Η δική μου εκτίμηση
Καλησπέρα σε όλους
Είδα - σχεδόν - όλο το νήμα και τις απόψεις των συμμετεχόντων στη συζήτηση. Επιτρέψτε μου να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου:
Δεδομένο 1ο: Ανεξάρτητα με τη θέληση μας και με την ερμηνεία που ο καθένας θέλει να δώσει στη λευκή (ή άκυρη) ψήφο του, σημασία έχει πως την ερμηνεύει το εκλογικό σύστημα. Εφ' όσον τη θεωρεί ως "μη προσμετρούμενη" είναι σαν να μην υπάρχει.
Δεδομένο 2ο: Ο εκλογικός νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του κοινωνικο-πολιτικού και οικονομικού συστήματος, που έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός. Όπως φυσικά και το Σύνταγμα, το οποίο κάποιοι επικαλούνται. Ειδικά για το τελευταίο, αν πραγματικά ήθελαν να θεωρείται ως ο ανώτατος - και επομένως απαραβίαστος - νόμος της χώρας, θα είχαν φροντίσει να έχει σαφώς διατυπωθεί ο τρόπος εκλογής των βουλευτών (και άλλων, ενδεχομένως εκλογίμων οργάνων). Θα είχαν φροντίσει να καθιερωθεί πάγιο εκλογικό σύστημα, χωρίς να επιδέχεται παρερμηνείες και όχι να διατυπώνεται στο άρθρο 51, παράγραφος 3, η φράση: "Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει.". Με αυτή τη διατύπωση, ο καθένας κόβει και ράβει τον εκλογικό νόμο όπως τον συμφέρει και είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένος. Με αυτό λοιπόν το δεδομένο, οποιαδήποτε προσέγγιση, που εμπεριέχει "πράξεις τιμωρίας" του πολιτικού κατεστημένου δια της αποχής, της λευκής ψήφου, του άκυρου κλπ., αφού προσκρούει πάνω στον εκλογικό νόμο, είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένη σε αποτυχία. Θα θεωρούσα πραγματικά πράξη με νόημα τη λευκή ψήφο ή την αποχή ή το άκυρο (για μένα την ίδια έννοια έχουν, ως έκφραση διαμαρτυρίας) εάν αυτή συνοδεύοταν από έναν αντίστοιχο παλλαϊκό ξεσηκωμό, ο οποίος δεν θα άφηνε πέτρα πάνω σε άλλη, θα άλλαζε τα δεδομένα του κοινωνικο-πολιτικού συστήματος και θα επέβαλλε - με επανασταστικό, αν θέλετε, τρόπο - τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Απλά και μόνο, το λευκό-άκυρο ή η αποχή ρίχνει νερό στο μύλο του συστήματος.
Δεδομένο 3ο: Η ψήφος σε άλλα κόμματα, πλην των κομμάτων, όχι μόνο του δικομματισμού, αλλά και της μαύρης συγκυβέρνησης των τριών και των παραφυάδων τους, που ξεφύτρωσαν πρόσφατα, καθώς επίσης και των κομμάτων που εμφανίζονται ντυμένα με "ανεξάρτητο" μανδύα, μπορεί να μεταβάλλει καταστάσεις. Από μόνη της, όμως είναι ανίσχυρη. Θα διακινδύνευα να χρησιμοποιήσω και την έκφραση "ακυρωμένη στη πράξη", αλλά το αφήνω να το σχολιάσουν άλλοι. Θα είναι λοιπόν, ανίσχυρη αν δεν συνοδεύεται με την, όσο περισσότερο γίνεται, καθημερινή παρέμβαση των απλών ψηφοφόρων του λαού στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Μόνο έτσι αποκτά ισχύ η ψήφος αυτή. Αυτό που εν πολλοίς "ίπταται" στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και υποστηρίζεται από πολλούς, ότι δηλαδή ο πολίτης καλείται να δώσει λύσεις στα προβλήματά του με την ψήφο του κάθε τέσσερα χρόνια ("ύψιστη έκφραση δημοκρατίας" την ονομάζουν), αφήνοντας την τύχη του να την διαφεντεύουν για τα επόμενα τέσσερα κάποιοι που ψήφισε, χωρίς έλεγχο και παρέμβαση, παρακολουθώντας από τον καναπέ τις εξελίξεις, είναι το μεγαλύτερο ψέμα, η μεγαλύτερη απάτη και ταυτόχρονα η πιο επιτυχημένη προσπάθεια να κρατηθεί ο λαός στο παρασκήνιο. Και βέβαια, είναι αυτό που διατηρεί ανέπαφο και αλώβητο το ίδιο το κοινωνικό-πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Με δυο λόγια: Όχι 20% ή 30% ή 40% να πάρει κάποιο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (της αριστεράς, αν προτιμάτε), ακόμα και 60% να πάρει στις εκλογές και την επόμενη ξαπλώσουμε όλοι μας αραχτοί στα στρώματα και στα παπλώματα, τίποτα, μα ΤΙΠΟΤΑ δεν θ´αλλάξει.
Καλό βράδυ.
-
