Η μουσική ιδιοφυϊα τού Igor Stravinsky πού ´τάραξε´τά νερά τών αρχών τού 20ού αιώνα (καί όχι μόνο)έχει σχολιασθεί ξανά στην Μουσική Κατηγορία.
Η ποικιλία τής μουσικής του,αλλά και οι διάφορες συνθετικές περίοδοι πού τήν χαρακτηρίζουν,κάνουν τήν προσωπικότητα τού Stravinsky ακόμα πιό ενδιαφέρουσα καί ως εκ τούτου ο φιλόμουσος ακροατής μπορεί νά τήν ανακαλύπτει ξανά και ξανά μέ αμείωτη διάθεση.
Το 1924 ο Stravinsky συνθέτει τό Κοντσέρτο γιά πιάνο και πνευστά ,στό οποίο δίνει τήν τελική μορφή του 26 χρόνια αργότερα.
Εργο τής Νεοκλασσικής περιόδου τού συνθέτη,πού σέ κάποιες σημειώσεις του ανέφερε ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα στό νά συνθέσει ένα κοντσέρτο απο τό οποίο νά απουσίαζαν τά έγχορδα,θεωρώντας ότι τά πνευστά μπορούσαν νά τά υποκαταστήσουν επαρκώς καθώς και ότι ο ήχος τους μπορούσε νά παρατείνει τόν ´δίκην κρουστών´ήχο τού πιάνου.
Η ορχήστρα απαρτίζεται από 2φλάουτα ,ένα piccolo,2οboe,ένα αγγλικό κόρνο,2φαγκότα,4 κόρνα,4 τρομπέτες,3 τρομπόνια ,1τούμπα,τύμπανα,κύμβαλα και τρία κοντραμπάσσα(τά μοναδικά έγχορδα πού υπάρχουν).
Τό 1920 είχε συνθέσει τήν Συμφωνία γιά πνευστά πού τήν είχε αφιερώσει στήν μνήμη τού Debussy και οι επιδράσεις αυτού τού έργου παραμένουν στήν νέα (4χρόνια μετά)σύνθεση.
To πρώτο μέρος(Largo - Allegro - Più mosso - Maestoso) ξεκινά μέ την πλήρη απουσία τού πιάνου και θυμίζει σχεδόν πένθιμο εμβατήριο πού η δομή του παραπέμπει στόν Bach μέ τά 4 κόρνα πού δίνουν έναν σχεδόν μεγαλόπρεπο τόνο και τά oboe πού δρούν σχεδόν παρηγορητικά στήν ´βαρύτητα´τής εισαγωγής.
H εκρηκτική είσοδος τού πιάνου αλλάζει εντελώς το μουσικό τοπίο και εξελίσσεται μιά tocatta πλούσια σέ χρωματισμούς,παιχνιδίσματα και θέματα.
Τά πλήκτρα φλέγονται ,το ragtime δίνει τό παρόν ώσπου νά επανέλθει η μουσική στό πρωταρχικό θέμα ,όπου τά χάλκινα συνοδεύουν τό πιάνο κλείνοντας μεγαλοπρεπώς το μέρος σέ ´κλασσικό στύλ´..
Το δεύτερο μέρος (Largo - Più mosso - Tempo Primo) αρχίζει μέ μιά σχεδόν ρομαντική,γιά Stravinsky,πιανιστική γραμμή ,ενώ η τρομπέτα λειτουργεί συνοδευτικά.
Μιά προσευχή τού 20ού αιώνα αλλά και μιά αναφορά στούς μεγάλους συνθέτες πού προηγήθηκαν ,τήν παράδοση τών οποίων αξιοποίησε ο Stravinsky μέ τον δικό του ευφυή και πρωτότυπο τρόπο..
Η μελωδία κάποιες στιγμές διακόπτεται απο ´σκληρά´πιανιστικά περάσματα,αλλά και τότε τά φλάουτα καί τά κόρνα τήν επαναφέρουν αναλαμβάνοντας τόν πρώτο ρόλο..
Μιά επτάλεπτη μινιατούρα γεμάτη γλυκύτητα καί πρωτοτυπία πάνω στην απλότητα τού θέματος,όπου το ανθρώπινο κυριαρχεί.
Το τρίτο μέρος(Allegro - Agitato - Lento - Stringendo)ξεκινά υπό μορφήν Toccata ξανά μέ τό πιάνο νά λειτουργεί συχνά ως κρουστό όργανο,ώσπου επανεμφανίζεται τό ´κλασσικό ´πρώτο μέρος υπό την μορφή τού Lento,γιά νά κλείσει μέ λίγα μέτρα σύγχρονου agitato υπενθυμίζοντάς μας,πώς μπορεί η παράδοση νάναι ´εκεί´,αλλά μόνον άν καλλιεργηθεί δεόντως εμπλουτίζεται καί θάλλει..
Mιά πολύ καλή εκτέλεση τού έργου βρίσκεται στόν δίσκο τής Chandos μαζί μέ την Συμφωνία τών Ψαλμών και τήν εξαίσια Συμφωνία σέ Nτό,μέ την Orchestre de la Suisse Romande υπό τήν ακριβέστατη διεύθυνση τού Neeme Jarvi...
H πιανιστική ερμηνεία τού Boris Berman(πού έχει παρουσιάσει καί μιά αξιοθαύμαστη ερμηνεία στίς σονάτες τού Scriabin)άψογη.
Τό έργο βρίσκεται και στό πενταπλό αφιέρωμα τής Chandos στον Stravinsky..
Η ποικιλία τής μουσικής του,αλλά και οι διάφορες συνθετικές περίοδοι πού τήν χαρακτηρίζουν,κάνουν τήν προσωπικότητα τού Stravinsky ακόμα πιό ενδιαφέρουσα καί ως εκ τούτου ο φιλόμουσος ακροατής μπορεί νά τήν ανακαλύπτει ξανά και ξανά μέ αμείωτη διάθεση.
Το 1924 ο Stravinsky συνθέτει τό Κοντσέρτο γιά πιάνο και πνευστά ,στό οποίο δίνει τήν τελική μορφή του 26 χρόνια αργότερα.
Εργο τής Νεοκλασσικής περιόδου τού συνθέτη,πού σέ κάποιες σημειώσεις του ανέφερε ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα στό νά συνθέσει ένα κοντσέρτο απο τό οποίο νά απουσίαζαν τά έγχορδα,θεωρώντας ότι τά πνευστά μπορούσαν νά τά υποκαταστήσουν επαρκώς καθώς και ότι ο ήχος τους μπορούσε νά παρατείνει τόν ´δίκην κρουστών´ήχο τού πιάνου.
Η ορχήστρα απαρτίζεται από 2φλάουτα ,ένα piccolo,2οboe,ένα αγγλικό κόρνο,2φαγκότα,4 κόρνα,4 τρομπέτες,3 τρομπόνια ,1τούμπα,τύμπανα,κύμβαλα και τρία κοντραμπάσσα(τά μοναδικά έγχορδα πού υπάρχουν).
Τό 1920 είχε συνθέσει τήν Συμφωνία γιά πνευστά πού τήν είχε αφιερώσει στήν μνήμη τού Debussy και οι επιδράσεις αυτού τού έργου παραμένουν στήν νέα (4χρόνια μετά)σύνθεση.
To πρώτο μέρος(Largo - Allegro - Più mosso - Maestoso) ξεκινά μέ την πλήρη απουσία τού πιάνου και θυμίζει σχεδόν πένθιμο εμβατήριο πού η δομή του παραπέμπει στόν Bach μέ τά 4 κόρνα πού δίνουν έναν σχεδόν μεγαλόπρεπο τόνο και τά oboe πού δρούν σχεδόν παρηγορητικά στήν ´βαρύτητα´τής εισαγωγής.
H εκρηκτική είσοδος τού πιάνου αλλάζει εντελώς το μουσικό τοπίο και εξελίσσεται μιά tocatta πλούσια σέ χρωματισμούς,παιχνιδίσματα και θέματα.
Τά πλήκτρα φλέγονται ,το ragtime δίνει τό παρόν ώσπου νά επανέλθει η μουσική στό πρωταρχικό θέμα ,όπου τά χάλκινα συνοδεύουν τό πιάνο κλείνοντας μεγαλοπρεπώς το μέρος σέ ´κλασσικό στύλ´..
Το δεύτερο μέρος (Largo - Più mosso - Tempo Primo) αρχίζει μέ μιά σχεδόν ρομαντική,γιά Stravinsky,πιανιστική γραμμή ,ενώ η τρομπέτα λειτουργεί συνοδευτικά.
Μιά προσευχή τού 20ού αιώνα αλλά και μιά αναφορά στούς μεγάλους συνθέτες πού προηγήθηκαν ,τήν παράδοση τών οποίων αξιοποίησε ο Stravinsky μέ τον δικό του ευφυή και πρωτότυπο τρόπο..
Η μελωδία κάποιες στιγμές διακόπτεται απο ´σκληρά´πιανιστικά περάσματα,αλλά και τότε τά φλάουτα καί τά κόρνα τήν επαναφέρουν αναλαμβάνοντας τόν πρώτο ρόλο..
Μιά επτάλεπτη μινιατούρα γεμάτη γλυκύτητα καί πρωτοτυπία πάνω στην απλότητα τού θέματος,όπου το ανθρώπινο κυριαρχεί.
Το τρίτο μέρος(Allegro - Agitato - Lento - Stringendo)ξεκινά υπό μορφήν Toccata ξανά μέ τό πιάνο νά λειτουργεί συχνά ως κρουστό όργανο,ώσπου επανεμφανίζεται τό ´κλασσικό ´πρώτο μέρος υπό την μορφή τού Lento,γιά νά κλείσει μέ λίγα μέτρα σύγχρονου agitato υπενθυμίζοντάς μας,πώς μπορεί η παράδοση νάναι ´εκεί´,αλλά μόνον άν καλλιεργηθεί δεόντως εμπλουτίζεται καί θάλλει..
Mιά πολύ καλή εκτέλεση τού έργου βρίσκεται στόν δίσκο τής Chandos μαζί μέ την Συμφωνία τών Ψαλμών και τήν εξαίσια Συμφωνία σέ Nτό,μέ την Orchestre de la Suisse Romande υπό τήν ακριβέστατη διεύθυνση τού Neeme Jarvi...
H πιανιστική ερμηνεία τού Boris Berman(πού έχει παρουσιάσει καί μιά αξιοθαύμαστη ερμηνεία στίς σονάτες τού Scriabin)άψογη.
Τό έργο βρίσκεται και στό πενταπλό αφιέρωμα τής Chandos στον Stravinsky..
