Το χαμένο κομμάτι

Δημήτρης Ν. said:
Βασίλη τώρα βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση εκεί που ο ένας τραγουδοποιός συναντά τον "άξιο" αντίστοιχο του -bye-
Click to expand...

Σιγά μην σου προτείνω και δισκογραφία :flipout:

το στιχάκι όμως έχει την δική του "έξοδο κινδύνου"... :grinning-smiley-043
 
Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Δημήτρης Ν. said:
Hint ( για τον Λύμπε ) : Βασίλη τώρα βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση εκεί που ο ένας τραγουδοποιός συναντά τον "άξιο" αντίστοιχο του
Click to expand...

Καλοδεχούμενο :ernaehrung004:
τά'λεγα του Υπέρηχα εγώ: Υπάρχουν και σταθερές αξίες σ αυτό τον κόσμο.
This is our Doc that we love and praise :worshippy: :D
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Καλοδεχούμενο :ernaehrung004:
τά'λεγα του Υπέρηχα εγώ: Υπάρχουν και σταθερές αξίες σ αυτό τον κόσμο.
This is our Doc that we love and praise :worshippy: :D
Click to expand...

5 με σήμερα το πρωί.
Ο Υπέρηχας έστειλε μήνυμα ότι η πρόταση σου είναι να το ακούσω 20 και όχι μόνο 10 φορές . Η απάντηση μου δεν γράφεται σε φόρουμ:flipout:
 
πες το ότι παίρνω το αίμα μου πίσω.

Εγώ αναγκάστηκα να ακούσω σερί τους supersilent, Vl. Delay, Radian γιά να μπορέσω να δεχτώ την αξία τους. Με τη μία δεν θα είχαν ελπίδα οι άνθρωποι.

Ακουσέ το δέκα φορές και δώστο μου πίσω.
Δεν θέλουμε να σε κάνουμε γενίτσαρο. Είπαμε μήπως είσαι βιαστικός στην κρίση σου...(γιά να το πω κομψά):grinning-smiley-043
 
Πάντως ο Van Dyke Parks δεν είναι μόνο στιχουργός.

Ή μάλλον είναι στιχουργός όσο ο Jobim κιθαρίστας...:grandpa:

Εξάλλου για χρόνια, όσο το smile ήταν το "χαμένο αριστούργημα", η επίδραση που είχε ο V D P στον Wilson στην περίοδο του Smile εθεωρείτο το SOS κεφάλαιο του μαθήματος "ποπ μυθολογία".

Πίτα στην obscurity.

Μέχρι και στο Buena Vista Social Club έχει βάλει το χεράκι του.
 
Περίεργος δίσκος. Δεν είναι ακριβώς "μηχανή του χρόνου"... μου έφερε στο νου κάτι ενδημικά είδη των Γκαλάπαγκος, που ακολούθησαν αυτόνομη εξελικτική πορεία, ξέχωρα από τα μακρινά ξαδέρφια τους στην Λατινική Αμερική... ή τον Φιλοκτήτη, που έμεινε 10 χρόνια πληγωνένος στη Λήμνο χάνοντας όλον τον Τρωϊκό Πόλεμο.
Το πράγμα δείχνει να μην έχει επηρεαστεί από τη μέχρι τη κυκλοφορία του εξέλιξη της μουσικής ιστορίας αλλά ούτε και είναι 1967 σε κονσέρβα.

Πολύ, μα πολύ δουλεμένα φωνητικά, μάλλον μιλάμε για ένα κατά βάση φωνητικό έργο και όχι για απλά "φωνητικά"...εμένα πάλι μου κάνει κάτι μεταξύ a capella σχήματος και φωνητικών motown... όχι ότι δεν μου αρέσουν, αλλά μέχρι ένα όριο. Σίγουρα πάντως ακόμη και εκ πρώτης προσεγγίσεως φαίνεται πως υπάρχει μεγάλη λεπτοδουλειά, τίποτα δεν είναι "πρόχειρο" ή τυχαίο.

Εντούτοις η διαρκής μετάβαση από το ένα είδος ή ιδίωμα στο άλλο, και μέσα στο ίδιο κομμάτι, εκ πρώτης (και δεύτερης...) τουλάχιστον ακροάσεως φτάνει φορές που με κουράζει, προσωπικώς.

Θέλει μάλλον το χρόνο του (εκτός ίσως από το πιο γνώριμο και άρα ευκολότερα αναγνωρίσιμο διαμάντι Good Vibrations), θα λειτουργήσουμε in dubio pro ...reo και θα του δώσουμε και άλλες ακροάσεις. :p
 
Πρώτη φορά χθές, προσηλωμένος στο sweet spot. Ευτυχώς είναι στέρεο:operator:

Δε μου λες βρε Ντοκ, εσύ που είσαι ειδικός. Δεν βρίσκεις στοιχεία progresive σ´αυτή τη μουσική;
 
Βαγγέλης Σ. said:
...Δε μου λες βρε Ντοκ, εσύ που είσαι ειδικός. Δεν βρίσκεις στοιχεία progresive σ´αυτή τη μουσική;
Click to expand...

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το μιλήσουμε (γιά να μην παρασύρουμε και κόσμο που δεν...),
αν και ο Κώστας

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
...εγώ πιστεύω πως, στους καιρούς που ζούμε, τέτοια αισιοδοξία και παιδικότητα μάς είναι αφόρητη.
In other words: you had to be there...

... Εξωτικά όργανα, περίεργα κρουστά, σωστά την είπαν experimental pop -και μάλιστα η πιο experimental που έγινε ποτέ. πολλές φορές νιώθεις τη μελωδία να σχηματίζεται εκεί, μπροστα στα μάτια σου, να παίρνει σάρκα και οστά ξεκινώντας από πρόχειρα σκαριφήματα, ...
Click to expand...

και ο Δημήτρης...

supersonic said:
...μακρυά από τις ηλεκτρικές επιταγές της ποπ ή της ροκ δημιουργεί άλλα συναισθήματα χωρίς να αποξενώνεσαι από το είδος αλλά αντίθετα να στρέφεσαι στην κλασική...
Click to expand...

...επισήμαναν με σαφήνεια.

Για μένα, ο δίσκος είναι πάνω από τα είδη της μουσικής ή απλά αδυνατώ να τον κατατάξω κάπου. Όχι ότι έχω και καμιά σκασίλα βέβαια, αλλά νομίζω εκεί είναι το κουμπί, ..να μην περιμένεις κάτι, ..να είσαι καθαρός. Αν ψάχνεις κάτι prog ή με μπιτ ή με συγκεκριμένο σκοπό είναι σίγουρο πως δεν θα σε αγγίξει. Εγώ το είχα στην σιντιέρα και όταν ερχόταν η σειρά του το προσπερνούσα μετά από κάποια tracks και όταν κάποια στιγμή "ξεκλείδωσα" το ήπια μονορούφι. Η ουσία του είναι τόσο πλήρης που καμιά στιγμή δεν μου έλειψαν τα συνήθη ...τύμπανα ...κιθάρες ...και είδη.
Περισσότερο μοιάζει με τις πολύ σπάνιες στιγμές όπου κάποιος, αγνά, μας εμπιστεύεται τα εσώψυχά του και αυτή η εξιλεωτική του ομορφιά είναι ανεκτίμητη. Αρκεί να ξεκλειδώσουμε. -bye-
 
Τσάκωνας Βασίλης said:
Για μένα, ο δίσκος είναι πάνω από τα είδη της μουσικής ή απλά αδυνατώ να τον κατατάξω κάπου. Όχι ότι έχω και καμιά σκασίλα βέβαια, αλλά νομίζω εκεί είναι το κουμπί, ..να μην περιμένεις κάτι, ..να είσαι καθαρός. Αν ψάχνεις κάτι prog ή με μπιτ ή με συγκεκριμένο σκοπό είναι σίγουρο πως δεν θα σε αγγίξει. Εγώ το είχα στην σιντιέρα και όταν ερχόταν η σειρά του το προσπερνούσα μετά από κάποια tracks και όταν κάποια στιγμή "ξεκλείδωσα" το ήπια μονορούφι. Η ουσία του είναι τόσο πλήρης που καμιά στιγμή δεν μου έλειψαν τα συνήθη ...τύμπανα ...κιθάρες ...και είδη.
Περισσότερο μοιάζει με τις πολύ σπάνιες στιγμές όπου κάποιος, αγνά, μας εμπιστεύεται τα εσώψυχά του και αυτή η εξιλεωτική του ομορφιά είναι ανεκτίμητη. Αρκεί να ξεκλειδώσουμε. -bye-
Click to expand...

τελικά τις περισσότερες χοντράδες εσύ θα τις ακούσεις -bye-
 
Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Τσάκωνας Βασίλης said:
αλλά νομίζω εκεί είναι το κουμπί, ..να μην περιμένεις κάτι, ..να είσαι καθαρός
Click to expand...

Ακριβώς. Και μάλλον γι αυτό τσιμπάνε κάτι τυποι σαν εμένα, που δεν έχω θητεία σε κανένα είδος. Η "απογοήτευση" από έναν ή η "απόρριψη" ενός δίσκου ειναι, εν μέρει, και αποτέλεσμα του να περιμένεις κάτι, δεν αποτελεί απαραίτητα αντικειμενική κρίση ή ακόμα και άσκηση γούστου σ' αυτο που ακούει κανεις.

Το Pet Sounds ειναι music on its own right. Δυσκολα κρατάς κάτι... Όλα έχουν "ψωμί" και συνδέεσαι με το καθένα σε διαφορετικούς χρόνους. Από το πιασάρικο God only knows μέχρι τα οργανικά Let's go away for a while και Pet Sounds. H μουσική μπορεί να μην έχει απαιτητικές μελωδίες, οι οποίες σαφώς ανήκουν στην ποπ, είναι αρκετά δουλεμένη όμως:υπάρχει μιμηση, μετατροπίες, ενορχηστρώσεις με ασυνήθιστα όργανα(πχ το I Just Wasn't Made for These Times). Γενικά είναι φανερό οτι κάθε κομμάτι είναι προσεγμένο ως την τελευταία νότα χωρίς αυτό να αφαιρεί τη ζωντάνια της έμπνευσης που κρύβει πίσω του.

Δεν ξέρω αν οι στίχοι έχουν να πούν κάτι σ' εναν της ηλικίας μου... Αλλα δεν νομιζω οτι εχει σημασία. Για τέτοια μουσική απαρνείται κανείς τους στίχους.

Υ.Γ. Εχω συμπληρώσει 20 :guitarist:
 
Δημήτρης Ν. said:
τελικά τις περισσότερες χοντράδες εσύ θα τις ακούσεις -bye-
Click to expand...

Δεν έγραψα τυχαία για ...τύμπανα και ...κιθάρες, δοκίμασες να παίξεις το Supersilent4 δυνατά στα ηχεία και ακριβώς μπροστά τους να ακούσεις το Smile στα ακουστικά. Μπορεί αυτά τα δύο θέματα όταν εναλλάσσουν συνεχώς την πρωτιά της προσοχής σου να σου δώσουν το επιθυμητό :BDGBGDB55:
Low Risk = Zero Glory :flipout:
 
Τσάκωνας Βασίλης said:
Δεν έγραψα τυχαία για ...τύμπανα και ...κιθάρες, δοκίμασες να παίξεις το Supersilent4 δυνατά στα ηχεία και ακριβώς μπροστά τους να ακούσεις το Smile στα ακουστικά. Μπορεί αυτά τα δύο θέματα όταν εναλλάσσουν συνεχώς την πρωτιά της προσοχής σου να σου δώσουν το επιθυμητό :BDGBGDB55:
Low Risk = Zero Glory :flipout:
Click to expand...

επιβαρύνεις την θέση σου -bye-
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Δημήτρης Ν. said:
Δεν είμαι πιά και τόσο σίγουρος :BDGBGDB55:

Εκτός κι αν είσαι ο Benjamin Button :flipout::flipout:
Click to expand...

Αν ειναι έτσι, μετα τις 10 εσυ θα είσαι 40 :BDGBGDB55:



Υ.Γ. 20 περίπου φορές εχω ακουσει το Pet Sounds.
 
Top Bottom