Re: Χόμπυ Ξυλογλυπτική & μικροξυλοκατασκευές! Ιδέες, κατασκευές και εργαλεία.
Αφου λοιπον θελουμε ενα π.χ. 15,6 mm δακτυλο και εχουμε ξετρυπησει 14, πλεον δινουμε προσοχη και στο παχος της περιμετρου. Επειδη ολα γινονται στο χερι, ειναι πολυ εκολο, να φυγει ο κωνος απο την καθετοτητα, να κανουμε κατα καποιο τροπο λοξο ανοιγμα, και να εχουμε διαφορα στο παχος περιμετρικα.
Γι' αυτο και αφηνουμε "ψωμι" εσωτερικα και δεν ξετρυπαμε το μεγιστο κατευθειαν, ωστε να ακολουθησει η διαδικασια του "μετραω χιαστες και διωρθωνω, ξαναμετραω και διορθωνω, ξαναμετραω και..........".
Η εσωτερικη τρυπα που θα περασει το δακτυλο δεν ειναι μια διαμετρος σε ολο το μηκος της. Κεντρο ειναι ακριβως και πηγαινοντας προς τα εξω μεγαλωνει ελλαχιστα για 2 λογους .
Ο πρωτος ειναι οτι οταν φοραμε και οταν βγαζουμε το δακτυλιδι, αυτο πιεζει το δερμα που φουσκωνει, και η κωνικοτητα το βοηθαει να μπει και να βγει πιο ευκολα.
Ο δευτερος ειναι οτι ετσι πετυχαινουμε και το τελειο οπτικα αποτελεσμα στο παχος του δακτυλιδιου, στα (ασε καλυτερα να παραλειψω μια λεξη εδω ) γυναικεια ματια, που δεν αντιλαμβανονται τον κοπο κατασκευης, και μπορει να σε αδειασουν με κανενα απο εκεινα τα δηθεν αφελη (στοχευμενα καρφια στην πραγματικοτητα) σχολια, με αποτελεσματα καταστροφικα και για την ψυχικη υγεια αλλα και για την κατασκευη.
Εγω προσωπικα πλεον, μετα απο τετοια (λειπει λεξη) σχολια διορθωνω την οποια "ατελεια" στην κατασκευη, μια κ' εξω, με την 5κιλη.
Παμε παλι πισω στο δακτυλιδι μας.
Το τελευταιο σταδιο ειναι να περαστει εσωτερικα 1500 με πατεντα καβιλια με σκισιμο και περαστο φυλλο ντουκοχαρτου στο τρυπανι και να καθαριστει για να γινει η επικαλυψη με ρυτινη που θα του δωσει μια επιπλεον λαμψη και προστασια απο τον ιδρωτα και απο τα νερα.Η ρυτινη περαστηκε σε ολο το δακτυλιδι με την μια ωστε να γινει ενα ενιαιο σωμα οταν στεγνωσει και να μην φυγει καποια στιγμη η εξωτερικη "φλουδα".
Η ρυτινη που περασα ειχε αναμοιχθει περιπου κανενα 20λεπτο πριν (μπορει και παραπανω) γιατι την χρησιμοποιουσα για να γεμισω την επομενη κατασκευη που θα παρουσιασω. Ηθελα να εχει αρχισει να γινεται παχυρευστη.
Δεν ηταν διαφανη αλλα ελαφρως κοκκινη με χρωστικη, αλλα αυτο εδωσε ενα ακομα πιο σκουρο χρωμα στο ξυλο και επανεφερε το αρχικο μωβ χρωμα στο τριμενο γυαλι, που ειχε αρχισει να φαινεται μπλε.
Περαστηκε πρωτα το εσωτερικο, κρεμαστηκε σε ενα ξυλακι απο σουβλακι (καλαμακι για τους "αλλοδαπους", χα, χα, χα, χα) ωστε να μπορω να το περιστρεφω και μετα με ενα ιδιο ξυλακι περαστηκε το εξωτερικο σε παχια στρωση.
Μετα απο 12 ωρες αλλαξα θεση στο δακτυλιδι ωστε να μην μου κολλησει απνω στο ξυλακι.
Η συγκεκριμενη ρυτινη ειναι για κοσμηματα, πολυ καλα αυτοεπιπεδουμενη, μετα απο 24 (και λογω χαμηλων θερμοκρασιων) ωρες αν της κανεις "νυχια" με πιεση μετα απο λιγο επανερχοταν το επιπεδο και η νυχια εξαφανιζοταν.
Στις 3 ημερες ηταν αρκετα σκληρη ωστε να μπορεσω να "φαω" εσωτερικα το "γρεζακι" που ειχε διμιουργησει το καλαμακι και να ριξω ενα ελαφρυ ψιλο γυαλοχαρταρισμα μεσα, ετσι ωστε να δημιουργησω αμυδρες στην αισθηση χαρακιες και μην ειναι τελειως λειο και "βεντουζαρει" στο δακτυλο.
Να πω εδω οτι το παιδικο παρολο που ηταν παρα πολυ δυσκολο λογω μεγεθους, και ειχε στα δικα μου ματια ατελιες, εδωσε πολυ μεγαλυτερη χαρα σε αμφοτερες τις πλευρες. Γιατι δεν ηταν απλα δακτυλιδια, καθως ειχε και το "συνομοτικο" στοιχειο του, 2 ιδια δακτυλιδια με "μυστικη" σημασια, ειδικη κατασκευη, που δεν τα εχει κανενας αλλος σε ολο τον κοσμο.
Αυτα τα ολιγα απο τα δακτυλιδια.
