Ευχαριστώ πολύ παιδιά γα τα καλά σας λόγια.... Άντε να σας πω και δύο λόγια για την ιστορία αυτής της ζυγαριάς. Η ζυγαριά αυτή ήταν ..... βασικό εξάρτημα ενός καφενείου-παντοπωλείου-μανάβικου επί κατοχής παρακαλώ...... Πέρασε από τον ιδιοκτήτη του καφενείου (.... έχει αποδημήσει εις κύριον εδώ και 34-35 χρόνια) στην κόρη του η οποία τώρα 90 χρονών, (.... και θεία της μάνας μου) και επειδή ο γιος της που είναι τώρα 65 χρονών πίστευε πως θα πάει χαμένη, μιας και είδατε σε τι κατάσταση ήτανε (... και ψιλόδιαλυμένη) την εμπιστεύτηκε σε εμένα χαρίζοντας μου.... Να πω για καθαρά ιστορικούς λόγους πως τα ζύγια είναι στην οκά και στην υποδιαίρεση του το δράμι.... (... στην Ελλάδα, η οκά αντιστοιχούσε σε 1282 γραμμάρια και το δράμι σε 3,205 γραμμάρια). Προφανώς όταν σου εμπιστεύονται ένας τέτοιο οικογενειακό κατά κάποιον τρόπο κειμήλιο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα λιγότερο από το να βάλεις όση τέχνη τεχνογνωσία μεράκι φαντασία και εργατικότητα διαθέτεις για να αποδώσεις όσον το δυνατόν το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα..... Από τα θετικά σας λόγια μάλλον η προσπάθεια δικαιώνει..... Εκεί που η κατάσταση ήταν .... απάλευτη ήταν με τα ζύγια και τα τάσια τα οποία είναι μπρούτζινα και ήταν από την υγρασία και τα χρόνια κυριολεκτικά μαύρα και για να τα φέρω στο λογαριασμό που τα έφερα έφαγα κυριολεκτικά τα χέρια μου την περίοδο της καραντίνας... Το μόνα παράπτωμα που έκανα ήταν η αλλαγή του χρώματος από το ορίτζιναλ της πρώτης φωτογραφίας σε αυτό το σφυρήλατο πράσινο αν και αυτό της ταιριάζει πιο πολύ.... Και επειδή σας άρεσε πολύ και για να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια να μοιραστώ μια ακόμα φωτογραφία μαζί σας.... :ernaehrung004:
Υ.Γ. Όταν πριν από λίγο έστειλα την φωτογραφία και την είδε η κόρη του πρώτου ιδιοκτήτη που σας εξηγώ πιο πάνω μου είπε ο γιος της πως την πήραν τα κλάματα...... Ομολογώ πως δάκρυσα με αυτά που άκουσα και εγώ....