Το videoclip της ημέρας

Κάποια στιγμή στην βαθιά εφηβεία (κατά το "βαθιά γεράματα"..),,ήμουν σχεδόν πεπεισμένος ότι ήταν το καλύτερο pop κομμάτι που είχα ακούσει......

Το θυμήθηκα πριν από λίγο....λέτε να είναι?


http://www.youtube.com/watch?v=mG29...7E2A3B46&playnext=1&playnext_from=PL&index=57
 
Last edited:
SPYROS A. said:
Κάποια στιγμή στην βαθιά εφηβεία (κατά το "βαθιά γεράματα"..),,ήμουν σχεδόν πεπεισμένος ότι ήταν το καλύτερο pop κομμάτι που είχα ακούσει......

Το θυμήθηκα πριν από λίγο....λέτε να είναι?
Click to expand...

τώρα ποιό θα ήταν Σπύρο?
 
μπορεί να το έχω ξαναβάλει, αλλά δεν πειράζει ε?

το πρώτο κομμάτι που έμαθε να τραγουδάει ο πιτσιρικάς , και φυσικά ένα από τα αγαπημένα του μπαμπά του (εμού του ίδιου δλδ :grandpa:)

http://www.youtube.com/watch?v=X5o5qhS4Rmg

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ...
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ´ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
 
Μάλλον είμαστε σε κάποια απόσταση στο συγκεκριμένο...

Προτιμώ περισσότερο τις αρμονίες ειδικά στις φωνητικές γραμμές.....

Ίσως είναι ένα κατάλοιπο από την επαφή με γκρουπ του στυλ Shai,,Joe public,,Boyz ii Man,,Bel Viv Devoe..

Εσύ είσαι τέκνο του New Wave...
 
Το new wave ήταν στο μέσο ακριβώς της πορείας.. όχι της δικής μου αλλά του κομματιού που έβαλα. Κι αυτό γιατί οι αναφορές του έχουν μεγαλύτερη προϊστορία.. πίσω στα early sixties, οι shangri las, οι beach boys ακόμα.. ήταν το ξεκίνημα για τη ποπ του sha-la-la... αργότερα ήρθε το punk που είχε πολλή μα πάρα πολλή σχέση με όλα αυτά... το new wave ήταν τα οστά που απέμειναν και ακόμα διατηρούνται ως τέτοια..

θεωρώ πως οι γραμμές (η πορεία του ξετυλίγματος της μελωδίας δηλ.) της φωνής εδώ είναι ασυναγώνιστες.. όλα κουμπώνουν απίστευτα αρμονικά σαν κουστούμι πεντοχίλιαρου, κι αν λείψει μια έστω νότα ή μια λέξη, όλα γκρεμίζονται, το ρούχο μένει αμάνικο..

Ο Wilson από την άλλη θα μας την έλεγε απόψε που κάναμε την αιθέρια ψυχεδέλειά του, ποπ. Φανταστική κομματάρα, ο ίδιος ασυναγώνιστος συνθέτης παρόλα αυτά, κι έχει ακούσει και πολύ ποπ.. αλλά ποπ δεν φτιάχνει, τουλάχιστον ακόμα..

όλα τα παραπάνω επειδή ξαναθυμήθηκα τους Lush απόψε τυχαία..:a0210:
 
Last edited:
Μα δεν μιλάω για τους No Man ούτε για τους Porcupine...Οι συνθέσεις στους Blackfield έχουν αυτήν την αρμονία που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την pop ...Βατά κομμάτια που δεν ξεφεύγουν από τα όρια με καλές μελωδίες και φωνητικά που σου μένουν..(θεωρητικά)...
Αν το παμε ποιο μακριά ποπ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα αυτό που φτιάχνουν οι Chills...
 
κι άλλο ένα από το Victorian America που έρχεται...

Emily Jane White - Shot Rang Out
http://www.youtube.com/watch?v=UlDWW17rC1Y&feature=related
3400118.jpg
 
Top Bottom