Δεν διαφωνώ και το ξέρεις
Ο Stevie συνεισέφερε ψυχή (για όσους μπορούν να τον νοιώσουν)
Δεν είναι το ίδιο: O Ντύλαν, και χωρίς κιθάρα θα ήταν σόου.
Ο Ντύλαν συνεισέφερε, κυρίως, μυαλό - κι αυτό που έκανε δεν μπορούσε να το κάνει κανένας άλλος.:grandpa:
...και βέβαια ο Adrian Belew - αλλά οι Talking Heads, δεν ήταν μόνο ο Adrian Belew. Ούτε οι King Crimson, for that matter![]()
Κρίμα που δεν έχεις ασχοληθεί Κώστα...:grandpa:
Mιας και αναφερθηκαμε και στον Jeff Healey, τώρα πήρα χαμπάρι οτι ο "έφυγε" πριν δεκα μέρες!!!
RIP Jeff!
Αρχηγέ, είναι θέμα "πετριάς": εγώ το ρ'ν'ρ το θέλω νευρωτικό, σύντομο και άμεσο - με τα μαραθώνια jams χάνω τ αυγά και τα καλάθια. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μου αρέσουν δίσκοι σαν το Rock'n'Roll Animal και δεν έχω ούτε ένα δίσκο του B.B. King ή του Muddy Waters. Για μένα η ουσία είναι στον
Bo Diddley και στον Howlin' Wolf : 2-3 λεπτά, πάρ'τα και φύγε.
Τον Στήβι τον έχω δεί σε βίντεο. Αντεξα καμιά 10ριά λεπτά. Βιρτουόζος είναι, καμία αμφιβολία. Αλλά δεν μπορεί να μου τραβήξει την προσοχή για πολύ: χάνομαι μέσα στους δαίδαλους.
Εγώ τους κιθαρίστες τους θέλω λακωνικούς: μπορεί να τα πεί όλα μέσα σε ένα σόλο 10 με 20 δευτερόλεπτα; Αυτό είναι όλη η γκέλα για μένα. Ακου τον Robbie Robertson στο "Forbidden Fruit" -Νorthern Lights, Southern Cross- και θα με καταλάβεις.
Σε βίντεο σε συναυλία τραβάει σε μάκρος και ο αλογομούρης και ο Ρομπι ακόμα και ο Τζάγκερ...
Δεν νομίζω οτι υπάρχει "φόρμα" για το τι ειναι σωστό και τι όχι στην μουσική....
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.