Δαμιανέ καλημέρα
Όντως τα GAS (Great American Sound) ήταν ιδιάζουσα περίπτωση.
Ουσιαστικά, έκαναν όνομα με τον θηριώδη ενισχυτή Ampzilla του 1976, που ήταν ο μοναδικός εκείνη την εποχή (προ Krell) που κατόρθωνε να επαληθεύει στον πάγκο του εργαστηρίου τα νούμερα ισχύος που δήλωνε ο κατασκευαστής του.
Ο Bongiorno, μαζί με τον επίσης πιτσιρικά Andrew Hefley (σήμερα σχεδιάζει τα Monarchy Audio) εφάρμοσαν για πρώτη φορά σε αμερικάνικο ενισχυτή τον σερβοέλεγχο του κυκλώματος για την εξάλειψη του DC offset. Παράλληλα, υιοθέτησαν συμπληρωματική - συμμετρική σχεδίαση του τελικού σταδίου (NPN/PNP) και, σε συνδυασμό με τη νέα (τότε) γενιά ημιαγωγών της Motorola, συνδεδεμένων σε τοπολογία Darlington, κατάφεραν στην πράξη να οδηγεί ο Ampzilla με άνεση δύσκολα φορτία που έπεφταν συχνά κάτω από 2Ω, όπως τα ηλεκτροστατικά Beveridge και Eminent ή τα μαγνητοστατικά Apogee.
Τα υπόλοιπα μηχανήματα της εταιρείας (προενισχυτές Thoebe και Thaedra, δέκτης Charlie και τελικοί ενισχυτές Son of Ampzilla, Grandson of Ampzilla και Godzilla) παρότι εξίσου καλοσχεδιασμένα και υλοποιημένα, ποτέ δεν κατάφεραν να φτάσουν τη φήμη του Ampzilla και το γεγονός ότι η GAS τα τιμολογούσε αρκετά γενναιόδωρα (για State-of-the-Art μηχανές) δεν βοηθούσε την κατάσταση. Μοιραία το μαγαζί έκλεισε το 1983 και σήμερα ο Bongiorno επιχειρεί την αναβίωση του θρυλικού ενισχυτικού με τίτλο "Ampzilla2000".
Το ζεύγος της προηγούμενης φωτο, που εξακολουθεί να δουλεύει άψογα σχεδόν 30 χρόνια μετά, βρίσκεται στο μαγικό υπόγειο του Morfea για αναβάθμιση υλικών και έλεγχο, πριν επανέλθει τιμή τε και δόξη στην ενεργό υπηρεσία...//;-)