Το chat του δικάναλου

[Kostas P.]

Πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Το έχω πει πολλές φορές ότι έχω ακούσει καταπληκτικό ήχο από αναλογική πηγή και από ψηφιακή πηγή, δυστυχώς σε όλες τις περιπτώσεις όλο το σύστημα ήταν εκτός του budget μου και των περισσότερων από εμάς. Όμως έχω ξαναπεί ότι απολαμβάνω και ακούω μουσική από οποιοδήποτε μέσο, η μουσική είναι πάνω απ' όλα και θα ακούω όσο έχω ακοή ακόμα και από φορητό ραδιοφωνάκι.

Δε πιστεύω ότι χρειάζεται να ξοδέψει κάποιος χιλιάδες ευρώ σε εξοπλισμό, έξυπνες επιλογές πρέπει να κάνει και το σημαντικότερο, σωστό σετάρισμα του πικάπ-βραχίονα-κεφαλής, δυστυχώς δεν είναι plug & play. Δε συμμερίζομαι ούτε την απογοήτευση για την κατάσταση των δίσκων ούτε την ανάγκη για δίσκους 180γρ. Αγοράζω καινούριους και μεταχειρισμένους δίσκους 35 χρόνια και η μεγάλη πλειοψηφεία τους παίζει άψογα χωρίς (ακουστό) θόρυβο επιφανείας κλπ προβλήματα.

Όντως οι δίσκοι (το βινύλιο όπως το λένε τώρα) έχει γίνει μόδα και σαν αποτέλεσμα οτιδήποτε γύρω του έχει ακριβύνει. Επειδή οι δίσκοι είναι η παιδική & νεανική μου ηλικία και κουβαλάνε αναμνήσεις δε σκέφτηκα ποτέ να τους αποχωριστώ, το αντίθετο μάλιστα, άργησα αρκετά να πάρω CDP και να αρχίσω να αγοράζω CD. Για μένα, ανεξαρτήτως ηλικίας αν κάποιος έχει ήδη μερικούς δίσκους και έχει την όρεξη να ασχοληθεί, δε χάνει τίποτα να πάρει ένα πικάπ για να τους ακούει. Η ακρόαση μουσικής μπορεί να είναι ανάγκη - απόλαυση αλλά η ενασχόληση με το πικάπ είναι χόμπι και χρειάζεται όρεξη & ενθουσιασμό. Εμένα η ταπεινή μου δισκοθήκη μου δίνει την ώθηση να ασχολούμαι καθώς και το φετίχ για οτιδήποτε γύρω από το πικάπ, το παραδέχομαι. Αν για κάποιο λόγο όμως έχανα τη δισκοθήκη (και CDοθήκη μου) μόνο άυλα, δεν έχω ούτε το χρήμα ούτε τη ψυχική δύναμη να τους ξαναμαζέψω και δε θα ναι το ίδιο. Οι συγκεκριμένες κόπιες που έχω κουβαλάνε περισσότερα από ήχο, για τους περισσότερους δίσκους θυμάμαι που και με ποιους ήμουν όταν τους αγόρασα.

 

[vsklav]

Εγω παντως κανεναν νεο ακροατη δε θα προετρεπα να ασχοληθει με βινυλιο. Βαλε ποσες σελιδες εχει ξοδεψει ο maestro για να παιξει σωστα! Και προκοπη δε βρηκε (που λεει ο λογος).

Αν καποιος δεν εχει δισκοθηκη ετοιμη με βινυλια τοτε τα αυλα ειναι μονοδρομος....


Εγω σαν βαρεμενος αγοραζω και σιντι ΚΑΙ βινυλια αλλα σαν την ευκολια και υπεροχη του σιντι τιποτε...

Η αληθεια ειναι ομως οτι εχω δυο τρεις εξαιρεσεις σε δισκους που απολαμβανω να ακουω σε βινυλιο αντι σιντι. Αλλα οπως ειπα ειναι εξαιρεσεις!

 

[vsklav]

... και βρήκα το μάστορά μου ακόμα και με φτηνιάρικο εισαγωγικό πικάπ, ρύθμιση της πλάκας, και μεταχειρισμένους δίσκους από παλιατζίδικο.

Τα ιδια ελεγα και εγω πριν μερικα χρονια οταν αγορασα το project debut carbon με μεταχειρισμενους δισκους. Ευχομαι να μην αλλαξοπιστησεις οπως εγω.

Δε το μετανιωσα επ ουδενι. Αλλα σιγουρα αλλαξοπιστησα.

 

[vlad66]

Αχ αδελφέ ,,, music matters, indeed !!!

Εγώ, σαν πλέον σιτεμένος από τους περισσότερους συνομιλητές στο θέμα, ενθυμούμαι ένδοξες κόντρες βινυλίου και κασσέτας ... μάλιστα, της παλιά καλής ( κασσέτας, όπου οι υποστηρικτές της, είτε στον τότε ειδικό τύπο με επιστολές, είτε στις λεκτικές διαμάχες της εποχής, υποστήριζαν ότι έπαιζε πολύ καλύτερα από το βινύλιο ...

Όταν ψόφησε η υπόθεση κασσέτα, υπήρξε η πρώτη μεγάλη απογοήτευση από τον ήχο των πρώτων cd players / cds, με δεδομένη την προσδοκία που είχαν καλλιεργήσει οι εφευρέτες του (σόνυ και φίλιπς) ... και τις διαφημίσεις, πολύ πετυχημένες στον Ήχο κλπ, όπου γνωστοί μαγαζάτορες του χώρου (θυμάμαι χαρακτηριστικά τον αείμνηστο Ζωδιάτη και τον Καρατσώλη που ευαγγελίζονταν την νέα εποχή στον ήχο) ... θυμάμαι επίσης, λες και είναι σήμερα, που πήγα σε φιλικό σπίτι όπου είχε αγοραστεί ένα από τα πρώτα cd players στην Ελλάδα, έτοιμος να εκστασιασθώ ... τι απογοήτευση ... ένας τενεκεδένιος ήχος, κούφιος και άγαρμπος ...

Πιστεύω ότι πολλοί φίλοι, έμειναν στο συναίσθημα αυτό, την τότε αρχική απογοήτευση από τον ''ψηφιακό ήχο'' και περιχαρακώθηκαν γύρω από το βινύλιο, ίσως και λόγω άλλων ψυχολογικών παραμέτρων (νοσταλγία, σύνδεση με την όποια κοινότητα, ελιτισμός, κλπ )... πολλοί από αυτούς ήσαν οι ίδιοι που υποστήριζαν ότι η (άθλια) κασσέτα έπαιζε καλύτερα από το βινύλιο ...

και μετά, ήρθε ο έρωτας (όπως στο νήμα του Γκρίο ) ... τα κακομοίρικα βινύλια της νιότης μας, ελληνικές απαράδεκτες εκτυπώσεις που βέβαια στόλισαν με τις μουσικές τους την εφηβεία μας και έπειτα (παρένθεση πάλι, δούλευα γυμνασιόπαις τα καλοκαίρια στην ΗΒΗ στο Μαρούσι, πολύ κουβάλημα ... κολλητός δούλευε στην fabelsound στην Μεταμόρφωση και τον ζήλευα και μόνον που ήταν στην πηγή του ήχου .. μου έλεγε ότι κατά την ανακύκλωση των βινυλίων, που βέβαια γινόταν με τις ετικέτες, έριχναν χαρτάκια, σκουπιδάκια, περιτυλίγματα από τα παγωτά ... δεν ξέρω αν με δούλευε ) πετάχθηκαν στα σκουπίδια και άρχισε να έχει πέραση η μανία με τις ξενόφερτες εκτυπώσεις, τις πρώτες, τις τάδε, μετά τα 180άρια, μετά οι υπερπικαπάρες με κεφαλές των πέντε μισθών κλπ ... έλα όμως που στα δικά μου αντικειμενικά αυτιά, όλα αυτά ήταν πίτσες μπλε, αφού ένα μάραντζ 63 κις, που έκανε μισό μισθό είχε φθάσει να αποδίδει σχεδόν το ίδιο καλά με αυτά ... πλην το ποτάμι στους 'ακροαματικόφιλους' δεν γύρναγε πίσω και οι εγγενείς αδυναμίες του μέσου ( βινύλιο ), όπως συχνοτική έκταση, η ακρίβεια, ακόμη και ο θόρυβος και τα τσίκι τσίκι, κλπ έφθασαν να αποτελούν πλεονεκτήματα ( ! ) ... Σίγουρα υπάρχουν πικαπάρες που όταν παίξουν καλές κοπές είναι ασυναγώνιστα ... με ποιο κόστος όμως και με ποιόν κόπο ... και με ποια πρόσβαση σε τι υλικό ... επειδή όμως επικρατεί η χομπίστικη επίφαση στο θέμα, και αντί την Ιθάκη (μουσική) διάφοροι φίλοι απολαμβάνουν το ταξίδι (όλο τον κόπο να στηθεί το μηχανάκι, την εξερεύνηση να ευρεθεί το χρυσό δισκοπότηρο (δισκος τάδε κοπής, το τάδε σπίτι του τάδε πεθαμένου που είχε 5000 δίσκους που τα ανήψια πουλάνε για ένα σεντ το ένα), το βαυκάλισμα των ρυθμίσεων, κλπ.) έχει δημιουργηθεί αυτό το περίεργο χόμπυ, η βινυλιολαγνεία, που όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις λίγα κοινά έχει με τον χόμπυ του μουσικόφιλου ... ωστόσο, ως πυροβολημένος και γω με χίλια δύο θέματα, το σέβομαι, το εκτιμώ και διαβάζω ανελλιπώς τις περιπέτειες του Ιάσονα, του Τζιμάρα, τις μοντιφιές του Βλαντ ... και κάπου μέσα μου, λέω ότι αν ζούσα μια άλλη ζωή, επαγγελματικά, οικογενειακά, κοινωνικά, με άλλη ποσότητα ελεύθερου χρόνου, θα ήθελα να ξαναέχω πικάπ και να παίξω εκείνο το πρώτο μου 45αράκι που αγόρασα 8 χρονών με το πενιχρό χαρτζιλίκι ... τι καλά που υπάρχει και το ΥΤ τουλάχιστον και το βάζω να παίξει για εσάς έστω κι έτσι :

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

ο Τζιμάρας θα φέρει αύριο την πικαπάρα του να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με την σύνδεση του κονέκτορά του.....
ένας παχουλός που έβαλα στον βραχίονα δεν έκατσε τελικά, γιατί ο αρσενικός του πικάπ είναι "χωνευτός".
κάτι που δεν ήξερα εξαρχής.
δεν το κρύβω ότι θέλω να ξανακούσω έναν unipivot στην έδρα μου......

 

[vlad66]

Τα ιδια ελεγα και εγω πριν μερικα χρονια οταν αγορασα το project debut carbon με μεταχειρισμενους δισκους. Ευχομαι να μην αλλαξοπιστησεις οπως εγω.

Δε το μετανιωσα επ ουδενι. Αλλα σιγουρα αλλαξοπιστησα.

θα έρθει κάποια στιγμή και η δική σου σειρά.. που θα πάει.....

 

[Kostas P.]

ο Τζιμάρας θα φέρει αύριο την πικαπάρα του να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με την σύνδεση του κονέκτορά του.....
ένας παχουλός που έβαλα στον βραχίονα δεν έκατσε τελικά, γιατί ο αρσενικός του πικάπ είναι "χωνευτός".
κάτι που δεν ήξερα εξαρχής.
δεν το κρύβω ότι θέλω να ξανακούσω έναν unipivot στην έδρα μου......

Όσες φορές έχω πιάσει unipivot βραχίονα φοβάμαι...πολύ κουνιστοί είναι και η βελόνα κινδυνεύει, τουλάχιστον στα χέρια μου.
Φωτογραφίες του πικάπ παρακαλώ, καλλιτεχνικές ωραίες απ' όλες τις πλευρές!

 

[Γιώργος Κουν.]

Ωραίο να συνεισφέρουμε τις εμπειρίες μας στο... κουβεντιαστό.
Επειδή όμως η πρόσληψη της μουσικής γίνεται με διαφορετικό τρόπο απο καθένα απο εμάς, αλλά και μέσω διαφορετικών συστημάτων, εγώ δεν θα μπώ στον πειρασμό να γενικεύσω τα "περι τεχνικής υπεροχής" κλπ.
Στο δικό μου σύστημα πάντως (που το Rega Planar 2 των 90's , ακόμα και με τη Nagaoka κοτσαρισμένη στον τροποποιημένο rb-250, δεν το λες και "πικαπάρα") που συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων players και το kis63 (on loan απο το φίλο μου το Μιχάλη) που ανέφερε ο άλλος φίλος μου ο Δημοκηδής, και με πάρα πολλούς κοινούς τίτλους σε βινύλιο και cd , μου πήρε ελάχιστα λεπτά να αποφασίσω αβάδιστα - αβασάνιστα, ποια είναι η κύρια hi-fi πηγή μου. Το ότι συνέπιψε η άποψη μου με εκείνη δύο ακόμα παρόντων στην αξιολόγηση, το αναφέρω εντελώς ενδεικτικά.
Επειδή πάντως το σύνολο της- όποιας -δισκοθήκης μου κλασικής μουσικής, αρκετής jazz, καθώς και πολλών σύγχρονων παραγωγών είναι σε φορμά cd, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να με δελεάσει να τις ξαναβάλω στο παιχνίδι.

 

[AUDIOLYTIC]

Όντως οι δίσκοι (το βινύλιο όπως το λένε τώρα) έχει γίνει μόδα

Κωστα, προσωπικα δεν καταλαβα ποτε αυτο ,ανκαι το ακουω συχνα.
Πως το βλεπω?
Υπαρχουν αυτοι που ποτε δεν εφυγαν απο το πικαπ, ασχετα με το αν εχουν και ψηφιακα.
Υπαρχουν αυτοι που ειχαν και τα δυο, και παρατησαν το πικαπ, αλλα σε καποια φαση , επανηλθαν.
Υπαρχουν αυτοι που ειχαν και τα δυο, και παρατησαν το πικαπ οριστικα.
Υπαρχουν αυτοι, που δεν ασχοληθηκαν ποτε με το πικαπ.
Υπαρχουν και καποιοι που δεν ασχολουνται καθολου με τα ψηφιακα.

 

[AUDIOLYTIC]

Όσες φορές έχω πιάσει unipivot βραχίονα φοβάμαι...πολύ κουνιστοί είναι

Μα δεν μπορουν να μην ειναι ..................

 

[Θρησκος]

Εγω εχω να πω οτι τα παντα ειναι συναισθηματισμοι και κολληματα και επειδη οπως ΠΟΛΥ σωστα ειπωθηκε. "music matters" ειτε ακουμε απο κασσετα ειτε απο τηλεοραση ειτε απο cd ειτε απο βινυλιο ειτε απο τρανζιστορακι αν αυτο που παιζει ειναι ωραιο τοτε απλα ξεχναμε απο ποια πηγη "προερχεται" και απλα ακουμε. Music matters indeed.

Απο την στιγμη που εισαγεται "θορυβος" σε εναν δισκο ειτε στα κενα μεταξυ κομματιων ειτε στα σιγανα σημεια ειναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟ οτι χανει απο τα cd η απο τα αυλα. Επισης το βινυλιο σαν μεσο εχει περιορισμενο ευρος ακουστικα σε σχεση με ενα σιντι. Δε τα λεω εγω. Το λεει η επιστημη.

Αυτα ειναι facts of life. Για να εξηγιομαστε. Το αν μας καθεται καλυτερα στο αυτι το βινυλιο δεν ειναι και πολυ τυχαιο. "Κοβονται" καποιες συχνοτητες και ωραιοποιουν το ολο αποτελεσμα.

Χωρις καμια διαθεση αντιπαραθεσης τα παραπανω. Κουβεντα κανουμε.

Το σιντι θεωρω ειναι το καλυτερο φορμα και μετα ισαξια τα αυλα. Για κοινους θνητους (εξαιρω μπομπινες και λοιπα).

Το ευρος αυτο το πως το αντιλαμβανεται ο ακροατης οταν,στην καλυτερη περιπτωση,ακουει ως 17.000 κυκλους;Οσο για το χαμηλο,εκει ειναι που εχει πεσει "μαχαιρι" στο cd.Καποτε εκανα ενα πειραμα,εχοντας το Rega P3-24 με RB-301 και κεφαλη Exact.Επι μακαριτου Ζωδιατη,κοστιζε οσο ενα Rega Apollo cd,το οποιο ειχα επισης αγορασει.Στον ιδιο δισκο ,απο την ιδια εταιρια και στην ιδια χωρα κατασκευης,δεν υπηρχε ουτε ενα σημειο που το πικαπ να μην ταπεινωνε το cd.Σημειωτεον,ψηφιακη εγγραφη το βινυλιο και το cd ηταν "πριμοδοτημενο" με interconnect και ρευματος που ξεπερνουσαν την τιμη του.Η υπεροχη του πικαπ συνεχιστηκε,επι μακαριτου Αντωνοπουλου αυτη τη φορα,οταν ο συνδυασμος Michell Gyrodeck SE/Tecnoarm/Ortofon Kontapunkt B επαιζε ασυγκριτα καλυτερα απο ενα cd Naim 5 XS+Flatcap 2S που ειχε συνδεθει με καλωδια που κοστιζαν 1.500 ευρω.

 

[petronik]

Στή ψηφιακή αναπαραγωγή είτε λέγεται cd -είτε άυλο ,τεράστια σημασία παίζει ο ψηφιοαναλογικός μετατροπέας ελληνιστί dac .Και βέβαια στη περίπτωση των άυλων , παίζει ρόλο και με τι πρόγραμμα έχει ριπαριστεί το Χ cd
Το βινύλιο έχει τις εγγενείς αδυναμίες του ,που κάποιες είναι σχεδόν αδύνατον να παρακαμφθούν ,το κακό με τα άυλα ή με το κοκκινο βιβλιαράκι [του Μαο] ,είναι ότι τα "ψηφία" κόβουν τόσες βόλτες που πολλές φορές αναρωτιέσαι αν ακούς το ίδιο περιεχόμενο .

 

[Music matters...]

Κόντρες... κόντρες, καθημερινές.
Τελικά μια ισοπαλία θα έλεγα. 'Αλλες φορές κερδίζει το Project X-tension 9-Ortofon Quintet Black, άλλες φορές πάλι
κερδίζει το T+A Music Player.....

 

[Kostas P.]

Κωστα, προσωπικα δεν καταλαβα ποτε αυτο ,ανκαι το ακουω συχνα.
Πως το βλεπω?
Υπαρχουν αυτοι που ποτε δεν εφυγαν απο το πικαπ, ασχετα με το αν εχουν και ψηφιακα.
Υπαρχουν αυτοι που ειχαν και τα δυο, και παρατησαν το πικαπ, αλλα σε καποια φαση , επανηλθαν.
Υπαρχουν αυτοι που ειχαν και τα δυο, και παρατησαν το πικαπ οριστικα.
Υπαρχουν αυτοι, που δεν ασχοληθηκαν ποτε με το πικαπ.
Υπαρχουν και καποιοι που δεν ασχολουνται καθολου με τα ψηφιακα.

Πάνο όλοι αυτοί που αναφέρεις είτε έφυγαν είτε δεν έφυγαν είναι στη καλύτερη μπαρμπάδες σαν εμάς... Εγώ αναφέρομαι σε εφήβους & νέους που δεν έχουν ιδέα από υψηλή πιστότητα και βλέπουν τους δίσκους σαν cool. Το ΥouTube και το Instagram (υποθέτω και άλλα social media που δεν ασχολούμαι) είναι γεμάτα από αυτούς και τα βίντεο τους. Η πλειοψηφεία τους θεωρεί το βινύλιο ωραίο, ανθρώπινο, ζεστό ακόμα και ανώτερο ηχητικά και ας ακούνε από πλαστικά πικάπ, mini ηχοσυστήματα και λάθος τοποθετημένα ηχεία. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη εκατοντάδες & χιλιάδες δίσκους και τους ενδιαφέρει η συλλογή δίσκων, όχι ο καλός ήχος. Η Αμερική επιβάλλει και (καθ)οδηγεί όπως συμβαίνει συνήθως με τις μόδες αλλά η μόδα του βινυλίου είναι παγκόσμια. Ακόμα και στην Ελλάδα έχω διαβάσει άρθρα από lifestyle περιοδικά/εφημερίδες που γράφουν ανακρίβειες και το προσεγγίζουν από τη ματιά του νοσταλγικού και του εναλλακτικού στο downloading.

Για να πάρεις μια ιδέα, δύο "ειδικοί" που κλήθηκαν από τον Κωτσόβολο για να παρουσιάσουν την έλευση της Technics στη συγκεκριμένη αλυσίδα. Technics σημαίνει κυρίως πικάπ για τους πολλούς και μια πολυεθνική αλυσίδα σαν αυτούς δε θα 'χε ασχοληθεί να φέρει την εταιρεία στην Ελληνική αγορά αν δεν έβλεπε ψωμί στην υπόθεση. Για τους περισσότερους νέους χρήστες το χιλιάρικο που κοστίζει το φθηνότερο πικάπ της Technics είναι απαγορευτικό αλλά υπάρχουν οι 36 άτοκες ενώ στοχεύουν και σε παλιούς χρήστες.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

Επίσης, μπορεί εμείς να μιλάμε για το CD σαν αντίπαλο δέος αλλά υπάρχουν γενιές που ασχολούνται με τους υπολογιστές από τη κούνια τους και δε γνωρίζουν ούτε το CD ούτε κανένα φυσικό format, μόνο downloading. Το βλέπω σε παιδιά φίλων που δεν είναι καν έφηβοι και χειρίζονται υπολογιστές - τηλέφωνα πολύ καλύτερα από εμένα. Με γονείς που δεν έχουν δίσκους/CD και προτιμούν τη χωρίς αντίτιμο αλλά και ευκολία ακρόασης από ΥouTube - Spotify, λογικό τα παιδιά να μη γνωρίζουν κανένα φυσικό format και να εντυπωσιάζονται (για λάθος λόγους) από το βινύλιο.

 

[tonal]

Ασχέτως ακουστικής υπεροχής υπάρχει μια μαγεία στους δίσκους και τα πικάπ που δεν την έχει άλλο μέσο και συσκευή αναπαραγωγής του.

Δεν είναι μόνο νοσταλγία γιατί υπάρχουν γενιές που δεν έζησαν με δίσκους παρά με κασέτες, CDs και mp3s κι όμως να που οι δίσκοι και τα πικάπ ασκούν μία επιρροή και μια έλξη πάνω τους.

Η αισθητική υπεροχή του βινυλίου είναι αδιαμφισβήτητη.
Μεγάλα εξώφυλλα και δίσκοι που βλέπεις να περιστρέφονται, βραχίονες βελόνες, αλλαγή πλευράς. Περισσότερα ερεθίσματα και μεγαλύτερη συμμετοχή του ακροατή.

Τα cds τα βλέπουμε κρεμασμένα να διώχνουν περιστέρια και καρακάξες.
Τα βινύλια πάλι έχουν επιλεγεί να κοσμούν τοίχους σε διάφορα στέκια.

Τα βινύλια είναι ο ξενώνας σε ένα γραφικό έστω και τουριστικό μέρος, η μικρή απόμερη παραλία, το συνοικιακό κατάστημα.
Τα άυλα είναι το all inclusive τεράστιο ξενοδοχειακό συγκρότημα, η οργανωμένη παραλία, το εμπορικό πολυκατάστημα και οι franchised αλυσίδες.
Μπορεί τα πρώτα να έχουν μεγαλύτερη ταλαιπωρία απαιτώντας μεγαλύτερη συμμετοχή και δε σου τα δίνουν όλα στο πιάτο κι ίσως αυτό να είναι και το κρυφό συστατικό στη μαγική συνταγή.

Υ.Γ. Δεν είχα ποτέ δίσκους και πικάπ αλλά είχα φίλους που είχαν φίλους με πικάπ και δίσκους

 

[Δημοκηδής]

Ίσως έγινε παρανόηση για τις προθέσεις μου στο προηγούμενο ποστ. Πιαστηκα από το ( υπέροχο ) 'σύνθημα ' (only)music matters ' για αναπτύξω το σύνηθες επιχείρημα περί διαφορετικών χόμπυ...

Όπως εγραψα καί στο αδελφό :

'...Οι μουσικόφιλοι ζουν σε μια πραγματική νιρβάνα στην εποχή μας...

Στους προηγούμενους αιώνες ταξίδευες 5 μέρες με την άμαξα για να ακούσεις για μια και μοναδική φορά μια συμφωνία... Τώρα με δύο πατήματα στο κινητό έχεις όλες τις ερμηνείες σε όλες τις συμφωνίες του τάδε συνθέτη...

Ακόμη και πριν λίγα κάποια χρόνια, εκτός την οικονομική θυσία, ήθελες και την γνώση... Δούλευα σε δισκάδικα σαν φοιτητής και ήμουν το τοπικό Shazam. Ερχόταν πελάτες και μου έλεγαν '' ρε φίλε, ποιο είναι αυτό που πάει κάπως έτσι, ραταταττ, ρατ, ρατττττ, και κάπου λέει μιςς γιου χάνεϊ.... Συνήθως το εύρισκα, αφού όλη την μέρα με τέτοια ησχολούμην, άκουγα, διάβαζα κλπ.

Τώρα, οδηγώ στο πρωί στην δουλειά, ακούω κάτι στο ραδιόφωνο, τα δάκτυλα μου έχουν μάθει απέξω την διαδικασία, ενώ οδηγώ, ανοίγω Shazam, βρίσκω, σώζω στην λίστα μου στο σποτιφαι... Το βράδυ σπίτι, το ακούω με την ησυχία μου και αν γουστάρω και χαϊλίκια το ακούω και στο Qobuz που στα αυτιά μου και με βάση την ( ανύπαρκτη ) ακουστική μνήμη ακούγεται αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον ισάξιο με το κάποτε πικάπ μου...

Συν τον απίστευτο αλγόριθμο του σπότι, ο οποίος σε οδηγεί σε νέες πανδαισίες ανακαλύψεων...

Mαγεία, μουσικός παράδεισος, είμαι το μουσικόφιλο αντίστοιχο του μουσουλμάνου βομβιστή που μόλις ξύπνησε στον παράδεισο και εκατοντάδες ουρί με θωπεύουν...'


Χαίρομαι για τις απολαύσεις και ακουστικές ηδονές που αποκομίζετε από τα πικάπ, και το βρίσκω γοητευτικό να υπάρχουν τέτοιες μανίες που στολίζουν την ζωή μας, όπως οι κεφαλές και οι βραχίονες. Οι άνθρωποι είμαστε οι μανίες μας, τα γούστα και οι θύμησες μας ...

( Τόσες παρενθέσεις ούτε ο E.E. Cummings... Πρέπει να το κοιτάξω )...

 

[AUDIOLYTIC]

ο Τζιμάρας θα φέρει αύριο την πικαπάρα του να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με την σύνδεση του κονέκτορά του.....

Περασμενες δυο η ωρα.Θα δουμε τιποτα "live" ή μας γραφετε ?

 

[AUDIOLYTIC]

Τα ιδια ελεγα και εγω πριν μερικα χρονια οταν αγορασα το project debut carbon με μεταχειρισμενους δισκους.

Αυτα τα ειπαμε πολλες φορες.Δηλαδη, αν ολοι ειχαμε πικαπ μεχρι το depute η κατι αναλογο, οι πλειστοι θα "μετακομιζαν" στα ψηφιακα.
Καμια απαξιωση στα πικαπ χαμηλων τιμων, ειμαι ενας απ' αυτους που εχουν 1-2 . Κατανοω πληρως επισης το περιορισμενο budget.
Ακομη κι αυτα ομως πρεπει καποιος να τα ξεζουμισει.

 

[superfly]

Ίσως έγινε παρανόηση για τις προθέσεις μου στο προηγούμενο ποστ. Πιαστηκα από το ( υπέροχο ) 'σύνθημα ' (only)music matters ' για αναπτύξω το σύνηθες επιχείρημα περί διαφορετικών χόμπυ...

Όπως εγραψα καί στο αδελφό :

'...Οι μουσικόφιλοι ζουν σε μια πραγματική νιρβάνα στην εποχή μας...

Στους προηγούμενους αιώνες ταξίδευες 5 μέρες με την άμαξα για να ακούσεις για μια και μοναδική φορά μια συμφωνία... Τώρα με δύο πατήματα στο κινητό έχεις όλες τις ερμηνείες σε όλες τις συμφωνίες του τάδε συνθέτη...

Ακόμη και πριν λίγα κάποια χρόνια, εκτός την οικονομική θυσία, ήθελες και την γνώση... Δούλευα σε δισκάδικα σαν φοιτητής και ήμουν το τοπικό Shazam. Ερχόταν πελάτες και μου έλεγαν '' ρε φίλε, ποιο είναι αυτό που πάει κάπως έτσι, ραταταττ, ρατ, ρατττττ, και κάπου λέει μιςς γιου χάνεϊ.... Συνήθως το εύρισκα, αφού όλη την μέρα με τέτοια ησχολούμην, άκουγα, διάβαζα κλπ.

Τώρα, οδηγώ στο πρωί στην δουλειά, ακούω κάτι στο ραδιόφωνο, τα δάκτυλα μου έχουν μάθει απέξω την διαδικασία, ενώ οδηγώ, ανοίγω Shazam, βρίσκω, σώζω στην λίστα μου στο σποτιφαι... Το βράδυ σπίτι, το ακούω με την ησυχία μου και αν γουστάρω και χαϊλίκια το ακούω και στο Qobuz που στα αυτιά μου και με βάση την ( ανύπαρκτη ) ακουστική μνήμη ακούγεται αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον ισάξιο με το κάποτε πικάπ μου...

Συν τον απίστευτο αλγόριθμο του σπότι, ο οποίος σε οδηγεί σε νέες πανδαισίες ανακαλύψεων...

Mαγεία, μουσικός παράδεισος, είμαι το μουσικόφιλο αντίστοιχο του μουσουλμάνου βομβιστή που μόλις ξύπνησε στον παράδεισο και εκατοντάδες ουρί με θωπεύουν...'


Χαίρομαι για τις απολαύσεις και ακουστικές ηδονές που αποκομίζετε από τα πικάπ, και το βρίσκω γοητευτικό να υπάρχουν τέτοιες μανίες που στολίζουν την ζωή μας, όπως οι κεφαλές και οι βραχίονες. Οι άνθρωποι είμαστε οι μανίες μας, τα γούστα και οι θύμησες μας ...

( Τόσες παρενθέσεις ούτε ο E.E. Cummings... Πρέπει να το κοιτάξω )...

Πάντα ήσουν ποιητής μωρή κουφάλα....

 

[vlad66]

Περασμενες δυο η ωρα.Θα δουμε τιποτα "live" ή μας γραφετε ?

δεν μπορούσα να μπω φόρουμ.. είχα πολύ δουλειά..
στο νήμα του analog-jimaras θα πούμε περισσότερα...

πάντως τα χρειαστήκαμε όταν ο Τζίμης σήκωσε το πλατώ του για να τσεκάρουμε το λαδάκι (που άφησε έναν ωραιότατο λεκέ στο κάθισμα του αυτοκινήτου) και έφυγε η μπίλια από το ανάποδο πηγάδι.
ευτυχώς την βρήκα σχετικά εύκολα στο χαλί.

 

[mparaxir]

δεν μπορούσα να μπω φόρουμ.. είχα πολύ δουλειά..
στο νήμα του analog-jimaras θα πούμε περισσότερα...

πάντως τα χρειαστήκαμε όταν ο Τζίμης σήκωσε το πλατώ του για να τσεκάρουμε το λαδάκι (που άφησε έναν ωραιότατο λεκέ στο κάθισμα του αυτοκινήτου) και έφυγε η μπίλια από το ανάποδο πηγάδι.
ευτυχώς την βρήκα σχετικά εύκολα στο χαλί.

Παλι καλά οι γατες σου φοβουνται τους ξένους.
Φαντάζεσαι να βλέπανε την μπίλια και να την περνανε και να παίζανε; και να κυνηγάτε τα γατιά μεσα στο σπιτι;