Ένα παλιό για όσους δεν το έχουν ακούσει:
Ήταν ένας τύπος μυθομανής από τους λίγους... Μια φορά που έλειπε ταξίδι λοιπόν, επιστρέφει σπίτι του μετά από πολυήμερη απουσία και καλεί τους κολλητούς του να τους διηγηθεί τα κατορθώματά του.
- Που λέτε παιδιά, είχα πάει στην Αφρική για σαφάρι!
- Τι λες ρε μεγάλε, πήγες και για σαφάρι;
- Ναι, ναι και πού να σας τα λέω! Εκεί που τριγυρίζαμε στη ζούγκλα, σε κάποια στιγμή απομακρύνθηκα από το group και βρέθηκα μόνος βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Ξαφνικά, να σου ένα λιοντάρι πέντε μέτρα μεγάλο!
- Τι λες ρε φίλε, πέντα ολόκληρα μέτρα; Και δε φοβήθηκες;
- Ε τώρα, σιγά μη φοβηθώ! Σημαδεύω με την καραμπίνα και του ρίχνω στο κεφάλι! Το λιοντάρι ούτε πρόλαβε να κουνηθεί, έμεινε στον τόπο! Που λέτε, πάω να το πάρω μαζί μου να το δείξω στους άλλους, αλλά πού να το κουβαλήσω; Ήταν πολύ βαρύ! Τι να κάνω όμως, δεν μπορούσα να φύγω και χωρίς λάφυρο, οπότε του κόβω το ένα μπούτι με μια μαχαίρα που είχα μαζί μου και το βάζω στον ώμο μου. Δεν προλαβαίνω να προχωρήσω όμως και να σου μπροστά μου ένας ελέφαντας δέκα μέτρα ύψος!
Από κάτω φωνές κακό...
- Μα καλά δέκα ολόκληρα μέτρα και δε φοβήθηκες; Πώς και είσαι ακόμα μαζί μας;
Ο τύπος μεσ' την τρελή χαρά που πιάνει τόπο η διήγηση...
- Όχι ρε παιδιά, τι να φοβηθώ! Αφού είχα την καραμπίνα μαζί μου. Χωρίς να διστάσω δευτερόλεπτο, ρίχνω μια καλοζυγισμένη στον ελέφαντα και πάρτον κάτω! Αλλά αυτός κι αν δε γινόταν να κουβαληθεί. Ε έβγαλα τη μαχαίρα, του έκοψα κι αυτουνού ένα μπούτι και το βάζω στον άλλο μου ώμο.
Εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο. Ο... παραμυθάς ζητάει συγγνώμη και πάει να μιλήσει. Στο τηλέφωνο όμως έπιασε πάλι τις ιστορίες και μίλαγε για κάνα μισάωρο. Γυρνώντας λοιπόν στην παρέα του, λέει:
- Sorry ρε παιδιά που σας άφησα, έλειπα όμως τόσο καιρό και είχαμε πολλά να πούμε με το φίλο που μίλαγα. Λοιπόν, πού είχαμε μείνει;
- Να μωρέ, ήσουνα με το ένα μπούτι στον ένα ώμο και το άλλο μπούτι στον άλλο...
- Α ναι ναι ναι... Και της ρίχνω κάτι πούτσ@@ς!!
Ήταν ένας τύπος μυθομανής από τους λίγους... Μια φορά που έλειπε ταξίδι λοιπόν, επιστρέφει σπίτι του μετά από πολυήμερη απουσία και καλεί τους κολλητούς του να τους διηγηθεί τα κατορθώματά του.
- Που λέτε παιδιά, είχα πάει στην Αφρική για σαφάρι!
- Τι λες ρε μεγάλε, πήγες και για σαφάρι;
- Ναι, ναι και πού να σας τα λέω! Εκεί που τριγυρίζαμε στη ζούγκλα, σε κάποια στιγμή απομακρύνθηκα από το group και βρέθηκα μόνος βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Ξαφνικά, να σου ένα λιοντάρι πέντε μέτρα μεγάλο!
- Τι λες ρε φίλε, πέντα ολόκληρα μέτρα; Και δε φοβήθηκες;
- Ε τώρα, σιγά μη φοβηθώ! Σημαδεύω με την καραμπίνα και του ρίχνω στο κεφάλι! Το λιοντάρι ούτε πρόλαβε να κουνηθεί, έμεινε στον τόπο! Που λέτε, πάω να το πάρω μαζί μου να το δείξω στους άλλους, αλλά πού να το κουβαλήσω; Ήταν πολύ βαρύ! Τι να κάνω όμως, δεν μπορούσα να φύγω και χωρίς λάφυρο, οπότε του κόβω το ένα μπούτι με μια μαχαίρα που είχα μαζί μου και το βάζω στον ώμο μου. Δεν προλαβαίνω να προχωρήσω όμως και να σου μπροστά μου ένας ελέφαντας δέκα μέτρα ύψος!
Από κάτω φωνές κακό...
- Μα καλά δέκα ολόκληρα μέτρα και δε φοβήθηκες; Πώς και είσαι ακόμα μαζί μας;
Ο τύπος μεσ' την τρελή χαρά που πιάνει τόπο η διήγηση...
- Όχι ρε παιδιά, τι να φοβηθώ! Αφού είχα την καραμπίνα μαζί μου. Χωρίς να διστάσω δευτερόλεπτο, ρίχνω μια καλοζυγισμένη στον ελέφαντα και πάρτον κάτω! Αλλά αυτός κι αν δε γινόταν να κουβαληθεί. Ε έβγαλα τη μαχαίρα, του έκοψα κι αυτουνού ένα μπούτι και το βάζω στον άλλο μου ώμο.
Εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο. Ο... παραμυθάς ζητάει συγγνώμη και πάει να μιλήσει. Στο τηλέφωνο όμως έπιασε πάλι τις ιστορίες και μίλαγε για κάνα μισάωρο. Γυρνώντας λοιπόν στην παρέα του, λέει:
- Sorry ρε παιδιά που σας άφησα, έλειπα όμως τόσο καιρό και είχαμε πολλά να πούμε με το φίλο που μίλαγα. Λοιπόν, πού είχαμε μείνει;
- Να μωρέ, ήσουνα με το ένα μπούτι στον ένα ώμο και το άλλο μπούτι στον άλλο...
- Α ναι ναι ναι... Και της ρίχνω κάτι πούτσ@@ς!!