Ζώα και άνθρωπος

tommy.jpg

Αυτός είναι ο Tommy.
Eίναι το αδεσποτάκι που είχε πρόβλημα στα μάτια του και τον είχα πάει στο κτηνίατρο. Τώρα είναι μια χαρά.
Έρχεται και τον ταΐζω κάθε μέρα.
Συχνά κάθεται ώρες μαζί μας.
Με πονάει η καρδιά που δεν τον αφήνω μέσα αλλά είναι ο άτιμος μεγάλος καβγατζής και ρίχνεται και στην Μιμίκα και στον Τσάρλι.
Οπότε μας κάνει παρέα με προστατευτικό τζάμι.
 
  • Like
Reactions: Tartufo and vlad66
Την Μπουμπού μου την είχα μαζέψει μωρό από τον δρόμο πριν απο 9 χρόνια.
Ζούσε στον κήπο μου και μεγάλωσε μαζί με τα 13χρονα τότε παιδιά μου.
Η Μπουμπού μου πριν από 4 μήνες,άρχισε να αιμορραγεί από τον άκρη του δεξιού της αυτιού.
Ο κτηνίατρος αφού τις έκανε κάποιες εξετάσεις,διέγνωσε καρκίνο του δέρματος.
Είναι συχνό φαινόμενο μου είπε στις λευκές γατούλες και μου πρότεινε μόλις την δω να αδυνατίζει να την πάω για ευθανασία.
Κάθε μέρα που περνούσε,η πληγή της μεγάλωνε και ο καρκίνος εκτός από το αυτί,άρχισε να της "τρώει" την μύτη και το στόμα.
Εχθές την είδα να "παλεύει" με την πληγή στο στόμα και την μυτούλα της...
Σωτήρια η ευθανασία ίσως,αλλά πως μπορείς να οδηγήσεις στον θάνατο ένα πλασματάκι που σε έχει και έχεις αγαπήσει τόσο πολύ;
Πως μπορείς να την βάλεις στο κλουβάκι ζωντανή και να την επιστρέψεις νεκρή;
Επηρεασμένος από την χθεσινή εικόνα,αλλά και την εμφανέστατη απώλεια βάρους της,σήμερα το πρωί τηλεφώνησα στον κτηνίατρο.
Το "ραντεβού" κλείστηκε για το απόγευμα στις 19:45.
Mε περίμενε όπως κάθε ημέρα έξω από την πόρτα του σπιτιού.Την φώναξα και παρά την αδυναμία της,με ακολούθησε.
Σταμάτησε για να πιει νεράκι και ενώ την κοιτούσα με πόση λαχτάρα έπινε νερό σκεφτόμουν δακρυσμένος "Θεέ μου,τι πάω να κάνω;"
Την πήγα στον γιατρό της με την ελπίδα ότι θα μου πει να την αφήσουμε να ζήσει λίγο ακόμα.
Μόλις την είδε,μου είπε ότι είναι πολύ χάλια και θα την λυτρώσουμε με την ευθανασία.
Την έθαψα μέσα στον κήπο μου με παρόντες όλους όσους αγάπησε και την αγάπησαν.
Την μητέρα μου,την γυναίκα μου και τα 2 μου παιδιά.
3 ώρες μετά,γράφω δακρυσμένος και αναρωτιέμαι αν την σκότωσα ή την λύτρωσα...ΜΠΟΥΜΠΟΥ.jpg
 
Η ευθανασια ειναι πραξη αγαπης Σωκρατη. Μην αμφιβαλλεις.

Ουτε εκεινη θα αμφεβαλλε.


υγ

χρειαστηκε να το κανω μονον μια φορα ολα αυτα τα χρονια σε γριουλα γατα που δεν μπορουσε καν να φαει και να περπατησει και οταν την πηγα πουρπουριζε στην αγκαλια μου οπως παντα χωρις να φοβαται.
 
Τη λυτρωσες Σωκρατη, δύο σκυλιά τα τελευταια πεντε χρονια και αλλα τρια γατια τα προηγούμενα χρόνια έχω κοιμήσει.
Ειναι κριμα να ταλαιπωρούνται.
 
Την Μπουμπού μου την είχα μαζέψει μωρό από τον δρόμο πριν απο 9 χρόνια.
Ζούσε στον κήπο μου και μεγάλωσε μαζί με τα 13χρονα τότε παιδιά μου.
Η Μπουμπού μου πριν από 4 μήνες,άρχισε να αιμορραγεί από τον άκρη του δεξιού της αυτιού.
Ο κτηνίατρος αφού τις έκανε κάποιες εξετάσεις,διέγνωσε καρκίνο του δέρματος.
Είναι συχνό φαινόμενο μου είπε στις λευκές γατούλες και μου πρότεινε μόλις την δω να αδυνατίζει να την πάω για ευθανασία.
Κάθε μέρα που περνούσε,η πληγή της μεγάλωνε και ο καρκίνος εκτός από το αυτί,άρχισε να της "τρώει" την μύτη και το στόμα.
Εχθές την είδα να "παλεύει" με την πληγή στο στόμα και την μυτούλα της...
Σωτήρια η ευθανασία ίσως,αλλά πως μπορείς να οδηγήσεις στον θάνατο ένα πλασματάκι που σε έχει και έχεις αγαπήσει τόσο πολύ;
Πως μπορείς να την βάλεις στο κλουβάκι ζωντανή και να την επιστρέψεις νεκρή;
Επηρεασμένος από την χθεσινή εικόνα,αλλά και την εμφανέστατη απώλεια βάρους της,σήμερα το πρωί τηλεφώνησα στον κτηνίατρο.
Το "ραντεβού" κλείστηκε για το απόγευμα στις 19:45.
Mε περίμενε όπως κάθε ημέρα έξω από την πόρτα του σπιτιού.Την φώναξα και παρά την αδυναμία της,με ακολούθησε.
Σταμάτησε για να πιει νεράκι και ενώ την κοιτούσα με πόση λαχτάρα έπινε νερό σκεφτόμουν δακρυσμένος "Θεέ μου,τι πάω να κάνω;"
Την πήγα στον γιατρό της με την ελπίδα ότι θα μου πει να την αφήσουμε να ζήσει λίγο ακόμα.
Μόλις την είδε,μου είπε ότι είναι πολύ χάλια και θα την λυτρώσουμε με την ευθανασία.
Την έθαψα μέσα στον κήπο μου με παρόντες όλους όσους αγάπησε και την αγάπησαν.
Την μητέρα μου,την γυναίκα μου και τα 2 μου παιδιά.
3 ώρες μετά,γράφω δακρυσμένος και αναρωτιέμαι αν την σκότωσα ή την λύτρωσα...View attachment 182795
To ιδιο αναρωτηθηκα και εγω οταν εκανα ευθανασια στον Zuzu μου..
Καρκινο στο στομαχι ειχε..Ο γιατρος μου ειπε οτι μπορει να ζησει το πολυ αλλους δυο μηνες αν τον ταιζω στο στομα.
Το θεμα ειναι οτι , οτι ετρωγε το εβγαζε κατευθειαν,Θα πεθαινε νωριτερα απο πεινα ειχε μεινει ο μισος μεσα σε μια βδομαδα.
Η στεναχωρια ηταν μεγαλη αλλα μην τα θελουμε ολα δικα μας.
Την λυτρωσες Σωκρατη δεν σου κραταει κακια.
 
Σωκράτη τι να πω.. δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο.
τα παιδιά πρέπει να έχουν δίκιο όμως.. γλίτωσε βασανιστήριο.

όσο για αυτό που έβαλε ο Σπύρος, πολλές φορές σκέφτομαι τι θα γινόταν αυτό το μαύρο χτυπημένο γατί αν έκανα τα στραβά μάτια και δεν το μάζευα..
θα μου πει κάποιος, ..ε ..ότι τόσα και τόσα.... νεκρό και αυτό στην άκρη του δρόμου... (ή στη μέση)
 
214082909_10216112118355420_7429776186792709492_n.jpg
 
  • Like
Reactions: Haagenti
Κάποιοι "φιλόζωοι" αφού πριν πολλά χρόνια καταδίκασαν σε βασανιστικό θάνατο ίσως και χιλιάδες μινκ αφού τα αμόλησαν να βρουν την τύχη τους σε περιβάλλον που δύσκολα επιβιώνουν, τώρα με τη πράξη τους αυτή απειλούν και ένα ευαίσθητο οικοσύστημα, καθώς όσα τα κατάφεραν τελικά δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτα όρθιο.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.