Ας είναι πιο σαφές τι παραβάλλεις γιατί δεν μου ήταν κατανοητό.
Αγαπητέ Θέμη το παραπάνω δεν πάει σε σένα.
Πήρα αφορμή από σένα (που είπες γιά τον Γιάννη ότι έπρεπε να ακούσει πρώτα) και έσπευσα να καταθέσω την δική μου ακουστική εμπειρία.
Συνδυάζοντάς το με την προτροπή του αγαπητού κ. Οικονομίδη προς τον Γιάννη γιά ένα benchmark θέωρησα καλό να μην κρύβομαι και εγώ και κανείς άλλος πίσω από το δάχτυλο.
Αγόρασα και εγώ πέρισυ ένα dac1 περιμένοντας να ακούσω πως και τι. Ομολογουμένως γιά μικρό χρόνικό διάστημα (πρώτη εντύπωση και μετά) ήμουν πολύ ικανοποιημένος αν και οι προσδοκίες μου ήταν κάτι άλλο.
Μετά από αρκετό καιρό μαζί του κατέληξα ότι είναι ένα άνω του μέσου όρου έως καλό dac με εξαιρετικές ευκολίες και
επαγγελματικό προσανατολισμό. Δυστυχώς γιά μένα και γι αυτό, πήρα τα ίδια ηχητικά αποτελέσματα από πολύ φθηνότερες diy κατασκευές. Προς μεγάλη μου έκπληξη κατάφερε μόνο οριακά να ξεπεράσει ένα πολύ καλό player της περασμένης δεκαετίας αν και θα έπρεπε να κάνει κάτι παραπάνω ως 5 έτη νεώτερο.
Τέλος έχω βαρεθεί να το βλέπω να προτείνεται και να ξαναπροτείνεται εδώ ως ευκαιρία στα 1000 ή και 1500 ευρώ. Με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό σου και το τί αντιπροσωπεύεις επάξια στον χώρο σου πρέπει να καταθέσω την άποψή μου αυτή (που φυσικά είναι υποκειμενική). Το συγκεκριμένο δεν ήταν ποτέ ευκαιρία, παρά μόνο ως μεταχειρισμένο κάτω από 500 ευρώ και μόνο αν ο υποψήφιος αγοραστής δεν έχει κάτι άλλο στο ράφι και εννοείται δεν έχει κόμπλεξ προς κάτι που δεν έχει βουρτσισμένο αλουμίνιο μπροστά.
Και έτσι φτάνουμε στην ρήση κατά Λουκά της γνωστής παραβολής.
Παραφράζοντας: είναι πιό εύκολο ένας χαιεντάς να καταπιεί αγόγγυστα κάτι που του προσφέρεται σε καλη συσκευασία πασπαλισμένο με πολύ hype και φυσικά αδύνατον να καταδεχτεί την ταπεινή εμφάνιση μιάς μη hiend περιτυλίγματος συσκευής που όμως ίσως να τον οδηγούσε στο ποθητό αποτέλεσμα....
(φυσικά όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις)