Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, τρία ανήλικα παιδιά, εννιά, έξι και δύο χρόνων, βρίσκονται φυλακισμένα περισσότερο από μήνα στα κρατητήρια αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, μαζί με τη μητέρα τους, 26 χρόνων, και τον αδελφό της, 31, για τον μόνο λόγο ότι δεν έχουν χαρτιά.
Είναι Αφγανοί, αλλά, όπως πολλοί συμπατριώτες τους, είχαν ζήσει χρόνια στο γειτονικό Ιράν, για να αποφύγουν τον πόλεμο. Το καλοκαίρι έφυγαν πρόσφυγες για την Ευρώπη, με τελικό σκοπό να φτάσουν στη Γερμανία, όπου ζει η γιαγιά των μικρών και άλλοι συγγενείς τους, πρόσφυγες κι αυτοί. Οταν συνελήφθησαν στις 28 Αυγούστου στη Μυτιλήνη, τους κατέγραψαν σαν Ιρανούς. Προσκόμισαν όμως πιστοποιητικά, από τα οποία προκύπτει η αφγανική υπηκοότητά τους και τα ακριβή στοιχεία τους.
Το Αφγανιστάν συγκαταλέγεται στις χώρες όπου συντελούνται μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπεται η απέλαση Αφγανών υπηκόων και ιδιαίτερα οικογενειών. Σύμφωνα με το άρθρο 24 του νόμου 3907/2011, σε αυτές τις περιπτώσεις χορηγείται εξάμηνη αναβολή απομάκρυνσης και χορηγείται προσωρινό δικαίωμα παραμονής.
O ίδιος νόμος ορίζει στο άρθρο 32 ότι οι οικογένειες με ανήλικους κρατούνται, ως έσχατη λύση, μόνο εφόσον δεν μπορούν να εφαρμοσθούν για τον ίδιο σκοπό άλλα επαρκή αλλά λιγότερο επαχθή μέτρα και για το ελάχιστο απαιτούμενο χρονικό διάστημα.
«Δυστυχώς επιλέγεται η πολύμηνη κράτηση παράτυπων μεταναστών και μάλιστα σε κακές συνθήκες, ακόμα κι όταν η απέλαση είναι αδύνατη και ενώ ο νόμος προβλέπει για τέτοιες περιπτώσεις προσωρινό δικαίωμα παραμονής. Κρατούνται ακόμα και ιδιαίτερα ευάλωτα άτομα, όπως η μητέρα με τα τρία μικρά παιδιά, παρότι μπορούν να εφαρμοστούν εναλλακτικά μέτρα. Ποια αδήριτη ανάγκη επιβάλλει εδώ και ενάμιση μήνα την κράτηση αυτή; Τέτοιες πρακτικές δεν τιμούν τη χώρα μας» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Σπύρος Ριζάκος από τη ΜΚΟ «Αίτημα».
Η γιαγιά των ανήλικων είχε έρθει στις αρχές Σεπτεμβρίου από τη Γερμανία για να τους συνδράμει, αλλά έφυγε άπρακτη. Μιλήσαμε χτες στο τηλέφωνο. Κλαίει. «Σας παρακαλώ», λέει. «Εχω την καρδιά μου, δεν μπορώ να ξαναέρθω στην Ελλάδα. Πρέπει να τους βγάλουν από τη φυλακή».
http://rozkarta.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html?spref=tw
Είναι Αφγανοί, αλλά, όπως πολλοί συμπατριώτες τους, είχαν ζήσει χρόνια στο γειτονικό Ιράν, για να αποφύγουν τον πόλεμο. Το καλοκαίρι έφυγαν πρόσφυγες για την Ευρώπη, με τελικό σκοπό να φτάσουν στη Γερμανία, όπου ζει η γιαγιά των μικρών και άλλοι συγγενείς τους, πρόσφυγες κι αυτοί. Οταν συνελήφθησαν στις 28 Αυγούστου στη Μυτιλήνη, τους κατέγραψαν σαν Ιρανούς. Προσκόμισαν όμως πιστοποιητικά, από τα οποία προκύπτει η αφγανική υπηκοότητά τους και τα ακριβή στοιχεία τους.
Το Αφγανιστάν συγκαταλέγεται στις χώρες όπου συντελούνται μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπεται η απέλαση Αφγανών υπηκόων και ιδιαίτερα οικογενειών. Σύμφωνα με το άρθρο 24 του νόμου 3907/2011, σε αυτές τις περιπτώσεις χορηγείται εξάμηνη αναβολή απομάκρυνσης και χορηγείται προσωρινό δικαίωμα παραμονής.
O ίδιος νόμος ορίζει στο άρθρο 32 ότι οι οικογένειες με ανήλικους κρατούνται, ως έσχατη λύση, μόνο εφόσον δεν μπορούν να εφαρμοσθούν για τον ίδιο σκοπό άλλα επαρκή αλλά λιγότερο επαχθή μέτρα και για το ελάχιστο απαιτούμενο χρονικό διάστημα.
«Δυστυχώς επιλέγεται η πολύμηνη κράτηση παράτυπων μεταναστών και μάλιστα σε κακές συνθήκες, ακόμα κι όταν η απέλαση είναι αδύνατη και ενώ ο νόμος προβλέπει για τέτοιες περιπτώσεις προσωρινό δικαίωμα παραμονής. Κρατούνται ακόμα και ιδιαίτερα ευάλωτα άτομα, όπως η μητέρα με τα τρία μικρά παιδιά, παρότι μπορούν να εφαρμοστούν εναλλακτικά μέτρα. Ποια αδήριτη ανάγκη επιβάλλει εδώ και ενάμιση μήνα την κράτηση αυτή; Τέτοιες πρακτικές δεν τιμούν τη χώρα μας» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Σπύρος Ριζάκος από τη ΜΚΟ «Αίτημα».
Η γιαγιά των ανήλικων είχε έρθει στις αρχές Σεπτεμβρίου από τη Γερμανία για να τους συνδράμει, αλλά έφυγε άπρακτη. Μιλήσαμε χτες στο τηλέφωνο. Κλαίει. «Σας παρακαλώ», λέει. «Εχω την καρδιά μου, δεν μπορώ να ξαναέρθω στην Ελλάδα. Πρέπει να τους βγάλουν από τη φυλακή».
http://rozkarta.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html?spref=tw
))
