Snapshots-Still lifes

Ανεχτείτε με αλλά θέλω να τα γράψω:
Θα μοιραστώ μαζί σας μία στιγμή από τα φετινά φαναράκια.
Είναι 29 Ιανουαρίου το μεσημέρι και περιμένουμε στο προαύλιο της Παναγίας με τους μαθητές παρατεταγμένους την Αγία Εικόνα να κατέβει στην Εύρεση.
Ο ουρανός μουντός και τα σύννεφα γεμάτα βροχή έτοιμα να ξεσπάσουν πάνω μας.
Ξαφνικά και λίγα λεπτά πριν φτάσει η Αγία Εικόνα η βροχή ξεκινά με αρκετή ένταση.
Μαζεύουμε τους μαθητές στα υπόστεγα αναμένοντας να κοπάσει αλλά αυτό δε συμβαίνει και η βροχή συνεχίζεται με την ίδια ένταση.
Οι καμπάνες χτυπούν και η Αγία Εικόνα ξεκινά τη διαδρομή της.
Σε ελάχιστα λεπτά θα περάσει από μπροστά μας.
Είμαι έτοιμος να βγω στη βροχή για να την υποδεχτώ και να την τιμήσω και προβληματισμένος σκέφτομαι τι θα κάνουν οι μαθητές.
Πριν προλάβει να τελειώσει η σκέψη μου και μία μαθήτρια δίπλα μου γυρνάει με αποφασιστικό ύφος και μου λέει:
-Κύριε τι θα γίνει θα βγούμε κατεβαίνει η Παναγία?
-Δε θες να περιμένετε λίγο ακόμη γιατί βρέχει? της απαντώ
Η απάντηση της αποστομωτική:
-Σιγά και τι θα πάθουμε αν βραχούμε η Παναγία μας θα περάσει δεν μπορούμε να μην είμαστε μπροστά να την υποδεχτούμε!!!
Πάμε λοιπόν τους λέω και όλοι ακολουθούν κανένας δε μένει πίσω στο υπόστεγο, κανένας δε φεύγει,κανένας δε φαίνεται να δυσαρεστείται που βρέχεται
Στα μάτια τους λαμπυρίζει η πίστη και η χαρά που είναι εκεί και ας έχουν γίνει μούσκεμα.
Η Αγία Εικόνα φτάνει μπροστά μας και η βροχή σταματά.
Μαθητές τη βαστούν στα χέρια και την μεταφέρουν στα πρόσωπα τους η συγκίνηση ξεχειλίζει.
Νιώθω περήφανος για όλα αυτά τα παιδιά που είναι εκεί.
Ναι είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ελπίδα μου την έδωσαν οι μαθητές σήμερα και τους ευχαριστώ
Πάντα άξιοι!
 

Attachments

  • Fanarakia.jpg
    Fanarakia.jpg
    246.5 KB · Views: 185
Συγχαρητήρια Παναγιώτη, πρώτα για τα παιδιά. Έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις το σημαντικό (τη συμπεριφορά των παιδιών) απέναντι στο λιγότερο σημαντικό (καιρός για φωτο).
 
Ίσως δείχνουν "κοινότυπες" αυτές οι φωτογραφίες, αλλά κάθομαι και τις χαζεύω για τα χαμόγελα των παιδιών... Σαν κι αυτό τίποτα!
 
Πολύ γυαλάδα ρε Κώστα , χαίρομαι να βλέπω φωτογραφίες σου . Σαν να πέρασες τα αντικείμενα με λούστρο πριν το κλικ :grinning-smiley-043
 
Re: Απάντηση: Snapshots-Still lifes

Πολύ γυαλάδα ρε Κώστα , χαίρομαι να βλέπω φωτογραφίες σου . Σαν να πέρασες τα αντικείμενα με λούστρο πριν το κλικ :grinning-smiley-043

Γνωστός και ως "κάνω-τα-τζάμια-αόρατα-εν-πτήσει". :music-smiley-005:
 
Re: Απάντηση: Snapshots-Still lifes

Τζαμάκια, ποτηράκια, ασημικά και κάθε λογής υαλικά αναλαμβάνω... καθαρίζω και μεγάλες επιφάνειες, μόνο με ένα click !

DSC_4369_zpse304f9ab.jpg
 
Απάντηση: Re: Snapshots-Still lifes

Ποιο είναι αυτό το κλικ Κώστα δώσε γνώση και στον φτωχό λαό!

Το κλικ του κλείστρου εννοεί , ξεκινάς όπως έχει πει ήδη από το να βρεις την εστιακή και κυρίως το διάφραγμα που αποδίδει καλύτερα ο φακός που έχεις ..................................για τα άλλα θα περιμένω μαζί σου :flipout:
 
Απάντηση: Re: Snapshots-Still lifes

Σωστός ο Κώστας. Θυμάται την συνταγή αλλά δεν βλέπω να τα την κάνει πράξη

Άσε με έχει φάει η καθημερινότητα , ίδια διαδρομή δίχως κάτι το ξεχωριστό , σχεδόν μήνα κοντεύω να κλείσω δίχως κλικ , αφού σκέφθηκα μέχρι και να βγάλω την μπαταρία από την μηχανή .
 
Re: Απάντηση: Re: Snapshots-Still lifes

Άσε με έχει φάει η καθημερινότητα , ίδια διαδρομή δίχως κάτι το ξεχωριστό , σχεδόν μήνα κοντεύω να κλείσω δίχως κλικ , αφού σκέφθηκα μέχρι και να βγάλω την μπαταρία από την μηχανή .


Κωστη , για σενα...

https://www.youtube.com/watch?v=bGlw5uY1PsQ
 
Εάν κατάλαβα καλά , καπνίζοντας στο ίδιο μέρος κάθε μέρα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή , ή οποία φυσικά κάποια στιγμή θα έρθει ..............................

Το "ίδια διαδρομή" που έγραψα , το εννοούσα πως αφήνοντας τον μικρό στο σχολείο , φεύγω σφαίρα κάνοντας την "ίδια διαδρομή" για το ήδη καθυστερημένο άνοιγμα του μαγαζιού , το μεσημέρι το ανάποδο , κλείνω βιαστικά για να προλάβω κάνοντας την "ίδια διαδρομή" να τον πάρω . Σε κανά δυο χρόνια (καλά να είμαστε) που θα πηγαίνει μόνος , θα έχω τον χρόνο να φεύγω πιο νωρίς από το σπίτι , για να απολαύσω πλέον την "ίδια διαδρομή" .

Βγαίνοντας από την πόλη κάθε μέρα , βλέπω τον ορίζοντα στο σημείο που έχει ήδη ξεπροβάλει ο ήλιος , σε εκείνο το σημείο υπάρχει θέα στον κάμπο (τυγχαίνουν μέρες που είναι μαγευτικά όμορφα τα χρώματα) , πήρα κάποια στιγμή μαζί μου την μηχανή για να αποθανατίσω την στιγμή , σταμάτησα το αυτοκίνητο για 5-10 λεπτά βγάζοντας φωτογραφίες με διάφορες ρυθμίσεις , εκείνη την ημέρα η φύση δεν μου έκανε την τιμή .
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν έφτασα στο μαγαζί και είδα πως με περίμεναν στο πάρκινγκ δύο πελάτες , δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ένιωσα υποψιαζόμενος , μήπως αυτοί που περίμεναν να μου αφήσουν τα χρήματά τους , ερχόμενοι είχαν δει σταματημένο το αυτοκίνητο και εμένα να βγάζω φωτογραφίες "με την άνεσή μου" .
Μένει η Κυριακή ........................αφιερωμένη στην εκκλησία .....................................ή στο πρωινό χουζούρι εάν έχω ξαπλώσει αργά .

Συγγνώμη για το off topic και εάν σας κούρασα .