Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι
Πάντως το κείμενο είναι αντάξιο του δίσκου, ενός μεγάλου δίσκου που ως απόδειξη του μεγέθους του, μόνο αντικρουόμενες απόψεις θα έπρεπε να προκαλεί.
...
είχες δεν είχες , πάλι εκεί που ήθελες το πήγες .

τα όσα έγραψα τα έγραψα επειδή έχω βαρεθεί να ακούω από μικρός , διάφορους "επαίοντες" σε ξένα και ελληνικά περιοδικά - με την μοναδική τιμητική εξαίρεση , νομίζω του Κώστα Αρβανίτη ( δεν θυμάμαι και τόσο καλά) στο Zoo που είχε χαρακτηρίσει το Pet Sounds ως τον δίσκο του απόλυτου χασμουρητού - να υπερθεματίζουν σε διθυράμβους για ένα τίποτα .
Κι εντάξει τους Αμερικανούς τους καταλαβαίνω . Αυτό έχουν , αυτό πουλάνε και θα το πουλήσουν μετά μανίας . Τους υπόλοιπους δεν τους κατάλαβα ποτέ.
Και πρέπει να ομολογήσω ότι μόνον τώρα , εδώ μέσα , βρήκα ανθρώπους που χωρίς να είναι "μουσικοκριτικοί" , θεωρούν τον δίσκο αριστούργημα . Δεν μπορώ να πω τίποτα . ( Επ αυτού ένα πράγμα μόνον θα πω , με το φτωχό μου το μυαλό : Επί δεκαετίες το progressive υφίσταται μιά άνευ προηγουμένου επίθεση από τους "μουσικοκριτικούς" με κύριο άξονα ότι έχει πολλά θέματα , εκτεταμένες συνθέσεις , δύσκολη και βαριά ενορχήστρωση κι ότι έχει απομακρυνθεί από το πραγματικό ροκ ' εν' ρολ κλπ . Μόλις εμφανίζεται κάποιος που έχει 5 ή και 6 ανολοκλήρωτα θεματάκια των 30 δευτερολέπτων σε ένα τραγούδι , οι ανωτέρω κύκλοι προσκυνούν )
Επίσης αν θέλετε να με αποστομώσετε , μπορείτε να μου πείτε ότι είμαι μουσικά αάναλφάβητος . Θα το δεχτώ . Αν πρέπει να έχω κάνει 20 χρόνια πιάνο , θεωρία , αντίστιξη κλπ για να κατανήσω το "μεγαλείο" του Smile , πάω πάσσο . Είμαι αναλφάβητος και τρέχω να κρυφτώ στην γωνία μου , ντροπιασμένος. Θα θυμίσω μόνο ( και πάλι δεν είμαι σίγουρος - δεν κρατάω τόσο λεπτομερές αρχείο δυστυχώς ) τον Neville Mariner ( νομίζω) κατά τεκμήριο γνώστη της μουσικής που σε μιά συνέντευξη του στην Καθημερινή είχε πεί ( περίπου ) : Δεν έχω σε καμμιά εκτίμηση τους Beatles και ειδικά τον Μακκα σαν μουσικούς και συνθέτες. Ερχόταν στο ´στούντιο , καθόταν μιά ώρα μπροστά στο πιάνο , έπαιζε μιά νότα και μετά ερχόταν ο Martin κι έκανε όλα τα υπόλοιπα.