Το chat του δικάναλου

[superfly]

Ψάχνομαι για παραλλαγές της κόλλας: αυτός εδώ φαίνεται να κάνει την πιο neat δουλειά, αλλά με το κίτρινο πικάπ φοβάμαι μην κάνω καμιά μαλακία.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

Το άλλο δε που φοβάμαι είναι μήπως πετύχω καμιά μαλακία κόλλα που είναι πιο ψαθυρή μετά την πήξη, μείνουν υπολείμματα στα αυλάκια και μετά καταστρέψω και τη βελόνα..

Imho πάντως μακριά και αλάργα από τέτοιες λύσεις,Ιασωνα.
Όσο λιγότερα χημικά βάζεις πάνω στα βινύλιά σου τόσο το καλύτερο...

 

[Maestro]

Μαέστρο μου,σε βλέπω και προβληματίζεσαι και σπαράζει η καρδιά μου..
Πάρτο πιο χαλαρά το πράγμα..Βρες ένα μαλακό σφουγγάρι,απιονισμένο νερό πάρε ένα υγρό πιάτων και ξεκινά τις μπουγάδες.. Κυκλικά το σφουγγάρι,σύμφωνα με τη ροή των αυλακιών...Δεν θα πάθει απολύτως τίποτα το βινύλιο..
Κατόπιν βρες ένα καθαρό περιβάλλον και μια σταθερή επιφάνεια,καθάρισε το με ένα πανί χωρίς ίνες με τον ίδιο τρόπο που το έπλυνες και ύστερα ψέκασέ το με ένα αντιστατικο υγρό και σκούπισέ το με ένα στεγνό πανί επίσης χωρίς ίνες.
Δεν χρειάζεται να είναι μεταχειρισμένα τα βινύλια για να ακούς χρατς χρουτς,το κάνουν και τα καινούργια.
Μην φοβάσαι την ετικέτα ,δεν θα σου ξεφτίσει.
Όσα βινύλια πλένεις,να τους βάζεις ένα αυτοκόλλητο στο οπισθόφυλλο (βρες κάποια να μην γίνεται τσιμέντο πάνω στο οπισθόφυλλο ή ακόμα καλύτερα κόλλησέ τα πάνω στο προστατευτικό) για να θυμάσαι ότι τα έχεις πλύνει.
Επίσης,με την πρώτη ευκαιρία αγόρασε μερικά σοβαρά εσώφυλλα για 12ιντσα και μερικά σκληρά εξώφυλλα για να τα προστατεύεις από την υγρασία,τις σκόνες και γενικά τριβή που θα εχουν στο βαλε-βγαλε.
Σε προσωπικό επίπεδο,δεν έχω πλυντήριο, πλένω τα βινύλιά μου με τον παραπάνω τρόπο και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο με το αποτέλεσμα.

Ίσως να'χεις δίκιο, δεν έχω δοκιμάσει τα απλά και ψάχνω τα περίεργα. Θα το επιχειρήσω. Όταν λες χωρίς ίνες, κάτι σαν τα πανάκια για τα γυαλιά;

 

[Haagenti]

Ίσως να'χεις δίκιο, δεν έχω δοκιμάσει τα απλά και ψάχνω τα περίεργα. Θα το επιχειρήσω. Όταν λες χωρίς ίνες, κάτι σαν τα πανάκια για τα γυαλιά;

Με μικροΐνες για να είμαι πιο ακριβής... Microfiber,πως τα λένε....Εδώ τα πουλάνε στα σούπερ μάρκετ σαν τριάδες και τετράδες..Δεν αφήνει κλωστές και είναι τόσο μαλακό που δεν θα σου γρατζουνισει τον δίσκο.

 

[Kostas P. K.]

Ίσως να'χεις δίκιο, δεν έχω δοκιμάσει τα απλά και ψάχνω τα περίεργα. Θα το επιχειρήσω. Όταν λες χωρίς ίνες, κάτι σαν τα πανάκια για τα γυαλιά;

Ναι...

 

[vlad66]

Μαέστρο μου,σε βλέπω και προβληματίζεσαι και σπαράζει η καρδιά μου..
Πάρτο πιο χαλαρά το πράγμα..Βρες ένα μαλακό σφουγγάρι,απιονισμένο νερό πάρε ένα υγρό πιάτων και ξεκινά τις μπουγάδες.. Κυκλικά το σφουγγάρι,σύμφωνα με τη ροή των αυλακιών...Δεν θα πάθει απολύτως τίποτα το βινύλιο..
Κατόπιν βρες ένα καθαρό περιβάλλον και μια σταθερή επιφάνεια,καθάρισε το με ένα πανί χωρίς ίνες με τον ίδιο τρόπο που το έπλυνες και ύστερα ψέκασέ το με ένα αντιστατικο υγρό και σκούπισέ το με ένα στεγνό πανί επίσης χωρίς ίνες.
Δεν χρειάζεται να είναι μεταχειρισμένα τα βινύλια για να ακούς χρατς χρουτς,το κάνουν και τα καινούργια.
Μην φοβάσαι την ετικέτα ,δεν θα σου ξεφτίσει.
Όσα βινύλια πλένεις,να τους βάζεις ένα αυτοκόλλητο στο οπισθόφυλλο (βρες κάποια να μην γίνεται τσιμέντο πάνω στο οπισθόφυλλο ή ακόμα καλύτερα κόλλησέ τα πάνω στο προστατευτικό) για να θυμάσαι ότι τα έχεις πλύνει.
Επίσης,με την πρώτη ευκαιρία αγόρασε μερικά σοβαρά εσώφυλλα για 12ιντσα και μερικά σκληρά εξώφυλλα για να τα προστατεύεις από την υγρασία,τις σκόνες και γενικά τριβή που θα εχουν στο βαλε-βγαλε.
Σε προσωπικό επίπεδο,δεν έχω πλυντήριο, πλένω τα βινύλιά μου με τον παραπάνω τρόπο και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο με το αποτέλεσμα.

ναι σε όλα, αλλά καλύτερα να προστατεύσει τις ετικέτες από το νερό.. όπως και εσύ φυσικά.
τόσο ακριβό είναι κάτι τέτοιο;;;

LP Vinyl Record Clean Long handle Clamp Label Saver Protector Waterproof Acrylic | eBay

Cleaning clamp specially designed for LP vinyl record. For protecting the vinyl record labels from wet when you wash your vinyl records. Transparent acrylic material, round shape design, with waterproof rings inside.

www.ebay.com

 

[Nikos6699]

Μαέστρο μου,σε βλέπω και προβληματίζεσαι και σπαράζει η καρδιά μου..
Πάρτο πιο χαλαρά το πράγμα..Βρες ένα μαλακό σφουγγάρι,απιονισμένο νερό πάρε ένα υγρό πιάτων και ξεκινά τις μπουγάδες.. Κυκλικά το σφουγγάρι,σύμφωνα με τη ροή των αυλακιών...Δεν θα πάθει απολύτως τίποτα το βινύλιο..
Κατόπιν βρες ένα καθαρό περιβάλλον και μια σταθερή επιφάνεια,καθάρισε το με ένα πανί χωρίς ίνες με τον ίδιο τρόπο που το έπλυνες και ύστερα ψέκασέ το με ένα αντιστατικο υγρό και σκούπισέ το με ένα στεγνό πανί επίσης χωρίς ίνες.
Δεν χρειάζεται να είναι μεταχειρισμένα τα βινύλια για να ακούς χρατς χρουτς,το κάνουν και τα καινούργια.
Μην φοβάσαι την ετικέτα ,δεν θα σου ξεφτίσει.
Όσα βινύλια πλένεις,να τους βάζεις ένα αυτοκόλλητο στο οπισθόφυλλο (βρες κάποια να μην γίνεται τσιμέντο πάνω στο οπισθόφυλλο ή ακόμα καλύτερα κόλλησέ τα πάνω στο προστατευτικό) για να θυμάσαι ότι τα έχεις πλύνει.
Επίσης,με την πρώτη ευκαιρία αγόρασε μερικά σοβαρά εσώφυλλα για 12ιντσα και μερικά σκληρά εξώφυλλα για να τα προστατεύεις από την υγρασία,τις σκόνες και γενικά τριβή που θα εχουν στο βαλε-βγαλε.
Σε προσωπικό επίπεδο,δεν έχω πλυντήριο, πλένω τα βινύλιά μου με τον παραπάνω τρόπο και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο με το αποτέλεσμα.

Θα συμφωνήσω απόλυτα.

Φίλε Μαέστρο, είναι πολύ νωρίς για να ασχοληθείς με πλυντήρια κτλ. Ευχαριστήσου το πικάπ σου και άσε όλα τα άλλα στην ώρα τους.

Και μη νομίζεις ότι το πλυντήριο θα λύσει τα πάντα. Εγώ, με δισκοθήκη 2-2500 δίσκους οι μισοί τουλάχιστον από τους οποίους είναι 30-40ετίας και κακομεταχειρισμένοι, πήρα πρόσφατα ένα της Pro-ject. ΟΚ, σίγουρα βοηθάει σε κάποια πράγματα, και κυρίως ψυχολογικά γιατί βλέπεις τον δίσκο να λάμπει, αλλά στην πράξη η διαφορά δεν είναι τρελή. Ο δίσκος δεν θα γίνει ποτέ καινούριος, υπάρχουν πράγματα που δεν φεύγουν με το πλυντήριο...

Αυτό που κατάλαβα εγώ, που έμπλεξα μεγάλος με το hi-fi, είναι ότι τα καλά μηχανήματα σου δίνουν ποιότητα ήχου, όμως ταυτόχρονα δεν συγχωρούν, προδίδουν και όλες τις αδυναμίες των βινυλίων μας. Μέχρι πριν από δέκα χρόνια, δεν θα με ενοχλούσε ποτέ το τσικ-τσακ και το χρουτς-χρουτς, είχα συνηθίσει, έτσι άκουγα πάντα. Πλέον όμως το κάθε τσικ μου φαίνεται σαν μαχαιριά και λύση δεν υπάρχει.

Εσύ, που τώρα ξεκινάς τη δισκοθήση σου, αυτό που έχεις να κάνεις είναι απλώς να προσέχεις τι αγοράζεις. Το καλό το μηχάνημα καλώς ή κακώς θέλει και καλό μέσο. Καινούριους δίσκους κυρίως, και από μεταχειρισμένους με προσοχή και αυστηρά ΝΜ, το VG+ προσωπικά το χω διαγράψει από τις επιλογές μου. Κι ακόμη και στους καινούριους, προσοχή στις εταιρίες και στις εκδόσεις, κυκλοφορεί πολλή πατάτα.

 

[analog-jimaras]

Θα συμφωνήσω απόλυτα.

Φίλε Μαέστρο, είναι πολύ νωρίς για να ασχοληθείς με πλυντήρια κτλ. Ευχαριστήσου το πικάπ σου και άσε όλα τα άλλα στην ώρα τους.

Και μη νομίζεις ότι το πλυντήριο θα λύσει τα πάντα. Εγώ, με δισκοθήκη 2-2500 δίσκους οι μισοί τουλάχιστον από τους οποίους είναι 30-40ετίας και κακομεταχειρισμένοι, πήρα πρόσφατα ένα της Pro-ject. ΟΚ, σίγουρα βοηθάει σε κάποια πράγματα, και κυρίως ψυχολογικά γιατί βλέπεις τον δίσκο να λάμπει, αλλά στην πράξη η διαφορά δεν είναι τρελή. Ο δίσκος δεν θα γίνει ποτέ καινούριος, υπάρχουν πράγματα που δεν φεύγουν με το πλυντήριο...

Αυτό που κατάλαβα εγώ, που έμπλεξα μεγάλος με το hi-fi, είναι ότι τα καλά μηχανήματα σου δίνουν ποιότητα ήχου, όμως ταυτόχρονα δεν συγχωρούν, προδίδουν και όλες τις αδυναμίες των βινυλίων μας. Μέχρι πριν από δέκα χρόνια, δεν θα με ενοχλούσε ποτέ το τσικ-τσακ και το χρουτς-χρουτς, είχα συνηθίσει, έτσι άκουγα πάντα. Πλέον όμως το κάθε τσικ μου φαίνεται σαν μαχαιριά και λύση δεν υπάρχει.

Εσύ, που τώρα ξεκινάς τη δισκοθήση σου, αυτό που έχεις να κάνεις είναι απλώς να προσέχεις τι αγοράζεις. Το καλό το μηχάνημα καλώς ή κακώς θέλει και καλό μέσο. Καινούριους δίσκους κυρίως, και από μεταχειρισμένους με προσοχή και αυστηρά ΝΜ, το VG+ προσωπικά το χω διαγράψει από τις επιλογές μου.

 

[analog-jimaras]

Μιας και το άθλημα του πλυσίματος το κατέχω καλά, από τα φοιτητικά μου χρόνια πειραματιζομουνα με τον καθαρισμό του βινυλίου και εκεί που άλλοι έκαναν λάντζα στα εστιατόρια εγώ έπλυνα συλλογές και συλλογές για το χαρτζιλίκι μου. Όποιος θέλει υγρό το εχω ξαναγράψει 1/3 ισοπροπυλικη το υπόλοιπο αποσταγμενο νερό και 2-3 σταγόνες υγρό πιάτων ανά 250 ml. Όποιος θέλει προσφέρομαι να του φτιάξω με χρέωση μόνο την ισοπροπυλικη που είναι λίγο ακριβή έχει 14 ευρώ το λίτρο στο φαρμακείο.

 

[Maestro]

Πάντως τώρα που τελειώσαμε με τις διάφορες αλλαγές, επιστροφές, ρυθμίσεις κλπ, και κάθομαι απλά να ακούω μουσική, έχω πάθει μεγάλη πλάκα. Παρά τα διάφορα θέματα που είναι εκεί να σου θυμίζουν ότι τα ψηφιακά ήταν όντως αναβάθμιση σε πολλούς τομείς (σκόνη, ακαθαρσίες, static, θόρυβος επιφάνειας, κλπ κλπ κλπ), είναι όντως αποκάλυψη το πως ακούγονται οι καλές ηχογραφήσεις (ειδικά όταν οι δίσκοι είναι καινούριοι/καλοδιατηρημένοι.

Το ακόμα καλύτερο δε είναι το πως ακούγονται οι παλιές ηχογραφήσεις. Τόσα χρόνια δεν ευχαριστιόμουν ιστορικές ηχογραφήσεις λόγω κακού ήχου. Τώρα βλέπω πως, ενώ τα προβλήματα παραμένουν (θολός και συχνά μουτζουρωμένος ήχος, κλιπαρίσματα κλπ), αποκτούν μια πολύ πιο δυναμική υπόσταση, που τελικά σε αφήνει να τα απολαύσεις όπως ποτέ πριν.

Συνεχίζω να επιμένω ότι δεν το βλέπω να γίνεται η προτεραιότητά μου ως πηγή, αλλά μάλλον κάτι σαν ένοχη απόλαυση.

 

[vlad66]

Πάντως τώρα που τελειώσαμε με τις διάφορες αλλαγές, επιστροφές, ρυθμίσεις κλπ, και κάθομαι απλά να ακούω μουσική, έχω πάθει μεγάλη πλάκα. Παρά τα διάφορα θέματα που είναι εκεί να σου θυμίζουν ότι τα ψηφιακά ήταν όντως αναβάθμιση σε πολλούς τομείς (σκόνη, ακαθαρσίες, static, θόρυβος επιφάνειας, κλπ κλπ κλπ), είναι όντως αποκάλυψη το πως ακούγονται οι καλές ηχογραφήσεις (ειδικά όταν οι δίσκοι είναι καινούριοι/καλοδιατηρημένοι.

Το ακόμα καλύτερο δε είναι το πως ακούγονται οι παλιές ηχογραφήσεις. Τόσα χρόνια δεν ευχαριστιόμουν ιστορικές ηχογραφήσεις λόγω κακού ήχου. Τώρα βλέπω πως, ενώ τα προβλήματα παραμένουν (θολός και συχνά μουτζουρωμένος ήχος, κλιπαρίσματα κλπ), αποκτούν μια πολύ πιο δυναμική υπόσταση, που τελικά σε αφήνει να τα απολαύσεις όπως ποτέ πριν.

Συνεχίζω να επιμένω ότι δεν το βλέπω να γίνεται η προτεραιότητά μου ως πηγή, αλλά μάλλον κάτι σαν ένοχη απόλαυση.

....(σκόνη, ακαθαρσίες, static, θόρυβος επιφάνειας, κλπ κλπ κλπ)....

τα 3 πρώτα κάποια στιγμή και συ θα δεις ότι αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιτυχία.
ο θόρυβος επιφάνειας ακούγεται μόνο με ακουστικά και σε αυτά όταν η ένταση είναι αρκετά μεγάλη και όχι κανονική.
προϋπόθεση να μην κάτσεις με σταυρωμένα χέρια, αλλά να "ψαχτείς" λίγο..

 

[Maestro]

ο θόρυβος επιφάνειας ακούγεται μόνο με ακουστικά και σε αυτά όταν η ένταση είναι αρκετά μεγάλη και όχι κανονική.
προϋπόθεση να μην κάτσεις με σταυρωμένα χέρια, αλλά να "ψαχτείς" λίγο..

Ίσως να μην το εξέφρασα σωστά. Μιλάω για το γνωστό και μη εξαιρετέο "φύσημα". Το οποίο σε άλλους δίσκους είναι ιδιαίτερα έντονο, σε άλλους πολύ χαμηλότερο. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις, είναι μηδενικό αν ακούσεις τον ίδιο δίσκο σε ψηφιακή μορφή.

 

[vlad66]

Ίσως να μην το εξέφρασα σωστά. Μιλάω για το γνωστό και μη εξαιρετέο "φύσημα". Το οποίο σε άλλους δίσκους είναι ιδιαίτερα έντονο, σε άλλους πολύ χαμηλότερο. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις, είναι μηδενικό αν ακούσεις τον ίδιο δίσκο σε ψηφιακή μορφή.

μάλλον και εγώ δεν το εξέφρασα σωστά.

και ο θόρυβος επιφάνειας θα ακούγεται μόνο από ακουστικά όταν η έντασή τους θα είναι από αρκετά υψηλή και πάνω.
στα ηχεία δεν θα μπορείς να τον καταλάβεις παρά μόνο ανάμεσα στα τρακς και πάλι με υψηλή ένταση.
όλα αυτά όταν μάθεις να καθαρίζεις σωστά τους δίσκους σου.. το πως, θα το δεις/βρεις μόνος σου.

 

[Maestro]

Άραγε παίζει ρόλο και το gain του phono για τον θόρυβο;

 

[tonal]

Άραγε παίζει ρόλο και το gain του phono για τον θόρυβο;

Αν εννοείς το φύσημα που ακούγεται και χωρίς να παίζει δίσκος τότε ναι. Έχει να κάνει αποκλειστικά με το phono και το υψηλό κέρδος ενίσχυσης (x100 ή 40dB -x1000 ή 60dB) αλλά και την υλοποίηση του.

 

[Maestro]

Αν εννοείς το φύσημα που ακούγεται και χωρίς να παίζει δίσκος τότε ναι. Έχει να κάνει αποκλειστικά με το phono και το υψηλό κέρδος ενίσχυσης (x100 ή 40dB -x1000 ή 60dB) αλλά και την υλοποίηση του.

Όχι, όχι, όταν δεν παίζει ο δίσκος (ή όταν γυρίζει το πλατώ χωρίς να είναι κατεβασμένος ο βραχίονας) δεν ακούγεται κιχ. Μιλάω για τα κενά μεταξύ των κομματιών, αλλά και πολύ συχνά μέσα στα κομμάτια σε σημεία με χαμηλή ένταση (κλασσική γαρ).

 

[Kostas P.]

...Μιλάω για τα κενά μεταξύ των κομματιών, αλλά και πολύ συχνά μέσα στα κομμάτια σε σημεία με χαμηλή ένταση (κλασσική γαρ).

Αυτό ονομάζεται θόρυβος επιφανείας και εκτός από τη κατάσταση του δίσκου έχει να κάνει και με το είδος της βελόνας και το σετάρισμα της κεφαλής στον βραχίονα.

 

[Music matters...]

Όχι, όχι, όταν δεν παίζει ο δίσκος (ή όταν γυρίζει το πλατώ χωρίς να είναι κατεβασμένος ο βραχίονας) δεν ακούγεται κιχ. Μιλάω για τα κενά μεταξύ των κομματιών, αλλά και πολύ συχνά μέσα στα κομμάτια σε σημεία με χαμηλή ένταση (κλασσική γαρ).

Φίλε μου, αυτά είναι εγγενή προβλήματα του βινυλίου από την εποχή που δεν υπήρχαν εναλλακτικές πηγές. Δεν έχουν λυθεί τότε που έπρεπε (τις δεκαετίες που μεσουρανούσαν τα πικαπ). Τώρα θα τα λύσουμε; 'Όχι βέβαια! Απλά, κάποιοι ρομαντικοί από εμάς και συναισθηματιά δεμένοι, εξακολουθούμε να ακούμε από βινύλια. Φυσικά και τα CD ή τα άυλα ψηφιακά μια χαρά ακούγονται. Music matters!

 

[Δημοκηδής]

Αχ αδελφέ ,,, music matters, indeed !!!

Εγώ, σαν πλέον σιτεμένος από τους περισσότερους συνομιλητές στο θέμα, ενθυμούμαι ένδοξες κόντρες βινυλίου και κασσέτας ... μάλιστα, της παλιά καλής ( κασσέτας, όπου οι υποστηρικτές της, είτε στον τότε ειδικό τύπο με επιστολές, είτε στις λεκτικές διαμάχες της εποχής, υποστήριζαν ότι έπαιζε πολύ καλύτερα από το βινύλιο ...

Όταν ψόφησε η υπόθεση κασσέτα, υπήρξε η πρώτη μεγάλη απογοήτευση από τον ήχο των πρώτων cd players / cds, με δεδομένη την προσδοκία που είχαν καλλιεργήσει οι εφευρέτες του (σόνυ και φίλιπς) ... και τις διαφημίσεις, πολύ πετυχημένες στον Ήχο κλπ, όπου γνωστοί μαγαζάτορες του χώρου (θυμάμαι χαρακτηριστικά τον αείμνηστο Ζωδιάτη και τον Καρατσώλη που ευαγγελίζονταν την νέα εποχή στον ήχο) ... θυμάμαι επίσης, λες και είναι σήμερα, που πήγα σε φιλικό σπίτι όπου είχε αγοραστεί ένα από τα πρώτα cd players στην Ελλάδα, έτοιμος να εκστασιασθώ ... τι απογοήτευση ... ένας τενεκεδένιος ήχος, κούφιος και άγαρμπος ...

Πιστεύω ότι πολλοί φίλοι, έμειναν στο συναίσθημα αυτό, την τότε αρχική απογοήτευση από τον ''ψηφιακό ήχο'' και περιχαρακώθηκαν γύρω από το βινύλιο, ίσως και λόγω άλλων ψυχολογικών παραμέτρων (νοσταλγία, σύνδεση με την όποια κοινότητα, ελιτισμός, κλπ )... πολλοί από αυτούς ήσαν οι ίδιοι που υποστήριζαν ότι η (άθλια) κασσέτα έπαιζε καλύτερα από το βινύλιο ...

και μετά, ήρθε ο έρωτας (όπως στο νήμα του Γκρίο ) ... τα κακομοίρικα βινύλια της νιότης μας, ελληνικές απαράδεκτες εκτυπώσεις που βέβαια στόλισαν με τις μουσικές τους την εφηβεία μας και έπειτα (παρένθεση πάλι, δούλευα γυμνασιόπαις τα καλοκαίρια στην ΗΒΗ στο Μαρούσι, πολύ κουβάλημα ... κολλητός δούλευε στην fabelsound στην Μεταμόρφωση και τον ζήλευα και μόνον που ήταν στην πηγή του ήχου .. μου έλεγε ότι κατά την ανακύκλωση των βινυλίων, που βέβαια γινόταν με τις ετικέτες, έριχναν χαρτάκια, σκουπιδάκια, περιτυλίγματα από τα παγωτά ... δεν ξέρω αν με δούλευε ) πετάχθηκαν στα σκουπίδια και άρχισε να έχει πέραση η μανία με τις ξενόφερτες εκτυπώσεις, τις πρώτες, τις τάδε, μετά τα 180άρια, μετά οι υπερπικαπάρες με κεφαλές των πέντε μισθών κλπ ... έλα όμως που στα δικά μου αντικειμενικά αυτιά, όλα αυτά ήταν πίτσες μπλε, αφού ένα μάραντζ 63 κις, που έκανε μισό μισθό είχε φθάσει να αποδίδει σχεδόν το ίδιο καλά με αυτά ... πλην το ποτάμι στους 'ακροαματικόφιλους' δεν γύρναγε πίσω και οι εγγενείς αδυναμίες του μέσου ( βινύλιο ), όπως συχνοτική έκταση, η ακρίβεια, ακόμη και ο θόρυβος και τα τσίκι τσίκι, κλπ έφθασαν να αποτελούν πλεονεκτήματα ( ! ) ... Σίγουρα υπάρχουν πικαπάρες που όταν παίξουν καλές κοπές είναι ασυναγώνιστα ... με ποιο κόστος όμως και με ποιόν κόπο ... και με ποια πρόσβαση σε τι υλικό ... επειδή όμως επικρατεί η χομπίστικη επίφαση στο θέμα, και αντί την Ιθάκη (μουσική) διάφοροι φίλοι απολαμβάνουν το ταξίδι (όλο τον κόπο να στηθεί το μηχανάκι, την εξερεύνηση να ευρεθεί το χρυσό δισκοπότηρο (δισκος τάδε κοπής, το τάδε σπίτι του τάδε πεθαμένου που είχε 5000 δίσκους που τα ανήψια πουλάνε για ένα σεντ το ένα), το βαυκάλισμα των ρυθμίσεων, κλπ.) έχει δημιουργηθεί αυτό το περίεργο χόμπυ, η βινυλιολαγνεία, που όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις λίγα κοινά έχει με τον χόμπυ του μουσικόφιλου ... ωστόσο, ως πυροβολημένος και γω με χίλια δύο θέματα, το σέβομαι, το εκτιμώ και διαβάζω ανελλιπώς τις περιπέτειες του Ιάσονα, του Τζιμάρα, τις μοντιφιές του Βλαντ ... και κάπου μέσα μου, λέω ότι αν ζούσα μια άλλη ζωή, επαγγελματικά, οικογενειακά, κοινωνικά, με άλλη ποσότητα ελεύθερου χρόνου, θα ήθελα να ξαναέχω πικάπ και να παίξω εκείνο το πρώτο μου 45αράκι που αγόρασα 8 χρονών με το πενιχρό χαρτζιλίκι ... τι καλά που υπάρχει και το ΥΤ τουλάχιστον και το βάζω να παίξει για εσάς έστω κι έτσι :

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

 

[vsklav]

Εγω εχω να πω οτι τα παντα ειναι συναισθηματισμοι και κολληματα και επειδη οπως ΠΟΛΥ σωστα ειπωθηκε. "music matters" ειτε ακουμε απο κασσετα ειτε απο τηλεοραση ειτε απο cd ειτε απο βινυλιο ειτε απο τρανζιστορακι αν αυτο που παιζει ειναι ωραιο τοτε απλα ξεχναμε απο ποια πηγη "προερχεται" και απλα ακουμε. Music matters indeed.

Απο την στιγμη που εισαγεται "θορυβος" σε εναν δισκο ειτε στα κενα μεταξυ κομματιων ειτε στα σιγανα σημεια ειναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟ οτι χανει απο τα cd η απο τα αυλα. Επισης το βινυλιο σαν μεσο εχει περιορισμενο ευρος ακουστικα σε σχεση με ενα σιντι. Δε τα λεω εγω. Το λεει η επιστημη.

Αυτα ειναι facts of life. Για να εξηγιομαστε. Το αν μας καθεται καλυτερα στο αυτι το βινυλιο δεν ειναι και πολυ τυχαιο. "Κοβονται" καποιες συχνοτητες και ωραιοποιουν το ολο αποτελεσμα.

Χωρις καμια διαθεση αντιπαραθεσης τα παραπανω. Κουβεντα κανουμε.

Το σιντι θεωρω ειναι το καλυτερο φορμα και μετα ισαξια τα αυλα. Για κοινους θνητους (εξαιρω μπομπινες και λοιπα).

 

[Maestro]

Σκεφτείτε ότι εγώ το πάω ανάποδα...! Δεν είχα ποτέ νοσταλγικές διαθέσεις για το βινύλιο, γεννήθηκα περίπου μαζί με το CD (1983), και την πρώτη μου μουσική την άκουσα σε κασέτες. Το CD τότε μου φάνηκε πόρτα στο μέλλον, ούτε μασήματα, ούτε φυσήματα, και με ενθουσίασε.

Απλά τώρα που έστησα επιτέλους σύστημα για μουσική και μόνο, μετά από 30 χρόνια ακρόασης σε είτε τενεκέδες, είτε καλούτσικα συστήματα καθαρά κινηματογραφικού όμως προσανατολισμού, είπα να το δοκιμάσω, σχεδόν βέβαιος ότι θα μπω μετά εδώ να σας δουλέψω και να σας πω "τι μαλακίες μου λέτε μωρέ, στην ιδανική περίπτωση καινούριου δίσκου σε καλορυθμισμένο πικάπ άντε να φτάσεις περίπου στα επίπεδα του HiRes".

... και βρήκα το μάστορά μου ακόμα και με φτηνιάρικο εισαγωγικό πικάπ, ρύθμιση της πλάκας, και μεταχειρισμένους δίσκους από παλιατζίδικο.

Δεν αλλάζει βέβαια αυτό το γεγονός πως, ούτε είμαι διατεθειμένος να αγοράσω 5 χιλιάδες δίσκους, ούτε καν αν έκαναν $1 έκαστος, ούτε χώρο έχω να τους βάλω, ούτε βρίσκω και νόημα όταν μπορώ να τους έχω στην παλάμη μου σε ποιότητα παραπλήσια. Ωστόσο μου αρέσει αυτή η αίσθηση του να ακούς τον ίδιο τον ήχο (και όχι μια περιγραφή του), μου αρέσει το πικάπ σαν μηχανικό σύστημα, και είναι και μια όμορφη διαδικασία. Κάτι σαν τον καλό εσπρέσσο ρε παιδί μου, που 9 στις 10 φορές που θα τον φτιάξεις θα'ναι από μάπα έως καλός, αλλά μια θα σε τρελάνει.