Για να κανουμε και καποιο αντιλογο (... με τον εαυτο μας, δυστυχως) ...
Οι γυναικες ΔΕΝ μας θεωρουν κυριο υπαιτιο της δυστυχιας τους.
Οχι κυριο υπαιτιο ! Εναν ακομα υπαιτιο, ισως (κοντα σε πολλους αλλους).
Ο κυριος υπαιτιος της γυναικειας δυστυχιας (λες και την σπουδασα) ΕΙΚΑΖΩ οτι ειναι
"γιατι ο κοσμος ειναι τοσο ασπρομαυρος, ακαμπτος, συγκρουσιακος και ανδρικος ??"
Η γυναικεια φυση θελει να ΠΑΙΖΕΙ. Το ξαναγραφω ....
ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ !!!!!
Δεν γουσταρει πνιγηρες σοβαροτητες ολη την ωρα (την επιθυμει βεβαια στον αντρα
αλλα μονο οταν παντρευτει και κανει παιδι .... ομως η ιδια ..... Πιπη Φακιδομυτη
).
Η γυναικα ΔΕΝ θελει να την παιρνεις στα σοβαρα οταν λεει "μου εχεις σπασει τα νευρα, φυγε".
Εννοει "φυγε" εκεινη την στιγμη. Ομως, μεσα σε εναν κοσμο ΑΝΤΡΩΝ οπου σε καθε δουλεια
ισχυουν τα τελεσιγραφα με τον πιο βεβαιο και κατηγορηματικο τροπο .... εμεις, οι GI Joe's,
παιρνουμε τοις μετρητοις καθε διαταγη. Και η καημενουλα, δεν μπορει να καταλαβει μετα ...
γιατι φυγαμε και δεν επιστρεφουμε. Ποιος μας ειπε να φυγουμε
(βασικα, ουτε εμεις ξερουμε
)
Η γυναικα "παιζει" ολη την ωρα.
ΟΧΙ με τα συναισθηματα της αλλα με την συμπεριφορα της. Ολη της η συμπεριφορα ειναι ενα παιχνιδι.
Καθε της λεξη ειναι προκληση και οχι τελεσιγραφο. Καθε μορφασμος ειναι διερευνητικη επιθυμια στο
τι εντυπωση προκαλεσε. Καθε θυμος ειναι συναισθηματικο χαβαδακι και οχι .... απαγχονισμος.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι αντρες μεγαλωνουμε (αλλα και γαλουχουμαστε παντου) αρκουντως μονολιθικα και ακαμπτα.
ΔΕΝ παιζουμε με την συμπεριφορα μας (γιατι θα χασουμε και την δουλεια μας αλλα και την αξιοπιστια μας).
ΔΕΝ θυμωνουμε παρα μονο οταν ο κομπος εχει φτασει στο χτενι. Η γυναικα ΔΕΝ το αντιλαμβανετε αυτο
γιατι απο μικρη ηλικια την προτρεπουν (σχεδον ολοι) στο (διαρκες) παιχνιδι. Και ετσι οταν φτασουμε να
οργιστουμε, η κακομοιρα νομιζει πως .... προθερμαινομαστε ακομα. Ουσιαστικα, εμεις φτασαμε στα ορια μας.
ΟΧΙ στην αρχη ενος ναζιου που θα καταληξει στο κρεβατι (η στην αγκαλια της). Γιατι ειμαστε τοσο ισοπεδω-
τικα συνεπεις στο τι λεμε και τι πραττουμε. Ο ορμισκος που δεν αφηνει τα νερα του ωκεανου να τον ταραξουν
(οπως εγραφα παραπανω).
Ρολοι, ρολοι, ρολοι, ρολοι .....
Κατα την γνωμη του υπογραφοντα, Η ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ δυστυχιας ! Σε μας (πρωτιστα) αλλα και σ'αυτες.
Αλλα και πως αλλιως να γινει ? Χωρις σαφη διαχωρισμο ρολων, η κοινωνια μας θα ηταν μια Πολιτεια Ψινακη.
Ολα στον χαβαλε και στο τιμονι κανεις. Κερδισαμε, εμεις οι αντρες, που εχουμε αυτην την μανια με το control ?
Το self-control παντου και παντα ? Την πληρη αντιστοιχηση λογων και εργων ? ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ σε αρτιοτητα και
αποτελεσματικοτητα δομων (τεχνοκρατικων κυριως). Αλλα ... χασαμε εκπληκτικα πολλα σε χαλαροτητα και
ελαφροτητα. Ουτε καν διανοουμαστε χαλαροτητα σε οποιονδηποτε τομεα (μερικοι, ακομα και στο κρεβατι).
Αυτο που μας εξοργιζει στις γυναικες, η αβασταχτη ελαφροτητα του Ειναι τους (εικονικη, οχι ουσιαστικη
γιατι ειναι σοβαροτατες και αποτελεσματικοτατες ως μανες) ειναι το ΤΙΜΗΜΑ που σταξαμε (και σταζουμε,
διαρκως και αδιαλλειπτως) για να ειναι οι κοινωνιες που ζουμε στιβαρα δομημενες, ιεραρχικες, αρτιες και
ελεγχομενες.
Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΥΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ "ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ".
))
