Re: Τι πιστεύετε πως θα γίνει σε αυτές τις εκλογες;;
Ενδιαφέρον θέμα που υπο προϋποθέσεις, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή πολιτική συζήτηση. Αν το δούμε από την πλευρά του απλού παρατηρητή (αν υπάρχει πια κάποιος από εμάς που να μπορεί να πάρει αυτό το ρόλο έτσι όπως έχουν έρθει τα πάνω κάτω στη ζωή μας), οι επικείμενες εκλογές θα είναι οι πιο ενδιαφέρουσες από το τέλος του πολέμου και μετά. Ίσως οδηγηθούμε στην πιο πολυκομματική βουλή μετά την μεταπολίτευση, ενώ το μόνο σίγουρο είναι ότι αν το παιγνίδι διεξαχθεί χωρίς τα παρατράγουδα που περιγράφει ο Γιάννης Χ'Γεωργίου στην αρχή του νήματος, τότε το αποτέλεσμα της κάλπης είναι πραγματικά απρόβλεπτο. Και δεν το λέω εγώ αλλά ένα κάρο στατιστικολόγοι οι οποίοι δεν μπορούν να βγάλουν ακόμα ένα ασφαλές συμπέρασμα τουλάχιστον για την τάση του εκλογικού σώματος.
Και πως να βγάλουν άλλωστε, όταν όλοι πλέον οι χώροι (αριστερά, κέντρο, δεξιά) έχουν τόσο πολυ διασπαστεί; Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ που για χρόνια καρπώνοταν την διάσπαση της αριστεράς, αλλά κυρίως το σκηνικό της δεξιάς πολυκατοικίας που προέκυψε μετά την ανεξαρτητοποίηση του Καρατζαφέρη (τόσο πολύ ώστε να κυκλοφορεί ανοιχτά στην πιάτσα ότι ο Καρατζαφέρης ξεκίνησε το ΛΑ.Ο.Σ. με λεφτά απο την Χ. Τρικούπη) αυτή τη στιγμή βρίσκεται πολυδιασπασμένο σε 3-4 κομμάτια και μάλιστα χωρίς σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους. Από την κίνηση των Κατσέλη-Καστανίδη και το Άρμα πολιτών του Δημαρά, μέχρι και τη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη που φαίνεται να συγκεντρώνει κυρίως το μπλοκ των Σιμητικών (άσχετα αν ο ίδιος ο Κουβέλης μπορεί να μην είχε τέτοια πρόθεση όταν ξεκίνησε το κόμμα του).
Η Δημοκρατική Αριστερά όμως δεν έχει μόνο Σημιτικούς, αλλά και ένα κομμάτι της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που για μια ακόμα φορά σε αυτό τον τόπο αδυνατεί να βάλει σε δευτερη μοίρα τις όποιες διαφορές έχει μεταξύ των σχημάτων της. Φωτεινή εξαίρεση (για να κάνουμε και λίγο πλάκα) η ένωση των Μ-Λ-ΚΚΕ και ΚΚΕ-Μ-Λ που κατεβαίνουν με κοινό ψηφοδέλτιο. Πλάκα πλάκα και μόνο που έκαναν αυτή την κίνηση μετά από τόσα χρόνια που κατεβαίνουν χωριστά, τους αξίζει μια αντιπροσώπευση στη βουλή, μπας και πάρει το μήνυμα και η υπολοιπη αριστερά. Από την άλλη έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που μετά την φυγή του Κουβέλη και της ανανεωτικής πτερυγας, πλέον δείχνει να έχει πιο σαφή ιδεολογία, ενώ έχει και πρόγραμμα διακυβέρνησης (σε αντίθεση με ότι ακούγεται και γράφεται
πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ), τόσο θεωρητικό -για να ικανοποιούνται οι αριστεροί παλαιάς κοπής
, όσο και με αναφορά σε συγκεκριμένα μέτρα ώστε να μην δινεται άλλοθι στον καθένα να μιλάει για αοριστολογίες της Αριστεράς. Το ίδιο ισχύει και για το ΚΚΕ το οποιο και αυτό έχει σαφή ιδεολογία, παγιωμένη εδώ και χρόνια, αταλάντευτη και ασυμβίβαστη. Ίσως και αρτηριοσκληρωτική κάποιες φορές. Σε κάθε περίπτωση, το να εγκαλούμε την Αριστερά επειδή δεν μας λέει από τώρα τι θα κάνει με το Euro ή τη δραχμή όταν έρθει στην εξουσία, ή αν θα ιδιωτικοποιήσει τις τράπεζες, θεωρώ πως είναι -το λιγότερο- εμπαθές μιας και οποιαδήποτε σοβαρή προσέγγιση στο ζήτημα της εξουσίας προυποθέτει το να έχεις σαφή γνώση του τι θα παραλάβεις μαζί με αυτή. Άλλωστε ακόμα και αυτοί που 38 χρόνια διαχειρίστηκαν τις τύχες τις χώρας, φασκουν και αντιφάσκουν στις πολιτικές τους. Κρυφή μου ελπίδα να δω συνένωση των μικρών κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΚΕ-ΜΛ, ΑΚΕΠ, ΚΟΕ και άλλα μικρά σχήματα ίσως να εξασφάλιζαν ένα 3% ειδικά στα αστικά κέντρα αν κατέβαιναν ενωμένοι. Θα περναγαν και καλύτερα το μηνυμα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.
Για το τέλος άφησα το χώρο της Δεξιάς. Κι εδώ έχουμε τουλάχιστον τέσσερα κόμματα που διεκδικούν την είσοδο στη Βουλή πέρα από τη ΝΔ που νομίζω την έχει εξασφαλίσει (κάτι σαν την παραμονή στη κατηγορία που λέμε οι αθλητικοί), άσχετα αν οι ίδιοι στη ΝΔ λένε -και ίσως να το πιστεύουν κι όλας- ότι πάνε για αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το μόνο που έχουν σίγουρο στην πραγματικότητα είναι την είσοδο στη βουλή με διψήφιο ποσοστό. Ούτε καν την πρωτιά δεν θεωρώ ότι εξασφαλίζουν. Ειδικά τώρα που συναγωνίζονται τον Καρατζαφέρη και τον Καμμένο σε πατριδοκαπηλεία και κυνηγητό κατά των μεταναστών. Δύο θέματα που -και με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για να μην ξεχνιόμαστε- θα ακουστούν πολύ στην προεκλογική ατζέντα. Πολύ βολικό για όσα κόμματα δεν μπορούν να δρέψουν δάφνες για την οικονομική κατάσταση που έφεραν τη χώρα. Γιατί όλες οι παρατάξεις της Δεξιάς, (ακόμα και το κόμμα του Καμμένου) απαρτίζονται από ανθρώπους που είτε κυβέρνησαν τη χώρα στα χρόνια που οδήγησαν στην κρίση, είτε ψήφισαν το μνημόνειο με την τρόικα, άλλοι πριν άλλοι μετά. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το ΠΑΣΟΚ του οποίου οι ευθύνες στο μέγεθος της κρίσης είναι τεράστιες ακόμα και αν μιλάμε για την διακυβέρνηση από το 2009 και μετά. Σκόπιμα δεν αναφέρομαι στο πριν γιατί πολλά στελεχη των διακυβερνήσεων Σημίτη βρίσκονται εκτός ΠΑΣΟΚ εδώ και πολύ καιρό. Φόβος μου εδώ είναι η άνοδος της άκρας δεξιάς (συγκεκριμένα της Χρυσής Αυγής), αποτέλεσμα εκτιμώ ενός οργανωμένου σχεδίου απαξίωσης του κέντρου της Αθήνας με σκοπό να πέσουν οι τιμές και να αγοραστεί κοψοχρονιάς από ημέτερους ένθεν και ένθεν όπως έγινε και με άλλες περιοχές της πρωτεύουσας (Γκάζι, Ψειρρή, Πλάκα παλιότερα κ.α.). Το πρόβλημα της υποβάθμισης των περιοχών αυτών όμως είναι υπαρκτό και οι κάτοικοί τους δυστυχώς έχουν σύμμαχους μόνο τους ακροδεξιούς. Ή τουλάχιστον φαίνεται να τους έχουν τώρα, γιατι μετά, μπορεί να τους βρουν και απέναντι, όταν θα έρθουν καποιοι να τους πάρουν τα σπίτια φτηνά με το έτσι θέλω. Η άνοδος όμως της άκρας δεξιάς σε συνδυασμό με την μαρκόχρονη ύφεση είναι εκρηκτικό μίγμα.
Αν τολμησω να κάνω μια πρόβλεψη, θα ελεγα ότι πρωτο κόμμα θα είναι η ΝΔ με ποσοστό οριακά πάνω από το 25%. Δευτερο-Τρίτο κόμμα θα έβαζα είτε τη Δημ. Αριστερά του Κουβέλη, είτε το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου με ποσοστά κοντά στο 15-18% και για τα δύο. Τέταρτο βλέπω το ΚΚΕ με ποσοστό κοντά στο 13%-15% στην πιο αισιοδοξη πρόβλεψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα πάει πάνω από 10% κι αυτό γιατί ο δυσαρεστημένος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που λογικά θα τον ψήφιζε, θα προτιμήσει την πιο μετριοπαθή Δημ. Αρ. που έχει και τους Σημιτικούς να του θυμίζουν τα χρόνια της "Ανάπτυξης". Μετά αρχίζουν τα κόμματα της δεξιάς με όλα να παίζουν κοντά στο 3-5% με την Ντόρα να παλεύει για την είσοδο στη βουλή (πιθανολογώ ότι θα μείνει οριακά εκτός παρά την αβάντα που θα έχει από ΜΜΕ), τον Καρατζαφέρη να το παλεύει να κρατήσει ένα 4% αλλά να μπαίνει στη βουλη, ενώ ο Καμμένος είναι πραγματικά δύσκολη περίπτωση γιατί πατάει κυρίως στο συναίσθημα του ψηφοφόρου και λιγότερο στο όραμα. Αν ο ψηφοφόρος πάει στην κάλπη με σκοπό να τιμωρήσει, μπορεί να μπει ο Καμμένος στη βουλή. Αν ο ψηφοφόρος απέχει ο Καμμένος δεν έχει την τύχη που του προσδίδουν. Το ίδιο θα έλεγα ισχύει και για τα υπόλοιπα κόμματα του κέντρου, Καστανίδη-Κατσέλη, και άρμα πολιτών. Θα παλέψουν για το 3% αλλά δεν βλέπω να το παίρνουν. Η χρυσή αυγή θα πάρει ψήφους αν η πολιτκή ατζέντα περιστραφεί κυρίως γύρω από το θέμα των λαθρομεταναστών. Με αυτό το σκεπτικό δεν θα μου κάνει εντύπωση αν καταφέρουν και πάρουν 3%. Και θα έχει τρελό γελιο να ακούς ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ, του Καμμένου αλλά και μέσα από τη ΝΔ να μιλάνε αρνητικά για τραμπούκους της Χ.Α, με τους οποίους όμως έχουν την ίδια ιδεολογία... Τέλος φοβάμαι ότι οι οικολόγοι θα ταυτιστούν στη συνείδηση των πολιτών με το κατάπτυστο σύνθημα "πράσινη ανάπτυξη" του GAP και θα πάνε απατοι.
Το πραγματικά μεγάλο αίνιγμα ομως θα είναι η αποχή και τα λευκά και άκυρα. Εκεί δεν έχω την παραμικρή εκτίμηση. Έχω όμως την ευχή, να κυμανθούν όλα τα παραπάνω σε μονοψήφιο ποσοστό. Και δεν με καλύπτει η ψήφος συνείδησης που επικαλείται ο φίλος μου ο Γιάννης στην αρχή του νήματος. Δεν μπορείς να λες ότι με την μη ψήφο σου εκδηλώνεις τη δυσαρέσκειά σου στο σύστημα, τη στιγμή που το ίδιο το σύστημα έχει μεθοδεύσει τα πράγματα έτσι ώστη η μή ψήφος σου να το στηρίζει και να το εδραιώνει. Λευκό θα είχε έννοια IMHO αν το ποσοστό του μεταφράζοταν σε κενά έδρανα. Όσο με τις κατανομές μεταφράζεται σε αβάντα του πρώτου και του τρίτου, τότε θεωρώ ότι η μη συμμετοχή είναι συναίνεση στη υπάρχον σύστημα και μάλιστα εν λευκώ. Όσο και αν μετά κοιμόμαστε ήσυχοι (που δεν κοιμόμαστε ούτως ή άλλως)...
) πως θεωρείς ότι αυτά δεν θα προκαλέσουν μία ακόμη συζήτηση αριστεράς - δεξιάς ; 
