Sardonic Blues

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Sardonic Blues

Δ. Παναγιωτίδης said:
ξέρεις καναν άλλονε?
Click to expand...

Παρακαλώ μην σκαλίζετε την ποντικό τρύπα μου
Μπαίνει φως και χαλάει η ατμόσφαιρα :violent-smiley-030:


Το πήρα την Παρασκευή για τον κουμπάρο μου τον Γιάννη, αλλά δεν άντεξα...

Ακόμη είμαι στο brawlers.
Εντάξει μωρέ, δεν χαμπάρισα και τίποτε αλλά νά.............
...... φράσεις του τύπου έλα να φάμε, πότε θα κοιμηθούμε?, τα παιδιά σε περιμένουν μία ώρα στο αμάξι , τις συνειδητοποιούσα κανά τέταρτο αργότερα :slapface:
Σήμερα λέω να παίξω το Bawlers.
Έτσι για ξεκόλλημα :music-smiley-005:
 
Απάντηση: Re: Sardonic Blues

Δ. Παναγιωτίδης said:
Bawlers μακράν το καλύτερο γιά μένα, μετά brawlers γιά το bastards δεν θα μπορέσω.
Click to expand...

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, έγω ξεκίνησα από το bastards και δεν το έχω μετανοιώσει. :grandpa: Μέχρι στιγμής τα two sisters, what keeps mankind alive, children's story και first kiss είναι εξαιρετικά! Δεν μπορώ να καταλάβω τι δε σας αρέσει! :rolleyes: Ξέχασα όμως! Αν δε σ' αρέσει ο Μάλερ, πως να σ' αρέσουν οι bastards? :flipout:
 
Απάντηση: Re: Sardonic Blues

Δ. Παναγιωτίδης said:
πως συνδέεται ο Μάλερ επί τω προκειμένω?
Click to expand...

Όλοι εκείνοι που πρέπει αλλιώς να πεθάνουν όταν βγαίνουν από τη γραμμή - εκείνος στα τείχη του Στρασβούργου, ο νυκτερινός φρουρός, εκείνος που τάφηκε με τις απαστράπτουσες τρομπέτες και ο μικρός φτωχός τυμπανιστής, είναι εκείνοι τους οποίους ο Μάλερ στοιχίζει στις γραμμές της ελευθερίας. Υπόσχεται τη νίκη στους ηττημένους. Ολόκληρο το συμφωνικό του έργο είναι ένα εγερτήριο. Ήρωας του, ο λιποτάκτης.

Τέοντορ Αντόρνο, Σημειώσεις επί του περιθωρίου για τον Μάλερ. Μετάφραση Φώτης Τερζάκης. Από το βιβλίο Η Κοινωνιολογία της Μουσικής, εκδόσεις Νεφέλη.
 
αλλά οφείλω να παραδεχτώ, ότι και να μου άρεζε ο Μάλερ, μάλλον αποκλειόταν να κάνω τον συνειρμό...
 
Γιώργος Κουνελάκης said:
Εγώ δεν έχω φτάσει εδώ :nounder: : .... Είμαι ακόμη στο "Rain dogs" :slapface: . Το οποίο έχω λιώσει όμως ..
Click to expand...

Πήρε λίγο καιρό, αλλά φτάσαμε και στα Ορφανά και οφείλω να πώ πως δηλώνουμε ενθουσιασμένοι..:award:
(Και μετά έχεις και τον Λύμπε να γκρινιάζει πως μόνος του τα λέει και μόνος του τ'ακούει...)
:BDGBDGB53:
 
Eγώ, αργοπορημένος ως συνήθως, και αφού έχω δανειστεί τα 'ορφανά' από τον ΚΛ εδώ και κανα τρίμηνο, μόλις 'απορρόφησα' το ένα τρίτο, τα 'Bawlers'.

Έχω πει ότι λατρεύω την 'μεσαία' περίοδο του Τομ, ενώ με ψιλοκούρασε η τελευταία του αποκομιδή (από το 2000 και μετά).

Πάντως αυτά τα bawlers (θέλω να εκτιμώ ότι είναι κυρίως παιδιά του 80-95) είναι υπέροχα. Τελείως 'χειροποίητα', τελείως απογυμνωμένα, τελείως υπέροχα.

YΓ: Λύμπε, υπομονή καλέ μου. Σε κανά εξάμηνο θα'χω τελειώσει και με τα Bastards & Brawlers. Ευτυχώς τα έχεις φορτωμένα στο ipod.
 
Απάντηση: Re: Sardonic Blues

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Όλοι εκείνοι που πρέπει αλλιώς να πεθάνουν όταν βγαίνουν από τη γραμμή - εκείνος στα τείχη του Στρασβούργου, ο νυκτερινός φρουρός, εκείνος που τάφηκε με τις απαστράπτουσες τρομπέτες και ο μικρός φτωχός τυμπανιστής, είναι εκείνοι τους οποίους ο Μάλερ στοιχίζει στις γραμμές της ελευθερίας. Υπόσχεται τη νίκη στους ηττημένους. Ολόκληρο το συμφωνικό του έργο είναι ένα εγερτήριο. Ήρωας του, ο λιποτάκτης.

Τέοντορ Αντόρνο, Σημειώσεις επί του περιθωρίου για τον Μάλερ. Μετάφραση Φώτης Τερζάκης. Από το βιβλίο Η Κοινωνιολογία της Μουσικής, εκδόσεις Νεφέλη.
Click to expand...

Τι διαμάντι είναι αυτό βρέ μεγάλε μέσα στά Ορφανά τού Tom Waits,πού έτσι και αλλοιώς ήσαν και παραμένουν δισκάρες?
 
Μπρε Σούρλα, πότε προλαβαίνεις και τις ανασκαφές ; Τώρα εξηγείται όμως γιατί σου διαφεύγουν κάτι σαν το παραπάνω... :flipout::flipout::flipout:

Εγώ το είχα αποστηθίσει .... (για τους γνωστούς λόγους :flipout::flipout::flipout: )
 
Δώδεκα χρόνια μετά και παραμένει μνημείο!

Το είχα ξεχασμένο σε μια γωνιά και το βρήκα χτες.

Τα άκουσα και τα τρία μονορούφι.

Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να γίνει κάποιος με κάποιον που φτύνει την "τέχνη" κατάμουτρα και ταυτόχρονα την δημιουργεί απ την αρχή.

Με πόση νοσταλγία διάβασα όλο το νήμα

Δώδεκα χρόνια...
 
Top Bottom