Τι καθορίζει την μουσικότητα μιας συσκευής?

Το παρακάτω γράφτηκε από τον Jamming στο thread περί πολικότητας στα καλώδια τροφοδοσίας:

"Τα δικα μου συμπερασματα ειναι οτι οταν καποια συσκευη ειναι σε λαθος φαση οχι μονο εχω μειωση στα μπασα και την στερεοφωνικη εικονα αλλα ακομα χειτοτερα αυτο που ακουω ειναι ελαφρως και εκτος τονου δηλαδη φαλτσο!Ειμαι πολλα χρονια μουσικος και μπορω να το διακρινω παιζοντας το ιδιο τραγουδι ταυτοχρονα με σωστη και λαθος φαση"

Νομίζω πως αυτή η παρατήρηση φωτίζει κάποιες πτυχές σχετικά με την ποιότητα (πιστότητα) του τόνου και θέματα φάσης και (συγ)χρονισμού.
 
...Νομίζω πως αυτή η παρατήρηση φωτίζει κάποιες πτυχές σχετικά με την ποιότητα (πιστότητα) του τόνου και θέματα φάσης και (συγ)χρονισμού.

Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό [έχει αναλυθεί και στο παρελθόν], απευθύνεται όμως στην περίπτωση που έχει γίνει λάθος σύνδεση.
Στο προηγούμενο post μου αναφέρθηκα στα δύο διαφορετικά χρονικά σημεία εκκίνησης των μηχανημάτων. Τα σημεία του χρόνου Α και Β στο σχήμα . -bye-
 

Attachments

  • ημι.jpg
    ημι.jpg
    6.9 KB · Views: 35
Re: Απάντηση: Τι καθορίζει την μουσικότητα μιας συσκευής?

Σίγουρα δεν φταίει το HI-END απεναντίας συμβάλλει θετικά τα μέγιστα. Ούτε φταίει και η ηλικία. Προσωπικά εκστασιάζομαι στα 56 μου και δεν μπορώ να συμβιβαστώ, αν έχω περιθώρια επιλογής, όπως ο φίλος, με τίποτα το κατώτερο. "Ι have the simplest of tastes, I am always satisfied with best."
Θα εκστασιάζομαι πάντα με την μουσική και την αναπαραγωγή της, όσο ζω, είναι οξυγόνο.
Δυστυχώς άλλα φταίνε. Πιθανόν να άλλαξαν τα γούστα κάπιοου και δεν το κατάλαβε ή να έχει απογοητευτεί από κάποια αναγνώσματα κάποιων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ίσως να μην γνωρίζει τί μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει ακόμη και το καλύτερο σύστημα.
Μια παρένθεση. Διάβαζα κάποτε μια περιγραφή σκηνικής τοποθέτησης ενός Τζαζ γκρουπ που αν πίστευα ότι ήταν πραγματικά τα γραφόμενα για το πώς άκουγε ο ρεβιούερ το δίσκο στο σύστημά του ή θα έπρεπε να είχα απογοητευτεί γιατί ήταν αδύνατο να ακουστεί έτσι ο δίσκος στο σύστημα μου ή να είχα αυτοκτονήσει. Αλλά έκατσα και σκέφτηκα λογικά. Πώς είναι δυνατόν να χωρούσε το κουρτέτο ή κουιντέτο σε μία παμπ, όταν η περιγραφή του ρεβιούερ τους τοποθετούσε με τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους που οι μουσικοί δεν θα χωρούσαν όχι μονο μέσα στη συγκεκριμένη παμπ, αλλά ούτε και σε ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.
Ο εν λόγω ρεβιούερ καμάρωνε για τις δυνατότητες αυτού του super super super hi-end συστήματός του.
Η ηχογράφηση του δίσκου αυτού είναι κοινώς αποδεκτή ως μια απλή, ρεαλιστική και εξαιρετική. Και έτσι πρέπει να ακούγεται και όχι .....

+++

Πολλά σωστά...

Αν κάποιος δεν είναι μουσικόφιλος, είναι σχεδόν ανώφελο να ασχοληθεί με το high-end.
Θυμηθείτε πρώτα υπήρξαμε μουσικόφιλοι και μετά ασχοληθήκαμε με το Hi-fI, δηλαδή κάπου σε μονοψήφια ηλικία λατρέψαμε τη μουσική και επιζητούμε συνέχεια τις χάρες της σε όποια ηλικία. Κι αν αυτό γίνεται δια μέσου καλύτερων ηχομηχανών ακόμη καλύτερα!

Προσωπικά δεν έχει υπάρξει φορά που έχω ακούσει π.χ. το Casta Diva από την Callas σε ραδιοφωνάκι, ΙΧ, στο δρόμο ή απέναντι στο γείτονα και να μην έχω ανατριχιάσει. Το ίδιο ισχύει τουλάχιστον και για το "E llucevan le stelle", 'Nessun Dorma", Αλιείς μαργαριταριών αλλά και την εισαγωγή από το Havana O.S.T
Το high-end όταν υπάρχει και όσο πιο high είναι, απλά μεγιστοποιεί το παραπάνω αποτέλεσμα. ´
[Χωρίς να γίνεται όμως αυτοσκοπός.]
 
Κε Κακαλιέ,

Την διαμονή δεν την βλέπω.

Απλώς ήρθα για μια ‘ψιλοδιορθοσούλα’ σε άλλο thread και με την ευκαιρεία…


Μιχάλης Φουάσης.

-
 
Απάντηση: Re: Τι καθορίζει την μουσικότητα μιας συσκευής?

Κε Κακαλιέ,

Την διαμονή δεν την βλέπω.

Απλώς ήρθα για μια ‛ψιλοδιορθοσούλα’ σε άλλο thread και με την ευκαιρεία…


Μιχάλης Φουάσης.

-

Κρίμα...

Θα ήταν καλό να είχαμε τις απόψεις σας στην παρέα μας...
 
Η μουσικότητα αναφέρεται στην υποκειμενική σχέση, όσον αφορά στο ταίριασμα με τη μουσική, το ρυθμό, τη μελωδία, ακόμη και την ψυχολογική (ψυχοακουστική) μας διάθεση. Σχετίζεται με την υποκειμενική ικανότητα ερμηνείας της ηχητικής ("και όχι μόνο") πληροφορίας με τρόπο καλλιτεχνικό. Αποτελεί στο μεγαλύτερο βαθμό (έως και 99%) υποκειμενική κρίση, υποκειμενικό μέτρο σύγκρισης, ψυχοακουστική ψευδαίσθηση κατά πόσο ο αναπαραγόμενος ήχος θεωρείται ότι ομοιάζει με αληθινή μουσική.

Το προηγούμενο "και όχι μόνο" περιλαμβάνει πολλά ακόμη πράγματα (εκτός από την καθαρή εκτίμηση της ηχητικής πληροφορίας), που μας μπερδεύουν, πχ τον επηρεασμό του ενός ατόμου από το άλλο (βλέπε θεωρία "μιμιδίων" του Richard Dawkins), της οπτικής εντύπωσης όσον αφορά την οπτική εμφάνιση αυτού που ακούω (βλέπε μαστούρα προερχόμενη από τα θερμαντικά νήματα των λυχνιών που ακτινοβολούν απόκοσμα μέσα στο χαμηλό φωτισμό του δωματίου αργά το βράδυ), μελαγχολία από ένα παρελθόν που παρήκμασε και δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ (βλέπε ξεχασμένα βινύλια και πανάκριβες κεφαλές/βραχίονες/πλατώ), κτλ.