Σήμερα πήρα για πρώτη φορά ξύλα διαφορετικά από σουηδικό. Κόκκινο Δρυ (2ος από αριστερά), Οξυά (3ο και 4ο από αριστερά) και ένα ρεταλάκι που είχε, λευκό δρυ μου είπε το παλλικάρι που τα φόρτωνε αλλά δεν είναι και πολύ "άσπρος" (1ος από αριστερά). Την ώρα που τα ξεφόρτωνα ήρθε με ταξί και ο δίσκος που είχα παραγγείλει την Δευτέρα, καλύτερο timing δεν γίνεται.
Πρώτες εντυπώσεις:
- η οξυά πανέμορφη, βαρύ ξύλο και έτσι όπως δεν έχει σημάδια νομίζεις ότι βγήκε από μηχάνημα.
- Ο "λευκός" δρυς, μετά από γερό τρίψιμο, έχει ωραία νερά και αυτές τις ρωγμές που του δίνουν χαρακτήρα. Έχει και κάτι σαν μικρά στρασάκια που φαίνονταν και πριν και μετά το τρίψιμο (φαίνονται λίγο στην φωτογραφία). Είναι χαρακτηριστικό του ξύλου ή κάτι περίεργο του συγκεκριμένου κομματιού;
- Ο κόκκινος δρυς έχει πολύ έντονες ρωγμές και δεν μου κάθεται καλά - δεν μπορώ να σκεφτώ σε τι κατασκευή θα μπορούσε να αναδειχθεί. Επίσης έχει μια έντονη μυρωδιά κατουρίλας, ελπίζω να είναι του ξύλου.
Έχω στα πλάνα να φτιάξω ένα μικρό τραπέζι με την οξυά και σκέφτομαι να βάλω πρώτα κάποιο λάδι (παραφινέλαιο ; ) και για τελείωμα βερνίκι πολυουρεθάνης. Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα χρωματιστά βερνίκια εμποτισμού αλλά τώρα θέλω να δοκιμάσω τίποτα διαφορετικό γιαυτά τα ξύλα. Αν έχετε καμιά αγαπημένη συνταγή για οξυά ρίξτε καμια ιδέα.
Εδώ έχω βάλει πόσιμο παραφινέλαιο (ένα μόνο χέρι) σε μικρά κομμάτια για δοκιμή. Από πάνω προς τα κάτω: οξυά, λευκός και κόκκινος δρυς.