Κατά την προσωπική μου άποψη, η δακτυλοδεικτούμενη πειρατεία, φέρει πολύ μικρό μερίδιο ευθύνης για την κατάντια πωλήσεων του BluRay. Βασικός υπαίτιος είναι η απληστία κάποιων οικονομικών διαχειριστών, που προκειμένου να δείξουν πλασματικούς στόχους, βάλθηκαν να καταστρέψουν την αγορά οπτικών δίσκων μια ώρα αρχύτερα.
Η χρονική στιγμή που επιλέχτηκε για την κυκλοφορία των BluRay/HDDVD, ήταν πολύ νωρίς για να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο boom με του DVD στην εποχή του. Το DVD σε σχέση με το προηγούμενο μαζικό μέσο οικιακής διανομής ταινιών που αντικατέστησε (VHS) ήταν έτη φωτός μπροστά σε όλους τους τομείς, γι' αυτό και "αγκαλιάστηκε" από το καταναλωτικό κοινό σε χρόνο dt.
Τα ΒluRay/ΗDDVD, απλώς μας έφεραν καλύτερη ποιότητα εικόνας/ήχου και τίποτα άλλο ουσιώδες παραπάνω, μάλιστα στην αρχή, με τις διάφορες ασυμβατότητες και τους τεράστιους χρόνους φόρτωσης, η ευχρηστία πήγε αρκετά βήματα πίσω. Eπίσης, ενώ η ποιοτική διαφορά DVD/VHS ήταν εμφανέστατη ακόμα και σε 14άρα τηλεόραση, η ποιοτική διαφορά BluRay/DVD απαιτεί για να φανεί μεγέθη οθόνης ή αποστάσεις θέασης, που δεν συνηθίζονται ακόμα έξω από τον χώρο των φανατικών του ήχου και της εικόνας. Επόμενο ήταν, να αποτελέσουν απλώς ένα νέο τύπου-niche market, ανάλογο με του LaserDisc την εποχή της κασέτας (και μία επιπλέον πηγή "μητρών" για ρώσσικες κουκλίτσες, μετά τα τηλεοπτικά κανάλια υψηλής ευκρίνειας).
Ως αντικαταστάτη του LaserDisc πάντως, θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε αρκετά επιτυχημένο...
