Μια και βλέπω ότι σας απασχολεί ο Μπογδάνος και οι φιλοσοφικές του τοποθετήσεις , ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Τι είπε ακριβώς ο Μπογδάνος ; Τα εξής : "Στέρεη φιλοσοφική και ιστορική μου θέση είναι ότι ο κομμουνισμός και ο ναζισμός είναι ομόρριζα συστήματα, βασισμένα στον μαρξισμό, έλκοντας αμφότερα αξιώματα από τον Έγελο" . Θα πρέπει βέβαια πριν απ' όλα να πούμε ότι ο Μπογδάνος στο βιογραφικό του λέει ότι σπούδασε αναλυτική φιλοσοφία στο King' s College - δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε μια τέτοια δήλωση, απλώς θεωρώ ότι οι σπουδές ενός ανθρώπου θα πρέπει να φαίνονται , να αντανακλώνται σε αυτά που γράφει . Και δυστυχώς ο Μπογδάνος ´στο παραπάνω απόσπασμα λέει βλακείες . Ενδεχομένως οι βλακείες αυτές να οφείλονται σε μια τεράστια και βαθύτατη παρανόηση του Ηegel.
Τι είπε όμως ο Ηegel ; ( εν ολίγοις και συγχωρέστε με για τις απλουστεύσεις ) Ο Hegel , λοιπόν, θέλοντας να εξηγήσει την αλλαγή , την εξέλιξη , την πρόοδο , υιοθέτησε την έννοια της διαλεκτικής . Οχι όμως υπό την Αριστοτελική της έννοια , της ανεύρεσης της αλήθειας μέσω ανταλλαγής επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων , αλλά υπό την έννοια που της έδινε ο Ηράκλειτος , ως τρόπου, δηλαδή, εξέλιξης του πραγματικού κόσμου. Ο Ηegel ξεκινά από το Ον , το πνεύμα , το οποίο υπήρχε πριν από το σύμπαν . Αναγκαστικά υποθέτουμε ότι το Πνεύμα έχει τουλάχιστον μία ιδιότητα : να παράγει κάτι διαφορετικό από τον εαυτό του . Στην προσπάθεια του αυτή εξελίσσεται . Το σχήμα είναι απλό : Θέση ( Ιδέα) - Αντίθεση ή Αρνηση της θέσης ( Υλη) - Σύνθεση. Η διαλεκτική της κίνησης του πραγματικού παράγεται μέσω της σύγκρουσης των αντιθέτων ( θέσης και αντίθεσης ) και της αλληλοδιαδοχής συνθέσεων που συνιστούν υπερβάσεις των αντιθέσεων , οι οποίες συνθέσεις με τη σειρά τους επειδή είναι φορείς αντιφάσεων υποχρεώνουν την σύνθεση να εξελιχθεί ( τίποτα δεν μένει σταθερό , όλα αλλάζουν) .
Ο άνθρωπος , ως ανώτατο εξελικτικό επίπεδο , παράγει και μη υλικά πράγματα , παράγει πολιτισμό . Ο στόχος , ο σκοπός του καλού κράτους κατά τον Ηegel είναι η οργάνωση του ανθρώπινου βίου με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγουν περισσότερο πολιτισμό ( ανωφελές υλικά έργο ) ώστε να απελευθερωθεί από τον καταναγκασμό της εργασίας ( το κράτος κατά τον Hegel είναι παράγοντας οργάνωσης με ηθική υπόσταση που επιβαλλει την ισχύ του με αγαθό σκοπό , την παραγωγή δηλαδή πολιτισμού). Μετά τον Hegel ( που πίστευε κι αυτός στο τέλος της ιστορίας ), οι επίγονοι του χωρίστηκαν σε δεξιούς χεγκελιανούς και αριστερούς χεγκελιανούς . Οι μεν δεξιοί είναι όσοι θεωρούν το κράτος ως παράγοντα πολιτισμού , οι δε αριστεροί , οι μαρξιστές , είναι όσοι αντιστρατεύονται τον ρόλο του κράτους θεωρώντας το ως μέσο καταπίεσης , αυτοί που θεωρούν ότι οι αντιφάσεις δεν έχουν λυθεί , πως συνεχίζουν να υπάρχουν , με τον Marx να μεταφέρει την χεγκελιανή έννοια της διαλεκτικής από τον κόσμο του Πνεύματος , της ιδέας , στο επίπεδο του κοινωνικού , ανασκευάζοντας την ιδεαλιστική διαλεκτική μέθοδο του Hegel σε υλιστική ( διαλεκτικός υλισμός) . Η διαστροφή , τώρα , του δεξιού χεγκελιανισμού , αυτού δηλαδή που θεωρεί το κράτος ως παράγοντα πολιτισμού , είναι ο φασισμός (" όλοι για το κράτος , όλα για το κράτος" που έλεγε κι ο Μουσολίνι) και ο ναζισμός . Ουδεμία συνεπώς σχέση υφίσταται μεταξύ δεξιών και αριστερών χεγκελιανών και μόνο με σκοπό την παραπλάνηση ή από προφανή δυσκολία κατανόησης , μπορεί να υποστηρίζει κανείς ότι ο κομμουνισμός και ο ναζισμός είναι ομόρριζα συστήματα που βασίζονται στον μαρξισμό!!!!!!!
