The curious case of Benjamin Button (2008).

[Kosh]

δεν αναιρω την σημασια της εικονας ,αυτο που ειπα ειναι οτι δεν δεχομαι οτι ο σκηνοθετης μπορει να ειναι πανω απο τον συγγραφεα.
Πολλα βιβλια εχουν γυριστει σε φιλμ και συνηθως το βιβλιο ειναι παντα καλυτερο.Μ'αυτη την εννοια το λεω.Δεν τα εξισωνω.

Aν εχεις διαβασει το βιβλιο στο οποιο βασιστηκε το Μπλεηντ Ρανερ (το Ηλεκτρικο προβατο του Φιλιπ Ντικ) τοποτα δεν σε προδιαθετει πριν δεις την ταινια για το τι αριστουργημα θα δεις.
Απεναντιας ηταν ενα απο τα μετρια του βιβλια.

Στα χερια του Ριντλευ Σκοτ εγινε το αριστουργημα που θαυμασαμε ...

Και μην ξεχνας και κατι...το καλλιτεχνημα σε μια ταινια ειναι η ιδια η ταινια.Ολα γινονται για να την υπηρετησουν. Δεν διακρινονται ποτε στα επιμερους κομματια τους οι ταινιες.Και τελικα υπακουουν στον σκηνοθετη τους. Με επιτυχια η με αποτυχια.

 

[spcav]

δεν αναιρω την σημασια της εικονας ,αυτο που ειπα ειναι οτι δεν δεχομαι οτι ο σκηνοθετης μπορει να ειναι πανω απο τον συγγραφεα.

Όντως, πρόκειται περί 2 διαφορετικών πραγμάτων.

Στο 2ο συμφώνησα (εν μέρει).

Όσον αφορά όμως το πρώτο (αναίρεση της σημασίας της εικόνας), θεωρώ ότι το κάνεις.

Και αυτό πχ γιατί αρνείσαι εκ των προτέρων να δεις μία ταινία μόνο και μόνο επειδή σου φαίνεται γελοία μία οπτική του θέματος.

Και λέω μία οπτική γιατί υποθέτω ότι το ότι γεννιέται γέρος και πεθαίνει νέος δεν είναι το θέμα της ταινίας αλλά η αφορμή για την αφήγηση μίας ιστορίας (την οποία εσύ ο ίδιος θεωρείς και το σημαντικότερο σε μία ταινία).

Με λίγα λόγια, ίσως κρίνεις κάτι που απλώς δεν γνωρίζεις (και δεν μιλάω για την εικόνα / σκηνοθέτη κλπ αλλά για την ίδια την ιστορία).

Άλλο να αρνείσαι να δεις μία ταινία με Χελωνονιντζάκια του Χ καφροΑμερικάνου σκηνοθέτη (που όντως ξέρεις τι θα δεις) και άλλο μία ταινία ενός, το λιγότερο, καλού σκηνοθέτη της οποίας γνωρίζεις μόνο το μέσο αφήγησης της ιστορίας και όχι την ιστορία αυτή καθαυτή.

Προσωπικά λάτρεψα το Zodiac αλλά έχω την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο απλώς θα είναι ένα καλογυρισμένο ρομάντζο.

Ο αντικειμενικός ορισμός του κινηματογράφου είναι: Εικόνα και Ήχος. 2 πράγματα που το βιβλίο δεν προσφέρει αντικειμενικά αλλά τα αφήνει στην φαντασία του καθενός.

Όταν λοιπόν βάζεις στην άκρη αυτά τα πράγματα και λες ότι το ΠΑΝ είναι το σενάριο, απλώς δεν μιλάς για κινηματογράφο.

Εν τέλει, απλώς μιλάμε για 2 διαφορετικά πράγματα (με πολλά κοινά στοιχεία) οπότε δεν έχει νόημα η σύγκριση (στην οποία τείνει να καταλήξει η κουβέντα).

 

[DimA]

Aν εχεις διαβασει το βιβλιο στο οποιο βασιστηκε το Μπλεηντ Ρανερ (το Ηλεκτρικο προβατο του Φιλιπ Ντικ) τοποτα δεν σε προδιαθετει πριν δεις την ταινια για το τι αριστουργημα θα δεις.
Απεναντιας ηταν ενα απο τα μετρια του βιβλια.

Στα χερια του Ριντλευ Σκοτ εγινε το αριστουργημα που θαυμασαμε ...

Και μην ξεχνας και κατι...το καλλιτεχνημα σε μια ταινια ειναι η ιδια η ταινια.Ολα γινονται για να την υπηρετησουν. Δεν διακρινονται ποτε στα επιμερους κομματια τους οι ταινιες.Και τελικα υπακουουν στον σκηνοθετη τους. Με επιτυχια η με αποτυχια.

δεν το εχω διαβασει, αλλα δεχομαι αυτο που λες.Ειναι ομως πιστευω μια σπανια περιπτωση.συνηθως συμβαινει το αντιστροφο.


Ισως συμβαινει ετσι οπως το λες.Μαλλον ετσι ειναι,ο σκηνοθετης εχει τον τελικο λογο.Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ειναι σωστο αυτο.Οταν γυρισει ενα βιβλιο πχ.και χασει η αλλαξει το πνευμα του βιβλιου,που εχει συμβει πολλες φορες,τοτε κακως ο σκηνοθετης εβαλε τον εαυτο του πανω απο το συγγραφεα.Κατα κανονα ενα μπεστ σελλερ πχ.που ηδη το εχει διαβασει πολυς κοσμος,αυτος ο κοσμος θελει να δει κατι πιστο σ'αυτο που εχει διαβασει,οχι να το παρει ο κ.Ταδε και να του αλλαξει τα φωτα.

 

[DimA]

Όντως, πρόκειται περί 2 διαφορετικών πραγμάτων.

Στο 2ο συμφώνησα (εν μέρει).

Όσον αφορά όμως το πρώτο (αναίρεση της σημασίας της εικόνας), θεωρώ ότι το κάνεις.

Και αυτό πχ γιατί αρνείσαι εκ των προτέρων να δεις μία ταινία μόνο και μόνο επειδή σου φαίνεται γελοία μία οπτική του θέματος.

Και λέω μία οπτική γιατί υποθέτω ότι το ότι γεννιέται γέρος και πεθαίνει νέος δεν είναι το θέμα της ταινίας αλλά η αφορμή για την αφήγηση μίας ιστορίας (την οποία εσύ ο ίδιος θεωρείς και το σημαντικότερο σε μία ταινία).

Με λίγα λόγια, ίσως κρίνεις κάτι που απλώς δεν γνωρίζεις (και δεν μιλάω για την εικόνα / σκηνοθέτη κλπ αλλά για την ίδια την ιστορία).

Άλλο να αρνείσαι να δεις μία ταινία με Χελωνονιντζάκια του Χ καφροΑμερικάνου σκηνοθέτη (που όντως ξέρεις τι θα δεις) και άλλο μία ταινία ενός, το λιγότερο, καλού σκηνοθέτη της οποίας γνωρίζεις μόνο το μέσο αφήγησης της ιστορίας και όχι την ιστορία αυτή καθαυτή.

Προσωπικά λάτρεψα το Zodiac αλλά έχω την εντύπωση ότι το συγκεκριμένο απλώς θα είναι ένα καλογυρισμένο ρομάντζο.

Ο αντικειμενικός ορισμός του κινηματογράφου είναι: Εικόνα και Ήχος. 2 πράγματα που το βιβλίο δεν προσφέρει αντικειμενικά αλλά τα αφήνει στην φαντασία του καθενός.

Όταν λοιπόν βάζεις στην άκρη αυτά τα πράγματα και λες ότι το ΠΑΝ είναι το σενάριο, απλώς δεν μιλάς για κινηματογράφο.

Εν τέλει, απλώς μιλάμε για 2 διαφορετικά πράγματα (με πολλά κοινά στοιχεία) οπότε δεν έχει νόημα η σύγκριση (στην οποία τείνει να καταλήξει η κουβέντα).

δεν ειναι η μονη ταινια που δεν εχω ορεξη να δω βασιζομενος στο θεμα της.
Πολλων ταινιων με αφηνει αδιαφορο το θεμα τους,πχ.Ο παλαιστης που παιζεται τωρα.Αν ημουνα κριτικος θα εκανα λαθος.Θαπρεπε να τα βλεπω ολα.Το δεχομαι αυτο.Ομως ευτυχως δεν ειμαι,και μπορω να γραφω εδω περα
την γνωμη μου για ποιο θεμα θεωρω αρκετα χαζο για να μην θελω αν δω την ταινια.Θεωρητικα μαλλον εχεις δικιο.Μια ταινια που δεν εχω δει δεν ειναι δυνατον ναμαι εκατο τα εκατο σιγουρος οτι δεν θα μου αρεσει.Πρακτικα ειμαι απολυτα βεβαιος οπως ειμαι βεβαιος οτι ολοι εδω μεσα εχουν απορριψει θεματα χωρις καν να δουν την ταινια.

 

[Kosh]

Προσωπικα δεν με νοιαζει καθολου.
Αν θελω να μεινω με την αισθηση του βιβλιου γιατι αυτο με εχει γεμισει δεν θα αναζητησω αλλου την ιδια γευση.
Αν η ταινια ειναι διαμαντι δεν με νοιαζει καθολου τι φωτα αλλαξε και σε ποιον.

 

[tatiana]

Καταρχήν πρέπει κανείς να ξέρει ότι η ταινία δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με την short story του υπέροχου F.S. Fitzerald πέραν του γεγονότος ότι ο ήρωας γεννιέται γέρος και πεθαίνει μωρό.

Πέρα από αυτό......δεν θέλω να μπω σε συγκρίσεις μεταξύ του πρωτότυπου και της ταινίας γιατί το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το Bicentennial Man του επίσης Μεγάλου I.Asimov και μου άρεσαν αξίσου και οι ταινίες και αντίστοιχα και οι δύο ιστορίες. Διαφορετικά όμως.

Μιλώντας για την ταινία και μόνο ...... το να έρθει κανείς σε αυτό τον κόσμο και να αναγκαστεί να επιζήσει ξεκινώντας από το τέλος και όχι από την αρχη και να βρει το κουράγιο, τη δύναμη και την ανθρωπιά να περάσει από όλα τα στάδια αυτού που ονομάζουμε 'the human condition', να αγαπήσει, να ταξιδέψει, να μάθει, να μεγαλώσει, να χαρεί, να λυπηθεί, να χάσει και να πεθάνει εν τέλει.....

Αυτό από μόνο του σαν θέμα είναι αρκετό για να το κατατάξει σε μία κατηγορία όχι ακριβώς όμοια με τα Χελωνονιντζάκια

Από κει και πέρα αν θέλει κανείς να πάει να δει μια ταινία for fun ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ!

Δεν θα σας κάνει να γελάσετε. Δεν θα σας κάνει να νιώσετε 'χαλαρά'. Δεν θα σας κάνει σίγουρα να νιώσετε όμορφα αν δεν έχετε αντιμετωπίσει -με καλό ή άσχημο τρόπο- την θνητότητα του ανθρώπου.

Είμαστε το μόνο είδος που γεννιέται και ξέρει ότι θα πεθάνει και παρόλαυτά ή ίσως για αυτό ακριβώς δημιουργούμε και ονειρευόμαστε.

Δεν ξέρω .....

Πέρα όμως από το 'ρομάντζο' το οποίο ήταν και το ίδιο τραγικό μπορώ να πω ότι η ταινία μου έδωσε το ίδιο συναίσθημα που μου έδωσε και ο Μεγάλος Γκάτσμου. Κατά κάποιο τρόπο έχει διατηρήσει το πνεύμα του Fitzerald δεν ξέρω πως.

Ήταν για μένα μία υπέροχη ταινία, με πρωταγωνιστές που δεν 'ξεφωνίζουν' στο ρόλο τους αλλά ταπεινά και με σοβαρότητα αντιμετωπίζουν κάτι που πολύ εύκολα θα μπορούσε να ήταν γελοίο ή αδιάφορο.

Η Cate Blanchett ήταν συγκλονιστική απλά με τις εκφράσεις του προσώπου της και ο Brad Pitt είναι για μένα της τάξης του Robert Redford και του Marlon Brando.

Έχω ξαναπεί για το ταλέντο του συγκεκριμένου ηθοποιού σε ταινίες που γενικότερα δεν άρεσαν όπως το Meet Joe Black που είναι και από τις αγαπημένες μου ταινίες.

Δεν είναι λοιπόν μία ταινία για όλους, δεν είναι for fun, δεν είναι για ποπ κορν.

Είναι μία ταινία που σε κάνει να σκέφτεσαι για την υπέροχη αλλά και τραγική μοίρα του να είσαι Άνθρωπος.

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: The curious case of Benjamin Button (2008).

Καταρχήν πρέπει κανείς να ξέρει ότι η ταινία δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με την short story του υπέροχου F.S. Fitzerald πέραν του γεγονότος ότι ο ήρωας γεννιέται γέρος και πεθαίνει μωρό.

Πέρα από αυτό......δεν θέλω να μπω σε συγκρίσεις μεταξύ του πρωτότυπου και της ταινίας γιατί το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το Bicentennial Man του επίσης Μεγάλου I.Asimov και μου άρεσαν αξίσου και οι ταινίες και αντίστοιχα και οι δύο ιστορίες. Διαφορετικά όμως.

Μιλώντας για την ταινία και μόνο ...... το να έρθει κανείς σε αυτό τον κόσμο και να αναγκαστεί να επιζήσει ξεκινώντας από το τέλος και όχι από την αρχη και να βρει το κουράγιο, τη δύναμη και την ανθρωπιά να περάσει από όλα τα στάδια αυτού που ονομάζουμε 'the human condition', να αγαπήσει, να ταξιδέψει, να μάθει, να μεγαλώσει, να χαρεί, να λυπηθεί, να χάσει και να πεθάνει εν τέλει.....

Αυτό από μόνο του σαν θέμα είναι αρκετό για να το κατατάξει σε μία κατηγορία όχι ακριβώς όμοια με τα Χελωνονιντζάκια

Από κει και πέρα αν θέλει κανείς να πάει να δει μια ταινία for fun ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ!

Δεν θα σας κάνει να γελάσετε. Δεν θα σας κάνει να νιώσετε 'χαλαρά'. Δεν θα σας κάνει σίγουρα να νιώσετε όμορφα αν δεν έχετε αντιμετωπίσει -με καλό ή άσχημο τρόπο- την θνητότητα του ανθρώπου.

Είμαστε το μόνο είδος που γεννιέται και ξέρει ότι θα πεθάνει και παρόλαυτά ή ίσως για αυτό ακριβώς δημιουργούμε και ονειρευόμαστε.

Δεν ξέρω .....

Πέρα όμως από το 'ρομάντζο' το οποίο ήταν και το ίδιο τραγικό μπορώ να πω ότι η ταινία μου έδωσε το ίδιο συναίσθημα που μου έδωσε και ο Μεγάλος Γκάτσμου. Κατά κάποιο τρόπο έχει διατηρήσει το πνεύμα του Fitzerald δεν ξέρω πως.

Ήταν για μένα μία υπέροχη ταινία, με πρωταγωνιστές που δεν 'ξεφωνίζουν' στο ρόλο τους αλλά ταπεινά και με σοβαρότητα αντιμετωπίζουν κάτι που πολύ εύκολα θα μπορούσε να ήταν γελοίο ή αδιάφορο.

Η Cate Blanchett ήταν συγκλονιστική απλά με τις εκφράσεις του προσώπου της και ο Brad Pitt είναι για μένα της τάξης του Robert Redford και του Marlon Brando.

Έχω ξαναπεί για το ταλέντο του συγκεκριμένου ηθοποιού σε ταινίες που γενικότερα δεν άρεσαν όπως το Meet Joe Black που είναι και από τις αγαπημένες μου ταινίες.

Δεν είναι λοιπόν μία ταινία για όλους, δεν είναι for fun, δεν είναι για ποπ κορν.

Είναι μία ταινία που σε κάνει να σκέφτεσαι για την υπέροχη αλλά και τραγική μοίρα του να είσαι Άνθρωπος.

ε οχι και να προβληματιστουμε με την σοβαροτητα του θεματος,
μα και φυσικα ειναι ταινια μονο for fun
οσο αν ο brant pitt ειναι ειναι της ταξης του Marlon Brando
ειναι χωρις σχολιο

 

[spcav]

Παιδιά, περί ορέξεως….

Όσον αφορά τώρα την συγκεκριμένη, μακάρι να είναι όπως τα λέει η Τατιάνα αλλά προσωπικά διατηρώ σοβαρότατες επιφυλάξεις (για διάφορους λόγους αλλά και επειδή μάλλον δεν έχουμε την ίδια γνώμη για τον Μαύρο Πιτ tm )

Εν τέλει, θα την περιμένω σε Blu Ray και θα επανέλθω.

 

[tatiana]

Σύριε το ξέρ το ξέρω δεν έχουμε την ίδια γνώμη για τον Brad Pitt αλλά δεν είναι το γεγονός ότι είναι απλά χάρμα οφθαλμών αυτό που κάνει για μένα αυτή την ταινία ξεχωριστή.....το ξέρεις άλλωστε νομίζω!!!!

Όσο για το επίπεδο της ηθοποιίας του συγκεκριμένου για μένα είναι επιπέδου Μάρλον Μπράντο (να θυμήσω τις πρώτες κριτικές όταν ο Μπράντο έπαιξε Στάνλευ Κοβάλσκυ με τον Ελία Καζάν σκηνοθέτη κτλ κτλ) .

Όσο για το αν η ταινία είναι for fun....όποιος 'διασκεδάζει' βλέποντας αυτή την ταινία είναι πολύ μαζοχιστής όμως

 

[alestros]

Η Τατιάνα, εμένα πάντως, με κάλυψε στο 90%

 

[xamurabi]

Δεν έχω δει την ταινία αλλά θα την δω σύντομα!

Σκηνοθέτης ο David Fincher
έργα του το Fight Club, The Game, Se7en !!!!!!!!!!

Σεναριογράφος ο Eric Roth
έργα του Munich, The Insider, Forrest Gump (Oscar) !!!!!!!!!

Πόσο χάλια θα μπορούσε να είναι μια ταινία τέτοιων δημιουργών?

Εντάξει ο Fincher έκανε και μια μέτρια ταινία (Zodiac) και μια κακή (Alien 3) αλλά το σενάριο της ταινίας, που μερικοί το βρίσκουν εξωφρενικό, προσωπικά μου εξάπτει την φαντασία με έναν προβοκατόρικο τρόπο πριν ακόμη δω την ταινία!!!

 

[AlexTheodin]

Μα καλά δεν δήλωσε κανένας οτι είναι ντοκυμαντέρ για να αναφωνήσει με το εξωπραγματικό του πράγματος. Να ξέρουμε και τί λέμε δλδ. Δηλαδή τα Τρανσφόρμερς τί είναι με αυτήν την λογική?

Για την ταινία τα έγραψα και παραπάνω. Για μένα είναι μία ιστορία για το παροδικό της ζωής, τις εμπειρίες που μας κάνουν αυτό που είμαστε και τον αμίληκτο χρόνο που ακόμα και στον Button με όλη του τιν ιδιετερότητα, περνούσε με τον ίδιο τρόπο που περνάει σε όλους μας.

Για τον Pitt, δεν ξέρω για Μπράντο, αλλα για Ρεντφορντ με έχει πείσει. Για τον μεγάλο, θέλει ακόμα.

 

[tatiana]

Σκηνοθέτης ο David Fincher
έργα του το Fight Club, The Game, Se7en !!!!!!!!!!

Σεναριογράφος ο Eric Roth
έργα του Munich, The Insider, Forrest Gump (Oscar) !!!!!!!!!

Ναι καμμία σχέση η ταινία με αυτές που αναφέρεις πάντως.......αν περιμένεις τη δράση και το suspense των ταινιών που αναφέρεις θα απογοητευτείς οικτρά

Προτείνω να πάρεις μία γεύση του τι εστί F.S.Fitzerald (The Great Gatsby) ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα πριν πας να τη δεις αλλιώς φοβάμαι ότι θα κλαις τα λεφτά σου

 

[tatiana]

Μα καλά δεν δήλωσε κανένας οτι είναι ντοκυμαντέρ για να αναφωνήσει με το εξωπραγματικό του πράγματος. Να ξέρουμε και τί λέμε δλδ. Δηλαδή τα Τρανσφόρμερς τί είναι με αυτήν την λογική?

Για την ταινία τα έγραψα και παραπάνω. Για μένα είναι μία ιστορία για το παροδικό της ζωής, τις εμπειρίες που μας κάνουν αυτό που είμαστε και τον αμίληκτο χρόνο που ακόμα και στον Button με όλη του τιν ιδιετερότητα, περνούσε με τον ίδιο τρόπο που περνάει σε όλους μας.

Για τον Pitt, δεν ξέρω για Μπράντο, αλλα για Ρεντφορντ με έχει πείσει. Για τον μεγάλο, θέλει ακόμα.

Alex εγώ 'βλέπω' των Pitt στην ίδια σκηνή με τον Μπράντο να φωνάζει 'Stella' στο A streetcar named desire και ανατριχιάζω....

Εχει προοπτικές αυτός ο άνθρωπος και όχι επειδή είναι ωραίος, πολύ είναι ωραίοι......

Όσο για τον αμείλικτο χρόνο σωστός αλλά νομίζω ότι ήταν και ύμνος σε όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους

 

[spcav]

Όσο για το αν η ταινία είναι for fun....όποιος 'διασκεδάζει' βλέποντας αυτή την ταινία είναι πολύ μαζοχιστής όμως

Κατανοώ φυσικα την έννοια του 'fun' και των εισαγωγικών στο 'διασκεδάζει' και απλως δράττομαι της ευκαιρίας για να πω ότι προσωπικά πιστεύω ότι o ʽπόνοςʼ (σε όλες του τις εκφάνσεις – πλην ισως της σωματικης) είναι πηγή ηδονής.

Φυσικα, ισως απλως ειμαι μαζοχιστής

 

[tatiana]

Κατανοώ φυσικα την έννοια του 'fun' και των εισαγωγικών στο 'διασκεδάζει' και απλως δράττομαι της ευκαιρίας για να πω ότι προσωπικά πιστεύω ότι o ʽπόνοςʼ (σε όλες του τις εκφάνσεις – πλην ισως της σωματικης) είναι πηγή ηδονής.

Φυσικα, ισως απλως ειμαι μαζοχιστής

Σύριε!!!!!!! Γιατί μας τα έκρυβες αυτά τα βίτσια?

Σοβαρά όμως ο πόνος μπορεί να είναι πηγή ηδονής σε ορισμένες δόσεις (οπότε συμφωνώ μαζί σου) αλλά υποψιάζομαι ότι αυτή η ταινία και αυτή η περίπτωση δεν είναι μία από αυτές.....

Όσο για το μαζοχιστής........υποθέτω πως όλοι οι λίγο περισσότερο σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι και λίγο μαζοχιστές γιατί αφήνουν πίσω τη σιγουριά της συμβατικότητας...ψάχνοντας για κάτι άλλο...κι εγώ είμαι αλλά όχι με τον τρόπο που ενοούσα παραπάνω.....

That was a compliment btw

 

[akren]

Απάντηση: Re: The curious case of Benjamin Button (2008).

πηγε και την ειδε ο αδερφος μου που δεν του αρεσε καθολου.Οταν τον ρωτησα αν η υποθεση ειναι οντως αυτη η εξωφρενικη που αναγραφεται,μου ειπε οτι ειναι ακριβως αυτο.
Δεν θελω να προσβαλω κανεναν που του αρεσε το εργο ,αλλα ρε παιδα,ειμαστε σοβαροι?

μαζι σου εγω αλλα δυστυχως το ετερο ημισυ ηταν την περισοτερη ωρα με ενα μαντηλι..οχι επειδη κρυωσε...αντε τωρα να της πω να φυγουμε χωρις να μας ακουσει το ολο το Ηρακλειο.
απιστευτα κουραστικο εργο για μενα,ισως εαν ηταν πολυ μικροτερο σε διαρκεια να μην με ενοχλουσε τοσο!!

 

[tatiana]

Re: Απάντηση: Re: The curious case of Benjamin Button (2008).

μαζι σου εγω αλλα δυστυχως το ετερο ημισυ ηταν την περισοτερη ωρα με ενα μαντηλι..οχι επειδη κρυωσε...αντε τωρα να της πω να φυγουμε χωρις να μας ακουσει το ολο το Ηρακλειο.
απιστευτα κουραστικο εργο για μενα,ισως εαν ηταν πολυ μικροτερο σε διαρκεια να μην με ενοχλουσε τοσο!!

Έχω βαρεθεί να κατηγορείτε τις γυναίκες (που έχετε Επιλέξει) για τα έργα που βλέπετε και δεν σας αρέσουν.

Αν ξέρεις ότι ένα υπαρξιακό έργο δε θα σου αρέσει μην πας να το δεις και προς θεού μην το ισοπεδώνεις....δεν είναι όλα στη ζωή φαί ύπνος και σεξ!

 

[akren]

μα δεν την κατηγορησα απλα της αρεσε παρα πολυ και δεν μου ηταν ευκολο να φυγω.
δυστυχως καθησα μεχρι τελους..........τετοιο βασανο πουθενα.


υγ.πως να το ξερω οτι δεν θα μου αρεσε.....αφου δεν το εχω δει:hmmmm:

 

[tatiana]

Re: Απάντηση: The curious case of Benjamin Button (2008).

μα δεν την κατηγορησα απλα της αρεσε παρα πολυ και δεν μου ηταν ευκολο να φυγω.
δυστυχως καθησα μεχρι τελους..........τετοιο βασανο πουθενα.


υγ.πως να το ξερω οτι δεν θα μου αρεσε.....αφου δεν το εχω δει:hmmmm:

σε καλό σου με έκανες και γέλασα...σε σκέφτομαι στην αίθουσα να βλέπεις αυτή την ταινία που αν δε σου αρέσει το είδος είναι ΤΡΑΓΙΚΗ!!!

Άλλη φορά να διαβάζεις πρώτα τις κριτικές φίλε μου...εγώ για αυτό πάω πολλές φορές σινεμά μόνη μου...και υπάρχουν άτομα σε αυτό το forum που μπορούν να πιστοποιήσουν ότι έχω σηκωθεί και έχω φύγει από ταινία που δε μου άρεσε πολύ πάνω από μια φορές.......

αλλά και άτομα που μπορούν να πουν ότι έχω μείνει και δει πραγματικά ΟΙΚΤΡΕΣ ταινίες......lol.....πολύ όμως

για αυτό λέω...σινεμά μόνος......ειδικά μετά από την υπέροχη εμπειρία στο Return of the King εγώ να λιώνω στο κλάμα και οι αγαπητοί φίλοι να διαλύονται στα γέλια.......anyway......