Βρε παιδια, δε σημαινει οτι το καθε παραρτημα πανεπιστημιου εξωτερικου που υπαρχει σημερα στην Ελλαδα θα γινει πανεπιστημιο, μολις γινει η τροποποιηση του αρθρου16. Ισα-ισα που μολις γινει η τροποποιηση τοτε θα υποκεινται και αυτα στους ιδιους κανονες με τα δημοσια και πολλα θα πρεπει ή να παρουν "δρομο" ή να συνεχισουν να λειτουργουν και να οδηγουν στο αδιεξοδο ανυποψιαστους ανθρωπους, εφοσον δε θα πληρουν τις απαραιτητες προυποθεσεις.
(...) καποια στιγμη και εφοσον κριθει απαραιτητο θα γινει και καποιο τμημα με ιδιωτικη ή εταιρικη πρωτοβουλια. Το θεμα δεν ειναι αν θα γινει. Το θεμα ειναι να υπαρχει η δυνατοτητα να γινει και να ισχυουν τουλαχιστον οι ιδιες προϋποθεσεις με τα κρατικα. Δε ξερω. Πως το βλεπετε εσεις αυτο; Γιατι υπαρχει τοσος σκεπτικισμος γυρω απο μια τετοια τροποποιηση.
Η προσωπική μου ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι δεν έχω δει ούτε ακούσει τίποτα από κανέναν που να εγγυάται όλα όσα λες παραπάνω στα οποία και συμφωνώ 100%. Αντίθετα, με την ψήφιση του νόμο του Ευθυμίου ακόμα, είδα να μετατρέπεται το ένα ΙΙΕΚ μετά το άλλο σε validated colleges ξένων Πανεπιστημίων, προσφέροντας 2 έτη σπουδών στην Ελλάδα και ένα στο εξωτερικό, και ένα πρώτο πτυχίο ξένου Πανεπιστημίου που σταδιακά αναγνωρίζεται. Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται και στα μεταπτυχιακά, με τον κύριο όγκο τον μαθημάτων να γίνεται εδώ σε ΙΙΕΚ αλλά και δημόσια ΤΕΙ και τις τελικές εξετάσεις να γίνονται έξω. Και αν τα ΤΕΙ έχουν κάποιο επίπεδο (έστω χαμηλό) για τα ΙΙΕΚ ποιος έχει δώσει την παραμικρή πιστοποίηση; Έχουμε δει δηλαδή κάποια απτά παραδείγματα για το προς τα που θα πάει η κατάσταση -χωρίς όμως να είναι και σίγουρο αυτό- αν επιτραπούν ιδιωτικά Πανεπιστήμια στη χώρα. Θεωρώ ότι πριν ακόμα την αναθεώρηση του Συνταγματικού άρθρου 16, θα έπρεπε να υπάρχει και να έχει βγει και στη δημοσιότητα το σχετικό σχέδιο νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών ή έστω μη κρατικών πανεπιστημίων. Το γεγονός ότι ακόμα δεν ξέρουμε τίποτα, με κάνει και ανησυχώ ιδιαίτερα για τον τρόπο που αναθεωρούμε το Σύνταγμα.
Αν υπήρχε κάτι που να εγγυηθεί αυτό που λες και σημειώνω με έντονα γράμματα, νομίζω ότι δεν θα υπήρχε σκεπτικισμός. Σκέψου όμως τί σημαίνει αυτό. Στο δικό μου το μυαλό μια τέτοια εξίσωση προϋποθέτει, εξετάσεις για εισαγωγή στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο (του ίδιου επιπέδου με τις πανελλήνιες), δωρεάν δίδακτρα, και προσωπικό με προσόντα όμοια με αυτά των καθηγητών πανεπιστημίου. Επαναλαμβάνω πως θέση μου είναι ότι αν εξασφαλιστούν τα παραπάνω, δεν υπάρχει πραγματικός λόγος αντίδρασης από κανέναν σε ένα τέτοιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο.
Δηλαδη, λεει καποιος πως ειναι πτυχιουχος νομικης απο τη Βουλγαρια, ενας αλλος απο την Αθηνα και ενας αλλος απο το Χαρβαρντ. Στα χαρτια ειναι ισοι. Ποιος ομως πιστευει πως ειναι και όμοιοι? Μαλλον κανεις. Τη διαφοροποιηση την εχει κανει η αγορα (=κοινωνια) και σε αυτα συνηθως πεφτει μεσα.
Δεν θέλω θέλω να υποτιμήσω κανέναν απόφοιτο από Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο. Ξεκινώ από αυτό.
Τώρα αν η επαγγελματική σταδιοδρομία αυτών των τριών αποφοίτων εξαρτάται από το δικαίωμα υπογραφής τους (αλλάξτε δικηγόρο και βάλτε πολιτικό μηχανικό στην ειδικότητα για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα) τότε όλοι έχουν ακριβώς την ίδια ευκαιρία να πετύχουν. Και μάλιστα είναι οι συνθήκες έτσι διαμορφωμένες στην αγορά εργασίας που η επιλογή θα γίνοταν με μειοδοτικές διαδικασίες. "Ποιος δηλαδή ζητάει τα λιγότερα; Αυτόν θα πάρω". Τουλάχιστον αυτό γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις. Και αν για τον απόφοιτο από τη Βουλγαρία είναι πιο εύκολο να ρίξει το κασέ του, μιας και θα αποσβέσει και με λιγότερα τις σπουδές του, ο απόφοιτος του Χάρβαρντ πως θα αισθανθεί με μια τέτοια κατάσταση; Θα μου πεις ότι η κοινωνία (αλλά και το κάθε Χάρβαρντ, για να θυμηθούμε και την προηγούμενη κουβέντα μας) έχει προβλέψει και για αυτό, γιατί εξ αρχής δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να φοιτήσουν σε τόσο καλά πανεπιστήμια, είτε λόγω υψηλών διδάκτρων είτε λόγω προσόντων. Οπότε αυτοί οι λίγοι, ίσως απορροφηθούν πιο εύκολα σε καλύτερες θέσεις. Έτσι όμως έχουμε πτυχία δύο και τριών ταχυτήτων, απαξιώνοντας εμείς οι ίδιοι τους πανεπιστημιακούς τίτλους σπουδών.
Δηλαδη, λεει καποιος πως ειναι πτυχιουχος νομικης απο τη Βουλγαρια, ενας αλλος απο την Αθηνα και ενας αλλος απο το Χαρβαρντ. Στα χαρτια ειναι ισοι. Ποιος ομως πιστευει πως ειναι και όμοιοι? Μαλλον κανεις. Τη διαφοροποιηση την εχει κανει η αγορα (=κοινωνια) και σε αυτα συνηθως πεφτει μεσα.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.