Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα...
- Thread starter BIOS
- Start date
Re: Απάντηση: Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα...
Ξέρεις υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν το ένα κακό και το άλλο αδιάφορο. Οι απόψεις δεν πανε πακέτο σαν τις βίντεο ταινίες τα 80's... Εκτός βέβαια αν κάποιος τις παίρνει πακέτο.
Στέλιος Π.
Supreme Member
Ναι, φυσικα και υπαρχει και αυτο, δεν διαφωνουμε καπου Πανο.
Ειναι πολυ ευκολο να βρει κανεις ποιος ειναι τι.
Ειναι πολυ ευκολο να βρει κανεις ποιος ειναι τι.
DIPIE
AVClub Fanatic
- 13 July 2007
- 17,261
Επιστρέφοντας στην ρουτίνα...
Συνελήφθη ειδικός φρουρός για ληστεία εις βάρος Πακιστανών!
22/11/2013 - 10:12
Ο εν λόγω ειδικός φρουρός τέθηκε άμεσα σε διαθεσιμότητα και διατάχθηκε σε βάρος του η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης(ζήσε Μάη μου...-αλήθεια οι πολλοί προηγούμενοι που ήταν λάτρεις του ίδιου σπόρ τι έγιναν;
..
http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=68984&category_id=86
Συνελήφθη ειδικός φρουρός για ληστεία εις βάρος Πακιστανών!
22/11/2013 - 10:12
Ο εν λόγω ειδικός φρουρός τέθηκε άμεσα σε διαθεσιμότητα και διατάχθηκε σε βάρος του η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης(ζήσε Μάη μου...-αλήθεια οι πολλοί προηγούμενοι που ήταν λάτρεις του ίδιου σπόρ τι έγιναν;
..http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=68984&category_id=86
«Εκλιπαρούσαμε για βοήθεια, μας πέταξαν στο ποτάμι»
Η «Εφ.Συν.» φέρνει στο φως τη συγκλονιστική μαρτυρία Σύρου πρόσφυγα που έπεσε την περασμένη εβδομάδα θύμα παράνομης επιχείρησης επαναπροώθησης στην Τουρκία .
Η μαρτυρία του 34χρονου Σύρου
Τρεις φορές με έχουν γυρίσει πίσω από την Ελλάδα. Η πρώτη ήταν πριν από πέντε μήνες. Προσπαθήσαμε να έρθουμε οικογενειακώς από τη θάλασσα. Εγώ, η γυναίκα μου και τα δυο μου παιδιά. Ηρθαν αστυνομικοί με βάρκες, μας συνόδεψαν μέχρι την τουρκική πλευρά και τρύπησαν τη βάρκα μας. Είχαμε μέσα αρρώστους και παιδιά. Μας βρήκε το τουρκικό λιμενικό και μας βοήθησε.
Η δεύτερη φορά ήταν στις 5 Νοεμβρίου. Περάσαμε στον Εβρο τα σύνορα και περπατούσαμε. Περνούσαν δίπλα μας αυτοκίνητα, κάποιοι μας έδωσαν φαγητό. Θα ‛χαμε περπατήσει δέκα χιλιόμετρα όταν φάνηκε η αστυνομία. Ηταν 10 το βράδυ. «Ηρθαμε για να ξεφύγουμε από τον πόλεμο», τους λέγαμε. «Δεν έχετε δουλειά εδώ, πρέπει να φύγετε», μας έλεγαν. Μας έβαλαν σ’ ένα μεγάλο φορτηγό, πενήντα ανθρώπους τον ένα πάνω στον άλλο. Φωνάζαμε, εκλιπαρούσαμε για βοήθεια. Είχαμε μαζί μας γυναίκες, παιδιά, μωρά. Μας έβαλαν σε αυτοκίνητα, οδήγησαν μέχρι το ποτάμι και μας άφησαν κλεισμένους μέσα, πέντε, έξι ώρες. Μας έβγαλαν, μας πήραν τσάντες και κινητά και τα πέταξαν στο ποτάμι. Εβρεχε και περιμέναμε χωρίς κάλυμμα μέσα στη βροχή. Ουρλιάζαμε. Δεν ξέραμε πού μας πάνε και τι θα μας συμβεί. Γύρω στις δύο- τρεις τη νύχτα, μας έβαλαν σε μια βάρκα και μας έστειλαν πίσω. Οταν ξημέρωσε, ήμασταν στην τουρκική πλευρά.
Η τρίτη φορά ήταν στις 12 Νοεμβρίου. Ημασταν πολλοί, εκατόν πενήντα άτομα, όλοι από τη Συρία. Μαζί μας γυναίκες, είκοσι δύο παιδιά κι έξι μωρά, μικρότερα από ενός έτος. Περάσαμε τα σύνορα και περπατούσαμε πάνω στο δρόμο. Ρωτούσαμε όποιον βρίσκαμε πού είναι η αστυνομία να παραδοθούμε. Φτάσαμε στο χωριό Πράγγι. Ενας από μας μιλούσε καλά ελληνικά και μας διάβαζε τις πινακίδες. Μαζευτήκαμε μια μεγάλη ομάδα στην αυλή της εκκλησίας, άλλοι είχαν μείνει έξω από το χωριό, κοντά στο ποτάμι. Ζητούσαμε βοήθεια, δεν φάνηκε κανείς. Ισως μας φοβόντουσαν. Δυο-τρεις ώρες μετά, έφτασε η αστυνομία και τότε ξεμύτισαν μερικοί χωριανοί. Οι αστυνομικοί ήταν πολλοί, σαράντα–πενήντα. Μας ρώτησαν: «Τι θέλετε;» Είπαμε: «Να πάμε στο κέντρο υποδοχής». «Εντάξει», είπαν, «θα σας πάμε». Αλλά μας είπαν ψέματα.
Ωμή βία των αστυνομικών
Μαζί μας ήταν μια οικογένεια, ένα ανδρόγυνο με δύο κόρες. Ο άντρας είπε στους αστυνομικούς: «Βοηθήστε μας, έχω την οικογένειά μου μαζί». Ορκίζομαι στο Θεό, δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου άνθρωπο να τρώει τόσο ξύλο. Τον έριξαν κάτω και του πατούσαν το κεφάλι, τον κλοτσούσαν, τον χτυπούσαν με τη λαβή του όπλου. Αυτό κράτησε μισή ώρα. Επειτα άρχισαν να κλοτσάνε τη γυναίκα. Υστερα πήραν γυμνά καλώδια και τους χτυπούσαν μ’ αυτά. Ορκίζομαι, ήταν Ελληνες αστυνομικοί. Τότε, άρχισαν με μας. Μας χτυπούσαν τον έναν μετά τον άλλο μέχρι που έφτασαν τα αυτοκίνητα.
Τους ξαναρωτήσαμε: «Θα μας πάτε στο στρατόπεδο;» Απάντησαν: «Ναι, μπείτε μέσα». Εκλεισαν πόρτες και παράθυρα, δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα. Φτάσαμε μέχρι τα σύνορα. Μπροστά μας, από την άλλη πλευρά, ήταν το τουρκικό στρατόπεδο. Ερχονταν όλο και περισσότεροι αστυνομικοί, μέχρι που μαζεύτηκαν εξήντα-εβδομήντα. Κάποιοι φορούσαν πολιτικά, άλλοι σκούρα μπλε στολή. Τα πρόσωπά τους ήταν καλυμμένα. Μιλούσαν ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Και κρατούσαν κοντάρια. Καταλάβαμε τι μας περίμενε. Ενα μέρος τους επέβλεπε εμάς, ένα άλλο κοίταζε στην τουρκική πλευρά να δει πότε θα φύγουν οι Τούρκοι στρατιώτες για να μας στείλουν πίσω, και δώδεκα είχαν πάρει τα κοντάρια και μας χτυπούσαν. Δεν τους ένοιαζε πού – στην πλάτη, στα πόδια, ακόμα και κατευθείαν στο κεφάλι.
Δεκαέξι λιγότεροι
Επειτα έψαξαν τις τσάντες μας και πήραν χρήματα και κινητά. «Θα σας τα δώσουμε πίσω», έλεγαν. Είχα φυλάξει καλά μέσα στην τσάντα 300 ευρώ να μη βραχούν. Τα βρήκαν και τα πήραν. Μου πήραν το διαβατήριο. Μου πήραν το κινητό. Επειτα πέταξαν την τσάντα στο ποτάμι. Αρχισαν να μας βάζουν σε μια βάρκα, ανά τριάντα. Σε όποιον αρνούνταν, του έβαζαν το πιστόλι στο κεφάλι και φώναζαν: «Μέσα! Μέσα!» Γλίστρησα κι έπεσα στο ποτάμι, δεν ξέρω να κολυμπάω. Με τράβηξαν οι δικοί μου και με ανέβασαν. Οι αστυνομικοί απλά κοιτούσαν.
Μας βρήκε η τουρκική αστυνομία στις 10 το πρωί. Ημασταν 134, μας συνέλαβαν όλους. Από όσους είχαμε ξεκινήσει, έλειπαν δεκάξι. Ανάμεσά τους, μια οικογένεια εννιά Αρμένιων που ζούσαν στη Συρία. Τρεις άντρες, τρεις γυναίκες και τρία παιδιά. Δεν ξέρει κανείς τι τους έχει συμβεί. Εμάς τους υπόλοιπους μας έδωσαν να φάμε καλά, μας έδωσαν νερό, μας έδωσαν ζεστά σκεπάσματα να κοιμηθούμε, μέχρι να έρθουν τα αυτοκίνητα να μας πάρουν για την Κωνσταντινούπολη.
Χτες κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και να περπατήσω. Ακόμα και σήμερα, μια βδομάδα μετά, με πονάει η πλάτη μου. Ομως θα το ξανακάνω το ταξίδι. Δεν έχω άλλη επιλογή. Πίσω μου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Θέλω να στείλω ένα μήνυμα. Θέλω να φτάσει οπωσδήποτε στον κόσμο. Μέχρι πότε θα θυσιαζόμαστε; Μέχρι πότε θα κοιτάζουν όλοι αδιάφοροι; Αρκετά με το αίμα των Σύρων που χάνεται άδικα. Δεν με νοιάζει να πεθάνω, είμαι 34 χρόνων. Αλλά υπάρχουν γυναίκες, οικογένειες, παιδιά. Αυτά σκέφτομαι. Ο ουρανός της Συρίας δεν είναι πια μπλε, είναι κόκκινος από το αίμα. Γι’ αυτό παίρνουμε τα παιδιά μας και κάνουμε το ταξίδι. Μην αφήσετε να γίνουν χειρότερα τα πράγματα.
http://www.efsyn.gr/?p=152778
:fahne90:
Η «Εφ.Συν.» φέρνει στο φως τη συγκλονιστική μαρτυρία Σύρου πρόσφυγα που έπεσε την περασμένη εβδομάδα θύμα παράνομης επιχείρησης επαναπροώθησης στην Τουρκία .
Η μαρτυρία του 34χρονου Σύρου
Τρεις φορές με έχουν γυρίσει πίσω από την Ελλάδα. Η πρώτη ήταν πριν από πέντε μήνες. Προσπαθήσαμε να έρθουμε οικογενειακώς από τη θάλασσα. Εγώ, η γυναίκα μου και τα δυο μου παιδιά. Ηρθαν αστυνομικοί με βάρκες, μας συνόδεψαν μέχρι την τουρκική πλευρά και τρύπησαν τη βάρκα μας. Είχαμε μέσα αρρώστους και παιδιά. Μας βρήκε το τουρκικό λιμενικό και μας βοήθησε.
Η δεύτερη φορά ήταν στις 5 Νοεμβρίου. Περάσαμε στον Εβρο τα σύνορα και περπατούσαμε. Περνούσαν δίπλα μας αυτοκίνητα, κάποιοι μας έδωσαν φαγητό. Θα ‛χαμε περπατήσει δέκα χιλιόμετρα όταν φάνηκε η αστυνομία. Ηταν 10 το βράδυ. «Ηρθαμε για να ξεφύγουμε από τον πόλεμο», τους λέγαμε. «Δεν έχετε δουλειά εδώ, πρέπει να φύγετε», μας έλεγαν. Μας έβαλαν σ’ ένα μεγάλο φορτηγό, πενήντα ανθρώπους τον ένα πάνω στον άλλο. Φωνάζαμε, εκλιπαρούσαμε για βοήθεια. Είχαμε μαζί μας γυναίκες, παιδιά, μωρά. Μας έβαλαν σε αυτοκίνητα, οδήγησαν μέχρι το ποτάμι και μας άφησαν κλεισμένους μέσα, πέντε, έξι ώρες. Μας έβγαλαν, μας πήραν τσάντες και κινητά και τα πέταξαν στο ποτάμι. Εβρεχε και περιμέναμε χωρίς κάλυμμα μέσα στη βροχή. Ουρλιάζαμε. Δεν ξέραμε πού μας πάνε και τι θα μας συμβεί. Γύρω στις δύο- τρεις τη νύχτα, μας έβαλαν σε μια βάρκα και μας έστειλαν πίσω. Οταν ξημέρωσε, ήμασταν στην τουρκική πλευρά.
Η τρίτη φορά ήταν στις 12 Νοεμβρίου. Ημασταν πολλοί, εκατόν πενήντα άτομα, όλοι από τη Συρία. Μαζί μας γυναίκες, είκοσι δύο παιδιά κι έξι μωρά, μικρότερα από ενός έτος. Περάσαμε τα σύνορα και περπατούσαμε πάνω στο δρόμο. Ρωτούσαμε όποιον βρίσκαμε πού είναι η αστυνομία να παραδοθούμε. Φτάσαμε στο χωριό Πράγγι. Ενας από μας μιλούσε καλά ελληνικά και μας διάβαζε τις πινακίδες. Μαζευτήκαμε μια μεγάλη ομάδα στην αυλή της εκκλησίας, άλλοι είχαν μείνει έξω από το χωριό, κοντά στο ποτάμι. Ζητούσαμε βοήθεια, δεν φάνηκε κανείς. Ισως μας φοβόντουσαν. Δυο-τρεις ώρες μετά, έφτασε η αστυνομία και τότε ξεμύτισαν μερικοί χωριανοί. Οι αστυνομικοί ήταν πολλοί, σαράντα–πενήντα. Μας ρώτησαν: «Τι θέλετε;» Είπαμε: «Να πάμε στο κέντρο υποδοχής». «Εντάξει», είπαν, «θα σας πάμε». Αλλά μας είπαν ψέματα.
Ωμή βία των αστυνομικών
Μαζί μας ήταν μια οικογένεια, ένα ανδρόγυνο με δύο κόρες. Ο άντρας είπε στους αστυνομικούς: «Βοηθήστε μας, έχω την οικογένειά μου μαζί». Ορκίζομαι στο Θεό, δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου άνθρωπο να τρώει τόσο ξύλο. Τον έριξαν κάτω και του πατούσαν το κεφάλι, τον κλοτσούσαν, τον χτυπούσαν με τη λαβή του όπλου. Αυτό κράτησε μισή ώρα. Επειτα άρχισαν να κλοτσάνε τη γυναίκα. Υστερα πήραν γυμνά καλώδια και τους χτυπούσαν μ’ αυτά. Ορκίζομαι, ήταν Ελληνες αστυνομικοί. Τότε, άρχισαν με μας. Μας χτυπούσαν τον έναν μετά τον άλλο μέχρι που έφτασαν τα αυτοκίνητα.
Τους ξαναρωτήσαμε: «Θα μας πάτε στο στρατόπεδο;» Απάντησαν: «Ναι, μπείτε μέσα». Εκλεισαν πόρτες και παράθυρα, δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα. Φτάσαμε μέχρι τα σύνορα. Μπροστά μας, από την άλλη πλευρά, ήταν το τουρκικό στρατόπεδο. Ερχονταν όλο και περισσότεροι αστυνομικοί, μέχρι που μαζεύτηκαν εξήντα-εβδομήντα. Κάποιοι φορούσαν πολιτικά, άλλοι σκούρα μπλε στολή. Τα πρόσωπά τους ήταν καλυμμένα. Μιλούσαν ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Και κρατούσαν κοντάρια. Καταλάβαμε τι μας περίμενε. Ενα μέρος τους επέβλεπε εμάς, ένα άλλο κοίταζε στην τουρκική πλευρά να δει πότε θα φύγουν οι Τούρκοι στρατιώτες για να μας στείλουν πίσω, και δώδεκα είχαν πάρει τα κοντάρια και μας χτυπούσαν. Δεν τους ένοιαζε πού – στην πλάτη, στα πόδια, ακόμα και κατευθείαν στο κεφάλι.
Δεκαέξι λιγότεροι
Επειτα έψαξαν τις τσάντες μας και πήραν χρήματα και κινητά. «Θα σας τα δώσουμε πίσω», έλεγαν. Είχα φυλάξει καλά μέσα στην τσάντα 300 ευρώ να μη βραχούν. Τα βρήκαν και τα πήραν. Μου πήραν το διαβατήριο. Μου πήραν το κινητό. Επειτα πέταξαν την τσάντα στο ποτάμι. Αρχισαν να μας βάζουν σε μια βάρκα, ανά τριάντα. Σε όποιον αρνούνταν, του έβαζαν το πιστόλι στο κεφάλι και φώναζαν: «Μέσα! Μέσα!» Γλίστρησα κι έπεσα στο ποτάμι, δεν ξέρω να κολυμπάω. Με τράβηξαν οι δικοί μου και με ανέβασαν. Οι αστυνομικοί απλά κοιτούσαν.
Μας βρήκε η τουρκική αστυνομία στις 10 το πρωί. Ημασταν 134, μας συνέλαβαν όλους. Από όσους είχαμε ξεκινήσει, έλειπαν δεκάξι. Ανάμεσά τους, μια οικογένεια εννιά Αρμένιων που ζούσαν στη Συρία. Τρεις άντρες, τρεις γυναίκες και τρία παιδιά. Δεν ξέρει κανείς τι τους έχει συμβεί. Εμάς τους υπόλοιπους μας έδωσαν να φάμε καλά, μας έδωσαν νερό, μας έδωσαν ζεστά σκεπάσματα να κοιμηθούμε, μέχρι να έρθουν τα αυτοκίνητα να μας πάρουν για την Κωνσταντινούπολη.
Χτες κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και να περπατήσω. Ακόμα και σήμερα, μια βδομάδα μετά, με πονάει η πλάτη μου. Ομως θα το ξανακάνω το ταξίδι. Δεν έχω άλλη επιλογή. Πίσω μου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Θέλω να στείλω ένα μήνυμα. Θέλω να φτάσει οπωσδήποτε στον κόσμο. Μέχρι πότε θα θυσιαζόμαστε; Μέχρι πότε θα κοιτάζουν όλοι αδιάφοροι; Αρκετά με το αίμα των Σύρων που χάνεται άδικα. Δεν με νοιάζει να πεθάνω, είμαι 34 χρόνων. Αλλά υπάρχουν γυναίκες, οικογένειες, παιδιά. Αυτά σκέφτομαι. Ο ουρανός της Συρίας δεν είναι πια μπλε, είναι κόκκινος από το αίμα. Γι’ αυτό παίρνουμε τα παιδιά μας και κάνουμε το ταξίδι. Μην αφήσετε να γίνουν χειρότερα τα πράγματα.
http://www.efsyn.gr/?p=152778
:fahne90:
Budda
Supreme Member
Re: Απάντηση: Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα...
Συγγνωμη για την καθυστερημενη απαντηση ,τωρα το διαβασα ,το 2000 και εχοντας συνεργασια με εναν αφροαμερικανο αθλητη μου εδειξε στο διαβατηριο του και εγραφε "not caucasian" οχι καυκασιος δλδ , οσο αυτο μπορει να βοηθησει την κουβεντα που κανετε παιδια .
Συγγνωμη για την καθυστερημενη απαντηση ,τωρα το διαβασα ,το 2000 και εχοντας συνεργασια με εναν αφροαμερικανο αθλητη μου εδειξε στο διαβατηριο του και εγραφε "not caucasian" οχι καυκασιος δλδ , οσο αυτο μπορει να βοηθησει την κουβεντα που κανετε παιδια .
DIPIE
AVClub Fanatic
- 13 July 2007
- 17,261
Το ορθότερον θα ήτο η αναγραφή:"ουχί ή μή αρείας φυλής".:Banane0:
Απο την στιγμή που στο διαβατήριο-ταυτότητα αναγράφεται η υπηκοότητα-εθνικότητα τι άλλη περιγραφή και γιατί χρειάζεται;
Γι' όσους πάλι δεν κατέχουν έγγραφα,γι' οποιοδήποτε λόγο,οι διεθνείς συμβάσεις καθωρίζουν το τι πρέπει να γίνεται κι η χώρα μας έχει καταδικαστεί γι' όσα δεν γίνονται.
Αν σε κάποιους αυτές δεν είναι αρεστές ή επαρκείς,είναι ένα άλλο θέμα.
Εχωμεν εμπιστοσύνην εις την εξόχως εθνικοπατριωτικήν κυβέρνησην,ότι θα προασπίσει με σθένος το έθνος,διαπραγματευόμενη την αλλαγήν των!:fahne90:
Απο την στιγμή που στο διαβατήριο-ταυτότητα αναγράφεται η υπηκοότητα-εθνικότητα τι άλλη περιγραφή και γιατί χρειάζεται;
Γι' όσους πάλι δεν κατέχουν έγγραφα,γι' οποιοδήποτε λόγο,οι διεθνείς συμβάσεις καθωρίζουν το τι πρέπει να γίνεται κι η χώρα μας έχει καταδικαστεί γι' όσα δεν γίνονται.
Αν σε κάποιους αυτές δεν είναι αρεστές ή επαρκείς,είναι ένα άλλο θέμα.
Εχωμεν εμπιστοσύνην εις την εξόχως εθνικοπατριωτικήν κυβέρνησην,ότι θα προασπίσει με σθένος το έθνος,διαπραγματευόμενη την αλλαγήν των!:fahne90:
Last edited:
Budda
Supreme Member
Ο ιδος παντως ηταν ευχαριστημενος ,το προτιμουσε απο οτιδηποτε αλλο .
ΥΓ .Αν εχετε εμπιστοσυνη εις την κυβερνηση ....δεν κανετε καλα παντως
ΥΓ .Αν εχετε εμπιστοσυνη εις την κυβερνηση ....δεν κανετε καλα παντως
send
AVClub Fanatic
Ύψος? Χρώμα οφθαλμων? Σχήμα προσώπου? Ανθρωπομετρικα στοιχεία για διασφάλιση της ταυτοπροσωπειας ειναι. Δεν νομίζω οτι ενεχει ρατσισμό η κατάταξη σε φυλή για τέτοιους λόγους, ως εξωτερικού γνωρισματος. Το not Caucasian καταλήγει απιστευτα ρατσιστικο, αντιθετως. Οι καυκασιοι και οι αλλοι. Ας γράφει, Κιλιμαντζαριοι η δεν ξέρω γω τι.
Re: Απάντηση: Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα...
Ρατσιστικο απο την χωρα εκδοσεως του διαβατηριου..διοτι το θεωρω τραγελαφικο να υπαρχει σφραγιδα απο Ελληνικη αρχη ή επισυναπτομενο εγγραφο του τμηματος Αλλοδαπων
Budda
Supreme Member
Re: Απάντηση: Το μεταναστευτικό στην Ελλάδα...
Τα διαβατηρια των λευκων γραφουν Caucasian παντως ,ο ιδος το προτιμουσε απο το Black η το AfricanAmerican .To στοιχειο αυτο ηταν στην λιστα με υψος ,βαρος ,χρωμα ματιων κλπ
Τα διαβατηρια των λευκων γραφουν Caucasian παντως ,ο ιδος το προτιμουσε απο το Black η το AfricanAmerican .To στοιχειο αυτο ηταν στην λιστα με υψος ,βαρος ,χρωμα ματιων κλπ
Last edited:
Νέα βίαιη επίθεση εργοδότη σε μετανάστη που ζητάει δεδουλευμένα
Σύμφωνα με τις καταγγελίες του εργάτη Μπασίρ Τάχερ, στην επιχείρηση διανομής υγραερίου ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ ΚΟΥΚΑΣ, όπου και εργαζόταν για 18 μήνες, χτυπήθηκε άγρια από τον εργοδότη του όταν ζήτησε τα 2.300 ευρώ που του χρωστούσε.
Παρατίθεται αυτούσια η καταγγελία του Μπασίρ Ταχέρ στην ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα:
«Την Κυριακή 24/11 στις 1μμ ζήτησα από το αφεντικό να με πληρώσει όπως είχαμε συμφωνήσει την τελευταία βδομάδα δηλ. να μου δίνει τα μεροκάματα κανονικά και να με ξεπληρώνει τμηματικά αυτά που μου χρωστούσε.
Μου απάντησε έξαλλος «σήκω φύγε, δεν έχω λεφτά να σου δώσω. Όλοι οι Πακιστανοί είσαστε σκατά, είσαστε βρόμικοι. Θα σας γαμήσω τη μάνα». Επέμενα να τηρηθεί η συμφωνία μας.
Τότε το αφεντικό άρχισε να φωνάζει, μου έπιασε το χέρι και το έβαλε στα γεννητικά του όργανα και φώναζε «πάρε αυτά.»
Τράβηξα το χέρι μου και τον ρώτησα γιατί τα κάνετε αυτά; Μετά μου έπιανε τα δάχτυλα και τα γύρναγε ανάποδα για να σπάσουν.
Το αφεντικό πήγε και έπιασε μία πένσα και με απείλησε ότι αν τηλεφωνήσω στην Αστυνομία και δεν φύγω θα μου βγάλει τα νύχια!
«Θα σε στείλω σε ένα κουτί στο Πακιστάν και θα δούμε τότε τι μπορούν κάνουν οι μετανάστες.»
Δεν έφυγα. Το αφεντικό πήγε στο συρτάρι και πήρε ένα πιστόλι και εκτός εαυτού το έβαλε επάνω στη καρδιά μου.
Φώναζε «θα σε σκοτώσω, θα σε πετάξω πίσω στα αμπέλια και θα πω δεν ξέρω ποιος το έκανε αυτό.»
Όταν πήγα λίγο πίσω γύρισε το πιστόλι ανάποδα και με χτύπησε πάνω από το μάτι.». Άρχισε να τρέχει αίμα. Πήγα να τηλεφωνήσω στην Πακιστανική Κοινότητα για να ενημερώσω.
Και τότε έβγαλε άλλο όπλο, μια καραμπίνα και με απειλούσε.
Μετά φώναξε: « Έχω τρεις φίλους μάγκες από την Χρυσή Αυγή. Θα πάμε σπίτι σου, στο τζαμί, θα σε βρούμε, νεκρός θα πας στο Πακιστάν εσύ και άλλοι.»
Υπέβαλα μήνυση χθές.»
Η μήνυση υποβλήθηκε αμέσως μετά την επίθεση που δέχτηκε στην Ασφάλεια Μαρκοπούλου με αριθμό πρωτοκόλλου 3009/14/10.
Όπως επισημαίνει εύστοχα η ΚΕΕΡΦΑ: «Το ερώτημα είναι αν η Αστυνομία έχει συλλάβει τον συγκεκριμένο διότι σύμφωνα με δικιά μας πληροφόρηση σήμερα ήταν στο μαγαζί του…»
http://www.thepressproject.gr/artic...ergodoti-se-metanasti-pou-zitaei-dedouleumena
Σύμφωνα με τις καταγγελίες του εργάτη Μπασίρ Τάχερ, στην επιχείρηση διανομής υγραερίου ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ ΚΟΥΚΑΣ, όπου και εργαζόταν για 18 μήνες, χτυπήθηκε άγρια από τον εργοδότη του όταν ζήτησε τα 2.300 ευρώ που του χρωστούσε.
Παρατίθεται αυτούσια η καταγγελία του Μπασίρ Ταχέρ στην ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα:
«Την Κυριακή 24/11 στις 1μμ ζήτησα από το αφεντικό να με πληρώσει όπως είχαμε συμφωνήσει την τελευταία βδομάδα δηλ. να μου δίνει τα μεροκάματα κανονικά και να με ξεπληρώνει τμηματικά αυτά που μου χρωστούσε.
Μου απάντησε έξαλλος «σήκω φύγε, δεν έχω λεφτά να σου δώσω. Όλοι οι Πακιστανοί είσαστε σκατά, είσαστε βρόμικοι. Θα σας γαμήσω τη μάνα». Επέμενα να τηρηθεί η συμφωνία μας.
Τότε το αφεντικό άρχισε να φωνάζει, μου έπιασε το χέρι και το έβαλε στα γεννητικά του όργανα και φώναζε «πάρε αυτά.»
Τράβηξα το χέρι μου και τον ρώτησα γιατί τα κάνετε αυτά; Μετά μου έπιανε τα δάχτυλα και τα γύρναγε ανάποδα για να σπάσουν.
Το αφεντικό πήγε και έπιασε μία πένσα και με απείλησε ότι αν τηλεφωνήσω στην Αστυνομία και δεν φύγω θα μου βγάλει τα νύχια!
«Θα σε στείλω σε ένα κουτί στο Πακιστάν και θα δούμε τότε τι μπορούν κάνουν οι μετανάστες.»
Δεν έφυγα. Το αφεντικό πήγε στο συρτάρι και πήρε ένα πιστόλι και εκτός εαυτού το έβαλε επάνω στη καρδιά μου.
Φώναζε «θα σε σκοτώσω, θα σε πετάξω πίσω στα αμπέλια και θα πω δεν ξέρω ποιος το έκανε αυτό.»
Όταν πήγα λίγο πίσω γύρισε το πιστόλι ανάποδα και με χτύπησε πάνω από το μάτι.». Άρχισε να τρέχει αίμα. Πήγα να τηλεφωνήσω στην Πακιστανική Κοινότητα για να ενημερώσω.
Και τότε έβγαλε άλλο όπλο, μια καραμπίνα και με απειλούσε.
Μετά φώναξε: « Έχω τρεις φίλους μάγκες από την Χρυσή Αυγή. Θα πάμε σπίτι σου, στο τζαμί, θα σε βρούμε, νεκρός θα πας στο Πακιστάν εσύ και άλλοι.»
Υπέβαλα μήνυση χθές.»
Η μήνυση υποβλήθηκε αμέσως μετά την επίθεση που δέχτηκε στην Ασφάλεια Μαρκοπούλου με αριθμό πρωτοκόλλου 3009/14/10.
Όπως επισημαίνει εύστοχα η ΚΕΕΡΦΑ: «Το ερώτημα είναι αν η Αστυνομία έχει συλλάβει τον συγκεκριμένο διότι σύμφωνα με δικιά μας πληροφόρηση σήμερα ήταν στο μαγαζί του…»
http://www.thepressproject.gr/artic...ergodoti-se-metanasti-pou-zitaei-dedouleumena
Καταδίκη δύο λιμενικών για βασανιστήρια σε βάρος πρόσφυγα αμέσως μετά την είσοδό του στην Ελλάδα
http://www.unhcr.gr/1againstracism/καταδίκη-δύο-λιμενικών-για-βασανιστή/
http://www.unhcr.gr/1againstracism/καταδίκη-δύο-λιμενικών-για-βασανιστή/
Ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι θα φυλάνε τα κέντρα μεταναστών σε Δράμα, Κόρινθο και Ορεστιάδα
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=254014&catid=6
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=254014&catid=6
lesarros
AVClub Addicted Member
Η Έκθεση των Η.Ε. για τα παιδιά πρόσφυγες απο την Συρία....
http://www.scribd.com/doc/187902351...f-Syria-Refugee-Children-in-Crisis#fullscreen
Νεκρή μετανάστρια στον Εβρο, πιθανόν λόγω της κακοκαιρίας
http://alterthess.gr/content/nekri-...kairias?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
http://alterthess.gr/content/nekri-...kairias?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter