Ωραία. Ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Επειδής –λόγω του επιδερμικού φαινομένου- τα ηλεκτρόνια κυλάνε στην επιφάνεια του αγωγού με ταχύτητα που αυξάνει με αύξηση της συχνότητας, το διηλεκτρικό με το οποίο επικαλύπτεται ο αγωγός πρέπει να είναι σχετικά χαλαρά φορεμένο, ώστε τα ηλεκτρόνια να γλιστράνε ανάμεσα με αρκετή ευκολία. Αλλιώς το καλώδιο παρουσιάζει αντίσταση. Όταν το καλώδιο «στρώσει», δηλαδή, βασικά, όταν στρώσει η επιφάνεια του αγωγού, αυτή αποκτά και κατευθυντικότητα, συμπεριφερόμενη όπως τα λέπχια του πσαργιού. Έτσι, αν θελήσουμε να το κσεγυμνώσουμε στην άκρη του, πρέπει να το κάνουμε στη σωστή άκρη, αυτή προς την οποία έχουν γείρει τα λέπχια, γιατί στην ανάποδη άκρη το διηλεκτρικό θα γατζώσει πάνω στα λέπχια και δε θα βγιαίνει με τίποτα. Για να το κσεγυμνώσουμε στην ανάποδη άκρη, θα πρέπει να το κσεστρώσουμε και να το στρώσουνε ανάποδα, ώστε τα λέπχια να αλλάκσουν φορά και να γείρουν προς τη μεριά που θέλουμε να το κσεγυμνώσουμε. Κύρια αιτία όλων αυτών είναι το Παλλάδιο, που αποτελεί το κύριο συστατικό των λεπχιών. Έτσι, αν μας τύχει καλώδιο με κράμα που περιέχει παλλάδιο, δε μένει παρά να περιμένουμε να ανακατευτεί με τα υπόλοιπα μέταλλα, όπως συμβαίνει με τον φραπέ, όπου ο συνήθως βαργιεστημένος μπάρμαν μας τον σερβίρει με το γάλα χυμένο ατάκτως μέσα στο ποτήρι, οπότε πρέπει εμείς να τον ανακατέπσουμε με το καλαμάκι για να πάει το γάλα παντού, ακόμα και στον αφρό. Έτσι και το Παλλάδιο, μόλις ανακατεφτεί με τα υπόλοιπα μέταλλα, τσουπ, πετάγιεται στην επιφάνεια και σχηματίζει τα λέπχια.
Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά, όπως αναφέρει και ο Βασίλης, υπάρχουν και κατασκευαστές καλωδίων που δεν πιστεύουν ότι τα καλώδια στρώνουν. Άραγιε, γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως αυτοί οι κατασκευαστές δεν βάζουν παλλάδιο στα κράματα που χρησιμοποιούν, μήπως είναι άπιστοι, γκιαούρηδες, ή μήπως αλείφουν τον αγωγό με λάδι, ώστε τα ηλεκτρόνια να γλιστρούν ανάμεσα στα λέπχια και το διηλεκτρικό, ακόμα και ανάποδα, με σχιετικά χαμηλή εμπέδηση; Του έχει τύχει κανενός κάπχοιο τέτχοιο καλώδιο, να μας πει την εμπειρία του;
Τέλος, έχω και μνια πραχτική απορία. Αφού το στρώσιμο των καλωδίωνε συνεπάγεται τεράστιες αλλαγιές στον ήχο, τί θα συμβεί αν συνδέσω τα καλώδια των ηχείων ανάποδα, δηλαδή με τη φορά των λεπχιών προς τον ενισχυτή; Οι διαφορές θα είναι μεγάλες; Και πόσο; Για παράδειγμα, αν βάλω να ακούσω Πέτρο Αναγνωστάκη, «Περπατώ και σφυρίζω θλιμμένα», τί θα βγιει από τα ηχεία; Η Έλλη Κοκκίνου να τραγουδάει «Μωρό μου σόρρυ, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι»; Ή απλώς θα μείνω στο ίδιο «mood», με το πάλαι ποτέ γνωστό σμάσιν χιτ του Κώστα Καρουσάκη, «βάλε μου να πχιω, και ξαναβάλε μου, αυτ’ η γυναίκα θάναι το φινάλε μου»;