Το χαμένο κομμάτι

κανείς δεν απαγορεψε στο Μήτσο να μην του αρέσει ο δίσκος.
Δόξα τω Θεώ 50άρηδες είμαστε όλοι μας, ξέρουμε τι μας αρέσει και τι όχι.
Απλά μερικά πράγματα θέλουμε να τα μοιραζόμαστε.
Η δική μου άποψη είναι οτι 10 φορές είναι οι ελάχιστες προϋποθέσεις γιά να αρχίσεις να νοιώθεις ότι κάτι συμβαίνει και να ζητήσεις από τον εαυτό σου να το αποδελτιώσει.
Αν είχα μείνει στη μία, ειλικρινά το λέω θα γελούσα ακόμα.
Διαβάστε αν θέλετε το σχόλιό μου στο κείμενο του Κώστα γιά το smile που είχε προηγηθεί. Ήταν πρόπερσι που μου έκανε δώρο στα γενέθλιά μου το μποξάκι. Τότε βιάστηκα να σχολιάσω με γύρω στις 4-5 φορές.
Έκτοτε δεν ξανάκουσα το δίσκο παρά πριν από 1 μήνα....
Στον μήνα αυτό το έχω ακούσει πάνω από 200 φορές.
Δεν με κουράζει, δεν το βαριέμαι. Μπορεί να το ακούσω και 3και 4 φορές σερί.
Μέσα στο μυαλό μου όχι μόνο το ακούω, πλέον ακούω και τα κανάλια και την στερεο εικόνα και έχω διαχωρίσει όλα τα φωνητικά. Νομίζω ότι σχεδόν έχω έρθει σε τέτοια κατάσταση που θα μπορούσα σε ένα στούντιο να το επανεκτελέσω και να το ηχογραφήσω ξανά από μνήμης αν είχα τα άτομα που συμμετείχαν. Εχω εθιστεί σε παράλογο βαθμό και αυτό επιτείνεται μέρα με τη μέρα.
Λίγο έκανα διάλειμμα με τον Coryell και τη Σεχραζάντ και την ιεροτελεστία και επανήλθα.

Μου άρεσε το κείμενο του Ντοκ, διότι είναι Ντοκ, ο Ντοκ που γνωρίζουμε. Τέτοια κείμενα αποδόμησης είναι ευπρόσδεκτα και είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να αποδομήσω και γω με τη σειρά μου ευγενή τοτέμ άλλων φίλων, εφ όσον ένοιωθα ότι είχα το δικαίωμα και το θάρρος. Εχω την εντύπωση ότι κατά καιρούς το έχω κάνει σε δίσκους που με ενθουσιασμό μου πρότεινε.

Πάντως το κείμενο είναι αντάξιο του δίσκου, ενός μεγάλου δίσκου που ως απόδειξη του μεγέθους του, μόνο αντικρουόμενες απόψεις θα έπρεπε να προκαλεί.


(πάντως γιά το σχόλιο περι "αχαλούλα", η εξήγηση είναι ότι είναι τραγουδισμένο στα χαβανέζικα καθώς ή Χαβάη είναι μέρος της κουλτούρας των αμερικάνων κάτι σαν θρύλος τότε, μόλις λίγα χρόνια μετά την είσοδό της στην κοινοπολιτεία.. Είπαμε πρέπει να κάνεις κάποια αφαίρεση γιά να κατανοήσεις το έργο).
Εν κατακλείδι θεωρώ ότι έχουμε σπινθήρα γιά συζήτηση, άρα κερδισμένοι θα βγούμε. Μήτσε σόρρυ, αν σε ζόρισα, δεν είχα κακό σκοπό. Θεώρησέ το σαν εκείνα τα κακόγουστα στοιχήματα που βάζουν οι παλιόγεροι γιά ένα δολάριο...
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

Πάντως το κείμενο είναι αντάξιο του δίσκου, ενός μεγάλου δίσκου που ως απόδειξη του μεγέθους του, μόνο αντικρουόμενες απόψεις θα έπρεπε να προκαλεί.


...

είχες δεν είχες , πάλι εκεί που ήθελες το πήγες . :flipout::flipout:

τα όσα έγραψα τα έγραψα επειδή έχω βαρεθεί να ακούω από μικρός , διάφορους "επαίοντες" σε ξένα και ελληνικά περιοδικά - με την μοναδική τιμητική εξαίρεση , νομίζω του Κώστα Αρβανίτη ( δεν θυμάμαι και τόσο καλά) στο Zoo που είχε χαρακτηρίσει το Pet Sounds ως τον δίσκο του απόλυτου χασμουρητού - να υπερθεματίζουν σε διθυράμβους για ένα τίποτα .
Κι εντάξει τους Αμερικανούς τους καταλαβαίνω . Αυτό έχουν , αυτό πουλάνε και θα το πουλήσουν μετά μανίας . Τους υπόλοιπους δεν τους κατάλαβα ποτέ.

Και πρέπει να ομολογήσω ότι μόνον τώρα , εδώ μέσα , βρήκα ανθρώπους που χωρίς να είναι "μουσικοκριτικοί" , θεωρούν τον δίσκο αριστούργημα . Δεν μπορώ να πω τίποτα . ( Επ αυτού ένα πράγμα μόνον θα πω , με το φτωχό μου το μυαλό : Επί δεκαετίες το progressive υφίσταται μιά άνευ προηγουμένου επίθεση από τους "μουσικοκριτικούς" με κύριο άξονα ότι έχει πολλά θέματα , εκτεταμένες συνθέσεις , δύσκολη και βαριά ενορχήστρωση κι ότι έχει απομακρυνθεί από το πραγματικό ροκ ' εν' ρολ κλπ . Μόλις εμφανίζεται κάποιος που έχει 5 ή και 6 ανολοκλήρωτα θεματάκια των 30 δευτερολέπτων σε ένα τραγούδι , οι ανωτέρω κύκλοι προσκυνούν )

Επίσης αν θέλετε να με αποστομώσετε , μπορείτε να μου πείτε ότι είμαι μουσικά αάναλφάβητος . Θα το δεχτώ . Αν πρέπει να έχω κάνει 20 χρόνια πιάνο , θεωρία , αντίστιξη κλπ για να κατανήσω το "μεγαλείο" του Smile , πάω πάσσο . Είμαι αναλφάβητος και τρέχω να κρυφτώ στην γωνία μου , ντροπιασμένος. Θα θυμίσω μόνο ( και πάλι δεν είμαι σίγουρος - δεν κρατάω τόσο λεπτομερές αρχείο δυστυχώς ) τον Neville Mariner ( νομίζω) κατά τεκμήριο γνώστη της μουσικής που σε μιά συνέντευξη του στην Καθημερινή είχε πεί ( περίπου ) : Δεν έχω σε καμμιά εκτίμηση τους Beatles και ειδικά τον Μακκα σαν μουσικούς και συνθέτες. Ερχόταν στο ´στούντιο , καθόταν μιά ώρα μπροστά στο πιάνο , έπαιζε μιά νότα και μετά ερχόταν ο Martin κι έκανε όλα τα υπόλοιπα.
 
Re: Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

Neville Mariner ( νομίζω) κατά τεκμήριο γνώστη της μουσικής που σε μιά συνέντευξη του στην Καθημερινή είχε πεί ( περίπου ) : Δεν έχω σε καμμιά εκτίμηση τους Beatles και ειδικά τον Μακκα σαν μουσικούς και συνθέτες. Ερχόταν στο ´στούντιο , καθόταν μιά ώρα μπροστά στο πιάνο , έπαιζε μιά νότα και μετά ερχόταν ο Martin κι έκανε όλα τα υπόλοιπα.

Δηλαδή αν ο κος Μάρινερ κάτσει μπροστά στο πιάνο όχι μία ώρα αλλά τετρακόσιες, θα καταφέρει να γράψει κάτι σαν το Yesterday; πολύ αμφιβάλλω...αυτός ποτέ του δεν έγραψε μία νότα.
Σαν διερμηνέα στις νότες άλλων να τον παραδεχτώ - αν και εκεί έχω τις επιφυλάξεις μου...- αλλά για τα υπόλοιπα κρατώ μικρό καλάθι.

Οι ενστάσεις με το prog αφορούν ως επί το πλείστον τη σπουδαιοφάνειά του και το ότι ελάχιστη σχέση έχει με αυτό που αποκαλούμε ροκ.
Για μένα, στη συντριπτική πλειοψηφία του, είναι bubblegum πλήν ντυμένη με ακριβά ρούχα. Κι επειδή στο μάταιο τούτο κόσμο το περιτύλιγμα είναι το πάν, απολαμβάνει κάποιου σεβασμού: συνετέλεσε και το ότι για κάποια χρόνια έπαιζε μόνο του στην πιάτσα. Δεν ήταν σοβαρή αισθητική πρόταση. Απόδειξη ότι κατέρρευσε μπροστά σε κάτι τόσο στοιχειώδες και χειροποίητο και εν πολλοίς ακατέργαστο όπως το πανκ.
 
Ντοκ, μην παρεξηγείς .... πχ. ούτε γω γνωρίζω στάλα μουσική .... τα μικρά που τα πηγαίνω για πιάνο (και στα κρυφά προσπαθούσα να επωφελούμαι από τα βιβλία τους, τις ασκήσεις τους, αυτά που προλαβαίνω να ακούω από τους δασκάλους, κλπ. ) ήδη με ξεπέρασαν και δεν αντιλαμβάνομαι καν τι παίζουν, όταν κάνουν εξάσκηση ...
 
Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

...Επίσης αν θέλετε να με αποστομώσετε , μπορείτε να μου πείτε ότι είμαι μουσικά αναλφάβητος . Θα το δεχτώ ...

Τώρα μας το χαλάς Δημήτρη!

Κανείς δεν "την λέει" σε κανέναν, απόψεις γράφονται, δεν χαρακτιρίζονται πρόσωπα :grinning-smiley-043

Σε γουστάρουμε όπως είσαι
και δεν σ'αλλάζουμε με τίποτε-bye-

Υ.Γ
κλίκ :flipout:
 
Re: Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

Neville Mariner ( νομίζω) κατά τεκμήριο γνώστη της μουσικής που σε μιά συνέντευξη του στην Καθημερινή είχε πεί ( περίπου ) : Δεν έχω σε καμμιά εκτίμηση τους Beatles και ειδικά τον Μακκα σαν μουσικούς και συνθέτες. Ερχόταν στο ´στούντιο , καθόταν μιά ώρα μπροστά στο πιάνο , έπαιζε μιά νότα και μετά ερχόταν ο Martin κι έκανε όλα τα υπόλοιπα.

και κάνει να μας πεί ο Μάρινερ, αφού ο Μάρτιν είναι τόσο σπουδαίος, τι άλλο έκανε πριν ή μετά από τους Μπήτλς;
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

και κάνει να μας πεί ο Μάρινερ, αφού ο Μάρτιν είναι τόσο σπουδαίος, τι άλλο έκανε πριν ή μετά από τους Μπήτλς;

Oτι θα εκανε οποιοσδηποτε λογικος ανθρωπος στη θεση του. Μονιμα διακοπες...:a0210:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το χαμένο κομμάτι

Oτι θα εκανε οποιοσδηποτε λογικος ανθρωπος στη θεση του.

το ίδιο λέω με άλλα λόγια Πέτρο.
παραήταν λογικός. και καλός κατασκευαστής. τεχνίτης.
δεν ήταν Δημιουργός όμως.
και η μεγάλη τέχνη δεν είναι ακριβώς η επικράτεια των λογικών.
 
Γνωμη μου....

Οτι εχει να κανει με τις αισθησεις ειναι ΚΑΘΑΡΑ υποκειμενικο.

Για να μου εξηγησει καποιος γιατι της κορης μου της αρεσει το πορτοκαλι χρωμα και η μανα της δεν θελει να το βλεπει???

Γιατι αραγε η αδερφη μου δεν μπορει να φαει τα γεμιστα, ενω εγω τρελαίνομαι????

Πως ειναι δυνατον ο γαμπρος μου να εχει αγαπημενη του κολωνια την Γκωτιε και μενα να μου ερχεται αναγουλα οταν την μυριζω???

Ειναι δυνατον οταν χαϊδευω τα μαλλακια της κορης μου να την παιρνει γλυκα ο υπνος και μενα η ιδια ενεργεια να μου προξενει ενοχληση ????

Καλα πλακα μου κανουν που θεωρουν το ακκορντεον ευακουστο οργανο και γω οταν το ακουω εκνευριζομαι?????

Δεν θα αμφισβητισω ομως ουτε την τεχνη ζωγραφου,ουτε του μαγειρα ,ουτε του κομμωτη,ουτε του οργανοπαικτη.
 
Last edited:
Γνωμη μου....

Οτι εχει να κανει με τις αισθησεις ειναι ΚΑΘΑΡΑ υποκειμενικο.

Για να μου εξηγησει καποιος γιατι της κορης μου της αρεσει το πορτοκαλι χρωμα και η μανα της δεν θελει να το βλεπει???

Γιατι αραγε η αδερφη μου δεν μπορει να φαει τα γεμιστα, ενω εγω τρελαίνομαι????

Πως ειναι δυνατον ο γαμπρος μου να εχει αγαπημενη του κολωνια την Γκωτιε και μενα να μου ερχεται αναγουλα οταν την μυριζω???

Ειναι δυνατον οταν χαϊδευω τα μαλλακια της κορης μου να την παιρνει γλυκα ο υπνος και μενα η ιδια ενεργεια να μου προξενει ενοχληση ????

Καλα πλακα μου κανουν που θεωρουν το ακκορντεον ευακουστο οργανο και γω οταν το ακουω εκνευριζομαι?????

Δεν θα αμφισβητισω ομως ουτε την τεχνη ζωγραφου,ουτε του μαγειρα ,ουτε του κομμωτη,ουτε του οργανοπαικτη.


Εύστοχος:grinning-smiley-043 ο προβληματισμός σου Μιχάλη -bye-
 
Γνωμη μου....

Οτι εχει να κανει με τις αισθησεις ειναι ΚΑΘΑΡΑ υποκειμενικο.

Βεβαίως και είναι υποκειμενικό - αλλά δεν είναι όλοι οι αποδέκτες ίδιοι.
Δεν εννοώ πως κάποιοι είναι ...πιο ίδιοι απ τους άλλους, αλλά έχει να κάνει και με την ακουστική παιδεία του καθενός και με τον τρόπο που αυτός ακούει.
Ο υπέρηχας έχει θητεία και σε άλλα ακούσματα και για να ανασκευάσει το άκουσε 50 φορές. Αλλοι το απορρίπτουν με μισή φορά - ή και λιγότερο. Σου λέει "η ζωή είναι μικρή δεν έχω καιρό για πολλά-πολλά". Απόλυτα κατανοητό και δεν είμαι σε θέση να πώ ποιοί έχουν πιο πολύ δίκιο.
Την έχω πατήσει πανηγυρικώς όμως, ουκ ολίγες φορές και έμαθα να ακούω πιο προσεκτικά.

Επίσης, μην μπερδεύουμε τα πράγματα: άλλοι θεωρούν κορυφαία αισθητική απόλαυση ένα βιπερ Νορα. Αλλοι τον Ντοστογιέφσκι. Υπάρχουν και ...διεστραμμένοι που απολαμβάνουν τα δοκίμια πάνω στη λογοτεχνία όσο άλλοι απολαμβάνουν την ίδια τη λογοτεχνία.
Ολα παίζουν.
 
εντάξει , η γνωστή επίθεση μόλις κάποιος αγγίξει τα "ιερά και όσια" των βλαχοαμερικάνων ή τα τοτέμ της ποπ μουσικής που έχουν επιβληθεί από 2-3 άτομα. Λάσπη στους έχοντες διαφορετική άποψη για να επικρατήσει η μία και μόνη αλήθεια . Γι αυτό σας είπα , δεν έχει νόημα να σας γράψω γι αυτό το δίσκο . Στην πραγματικότητα δεν έχει νόημα να γράφεις για κανένα δίσκο
 
Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Γι αυτό σας είπα , δεν έχει νόημα να σας γράψω γι αυτό το δίσκο .

Και να χάσουμε τη "χορωδία προβληματικών υπαλλήλων του Δήμου" και τον "φερόμενο συνθέτη" του οποίου η όψη αποδεικνύει τις ελαφρά τη καρδία παραμερισθείσες θεωρίες του Λομπρόζο? :flipout:
 
Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

εντάξει , η γνωστή επίθεση μόλις κάποιος αγγίξει τα "ιερά και όσια" των βλαχοαμερικάνων ή τα τοτέμ της ποπ μουσικής που έχουν επιβληθεί από 2-3 άτομα. Λάσπη στους έχοντες διαφορετική άποψη για να επικρατήσει η μία και μόνη αλήθεια .

πού την είδες τη λάσπη βρε Ντοκ;
και τι εννοείς προσπάθεια επιβολής της γνώμης; ζόρισε κάποιος το Μήτσο ή το Δημοκηδή για να τους αρέσει ο δίσκος ή οποιονδήποτε από τους διαφωνούντες για το αντίθετο;
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

πού την είδες τη λάσπη βρε Ντοκ;
και τι εννοείς προσπάθεια επιβολής της γνώμης; ζόρισε κάποιος το Μήτσο ή το Δημοκηδή για να τους αρέσει ο δίσκος ή οποιονδήποτε από τους διαφωνούντες για το αντίθετο;

κοίταξε Κώστα δεν μπορεί να μιλάμε για θέμα ακουστικής παιδείας και μόλις αναφερθεί κάποιος με σαφή ακουστική παιδεία ( Μάρινερ) να τον δουλεύουμε ψιλό γαζί γιατί διαφωνεί με εμάς .
Ούτε να γίνεται η έμμεση πλην σαφής αναφορά στα βίπερ Νόρα και στο Ντοστογιέφσκυ λες και ο Wilson είναι Ντοστογιέφσκυ. Επιστρατεύεται τώρα το βαρύ πυροβολικό ; -bye-
 
Re: Απάντηση: Το χαμένο κομμάτι

Στην πραγματικότητα δεν έχει νόημα να γράφεις για κανένα δίσκο


Αν και συμφωνω μαζι σου,εχω αλλαξει λιγο γνωμη απο τοτε που εγινε το φορουμ μας ,μονο και μονο για να απολαμβανω κειμενα απο τους γραφοντες:grinning-smiley-043