αντίστοιχα όργανα να είναι σε χαμηλότερη σχετική στάθμη. Επίσης, μπορεί να είναι διαφορετικά ισοσταθμισμένα, (με το ρυθμιστικό bass χαμηλωμένο, ή στη θέση flat). Έχω διαπιστώσει κάτι αντίστοιχο στο Jazz Samba, συγκρίνοντας CD με βινύλιο.
Λουκά γενικά σχολίασα τι μου έμεινε από το διάβασμα.
Οι περισσότεροι υπερθεματίζουν ή αναθεματίζουν κάποιες παράλληλες (ίδιες) εκδόσεις σε σιντί και σε βινύλιο ταυτόχρονα.
Έτσι συμπέρανα για τα χίλια και μύρια προβλήματα.
(παραγωγοί, ηχολήπτες, "εκτυπωτές", χώρα προέλευσης) και άλλοι παράγοντες που δέχτηκαν μερικές φορές την μήνην των ομοτράπεζων.
Π.χ και δηλαδή, ενώ το πρωτογενές υλικό ήταν καλό, στην πορεία "σκοτώθηκε" αλλά βγήκε σε επανέκδοση με χρυσά γράμματα...
Πάντως με κάλυψες με την τελευταία σου παράγραφο που με λίγα λόγια λέει (αν δεν κάνω λάθος) πως ότι λάμπει δεν είναι και απαραίτητα χρυσός.
Αυτές οι αρπαχτές όπως σωστά αναφέρεις, έχουν ρημάξει πολλά από αυτά που αγαπάμε σ' αυτό το χόμπι.
Απορία!
Τι κάνει ένα βαρύ βινύλιο να ακούγεται καλύτερα από ένα "ελαφρύ".
Ποιές οι διαφορές, τα πλεονεκτήματα ή ακόμα και τα μειονεκτήματα.
(Υποθέτοντας βέβαια πως όλοι οι άλλοι "παραγωγικές" παράμετροι είναι ίδιες και στα δύο.)
"Oι ελεύθεροι κι ωραίοι
ζουν σε κάποιες φυλακές
Mεσ’ τα τείχη που ’χει χτίσει,
ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές"
-- Σταύρος Κουγιουμτζής
Κώστα , δεν μιλάμε για το μπάσσο . Μιλάμε για την θολούρα που μας έκανε εντύπωση στα φωνητικά κυρίως
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.