Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Καλα μην του δινεις και διαστασεις...δεν ειναι κοινωνικο κινημα, προσωπικο κλασιμο ειναι.

Πες οτι δεν βαζεις λουρι και ασε τις σαλτσες :))

Στο σπιτι δεν υπαρχει περιπτωση να μπει λουρι...
Εξω τους βαζουμε, δεν τους βαζουμε οταν δεν εχει αμαξια...
 
Στο σπιτι δεν υπαρχει περιπτωση να μπει λουρι...
Εξω τους βαζουμε, δεν τους βαζουμε οταν δεν εχει αμαξια...

Εγω αν ειχα σκυλι θα του εβαζα, μικροσκοπικο να ηταν ,μεσα στο σπιτι, αν ειχα κοσμο δηλαδη.Πες οτι δαγκωσε καποιον , ενα μικρο παιδι.Γιατι να τρεχει για ραμματα, η μπορει να χρειαζεται και θεραπεια.Μπορει ο αλλος να ειναι αλλεργικος και να μην το ξερω , γιατι να ανεβαινει πανω του, γιατι να τον φθασω στην κατασταση να με συχτιριζει η να μην ξαναερθει.Φυσικα αυτα θα εκανα εγω.Φυσικα εγω θα ειμουν υπευθυνος ιδιοκτητης , αν ειχα σκοπο να γινω δηλαδη.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Εξω στο δρομο χωρις λουρι, να πεταχτει κανα μηχανακι, να προσπαθησει να το αποφυγει και να σκοτωθει κανας ανθρωπος .Η και το σκυλι.

Η σοβαρη συζητηση μας ελειπε μετα.
 
Εγω αν ειχα σκυλι θα του εβαζα, μικροσκοπικο να ηταν ,μεσα στο σπιτι, αν ειχα κοσμο δηλαδη.Πες οτι δαγκωσε καποιον , ενα μικρο παιδι.Γιατι να τρεχει για ραμματα, η μπορει να χρειαζεται και θεραπεια.Μπορει ο αλλος να ειναι αλλεργικος και να μην το ξερω , γιατι να ανεβαινει πανω του, γιατι να τον φθασω στην κατασταση να με συχτιριζει η να μην ξαναερθει.Φυσικα αυτα θα εκανα εγω.Φυσικα εγω θα ειμουν υπευθυνος ιδιοκτητης , αν ειχα σκοπο να γινω δηλαδη.

Τι να κανουμε ειμαστε ανευθυνοι ιδιοκτητες...
Κι επειδη στο σπιτι ερχονται παιδια απο 7 ετων μεχρι γυμνασιο για μαθηματα κανενα δεν ειχε προβλημα με αλλεργιες κλπ στην αρχη οταν τα πρωτοειδαν φοβοντουσαν και τωρα τα παιρνουν αγκαλια...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Εγω αν ειχα σκυλι θα του εβαζα, μικροσκοπικο να ηταν ,μεσα στο σπιτι, αν ειχα κοσμο δηλαδη.Πες οτι δαγκωσε καποιον , ενα μικρο παιδι.Γιατι να τρεχει για ραμματα, η μπορει να χρειαζεται και θεραπεια.Μπορει ο αλλος να ειναι αλλεργικος και να μην το ξερω , γιατι να ανεβαινει πανω του, γιατι να τον φθασω στην κατασταση να με συχτιριζει η να μην ξαναερθει.Φυσικα αυτα θα εκανα εγω.Φυσικα εγω θα ειμουν υπευθυνος ιδιοκτητης , αν ειχα σκοπο να γινω δηλαδη.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Εξω στο δρομο χωρις λουρι, να πεταχτει κανα μηχανακι, να προσπαθησει να το αποφυγει και να σκοτωθει κανας ανθρωπος .Η και το σκυλι.

Η σοβαρη συζητηση μας ελειπε μετα.

Σε περιοχη οπου δεν περναει μηχανοκινητο ειναι χωρις λουρι...
 
Για. να μην κοουτάραρω,Μάνο,χώρος δουλειάς,ναι (σπαστήρες,αμμοτριβεία,δομικά γενικώς,κλπ. )
Κοντινότερος οικισμός 4-5 χλμ και οχι,την περίφραξη την θεωρούν όριο τους,δεν έχουν βγει ακομα κι αν ειναι ανοιχτά.
Το πρωί στις ώρες δουλειάς ειναι περιορισμένα φυσικά,τα είπα και παραπάνω,δεν φοβάμαι αυτα,τα φοβισμένα δίποδα που θέλουν να επαληθεύσουν τους μύθους και τους φόβους τους φοβάμαι.
 
E ... ισως να συντρεχουν ειδικοι λογοι ... και η συγκεκριμενη ρατσα να κρινεται απαραιτητη/ιδανικη.
Ομως εχετε τον νου σας για κανενα κακομοιρη που τον παρατησε ο φιλος του (μετα απο καυγα)
στην μεση του πουθενα, και ερχεται για βοηθεια εκει που βλεπει φωτα ... χωρις να γνωριζει τι
καιροφυλακτει στην μαντρα. Η ζωη (και η μοιρα) εχει εξαιρετικα αρρωστημενο χιουμορ ....

Παντως, εγω αναφερομαι σε ολους εκεινους που εχουν "θηρια" μεσα σε διαμερισματα η μονοκατοικιες
μεσα σε εξαιρετικα πολυσυχναστα μερη (πολεις, κωμοπολεις, χωρια) οπου οι πιθανοτητες για το μοιραιο
αυξανονται εκθετικα. Δεν αναφερομαι σε ερημιες (οπου ο κονιτνοτερος οικισμος ειναι στα 4μισυ χιλιομετρα).
Στις ερημιες ο κινδυνος κλοπης και σωματικης βλαβης ειναι κατι που πρεπει καποιος να βιωσει στο πετσι του
για να αντιληφθει την παγωμαρα που περναει την σπονδυλικη στηλη του απομονωμενου (για τον α η β λογο !).
Καποτε ειχε μπει ενα ποστ για την αγορα σκυλου (εδω στην Επι Παντος) και ολοι ειχαν συστησει μονοκατοικια
με αυλη ... πριν την αγορα σκυλου. Το ξερω πως ακουγεται ! Ομως, κανενας σκυλος δεν πλαστηκε για να
ζει μεσα σε 4 τοιχους. Οχι μονο αυτο, αλλα ο σκυλος γινεται σχιζοφρενικος αν δεν μπορει .... να μυρισει !!!!
Ο σκυλος ζει μεσα σε ενα οσφρητικο συμπαν (σε αντιδιαστολη με μας που ζουμε σε ενα κατα βαση οπτικο).
Η κυριαρχη αισθηση του ειναι η οσμη. Αν λοιπον εσυ τον βαζεις να μυριζει τις ιδιες μυριωδιες καθε μερα
..... ο σκυλος πεφτει σε καταθλιψη ...... και μετα απο χρονια, σε τρελλα.

Το βλεπουμε σε καθε κακομοιρο σκυλακι που το βγαζει βολτα ο ιδιοκτητης του το βραδυ (η το πρωι). Πνιγεται
πανω στο λουρι και ξαμολιεται να ΚΑΝΕΙ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ .... κοντευει να πνιγει πανω στο λουρι ....
για να μαθει τα "νεα" της γειτονιας. Με αυτα τα νεα .... ξαναγυριζει πισω στην απομονωση του διαμερισματος !
Και περιμενει ποτε θα ξαναβγει εξω για να κανει update. Να "ξαναναπνευσει" (κατα μια εννοια).

ΑΥΤΗ .... ειναι η ζωη του !
Ενα πανδαιμονιο μυρωδιων και φερορμονων, στο οποιο ΩΦΕΙΛΕΙ να κολυμπαει (οχι απλως να δειγματιζει)
καθε μερα, καθε λεπτο. Γιαυτο και ορκιστηκα στα 12 μου, ΠΟΤΕ να μην βαλω σκυλο σε διαμερισμα.
Ενω τα υπεραγαπαω και λιωνω καθε φορα που τα βλεπω και θελω να τα παρω σπιτι ...

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .... ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ !
 
Last edited:
Σε περιοχη οπου δεν περναει μηχανοκινητο ειναι χωρις λουρι...

Κι αν τύχει να γαυγισει σε κανέναν και αυτός τολμήσει να φοβηθεί ("ολόκληρος άντρας") και να σηκώσει καμία πέτρα για να αμυνθεί, αντί να του ζητήσεις συγνώμη που έχεις, κακώς και παρανόμως, τα 2 σου σκυλιά χωρίς λουρί, θα του την πεις και από πάνω...

Τι να κανουμε ειμαστε ανευθυνοι ιδιοκτητες...

Ναι, είστε.
 
Κι αν τύχει να γαυγισει σε κανέναν και αυτός τολμήσει να φοβηθεί ("ολόκληρος άντρας") και να σηκώσει καμία πέτρα για να αμυνθεί, αντί να του ζητήσεις συγνώμη που έχεις, κακώς και παρανόμως, τα 2 σου σκυλιά χωρίς λουρί, θα του την πεις και από πάνω...



Ναι, είστε.

Ο σκυλος γαυγισε στα 20 μετρα μακρια οταν περασανε διπλα του ουτε που ασχοληθηκαν...
Ναι χωρις λουρι ειναι παρανομο και φυσικα αν πετουσε την πετρα θα του εκανα και μηνυση κι ας μου εκανε κι αυτος για το λουρι να πηγαινε δικαστικα το θεμα, να γελουσαν και στο δικαστηριο απ τις σκυλαρες μου...
Να βαλω φωτογραφια απ τις σκυλαρες μου να τρομαξετε να μην μπορειτε να κοιμηθειτε μετα?
 
Φίλε μου, προφανώς αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα.

Γι αυτό ακριβώς υπάρχουν οι νόμοι, για να βγαίνει άκρη όταν οι άνθρωποι διαφωνούν.

Απο τη στιγμή λοιπόν που γνωρίζεις ότι είσαι παράνομος, το λιγότερο που θα έπρεπε να κανείς είναι να μην είσαι περήφανος γι αυτό και να μην πας "να βγεις και απο πάνω" σε όποιον στο υπενθυμίζει.

Αυτά τα ολιγα (που λίγο έχουν να κάνουν φυσικά με τα συμπαθέστατα ζωάκια (σου))
 
Φίλε μου, προφανώς αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα.

Γι αυτό ακριβώς υπάρχουν οι νόμοι, για να βγαίνει άκρη όταν οι άνθρωποι διαφωνούν.

Απο τη στιγμή λοιπόν που γνωρίζεις ότι είσαι παράνομος, το λιγότερο που θα έπρεπε να κανείς είναι να μην είσαι περήφανος γι αυτό και να μην πας "να βγεις και απο πάνω" σε όποιον στο υπενθυμίζει.

Αυτά τα ολιγα (που λίγο έχουν να κάνουν φυσικά με τα συμπαθέστατα ζωάκια (σου))

Περηφανος δεν ειμαι απλα γελαω με τυπους σαν τον σημερινο οπου αλλου θα το επαιζε αντρας...
 
Όταν πάω να πληρώσω τα κοινόχρηστα (σε 2 διαφορετικούς διαχειριστές κατά περιόδους οι οποίοι έχουν σκύλο) και ανοίγει η πόρτα ο μεν ένας έρχεται πάνω στο πόδι μου γαβγίζοντας και κάνει σαν να "αυτοικανοποιείται" και του άλλου έρχεται απλά, γαβγίζει και με μυρίζει.
Και ρωτάω εγώ τώρα: μήπως θα έπρεπε σε τέτοιες περιπτώσεις να βάζουμε για 1-2 λεπτά τα σκυλάκια στο δωμάτιο; Πρέπει εγώ να το ανέχομαι αυτό; Όχι φυσικά και δε θέλω. 2-3 φορές που είχα και παιδί μαζί "χέστηκε" πάνω του. Σπίτι του είναι θα μου πει κάποιος. Αλλά δεν είναι έτσι.
 
Ναι φταιει ο ιδιοκτητης που δεν το εβαλε μεσα αλλα ισχυει και οτι ειπα παραπανω για καποιους που τα σιχαινονται (σεβαστο)...
Το οτι το παιδακι "χεστηκε" μαλλον συμβαινει γιατι οι γονεις εχουν δημιουργησει με τα λεγομενα τους ενα μπαμπουλα γυρω απ τους σκυλους...
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Μηπως πρεπει να ρωτησεις, καλυτερα .... γιατι το φιλικο ζευγαρι εκανε τον σκυλο να νιωθει καλυτερα ?
Μηπως οι αρχικοι ιδιοκτητες .... δεν εξεφραζαν ΕΠΑΡΚΩΣ την αγαπη και τρυφεροτητα τους στον
τετραποδο Μπουμπη τους ? Και η αγαπη στα ζωα ΔΕΝ εκφραζεται μονο με ποσο φαγητο τους δινεις.
Μαλιστα, σε ορισμενες περιπτωσεις, δεν εκφραζεται ΚΑΝ ... με αυτο !

Οταν ημουν Εκτη Δημοτικου αφησαμε στον γιο ενος κρεοπωλη να προσεχει την Kitty μας, για οσο καιρο
λειπαμε διακοπες. Φαγητο, ηταν το μονο πραγμα που δεν ελειψε στον σκυλο μας. Οταν, γυρισαμε πισω
(και εκεινες τις εποχες, τα καλοκαιρια ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ με δυο και πλεον μηνες ραχατι και κολυμπι)
η Kitty, πριν βγουμε απο το αμαξι, εσπασε το λουρι της (δερματινο παρακαλω) και στιγμιαια πνιγηκε ...
δηλαδη την ειδαμε να προσπαθει να αναπνευσει και να μην μπορει. Μετα απο δεκα ΑΓΩΝΙΩΔΗ δευτερολεπτα
(μπορει να ηταν και περισσοτερα) η Kitty εβηξε 5-6 φορες και πηρε την πρωτη της μεγαλη βαθια ανασα.
Και σαν να μην συνεβη τιποτα .... ορμησε στην αγκαλια μας, με δακρυα στα ματια (προφανως απο τον
παρολιγο πνιγμο της) και αρχισε αυτο το απιστευτο αλυχτισμα χαρας και κλαματος .... εχοντας ξεχασει
ΠΛΗΡΩΣ τον Θαναση (που την ειχαμε αφησει για δυομισυ μηνες).

Που πηγε η βολικοτητα, τα resources και η αγαπη που εισεπραξε απο τον Σακη ???
(Ο Σακης, εξαιρετικα τρυφερος με τα σκυλια και ας ηταν γιος χασαπη) .... Μου λες, σε παρακαλω ? ..... :p

E μα, μην το ανάγουμε σε επιστήμη τώρα, γιατί ο σκύλος τα βρήκε καλύτερα με τους φιλοξενητές του, ούτε να ανησυχούμε μηπως του προκαλέσει ψυχολογικό τραύμα η σύγκριση των 2 αφεντικών. Υποτίθεται οτι μέχρι την στιγμή που τον έδωσαν για φιλοξενία, ήταν ο κόσμος του όλος και η μεγάλη του "αγάπη". Και είμαι σίγουρος οτι θα υπάρχει και 3ος που μπορεί να γίνει ακόμα πιο αρεστόςστον σκύλο. Η ουσία είναι οτι τόσοι φροντισμένοι σκύλοι αλλάζουν αφεντικά κάθε μέρα, δεν έχουμε δράματα ραγισμένης καρδιάς... Μόλις πέσει το πρώτο γερό φαγοπότι και μια καλή βόλτα, "νά'ταν κι άλλοι"...Εδώ τα σκυλάκια απομακρύνεις απο την μάνα τους στους 2.5-3 μήνες (που τα "αγαπάει") και η σκύλα μετα το αρχικό σοκ της αλλαγής της καθημερινότητάς της είναι μέσα στην τρελή χαρά που τα ξεφορτώθηκε.

Οσο για την σκυλίτσα σου... Λογικό είναι... Δυο μήνες δεμένη με λουρί - όπως περιγράφεις πιο πάνω...

υ.γ

... κι εμένα θα μου έλειπες... lol
 
Last edited:
Ενα αλλο περιστατικο που επεσε στην αντιληψη μου:
Παιδακι (ναι, παλι παιδακι) σε φαρμα αιγοπροβατων του θειου του,
επαιζε οπως συνηθιζε καθημερινα με τα προβατα.

Ξαφνικα ο καυκασιος ποιμενικος που φυλαγε το κοπαδι,
αγνωστο γιατι, ορμαει στο παιδακι.
που επειδη ηταν γρηγορο στο τρεξιμο
γλυτωσε με μια μονο ελαφρια δαγκωματια στο ποδι.
(προλαβε και κλειστηκε πισω απο μια πορτα).

Ο σκυλος εγινε αμεσως δωρεα σε μαντρι.
 
Το οτι το παιδακι "χεστηκε" μαλλον συμβαινει γιατι οι γονεις εχουν δημιουργησει με τα λεγομενα τους ενα μπαμπουλα γυρω απ τους σκυλους...
Φανταζομαι αντίστοιχες τέτοιες "εξηγήσεις βγαλμένες απο βαθιά ψυχολογικη αναλυςη" θα έχεις και για κατσαρίδες, ποντίκια και ότι άλλο ζώο φοβούνται πολλοί άνθρωποι...

Σου είναι αδύνατο να αποδεχθείς το αναφαίρετο (εξ ου και ο νόμος) δικαίωμα του καθενός να φοβάται ένα ζώο (μικρό η μεγάλο, δεν έχει καμία σημασία) που εκφράζει μια επιθετικη συμπεριφορά (γαύγισμα) - ανεξαρτήτως που μπορεί να καταλήξει αυτή - και να πράττεις αναλόγως (να συμμορφώνεσαι δλδ με τον νόμο)

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται το προφανές, ότι το θέμα δεν είναι ποτέ τα ζώα αλλά εμείς.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Οσο για την σκυλίτσα σου... Λογικό είναι... Δυο μήνες δεμένη με λουρί - όπως περιγράφεις πιο πάνω...

Δεν ειμαι σιγουρος αν την ειχε ΣΥΝΕΧΕΙΑ δεμενη σε λουρι. Eπι 2μισυ μηνες.
Σιγουρα καποιες ελαχιστες φορες θα την εβγαλε βολτα .... υποθετω !
Να πω την μαυρη αληθεια ... τοτε ... ουτε ρωτησα ουτε μου κοψε να ρωτησω.
Απλα πηραμε την Kitty πισω στο σπιτι. Βεβαια η Kitty ρημαζε το σπιτι και τα μαξιλαρακια.
Κυριως τα μαξιλαρακια ! Και καποια στιγμη εβγαλαν φωτιες και σπιθες τα ματια της μανας μας
και η Kitty ... μετακομισε υποχρεωτικως σε ενα γκαραζ αυτοκινητων λιγο εξω απ'το χωριο.
Μπορει να κλαψαμε, μπορει να φωναξαμε, μπορει να στριγγλιξαμε ... αλλα η μανα μου ειχε δικιο.
Ενα σκυλι που του ικανοποιουν ΔΙΑΡΚΩΣ ολα τα χατηρια δυο πιτσιρικια (εγω και η αδελφη μου)
παει γραμμη για εξοστρακισμο ! Σουμπιτη .... :p

Lohmann%27s%20Paddy%20O%27Leary4.jpg


Πηγαιναμε και την βλεπαμε, μερα παρα μερα .... μετα το σχολειο και λιγο πριν γυρισουμε σπιτι.
Παιζαμε (την κατσιαζαμε στα χαδακια) και γυρναγαμε σπιτι. H Kitty εκλαιγε καθε φορα
που την αφηναμε. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ .... επι δυο χρονια. Μετα ...

... την συνεθλιψε αυτοκινητο σε ενα σαλτο που εκανε εξω απ´το γκαραζ.
Εγω και η αδερφη μου ΔΕΝ συγχωρεσαμε ποτε τον εαυτο μας, που δεν δωσαμε
πραγματικη μαχη για να γυρισει η Kitty σπιτι ( ... οπου και θα ηταν completely safe).

ΠΟΤΕ !!!! .... και ας μην ειχαμε το πανω χερι.

Δεν μπορω να περιγραψω, ουτε εγω ο λογοτεχνης, την ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ενος Irish Setter.
Η μανα μου .... ξεπερασε τα ορια της ..... αμετρητες φορες μεσα σε εναν χρονο !
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

E μα, μην το ανάγουμε σε επιστήμη τώρα, γιατί ο σκύλος τα βρήκε καλύτερα με τους φιλοξενητές του, ούτε να ανησυχούμε μηπως του προκαλέσει ψυχολογικό τραύμα η σύγκριση των 2 αφεντικών. Υποτίθεται οτι μέχρι την στιγμή που τον έδωσαν για φιλοξενία, ήταν ο κόσμος του όλος και η μεγάλη του "αγάπη". Και είμαι σίγουρος οτι θα υπάρχει και 3ος που μπορεί να γίνει ακόμα πιο αρεστόςστον σκύλο. Η ουσία είναι οτι τόσοι φροντισμένοι σκύλοι αλλάζουν αφεντικά κάθε μέρα, δεν έχουμε δράματα ραγισμένης καρδιάς... Μόλις πέσει το πρώτο γερό φαγοπότι και μια καλή βόλτα, "νά'ταν κι άλλοι"...Εδώ τα σκυλάκια απομακρύνεις απο την μάνα τους στους 2.5-3 μήνες (που τα "αγαπάει") και η σκύλα μετα το αρχικό σοκ της αλλαγής της καθημερινότητάς της είναι μέσα στην τρελή χαρά που τα ξεφορτώθηκε.
Ποσο δεν τα ξερεις τα σκυλια και μιλας με υποθεσεις :) Η δικια μας καθε φορα που πηγαινουμε στην πεθερα μου βλεπει την μαμα της. Η δικια μου προσπαθει να παρει το πανω χερι στα παντα, σε αγκαλιες, σε φαγητο στα παιχνιδια, η μαμα της ομως παντα υποχωρει κι οταν ειναι ηρεμα παει και την καθαριζει, γιατι ειναι ακομη το κουταβι της, ακομη και μετα απο 3 χρονια, οχι μηνες...
 
Φανταζομαι αντίστοιχες τέτοιες "εξηγήσεις βγαλμένες απο βαθιά ψυχολογικη αναλυςη" θα έχεις και για κατσαρίδες, ποντίκια και ότι άλλο ζώο φοβούνται πολλοί άνθρωποι...

Σου είναι αδύνατο να αποδεχθείς το αναφαίρετο (εξ ου και ο νόμος) δικαίωμα του καθενός να φοβάται ένα ζώο (μικρό η μεγάλο, δεν έχει καμία σημασία) που εκφράζει μια επιθετικη συμπεριφορά (γαύγισμα) - ανεξαρτήτως που μπορεί να καταλήξει αυτή - και να πράττεις αναλόγως (να συμμορφώνεσαι δλδ με τον νόμο)

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται το προφανές, ότι το θέμα δεν είναι ποτέ τα ζώα αλλά εμείς.

Εισαι λιγο ανιδεος, το γαυγισμα δεν ειναι παντα επιθετικη συμπεριφορα αλλα και εκφραση χαρας ή προειδοποιησης (οχι απαραιτητα για κακο λογο)...
Οταν φοβασαι κατι ειναι προβλημα δικο σου οχι του ζωου...
Και φυσικα παντα φταιει ο ανθρωπος που ειναι το μεγαλυτερο ζωο...
 
Δηλαδή οι επιφυλακτικοί είναι αυτομάτως και ανίδεοι??

Δεν μεγαλώσαμε και σε φάρμες να ξέρουμε, τι να κάνουμε... :)
 
Θα παρακαλούσα να μήν υπάρχουν τοποθετήσεις πού μπορεί να γίνουν αφορμή για οξύτερες αντιπαραθέσεις .
Μπορούμε να συζητούμε και να εκφράζουμε την άποψη μας ,χωρίς ακρότητες