Studer - Revox, Tascam, Otari, Ampex, ήταν οι δυνατοί παίκτες στα επαγγελματικά και ημιεπαγγελματικά μηχανήματα.
Σπάνια υπήρχαν κάποια AEG σε ρόλο master.
Η Nagra - Kudelski περιοριζόταν σε ειδικές κατασκευές όπως ηχοληψία κινηματογράφου, καταγραφικά μετρήσεων,
αναπαραγωγή ταινιών αεροσκαφών κτλ. Περισσότερο audiophile ήταν η Stelavox με ταυτόσημη ποιότητα κατασκευής.
Επίσης σε δημοσιογραφική – επαγγελματική χρήση συχνά ήσαν τα φορητά της Uher
Οι υπόλοιποι (π.χ Tandberg, Ferrograph, Philips, Sony, Akai, Teac, Technics, Pioneer) περιορίζονταν σε σοβαρές μεν,
καταναλωτικές δε, κατασκευές. Εξαίρεση αποτελούσαν σποραδικά επαγγελματικά μηχανήματα για λόγους προτυποποίησης
ή κύρους (κυρίως από την Sony).
Με τη έλευση της ψηφιακής τεχνολογίας ελάχιστοι μπόρεσαν να δώσουν ψηφιακά μπομπινόφωνα και από αυτούς οι περισσότεροι
απέτυχαν εμπορικά (π.χ Nagra). Οι φτηνοί σκληροί δίσκοι, έβαλαν τέλος στην σειριακή μαγνητική εγγραφή.
