ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Re: O ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Οσον αφορά την Diamanda,
Λοιπόν είχα πριν λίγο καιρό μια συζήτηση με τον Πολυχρονίδη σχετικά με την πρόθεση και το αποτέλεσμα ενός καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Εγώ αν και δέχομαι ότι το αποτέλεσμα είναι το παν συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να είναι εγκλωβισμένος στην πρόθεση, πολλές φορές δε παρασύρομαι από αυτή. Επίσης σημαντικό πάρα πολύ για μένα είναι και το κατά πόσο η οποιαδήποτε υπερβολή, αποδόμηση, ανατροπή συντελείται ως αποτέλεσμα εντυπωσιασμού ή ως αποτέλεσμα εσωτερικής αναζήτησης. Βασικό όλων όμως είναι η γνώση. Αν και το να δίνεις για παράδειγμα μια συναυλία και κάπου στην μέση να καταστρέφεις το πιάνο που παίζεις με ένα τσεκούρι, όπως και να έχει είναι αποκρουστικό, αν είσαι αποδεδειγμένα τρομερός μουσικός και γνωρίζεις να παίζεις καλά ας γίνει. Αν έχεις “ξεσκίσει “ το μέσο που χρησιμοποιείς για να εκφραστείς, στην προκειμένη ένα πιάνο, μετά ας το κάνεις και κομμάτια. Το αν θα εντυπωσιάσει ή όχι ή τον ποιόν θα εντυπωσιάσει είναι αλλουνού παπά καπέλο…
Η Diamanda αποδεδειγμένα διαθέτει μια ασύλληπτη φωνή και ας μην γελιόμαστε τώρα με ένα τέτοιο “όργανο” οι επιλογές της θα μπορούσαν είναι οι οποιεσδήποτε. Άμα λάχει και τσάμικο τραγουδάει και pop μπαλάντα θα μπορούσε να πει και μάλιστα απείρως καλύτερα από πολλές υποτιθέμενες φωνάρες. Το ότι εκφράζει μέσα από τις ερμηνείες της όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων και κυρίως των πιο σκοτεινών εκτός από πάρα πολύ δύσκολο τεχνικά είναι και ένα μεγάλο ρίσκο ως προς το αποτέλεσμα. Ο πόνος, η φρίκη, η εγκατάλειψη, δεν είναι “όμορφα”πράγματα και το αποτέλεσμα λοιπόν μιας τέτοιας δημιουργίας δεν θα είναι πάντοτε το πιο εύηχο .Αλλά όπως είπα πριν υπάρχει αφενός η πρόθεση αφετέρου η γνώση μιας και μιλάμε για μια άρτια εκπαιδευμένη φωνή που ακόμα και όταν διασκευάζει κομμάτια η υπερβολή της φτάνει μέχρι του σημείου εκείνου που σεβόμενη απόλυτα το κομμάτι του δίνει μια άλλη διάσταση. Ενώ άλλοι πιο light τύποι και τύπισσες τα κατακρεουργούν.
Συγνώμη για το off topic.Επιστρέφω σε λίγο με Νότη.
Οσον αφορά την Diamanda,
Λοιπόν είχα πριν λίγο καιρό μια συζήτηση με τον Πολυχρονίδη σχετικά με την πρόθεση και το αποτέλεσμα ενός καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Εγώ αν και δέχομαι ότι το αποτέλεσμα είναι το παν συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να είναι εγκλωβισμένος στην πρόθεση, πολλές φορές δε παρασύρομαι από αυτή. Επίσης σημαντικό πάρα πολύ για μένα είναι και το κατά πόσο η οποιαδήποτε υπερβολή, αποδόμηση, ανατροπή συντελείται ως αποτέλεσμα εντυπωσιασμού ή ως αποτέλεσμα εσωτερικής αναζήτησης. Βασικό όλων όμως είναι η γνώση. Αν και το να δίνεις για παράδειγμα μια συναυλία και κάπου στην μέση να καταστρέφεις το πιάνο που παίζεις με ένα τσεκούρι, όπως και να έχει είναι αποκρουστικό, αν είσαι αποδεδειγμένα τρομερός μουσικός και γνωρίζεις να παίζεις καλά ας γίνει. Αν έχεις “ξεσκίσει “ το μέσο που χρησιμοποιείς για να εκφραστείς, στην προκειμένη ένα πιάνο, μετά ας το κάνεις και κομμάτια. Το αν θα εντυπωσιάσει ή όχι ή τον ποιόν θα εντυπωσιάσει είναι αλλουνού παπά καπέλο…
Η Diamanda αποδεδειγμένα διαθέτει μια ασύλληπτη φωνή και ας μην γελιόμαστε τώρα με ένα τέτοιο “όργανο” οι επιλογές της θα μπορούσαν είναι οι οποιεσδήποτε. Άμα λάχει και τσάμικο τραγουδάει και pop μπαλάντα θα μπορούσε να πει και μάλιστα απείρως καλύτερα από πολλές υποτιθέμενες φωνάρες. Το ότι εκφράζει μέσα από τις ερμηνείες της όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων και κυρίως των πιο σκοτεινών εκτός από πάρα πολύ δύσκολο τεχνικά είναι και ένα μεγάλο ρίσκο ως προς το αποτέλεσμα. Ο πόνος, η φρίκη, η εγκατάλειψη, δεν είναι “όμορφα”πράγματα και το αποτέλεσμα λοιπόν μιας τέτοιας δημιουργίας δεν θα είναι πάντοτε το πιο εύηχο .Αλλά όπως είπα πριν υπάρχει αφενός η πρόθεση αφετέρου η γνώση μιας και μιλάμε για μια άρτια εκπαιδευμένη φωνή που ακόμα και όταν διασκευάζει κομμάτια η υπερβολή της φτάνει μέχρι του σημείου εκείνου που σεβόμενη απόλυτα το κομμάτι του δίνει μια άλλη διάσταση. Ενώ άλλοι πιο light τύποι και τύπισσες τα κατακρεουργούν.
Συγνώμη για το off topic.Επιστρέφω σε λίγο με Νότη.
κ.Δ. Παναγιωτίδη αλλά δεν άκουσε και πολλά είπε άσε που με:argue:
