Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Μεταφέρθηκε στο αντίστοιχο αφιέρωμα ,Σπύρο.
Εξαιρετική ανάλυση της ηχογράφησης, η χαρά κάθε Μαλερικού (και 'όχι μόνον)
Εξαιρετική ανάλυση της ηχογράφησης, η χαρά κάθε Μαλερικού (και 'όχι μόνον)
Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής
- Thread starter Κώστας Γκαβάκος
- Start date
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Bartok: Works for Solo Piano, Sonata for Two Pianos & Percussions
Cheng Zhang (piano)
Δισκογραφική: Claves
H Claves με το ιδιαίτερο ρεπερτόριο της μας παρουσιάζει τον νεαρό Κινέζο Cheng Zhang σε έργα του Bartok.
Συγκεκριμένα τα "Dance Suite, BB 86, Sz. 77","Out of Doors, Sz. 81, BB89", "Piano Sonata, BB 88, Sz. 80"
και το "Sonata for Two Pianos & Percussion, BB 115, Sz. 110".
Tα έργα δεν είναι χαλαρωτικά πιανάκια, αξίζει τουλάχιστον μία συγκεντωμένη ακρόαση από τους φίλους του Bartok.
Cheng Zhang (piano)
Δισκογραφική: Claves
H Claves με το ιδιαίτερο ρεπερτόριο της μας παρουσιάζει τον νεαρό Κινέζο Cheng Zhang σε έργα του Bartok.
Συγκεκριμένα τα "Dance Suite, BB 86, Sz. 77","Out of Doors, Sz. 81, BB89", "Piano Sonata, BB 88, Sz. 80"
και το "Sonata for Two Pianos & Percussion, BB 115, Sz. 110".
Tα έργα δεν είναι χαλαρωτικά πιανάκια, αξίζει τουλάχιστον μία συγκεντωμένη ακρόαση από τους φίλους του Bartok.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Shostakovich: Symphony No. 11 in G minor, Op. 103 'The year 1905'
Vladimir Jurowski - London Philharmonic Orchestra
Δισκογραφική: LPO
Mετά το κονσέρτο για Βιολί του Έλγκαρ, "το τραγούδι της γης" του Μάλερ ο Jurowski κυκλοφορεί την 11η του Σοστακόβτις
μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες. Αν μη τι άλλο πολύ ενδιαφέρον ρεπερτόριο.
Πιστεύω τα πήγε πολύ καλά, προσωπική μου άποψη καλύτερα κι από το τραγούδι της γης.
Vladimir Jurowski - London Philharmonic Orchestra
Δισκογραφική: LPO
Mετά το κονσέρτο για Βιολί του Έλγκαρ, "το τραγούδι της γης" του Μάλερ ο Jurowski κυκλοφορεί την 11η του Σοστακόβτις
μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες. Αν μη τι άλλο πολύ ενδιαφέρον ρεπερτόριο.
Πιστεύω τα πήγε πολύ καλά, προσωπική μου άποψη καλύτερα κι από το τραγούδι της γης.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Sibelius: Symphonies Nos. 1 & 3
Άργουελ Χιούζ - Royal Philharmonic Orchestra
Δισκογραφική: Rubicon
Άλλη μια σχετικά νέα δισκογραφική η Rubicon , κυκλοφορεί ένα CD με δυο μεγάλα έργα.
Πολύ φιλότιμη προσπάθεια από το μαέστρο, καλοί οι μουσικοί, πολύ καλός ήχος.
Στην 1η οι αργές κινήσεις είναι εξαιρετικές, δυστυχώς όμως στα σημεία που πρέπει να ανεβάσει μου φαίνεται λίγο υποτονικός.
Στη 3η συμφωνία επίσης ήθελα λίγο περισσότερη ζωντάνια.
Δεν είναι CD αναφοράς παρόλα αυτά για τους φίλους του Σιμπέλιους αξίζει μια σοβαρή ακρόαση.
Άργουελ Χιούζ - Royal Philharmonic Orchestra
Δισκογραφική: Rubicon
Άλλη μια σχετικά νέα δισκογραφική η Rubicon , κυκλοφορεί ένα CD με δυο μεγάλα έργα.
Πολύ φιλότιμη προσπάθεια από το μαέστρο, καλοί οι μουσικοί, πολύ καλός ήχος.
Στην 1η οι αργές κινήσεις είναι εξαιρετικές, δυστυχώς όμως στα σημεία που πρέπει να ανεβάσει μου φαίνεται λίγο υποτονικός.
Στη 3η συμφωνία επίσης ήθελα λίγο περισσότερη ζωντάνια.
Δεν είναι CD αναφοράς παρόλα αυτά για τους φίλους του Σιμπέλιους αξίζει μια σοβαρή ακρόαση.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Webern, Schoenberg & Berg: String Quartets
Richter Ensemble - Mireille Lebel
Δισκογραφική: Passacaille
Τρία έργα της περιόδου 1905 - 1910 για κουαρτέτο εγχόρδων .
Στις αρχές του 20ού αιώνα εμφανίζεται η λεγόμενη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης,
με τον Arnold Schoenberg με το σύστημα του δωδεκαφθογγισμού και των μαθητών του, Alban Berg και Anton Webern.
Η συλλογή ξεκινάει χρονικά με το έργο του Webern "String Quartet, Op. 3 post. (1905)",
στη συνέχεια το "String Quartet No. 2 in F sharp minor, Op. 10" του Σένμπεργκ (έργο το 1907-8)
στο οποίο αρχίζουμε να έχουμε την πρώτη επαφή με την ατονικότητα.
Στις δυο τελευταίες κινήσεις έχουμε τα ποιήματα του Στέφαν Γκεόργκε με mezzo-soprano την Καναδή Μιρέιλ Λεμπέλ.
Το CD κλείνει με τις απόπειρες του Berg στην ατονικότητα και το έργο του "String Quartet, Op. 3" (1910).
Όσον αφορά το κουαρτέρο Richter Ensemble πρόκειται ένα νέο σχήμα
που δημιουργήθηκε το 2018 από τον Εγγλεζο-βραζιλιάνο βιολιστή (κυρίως μπαρόκ έργων) Ροδόλφου Ρίχτερ.
Η ηχογράφηση είναι πάρα πολύ καλή και οι εκτελέσεις πολύ δυνατές.
Αν κάποιος θέλει να αφιερώσει χρόνο στην Δεύτερη σχολή της Βιέννης
πρόκειται για φοβερή συλλογή.
Richter Ensemble - Mireille Lebel
Δισκογραφική: Passacaille
Τρία έργα της περιόδου 1905 - 1910 για κουαρτέτο εγχόρδων .
Στις αρχές του 20ού αιώνα εμφανίζεται η λεγόμενη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης,
με τον Arnold Schoenberg με το σύστημα του δωδεκαφθογγισμού και των μαθητών του, Alban Berg και Anton Webern.
Η συλλογή ξεκινάει χρονικά με το έργο του Webern "String Quartet, Op. 3 post. (1905)",
στη συνέχεια το "String Quartet No. 2 in F sharp minor, Op. 10" του Σένμπεργκ (έργο το 1907-8)
στο οποίο αρχίζουμε να έχουμε την πρώτη επαφή με την ατονικότητα.
Στις δυο τελευταίες κινήσεις έχουμε τα ποιήματα του Στέφαν Γκεόργκε με mezzo-soprano την Καναδή Μιρέιλ Λεμπέλ.
Το CD κλείνει με τις απόπειρες του Berg στην ατονικότητα και το έργο του "String Quartet, Op. 3" (1910).
Όσον αφορά το κουαρτέρο Richter Ensemble πρόκειται ένα νέο σχήμα
που δημιουργήθηκε το 2018 από τον Εγγλεζο-βραζιλιάνο βιολιστή (κυρίως μπαρόκ έργων) Ροδόλφου Ρίχτερ.
Η ηχογράφηση είναι πάρα πολύ καλή και οι εκτελέσεις πολύ δυνατές.
Αν κάποιος θέλει να αφιερώσει χρόνο στην Δεύτερη σχολή της Βιέννης
πρόκειται για φοβερή συλλογή.
Δεν έχω ακούσει τα κουαρτέτα στην συγκεκριμένη ηχογράφηση αλλά μένω στην ίδια περίοδο.
Τον Ιανουάριο του 1918 η προμήθεια φαγητού για τους κατοίκους της Βιέννης ήταν δύσκολη.
Κυρίως η πείνα αλλά και οι ελπίδες από την νίκη των μπολσεβίκων το 1917 στην Ρωσία είχαν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός απεργιακού κύματος με αίτημα ψωμί και ειρήνη.
Όπως ήταν φυσικό η κοινωνική αναταραχή και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις καταπνίγηκαν από την επέμβαση του στρατού.
Την ίδια χρονιά δυνάμωναν και οι αποσχιστικές κινήσεις μέσα στην αυτοκρατορία με τον εορτασμό της σλάβικης εθνικής εορτής στην Πράγα.
Το τέλος της αυτοκρατορίας των Αψβούργων έρχεται με κατεστραμμένη παραγωγή, πληθωρισμό και με έναν λαό που η επιβίωση του βασίζονταν στην εξωτερική βοήθεια.
Σε αυτό το δυσμενές για καλλιτεχνική δημιουργία περιβάλλον oι Schoenberg Webern Berg δημιουργούν το 1918 ως το 1921 στην Βιέννη την Association for privet musical performances.
Στα 118 κονσέρτα που έδωσαν σκοπό είχαν να γνωρίσουν στο κοινό την μοντέρνα μουσική. Οι συνθήκες επέβαλαν την διασκευή πολλών έργων για μικρά σύνολα. Μπορείτε λ.χ. να ακούσετε την 7η του Bruckner ή την 4η του Mahler σε διασκευή για σύνολο 8 ατόμων.
Αυτά υπάρχουν στην πολύ ενδιαφέρουσα σειρά της Capriccio με το Linos Ensemble.
Έχοντας αυτή την εμπειρία από διασκευές πρόσφατα άκουσα ένα σχετικά καινούργιο σύνολο το Alban Berg Ensemble στην πρώτη τους ηχογράφηση με έργα.
Gustav Mahler - Adagio der 10. Symphonie (διασκευή Martyn Harry)
Arnold Schoenberg - Kammersymphonie Nr. 1 op. 9 (διασκευή Anton Webern)
Richard Strauss - Suite aus der Oper Der Rosenkavalier, AV 145 (διασκευή Martyn Harry)
Οι ερμηνείες τους χαρακτηρίζονται από ένταση αλλά και φινέτσα, αίσθηση των αποχρώσεων αλλά και εκφραστικότητα. Στο adagio της 10ης του Mahler δεν σου λείπει η αίσθηση της μεγάλης ορχήστρας.
Για όποιον ενδιαφέρεται για αυτή την μουσική περίοδο συστήνεται.
Τον Ιανουάριο του 1918 η προμήθεια φαγητού για τους κατοίκους της Βιέννης ήταν δύσκολη.
Κυρίως η πείνα αλλά και οι ελπίδες από την νίκη των μπολσεβίκων το 1917 στην Ρωσία είχαν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός απεργιακού κύματος με αίτημα ψωμί και ειρήνη.
Όπως ήταν φυσικό η κοινωνική αναταραχή και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις καταπνίγηκαν από την επέμβαση του στρατού.
Την ίδια χρονιά δυνάμωναν και οι αποσχιστικές κινήσεις μέσα στην αυτοκρατορία με τον εορτασμό της σλάβικης εθνικής εορτής στην Πράγα.
Το τέλος της αυτοκρατορίας των Αψβούργων έρχεται με κατεστραμμένη παραγωγή, πληθωρισμό και με έναν λαό που η επιβίωση του βασίζονταν στην εξωτερική βοήθεια.
Σε αυτό το δυσμενές για καλλιτεχνική δημιουργία περιβάλλον oι Schoenberg Webern Berg δημιουργούν το 1918 ως το 1921 στην Βιέννη την Association for privet musical performances.
Στα 118 κονσέρτα που έδωσαν σκοπό είχαν να γνωρίσουν στο κοινό την μοντέρνα μουσική. Οι συνθήκες επέβαλαν την διασκευή πολλών έργων για μικρά σύνολα. Μπορείτε λ.χ. να ακούσετε την 7η του Bruckner ή την 4η του Mahler σε διασκευή για σύνολο 8 ατόμων.
Αυτά υπάρχουν στην πολύ ενδιαφέρουσα σειρά της Capriccio με το Linos Ensemble.
Έχοντας αυτή την εμπειρία από διασκευές πρόσφατα άκουσα ένα σχετικά καινούργιο σύνολο το Alban Berg Ensemble στην πρώτη τους ηχογράφηση με έργα.
Gustav Mahler - Adagio der 10. Symphonie (διασκευή Martyn Harry)
Arnold Schoenberg - Kammersymphonie Nr. 1 op. 9 (διασκευή Anton Webern)
Richard Strauss - Suite aus der Oper Der Rosenkavalier, AV 145 (διασκευή Martyn Harry)
Οι ερμηνείες τους χαρακτηρίζονται από ένταση αλλά και φινέτσα, αίσθηση των αποχρώσεων αλλά και εκφραστικότητα. Στο adagio της 10ης του Mahler δεν σου λείπει η αίσθηση της μεγάλης ορχήστρας.
Για όποιον ενδιαφέρεται για αυτή την μουσική περίοδο συστήνεται.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Πολύ ωραίες πληροφορίες που δεν τις ηξερα, ευχαριστώ.
Όσον αγορά το CD των Alban Berg υπάρχει στους φακέλους μου στο Roon από τις 20 Ιουλίου.
Το λιγότερο εξαιρετικό, θα το ξανακούσω απόψε οπωσδήποτε :a0210:
Όσον αγορά το CD των Alban Berg υπάρχει στους φακέλους μου στο Roon από τις 20 Ιουλίου.
Το λιγότερο εξαιρετικό, θα το ξανακούσω απόψε οπωσδήποτε :a0210:
Black Jack
Senior Member
- 26 January 2011
- 615
Lutoslawski & Dutilleux: Cello Concertos (PentaTone 2018 SACD)
Το εν λόγω άλμπουμ περιλαμβάνει δύο κοντσέρτα για βιολοντσέλο των Witold Lutoslawski και Henri Dutilleux σε ερμηνεία του πολυβραβευμένου Γερμανοκαναδού βιολοντσελίστα Johannes Moser και της Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, υπό τη διεύθυνση του Thomas Sοndergαrd.
Τα έργα αυτά που πρωτοεμφανίστηκαν τη δεκαετία του '70 έχουν αξιολογηθεί, δικαίως κατά κοινή ομολογία, ως δύο από τα μεγαλύτερα διαμάντια του εικοστού αιώνα, την χρυσή εποχή του βιολοντσέλου (λένε οι μουσικολόγοι και δεν έχουμε κανένα λόγο να τους αμφισβητήσουμε). Αν και η υψηλή βιρτουοζιτέ διατρέχει απ' άκρη σ' άκρη και τις δύο ερμηνείες, εντούτοις, παρουσιάζουν δύο διακριτά διαφορετικές πτυχές του μουσικού τοπίου στα τέλη του εικοστού αιώνα. Το κοντσέρτο του Lutoslawski διερευνά με πολύ ελκυστικό τρόπο τις πιθανότητες τυχαίας σύνθεσης επί τω έργω με τη μορφή της μονομαχίας μεταξύ του σόλο τσέλο και μιας εξόχως μπρουτάλ ορχηστρικής συνοδείας, στην οποία το άτομο τελικά επικρατεί. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι σε επίπεδο φόρμας παρουσιάζει μια πολύ μεγάλη συνάφεια με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό της σύγχρονης avant-jazz. Αντίθετα, στο κοντσέρτο του Dutilleux ο σολίστ και η ορχήστρα συνεργάζονται πιο ομαλά, ίσως γιατί καλούνται να υπηρετήσουν πιστά το όραμα του συνθέτη για έναν μυστικιστικό «κόσμο από μακριά», εμπνευσμένο από αποσπάσματα του Baudelaire και γεμάτο υπαινιγμούς σε κορυφαίους Γάλλους συνθέτες, προδρόμους του μοντερνισμού όπως ο Debussy και ο Messiaen.
Εκπληκτικές και καινοτόμες ερμηνείες σε μια εξαιρετική από τεχνικής απόψεως ηχογράφηση.
Η ανάρτηση και η περιγραφή των έργων είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Συμφωνώ ότι οι ερμηνείες από τους Moser και Sonderard όπως και η ηχογράφηση της Penta Tone είναι πολύ καλές.
Τα κονσέρτα των Lutoslawski και Dutilleux παραγγέλθηκαν ή αφιερώθηκαν στον Ροστροπόβιτς. Το κονσέρτο μάλιστα του Lutoslawski με τον Rostropovich το είχε διευθύνει ο ίδιος ο συνθέτης στην ηχογράφηση με την Orchestre de Paris του 1975.
Το κονσέρτο του Lutoslawski είναι η σύγκρουση και η προσπάθεια συμφιλίωσης.
Περιγράφεται από τον συνθέτη σαν την σχέση μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας, σαν μια μονομαχία, με ανοιχτό αποτέλεσμα.
Έχω παρακολουθήσει από τις ψηφιακές μεταδώσεις της Φιλαρμονικής του Βερολίνου video σε υψηλή ανάλυση με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Το κονσέρτο του Lutoslawski με τον Miklos Perenyi και τον Rattle
και του Dutilleux με τον Νορβηγό Truls Mork και τον Mariss Jansons.
Ο Ούγγρος τσελίστας Miklos Perenyi μαθητής μεταξύ άλλων και του Enrico Mainardi είχε κερδίσει τον διεθνή διαγωνισμό Pablo Casals το 1963. Είναι καθηγητής στην Franz Liszt Academy της Βουδαπέστης. Έχει εκτελέσει πολλές φορές το κονσέρτο μάλιστα το 1978 με την διεύθυνση του ίδιου του Lutoslawski . Συνεπώς και αυτός , εκτός από τον Rostropovich, γνωρίζει τo έργο από πρώτο χέρι.
Ο Νορβηγός Truls Mork είχε επίσης την ευκαιρία να συζητήσει με τον Dutilleux για την ερμηνεία του έργου του.
Η διάθεση του κονσέρτου στο δεύτερο και τέταρτο μέρος είναι ατμοσφαιρική και με συναίσθημα ενώ τα αλλά δύο μέρη είναι ζωντανά με έντονες διαφοροποιήσεις του ρυθμού. Αυτό είναι τεχνικά δύσκολο γιατί ο σολίστας πρέπει να ακούει συνέχεια την ορχήστρα.
Όπως έχει αναφερθεί η αναφορά στα ποιήματα του Baudelaire δεν είναι προγραμματική αλλά δημιούργησε το κλίμα που ενέπνευσε το έργο.
Δύο συνθέτες με την δική τους ξεχωριστή γλώσσα και διαδρομή αλλά που ανήκουν σε μια ενδιαφέρουσα μουσική avant-garde σε απόσταση από μουσικά δόγματα.
Συμφωνώ ότι οι ερμηνείες από τους Moser και Sonderard όπως και η ηχογράφηση της Penta Tone είναι πολύ καλές.
Τα κονσέρτα των Lutoslawski και Dutilleux παραγγέλθηκαν ή αφιερώθηκαν στον Ροστροπόβιτς. Το κονσέρτο μάλιστα του Lutoslawski με τον Rostropovich το είχε διευθύνει ο ίδιος ο συνθέτης στην ηχογράφηση με την Orchestre de Paris του 1975.
Το κονσέρτο του Lutoslawski είναι η σύγκρουση και η προσπάθεια συμφιλίωσης.
Περιγράφεται από τον συνθέτη σαν την σχέση μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας, σαν μια μονομαχία, με ανοιχτό αποτέλεσμα.
Έχω παρακολουθήσει από τις ψηφιακές μεταδώσεις της Φιλαρμονικής του Βερολίνου video σε υψηλή ανάλυση με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Το κονσέρτο του Lutoslawski με τον Miklos Perenyi και τον Rattle
και του Dutilleux με τον Νορβηγό Truls Mork και τον Mariss Jansons.
Ο Ούγγρος τσελίστας Miklos Perenyi μαθητής μεταξύ άλλων και του Enrico Mainardi είχε κερδίσει τον διεθνή διαγωνισμό Pablo Casals το 1963. Είναι καθηγητής στην Franz Liszt Academy της Βουδαπέστης. Έχει εκτελέσει πολλές φορές το κονσέρτο μάλιστα το 1978 με την διεύθυνση του ίδιου του Lutoslawski . Συνεπώς και αυτός , εκτός από τον Rostropovich, γνωρίζει τo έργο από πρώτο χέρι.
Ο Νορβηγός Truls Mork είχε επίσης την ευκαιρία να συζητήσει με τον Dutilleux για την ερμηνεία του έργου του.
Η διάθεση του κονσέρτου στο δεύτερο και τέταρτο μέρος είναι ατμοσφαιρική και με συναίσθημα ενώ τα αλλά δύο μέρη είναι ζωντανά με έντονες διαφοροποιήσεις του ρυθμού. Αυτό είναι τεχνικά δύσκολο γιατί ο σολίστας πρέπει να ακούει συνέχεια την ορχήστρα.
Όπως έχει αναφερθεί η αναφορά στα ποιήματα του Baudelaire δεν είναι προγραμματική αλλά δημιούργησε το κλίμα που ενέπνευσε το έργο.
Δύο συνθέτες με την δική τους ξεχωριστή γλώσσα και διαδρομή αλλά που ανήκουν σε μια ενδιαφέρουσα μουσική avant-garde σε απόσταση από μουσικά δόγματα.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Ωραία πράγματα και πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίαση, δεν είχα ιδέα περί των δύο έργων.
Το βρήκα μόλις στο Tidal.
Το βρήκα μόλις στο Tidal.
Tchaikovsky Symphony No.5 - Kirill Petrenko.
Μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει.
Μοναδική και εξαιρετική.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Το ζηλευα πολύ αυτό το πακέτο με τα Blu-Ray όταν βγήκε.
Ωστόσο στο tidal δεν μου την εμφανίζει. Αντίθετα την έχει και το Apple Music και το Youtube music.
Ωστόσο στο tidal δεν μου την εμφανίζει. Αντίθετα την έχει και το Apple Music και το Youtube music.
Alexandros_Wallace
Supreme Member
Bruckner - Symphony 8
Christian Thielemann - Vienna Philharmonic
Label: Sony Classical
H 8η είναι ένα μεγάλο έργο, από τις τελευταίες συνθέσεις
και από τις πιο αγαπημένες συμφωνίες των σκληροπυρηνικών φίλων του Bruckner.
Ο Christian Thielemann έγινε γνωστός ηχογραφώντας την 8η με την Dresden Staatskapelle,
η οποία του χάρισε κι ένα συμβόλαιο με την ορχήστρα της Δρέσδης μέχρι τον Ιούλιο του 2024.
Η ορχήστρα της Βιένης από την άλλη έιναι μια ορχήστρα που ξέρει πολύ καλά να παίζει την 8η.
Έχει παίξει τη συγκεκριμένη συμφωνία υπο τις οδηγίες του Furtwαngler (1944), του Haitink (1982) , του Guilini (1984),
Karajan (1989) και Boulez (2000).
Φυσικά έχουμε ένα εξαιρετικό CD στο οποίο βοηθάνε οι μηχανικοί της Sony, όπως επίσης και η εκπληκτική ακουστική της Βίνερ Μουζίκφεραϊν.
Στο καλλιτεχνικό μέρος δεν έχουμε κανένα πρόβλημα , οι χρόνοι του είναι σωστοί και οι μουσικοί είναι άψογοι και τα έγχορδα
δίνουν ένα εξαιρετικό τόνο καθόλη τη διάρκεια του έργου.
Θα μπορούσε η ηχογράφηση όμως του Thielemann να μπει σφήνα μεσα στις μεγάλες ηχογραφήσεις; Όχι δεν νομίζω με τίποτα.
Ακόμα και η ηχογράφηση του με την ορχήστρα της Δρέσδης είναι ένα κλικ καλύτερη.
Το πρόβλημα μου είναι οτι ενώ στα ήρεμα μέρη του έργου έχει πολλή σωστή προσέγγιση
και σε βάζει στον κλίμα μυστηρίου που θέλει ο Μπρούκνερ, δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται
στα πιο ζωντανά μέρη του έργου, δεν σου δημιουργεί την έκσταση που σου προκαλούν παλιότερες κορυφαίες
ηχογραφήσεις. Απέχει πολύ από το ρίγος που σου προκαλεί ο Wand λες και το έργο έιναι η ηχητική υπόκρουση κάποιας ιεροτελεστίας.
Απέχει από την ενέργεια και την ένταση που βγάζει ο Κάραγιαν στις δικές του ηχογραφήσεις.
Πιο χαρακτηριστικό είναι το φινάλε στο οποίο ενώ μπαίνει πάρα πολυ δυναμικά, όσο περνάει η ώρα χαλαρώνει και μου φάνηκε βαρετό.
Christian Thielemann - Vienna Philharmonic
Label: Sony Classical
H 8η είναι ένα μεγάλο έργο, από τις τελευταίες συνθέσεις
και από τις πιο αγαπημένες συμφωνίες των σκληροπυρηνικών φίλων του Bruckner.
Ο Christian Thielemann έγινε γνωστός ηχογραφώντας την 8η με την Dresden Staatskapelle,
η οποία του χάρισε κι ένα συμβόλαιο με την ορχήστρα της Δρέσδης μέχρι τον Ιούλιο του 2024.
Η ορχήστρα της Βιένης από την άλλη έιναι μια ορχήστρα που ξέρει πολύ καλά να παίζει την 8η.
Έχει παίξει τη συγκεκριμένη συμφωνία υπο τις οδηγίες του Furtwαngler (1944), του Haitink (1982) , του Guilini (1984),
Karajan (1989) και Boulez (2000).
Φυσικά έχουμε ένα εξαιρετικό CD στο οποίο βοηθάνε οι μηχανικοί της Sony, όπως επίσης και η εκπληκτική ακουστική της Βίνερ Μουζίκφεραϊν.
Στο καλλιτεχνικό μέρος δεν έχουμε κανένα πρόβλημα , οι χρόνοι του είναι σωστοί και οι μουσικοί είναι άψογοι και τα έγχορδα
δίνουν ένα εξαιρετικό τόνο καθόλη τη διάρκεια του έργου.
Θα μπορούσε η ηχογράφηση όμως του Thielemann να μπει σφήνα μεσα στις μεγάλες ηχογραφήσεις; Όχι δεν νομίζω με τίποτα.
Ακόμα και η ηχογράφηση του με την ορχήστρα της Δρέσδης είναι ένα κλικ καλύτερη.
Το πρόβλημα μου είναι οτι ενώ στα ήρεμα μέρη του έργου έχει πολλή σωστή προσέγγιση
και σε βάζει στον κλίμα μυστηρίου που θέλει ο Μπρούκνερ, δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται
στα πιο ζωντανά μέρη του έργου, δεν σου δημιουργεί την έκσταση που σου προκαλούν παλιότερες κορυφαίες
ηχογραφήσεις. Απέχει πολύ από το ρίγος που σου προκαλεί ο Wand λες και το έργο έιναι η ηχητική υπόκρουση κάποιας ιεροτελεστίας.
Απέχει από την ενέργεια και την ένταση που βγάζει ο Κάραγιαν στις δικές του ηχογραφήσεις.
Πιο χαρακτηριστικό είναι το φινάλε στο οποίο ενώ μπαίνει πάρα πολυ δυναμικά, όσο περνάει η ώρα χαλαρώνει και μου φάνηκε βαρετό.
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής
Συμφωνώ και επαυξάνω!
Την ακούω τώρα στο Spotify και είναι καθηλωτική,γεμάτη συναίσθημα χωρίς περιτές "γιρλάντες" εντυπωσιασμού.
Θα την ήθελα πολύ στην δισκοθήκη μου.
Tchaikovsky Symphony No.5 - Kirill Petrenko.
Μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει.
Μοναδική και εξαιρετική.
Συμφωνώ και επαυξάνω!
Την ακούω τώρα στο Spotify και είναι καθηλωτική,γεμάτη συναίσθημα χωρίς περιτές "γιρλάντες" εντυπωσιασμού.
Θα την ήθελα πολύ στην δισκοθήκη μου.
Δυστυχώς σε φυσική μορφή δεν κυκλοφορεί.
Υπάρχει σε ψηφιακή μορφή ή σε cd πρέπει να πάρεις όλο το πακέτο.
https://www.berliner-philharmoniker-recordings.com/petrenko-edition-1.html
Υπάρχει σε ψηφιακή μορφή ή σε cd πρέπει να πάρεις όλο το πακέτο.
https://www.berliner-philharmoniker-recordings.com/petrenko-edition-1.html