This ''Master'' lives!!!

Το μεταλ με την κλασσική έννοια της λέξης έχει τελειώσει πολύ καιρό...σποραδικά μπορείς να βρεις σπουδαία πράγματα απο μπάντες όπως οι Akercock,Satyricon,Opeth κλπ...
Δες για παράδειγμα πόσο φρέσκο ακούγεται το monotheist των Celtic Frost που ηχογράφησαν πρόπερσι μετά από πολλά χρόνια απουσίας και έφτιαξαν δίσκο-μάθημα σε όλους όσους νομίζουν ότι κατέχουν τα μυστικά της φλόγας του κεριού στο σκοτάδι

Όπως προείπα δεν είμαι "μεταλάς" ούτε ροκάς. Για μένα δεν έχει σημασία αν οι Metallica, οι Iron Maiden ή οι Megadeath δεν είναι αυτό που ήταν, σημασία έχει ότι όλοι εσείς μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά. Με άλλα λόγια, ακούγατε στην εφηβεία σας Megadeth αλλά ευτυχώς τώρα, 20 χρόνια μετά, δεν ακούτε "Megadog" όπως πολλοί άλλοι συνομήλικοί μας που τότε ήταν μεταλάδες!!!!!!
 
Όπως προείπα δεν είμαι "μεταλάς" ούτε ροκάς. Για μένα δεν έχει σημασία αν οι Metallica, οι Iron Maiden ή οι Megadeath δεν είναι αυτό που ήταν, σημασία έχει ότι όλοι εσείς μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά. Με άλλα λόγια, ακούγατε στην εφηβεία σας Megadeth αλλά ευτυχώς τώρα, 20 χρόνια μετά, δεν ακούτε "Megadog" όπως πολλοί άλλοι συνομήλικοί μας που τότε ήταν μεταλάδες!!!!!!

μα αυτή είναι και η ουσία...καλώς η κακώς (καλώς για μένα) ζήσαμε αυτές τις μουσικές τότε...το τώρα είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία...
Όταν αγαπάς πραγματικά την μουσική δεν σε νοιάζει αν θα κάνεις την αναπήδηση...η στασιμότητα δεν βοήθησε ποτέ κανέναν ...
Το να ακούω όλη την ώρα AC DC για παράδειγμα δεν νομίζω πως θα με ωφελήσει κάπου....
Από την άλλη υπάρχει το ενδεχόμενο να πάθεις overdose σε μια τέτοια μεταβατική κατάσταση άλλα θέλω να πιστεύω πως το ελέγχω ακόμα...

Με λίγα λόγια "η καρδιά εκεί και το μυαλό εδώ,συγκεντρωμένο"
 
Last edited:
Η setlist της τελευταίας συναυλίας του Cliff, 26/9/1986, Στοκχόλμη...


1. Battery
2. Master Of Puppets
3. For Whom The Bell Tolls
4. Welcome Home (Sanitarium)
5. Ride The Lightning
6. (Anesthesia) Pulling Teeth
7. Whiplash
8. The Thing That Should Not Be
9. Fade To Black
10. Seek & Destroy
11. Creeping Death
12. The Four Horsemen
13. Damage, Inc.
14. Blitzkrieg
 
μα αυτή είναι και η ουσία...καλώς η κακώς (καλώς για μένα) ζήσαμε αυτές τις μουσικές τότε...το τώρα είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία...
Όταν αγαπάς πραγματικά την μουσική δεν σε νοιάζει αν θα κάνεις την αναπήδηση...η στασιμότητα δεν βοήθησε ποτέ κανέναν ...
Το να ακούω όλη την ώρα AC DC για παράδειγμα δεν νομίζω πως θα με ωφελήσει κάπου....
Από την άλλη υπάρχει το ενδεχόμενο να πάθεις overdose σε μια τέτοια μεταβατική κατάσταση άλλα θέλω να πιστεύω πως το ελέγχω ακόμα...

Με λίγα λόγια "η καρδιά εκεί και το μυαλό εδώ,συγκεντρωμένο"

Σπύρο κι εγώ συμφωνώ πολύ με την εξέλιξη των ακουσμάτων και με τη συνεχή κίνηση στο μουσικό χώρο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν έχεις εξελιχθεί μουσικά δε μπορείς να χεις κι ένα κομμάτι του εαυτού σου το οποίο να ασχολείται με τις αγάπες του παρελθόντος. Δηλαδή κάτι σαν ''ώρα του παιδιού'' ας το πούμε...
Να πεις πχ ''νταξει ακούω προχό πράγματα αλλά ας βάλω τώρα thrash 80s'' ή classic rock ή ότι νά ναι...
 
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν έχεις εξελιχθεί μουσικά δε μπορείς να χεις κι ένα κομμάτι του εαυτού σου το οποίο να ασχολείται με τις αγάπες του παρελθόντος. Δηλαδή κάτι σαν ''ώρα του παιδιού'' ας το πούμε...
.

Εντάξει τότε, να η δική μου "ώρα του παιδιού" :flipout::flipout::flipout::flipout: πλάκα κάνω, μην το πάρετε σοβαρά

http://www.youtube.com/watch?v=ZviYmTMpBXE&feature=related


Γειά σου φίλε Back door man -bye- αν το παραξεφτίλισα πείτε το να κάνω edit.
 
Σπύρο κι εγώ συμφωνώ πολύ με την εξέλιξη των ακουσμάτων και με τη συνεχή κίνηση στο μουσικό χώρο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν έχεις εξελιχθεί μουσικά δε μπορείς να χεις κι ένα κομμάτι του εαυτού σου το οποίο να ασχολείται με τις αγάπες του παρελθόντος. Δηλαδή κάτι σαν ''ώρα του παιδιού'' ας το πούμε...
Να πεις πχ ''νταξει ακούω προχό πράγματα αλλά ας βάλω τώρα thrash 80s'' ή classic rock ή ότι νά ναι...



Νίκο, μου συμβαίνει αυτό...αλλά πολύ πολύ επιλεκτικά πια.
Το Killers π.χ. Υπάρχουν περίοδοι και τώρα που του αλλάζω τα φώτα (με αλλαγμένα φώτα είναι έτσι κι αλλιώς η κόπια, αγορασμένη το '81)..

Να'ξερες τι σαβούρα (για μένα πάντα) έχω πουλήσει/πετάξει/χαρίσει...
Να σκεφτείς ότι έχω σαν αρχή να μην πουλάω δίσκους ποτέ. Μέχρι που είπα κάποτε να ξανακάτσω να ακούσω μερικά από την αρχή, να διαπιστώσω τι μου λένε... Σε πληροφορώ με το 80% έβαλα τα γέλια.
 
Νίκο, μου συμβαίνει αυτό...αλλά πολύ πολύ επιλεκτικά πια.
Το Killers π.χ. Υπάρχουν περίοδοι και τώρα που του αλλάζω τα φώτα (με αλλαγμένα φώτα είναι έτσι κι αλλιώς η κόπια, αγορασμένη το '81)..

Να'ξερες τι σαβούρα (για μένα πάντα) έχω πουλήσει/πετάξει/χαρίσει...
Να σκεφτείς ότι έχω σαν αρχή να μην πουλάω δίσκους ποτέ. Μέχρι που είπα κάποτε να ξανακάτσω να ακούσω μερικά από την αρχή, να διαπιστώσω τι μου λένε... Σε πληροφορώ με το 80% έβαλα τα γέλια.


:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

Εμένα Μουκ μου συμβαίνει αυτό αλλά με μπάντες που δεν έχω ''λιώσει'' στο παρελθόν. Δηλαδή Korn και Linkin Park που άκουγα τρίτη γυμνασίου ακούω κάπου κάπου. Doors ,ας πούμε, για κανένα λόγο...
Αντίθετα αν κολλήσω άσχημα με κάτι τέλος... Το ακούω συνέχεια για πάρα πολύ καιρό(βλέπε Metallica)...

Ώρες ώρες όμως έχω λίγο ενοχές γιατί νιώθω ότι με κρατάει απασχολημένο απ το να ψάξω άλλα...:rolleyes:
 
:2thumb22sup:

Το βασικότερο απ'όλα είναι, όπως έγραψα εχθές, ότι δεν ακούς Megadog τα υπόλοιπα είναι μια χαρά!
 
:2thumb22sup:

Το βασικότερο απ'όλα είναι, όπως έγραψα εχθές, ότι δεν ακούς Megadog τα υπόλοιπα είναι μια χαρά!



Αν σου πω ότι ούτε καν ξέρω τι είναι αυτό θα πάρω κι άλλα credits?:cool4:
 
Απάντηση: Re: This ''Master'' lives!!!

Νίκο, μου συμβαίνει αυτό...αλλά πολύ πολύ επιλεκτικά πια.
Το Killers π.χ. Υπάρχουν περίοδοι και τώρα που του αλλάζω τα φώτα (με αλλαγμένα φώτα είναι έτσι κι αλλιώς η κόπια, αγορασμένη το '81)..

Να'ξερες τι σαβούρα (για μένα πάντα) έχω πουλήσει/πετάξει/χαρίσει...
Να σκεφτείς ότι έχω σαν αρχή να μην πουλάω δίσκους ποτέ. Μέχρι που είπα κάποτε να ξανακάτσω να ακούσω μερικά από την αρχή, να διαπιστώσω τι μου λένε... Σε πληροφορώ με το 80% έβαλα τα γέλια.


ετσι ειναι.οταν ξεκολας και αρχιζεις και αποκτας και αλλα ακουσματα ξεκαθαριζει και το μυαλο.ξεχωριζεις την ηρα απο το σταρι.και οταν επιστρεψεις στα παλια καταλαβαινεις τι ηταν αυτο που πραγματικα ηταν καλο και τι μαπα.
για περιπου οχτω με δεκα χρονια ειχα χωρισει με το μεταλ.εκει στα μεσα του ’90 το βαρεθηκα.δεν πεταξα ουτε ενα δισκο,αν και για μερικους το σκεφτηκα.επεστρεψα καποια στιγμη απο νοσταλγια,ετσι για να ακουσω καμμια σκληρη πενια.ομολογω οτι μου ελειψε.αρχισα να ξανακουω τα παλια.συνειδητοποιησα οτι αρκετα απο αυτα δεν με ξεσηκωναν με τιποτα.καποια ομως με την πρωτη πενια με εκαναν να θελω να κανω χεντμπαγκινγκ και ας μην εχω πια το μαλλι:bigcry:.
αυτα συνεχιζω να τα ακουω ακομα.και χαιρομαι γιατι αν μη τι αλλο το μεταλ δεν ειναι πια για μενα μια εφηβικη αναμνηση και εκτονωση αλλα μια μουσικη που γουσταρω.επισης αν κατι χρωσταω στο μεταλ ειναι οτι χαρη σ’αυτο δεν ειχα ποτε προκαταλειψη στη μουσικη.και αυτο γιατι ειναι ενα ειδος που εφαγε πολυ χολη και κοροιδια απο σοβαροφανεις ειδημονες της μουσικης,ισως περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο.ετσι με εμαθε να μην εχω παρωπιδες για τιποτα.και μονο γι’αυτο του χρωσταω ευγνωμοσυνη.
ελπιζω μονο να μη σας κουρασα με τα...σωψυχα μου.την αλλη φορα θα τα πω κατ’ιδιαν στο γιατρο...
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: This ''Master'' lives!!!

ετσι ειναι.οταν ξεκολας και αρχιζεις και αποκτας και αλλα ακουσματα ξεκαθαριζει και το μυαλο.ξεχωριζεις την ηρα απο το σταρι.και οταν επιστρεψεις στα παλια καταλαβαινεις τι ηταν αυτο που πραγματικα ηταν καλο και τι μαπα.
για περιπου οχτω με δεκα χρονια ειχα χωρισει με το μεταλ.εκει στα μεσα του ’90 το βαρεθηκα.δεν πεταξα ουτε ενα δισκο,αν και για μερικους το σκεφτηκα.επεστρεψα καποια στιγμη απο νοσταλγια,ετσι για να ακουσω καμμια σκληρη πενια.ομολογω οτι μου ελειψε.αρχισα να ξανακουω τα παλια.συνειδητοποιησα οτι αρκετα απο αυτα δεν με ξεσηκωναν με τιποτα.καποια ομως με την πρωτη πενια με εκαναν να θελω να κανω χεντμπαγκινγκ και ας μην εχω πια το μαλλι:bigcry:.
αυτα συνεχιζω να τα ακουω ακομα.και χαιρομαι γιατι αν μη τι αλλο το μεταλ δεν ειναι πια για μενα μια εφηβικη αναμνηση και εκτονωση αλλα μια μουσικη που γουσταρω.επισης αν κατι χρωσταω στο μεταλ ειναι οτι χαρη σ’αυτο δεν ειχα ποτε προκαταλειψη στη μουσικη.και αυτο γιατι ειναι ενα ειδος που εφαγε πολυ χολη και κοροιδια απο σοβαροφανεις ειδημονες της μουσικης,ισως περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο.ετσι με εμαθε να μην εχω παρωπιδες για τιποτα.και μονο γι’αυτο του χρωσταω ευγνωμοσυνη.
ελπιζω μονο να μη σας κουρασα με τα...σωψυχα μου.την αλλη φορα θα τα πω κατ’ιδιαν στο γιατρο...



αυτό γίνεται εδώ μέσα βρε συ.. κατάθεση εμπειριών και ψυχοσυνθέσεων με αφορμή κάποιους δίσκους.
τίποτα παραπάνω... τα υπόλοιπα στις συναντήσεις με τα ποτήρια ανά χείρας:ernaehrung004:
 
Απάντηση: Re: This ''Master'' lives!!!

ετσι ειναι.οταν ξεκολας και αρχιζεις και αποκτας και αλλα ακουσματα ξεκαθαριζει και το μυαλο.ξεχωριζεις την ηρα απο το σταρι.και οταν επιστρεψεις στα παλια καταλαβαινεις τι ηταν αυτο που πραγματικα ηταν καλο και τι μαπα.
για περιπου οχτω με δεκα χρονια ειχα χωρισει με το μεταλ.εκει στα μεσα του ’90 το βαρεθηκα.δεν πεταξα ουτε ενα δισκο,αν και για μερικους το σκεφτηκα.επεστρεψα καποια στιγμη απο νοσταλγια,ετσι για να ακουσω καμμια σκληρη πενια.ομολογω οτι μου ελειψε.αρχισα να ξανακουω τα παλια.συνειδητοποιησα οτι αρκετα απο αυτα δεν με ξεσηκωναν με τιποτα.καποια ομως με την πρωτη πενια με εκαναν να θελω να κανω χεντμπαγκινγκ και ας μην εχω πια το μαλλι:bigcry:.
αυτα συνεχιζω να τα ακουω ακομα.και χαιρομαι γιατι αν μη τι αλλο το μεταλ δεν ειναι πια για μενα μια εφηβικη αναμνηση και εκτονωση αλλα μια μουσικη που γουσταρω.επισης αν κατι χρωσταω στο μεταλ ειναι οτι χαρη σ’αυτο δεν ειχα ποτε προκαταλειψη στη μουσικη.και αυτο γιατι ειναι ενα ειδος που εφαγε πολυ χολη και κοροιδια απο σοβαροφανεις ειδημονες της μουσικης,ισως περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο.ετσι με εμαθε να μην εχω παρωπιδες για τιποτα.και μονο γι’αυτο του χρωσταω ευγνωμοσυνη.
ελπιζω μονο να μη σας κουρασα με τα...σωψυχα μου.την αλλη φορα θα τα πω κατ’ιδιαν στο γιατρο...

:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043

Μια απ τα ίδια.
Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα
 
Re: Απάντηση: Re: This ''Master'' lives!!!

ετσι ειναι.οταν ξεκολας και αρχιζεις και αποκτας και αλλα ακουσματα ξεκαθαριζει και το μυαλο.ξεχωριζεις την ηρα απο το σταρι.και οταν επιστρεψεις στα παλια καταλαβαινεις τι ηταν αυτο που πραγματικα ηταν καλο και τι μαπα.
για περιπου οχτω με δεκα χρονια ειχα χωρισει με το μεταλ.εκει στα μεσα του ʼ90 το βαρεθηκα.δεν πεταξα ουτε ενα δισκο,αν και για μερικους το σκεφτηκα.επεστρεψα καποια στιγμη απο νοσταλγια,ετσι για να ακουσω καμμια σκληρη πενια.ομολογω οτι μου ελειψε.αρχισα να ξανακουω τα παλια.συνειδητοποιησα οτι αρκετα απο αυτα δεν με ξεσηκωναν με τιποτα.καποια ομως με την πρωτη πενια με εκαναν να θελω να κανω χεντμπαγκινγκ και ας μην εχω πια το μαλλι:bigcry:.
αυτα συνεχιζω να τα ακουω ακομα.και χαιρομαι γιατι αν μη τι αλλο το μεταλ δεν ειναι πια για μενα μια εφηβικη αναμνηση και εκτονωση αλλα μια μουσικη που γουσταρω.επισης αν κατι χρωσταω στο μεταλ ειναι οτι χαρη σʼαυτο δεν ειχα ποτε προκαταλειψη στη μουσικη.και αυτο γιατι ειναι ενα ειδος που εφαγε πολυ χολη και κοροιδια απο σοβαροφανεις ειδημονες της μουσικης,ισως περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο.ετσι με εμαθε να μην εχω παρωπιδες για τιποτα.και μονο γιʼαυτο του χρωσταω ευγνωμοσυνη.
ελπιζω μονο να μη σας κουρασα με τα...σωψυχα μου.την αλλη φορα θα τα πω κατʼιδιαν στο γιατρο...


:grinning-smiley-043
Αυτά τα...σωμψυχα μας ενώνουν. Αυτό για την προκατάληψη το χω δει κι εγώ. Αλλίως ακούω τους Metallica τώρα και αλλιώς όταν πήγαινα δευτέρα λυκείου που άκουγα βασικά Grateful Dead, Who, Doors και τίποτα Queens of the stone age στις βαριές μου. Επίσης μόλις άκουσα μπάντες όπως οι Sepultura και οι Pantera άλλαξαν τ αυτιά μου. Μπορεί πλέον αυτές οι μπάντες να με ψιλοκουράζουν να τις ακούω, αλλά διεύρηναν το όριο αντοχής μου να το πω έτσι. Μ έκαναν να είμαι πιο σφαιρικός και να μην απορρίπτω άγριες μπάντες στυγνά που, πιθανόν, υπο άλλες συνθήκες να χα απορρίψει...
Τώρα το μόνο metal γκρουπ(κι εννοώ ''καθαρό'' metal γιατί μεταλοειδή ακούω κάμποσα...) που μπορώ να ακούσω είναι οι Metallica. Ίσως όμως αυτός να ναι κι ένας απ τους λόγους που τους αγαπάω τόσο πολύ. Και το γεγονός ότι τους φτύνουν αρκετοί που έχουν μεγάλες μουσικές γνώσεις τους κάνει περισσότερο ''δικούς μου''...

Αυτά...Όχι τίποτ άλλο, αλλά για να μην αισθάνεσαι μοναξιά...-bye-
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: This ''Master'' lives!!!

:grinning-smiley-043
Αυτά τα...σωμψυχα μας ενώνουν. Αυτό για την προκατάληψη το χω δει κι εγώ. Αλλίως ακούω τους Metallica τώρα και αλλιώς όταν πήγαινα δευτέρα λυκείου που άκουγα βασικά Grateful Dead, Who, Doors και τίποτα Queens of the stone age στις βαριές μου. Επίσης μόλις άκουσα μπάντες όπως οι Sepultura και οι Pantera άλλαξαν τ αυτιά μου. Μπορεί πλέον αυτές οι μπάντες να με ψιλοκουράζουν να τις ακούω, αλλά διεύρηναν το όριο αντοχής μου να το πω έτσι. Μ έκαναν να είμαι πιο σφαιρικός και να μην απορρίπτω άγριες μπάντες στυγνά που, πιθανόν, υπο άλλες συνθήκες να χα απορρίψει...
Τώρα το μόνο metal γκρουπ(κι εννοώ ''καθαρό'' metal γιατί μεταλοειδή ακούω κάμποσα...) που μπορώ να ακούσω είναι οι Metallica. Ίσως όμως αυτός να ναι κι ένας απ τους λόγους που τους αγαπάω τόσο πολύ. Και το γεγονός ότι τους φτύνουν αρκετοί που έχουν μεγάλες μουσικές γνώσεις τους κάνει περισσότερο ''δικούς μου''...

Αυτά...Όχι τίποτ άλλο, αλλά για να μην αισθάνεσαι μοναξιά...-bye-



βάλε κι άκου bad news travels fast, με τέρμα ένταση, κι αν δεν σιχτιρίσεις το μέταλλο να μην με λένε..:grinning-smiley-043
και προσοχή στον στίχο ιδιαιτέρως;)