Καλή Χρονιά.
Η δική μου εμπειρεία με τα παραπάνω μηχανήματα:
Είχα για δυό χρόνια σετ προ (στην ουσία το προενισχυτικό στάδιο του 3020) και τελικό της NAD αρχές των 90's να παίζουν τα KEF, με τα δύο πικάπ Ariston (Stanton- Shure) (MM) και Thorens ( Audio Technica) (MC) και όλο κάτι μου έφταιγε.
Ένας συνάδελφος στη δουλειά- με επιμονή μου δάνεισε τον Cyrus II, παρά τη δυσπιστία μου για το μέγεθος και τις δυνατότητες του μηχανήματος (κυρίως με την προσθήκη του συμπληρωματικού τροφοδοτικού του, PSX).
Όταν μπήκε στο σύστημα δεν πίστευα στα αυτιά μου, τόση η διαφορά του απο τα NAD, τα οποία "έφυγαν" την επομένη.
Ενθουσιασμένος αγόρασα τον ενισχυτή και το εξτρα τροφοδοτικό του. Με το που μαθεύτηκαν τα νέα, άρχισαν να έρχονται οι φίλοι στο σπίτι για τις σχετικές αξιολογήσεις (ναι, γινόντουσαν αυτά κάποτε, αν θυμάστε).
Δύο απο αυτούς, τον αγόρασαν αμέσως επίσης, προς αντικατάσταση κάποιων γιαπωνέζικων των 70s.
Αμέσως μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, άρχισε να με ενοχλεί, πρώτα η έλλειψη ρυθμιστικών τόνου (και δεν "ψήθηκα" ποτέ με τις θεωρίες και τις δικαιολογίες για την έλλειψή τους) και δεύτερο η έλλειψη υποδοχής ακουστικών (πάλι με κάτι "δήθεν" δικαιολογίες). Τα KEF δεν τα οδήγησε ποτέ όπως έπρεπε, αλλά απο την άλλη έδειχνε με ωραίο τρόπο και τα όριά του.
Κάποιος απο τους φίλους, εξαιτίας των παραπάνω επισημάνσεων, προτίμησε να αγοράσει τον Audiolab.
Φρέσκον- φρέσκον τον έφερε στο χώρο μου. Μετά απο τρία κομμάτια των James Taylor Quartet, ο ενισχυτής ενεργοποίησε την προστασία του, και στο σημείο εξαερισμού του έβραζες λαχανικά. Τον κράτησε, μέχρι που βαρέθηκε σε κάθε δυνατό ρολάρισμα στα ντραμς, να ενεγοποιείται η προστασία του.
Σχετικά με τον Cyrus, όταν τον συνήθισα, κατέληξα στο συμπέρασμα πως ήταν ένα τίμιο μηχανάκι, με ουδέτερο ήχο για τυπικές ακροάσεις, που ποτέ δεν μου γέννησε τον ενθουσιασμό ή την συναισθηματική εμπλοκή που περίμενα (ή που τα reviews με έκαναν να περιμένω) και ως εκτούτου δεν μου γεννούσε και την αδημονία να βάλω και να ακούσω μουσική για ώρα (τότε ακόμη είχα τη δυνατότητα).
Αυτό συνέχισε να συμβαίνει ακόμη και όταν για κάποιο διάστημα τον συνδύασα με δύο διαφορετικά δίδρομα, το δεύτερο με μεγάφωνα Seas.
Κάποια στιγμή, χωρίς κανένα ιδιαίτερο ζόρισμα, μου έκαψε το ένα κανάλι, και άρχισαν μετά τα γνωστά (χρόνια) προβλήματα με το διακόπτη επιλογής εισόδων, όπου το καθαριστικό επαφών πήγαινει σύννεφο κάθε τόσο.
Με το που βρήκα τον κινέζο μου σε τιμή- χώμα και τόλμησα να τους βάλω να παίξουν δίπλα- δίπλα (ως ολοκληρωμένοι) κατάλαβα πόσο υποτιμημένος ήταν ο ένας ή πόσο υπερτιμημένος ο άλλος, διαλέγετε και παίρνετε.
Όταν όμως κατόπιν μπήκα στη διαδικασία δοκιμών και αγοράς ένος νέου phono stage, ήταν τεράστια η έκπληξή μου να διαπιστώσω, πόσο καλό ήταν εκείνο του Cyrus, τόσο σε MM όσο σε MC. Κανένα απο τα μηχανάκια που ήρθαν στο σπίτι (κάποιο και στο χιλιάρικο) δεν με έπεισε
συνολικά ή δεν με ενθουσίασε τόσο, που να πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να αντικατατήσει τον Cyrus ως phono stage.
Mε την Nagaoka MP-200 που τον δουλεύω τώρα, χρειάστηκε μια μικροπαρέμβαση μου στη χωρητικότητα εισόδου για να το "φέρω" εκεί που ήθελα.
Οι παραπάνω αξιολογήσεις ήταν πολλαπλές και σε αρκετές απο αυτές συμμετείχαν και δύο φίλοι συμφορουμίτες, που αβίαστα (και χωρίς επηρεασμό τους απο μέρους μου) επιβεβαίωσαν τα συμπεράσματα μου
Αυτά τα ...ολίγα.
