Οποιος θελει να ακουσει την ΚΟΡΥΦΗ της κιθαριστικης τεχνης ...
... ουτε μαγνητακια, ουτε υπεροχα δαχτυλακια (και βυζακια).
NAI ...
μας συγκινουν οταν υπαρχουν ολα αυτα μαζι σε υπεροχα κοριτσακια
(στο σημειο που οντως υπαρχουν ολα αυτα μαζι) αλλα ... μεχρι εκει !!!!
Μεχρι του σημειου του θαυμασμου του πρωτογνωρου η του ασυνηθιστου
και σπανιου που θα συναντηθει με το πρωιμο, το εφηβικο, το αγουρο.
Μεχρι εκει φτανει η "ομορφια" της συνυπαρξης.
Παραπερα ... αν θελουμε να ειμαστε σοβαροι ... ΔΕΝ παει !
Δεν αντεχει να παει. Καποιοι εδωσαν ολη τους την ζωη για να
τελειοποιησουν κατι. Πως ειναι δυνατον να τους φτασουν αυτοι
(και αυτες) που μαθαινουν πανω στην παρτιτουρα τους ?
Που ειναι η δικη τους συνεισφορα, το δικο τους masterpiece ?
Αν συνεχισουν θα το δημιουργησουν ? Πολυ πιθανα .... ΝΑΙ.
Αλλα ............ εχουν δρομο μεχρι εκει ! ΠΟΛΥ ΔΡΟΜΟ ακομα.
Ας καλυψουν τον δρομο (...) και μετα τους βγαζουμε το σομπρερο
και το πεταμε στον αερα !
Και οσον αφορα το ποσο εχει ανεβει το επιπεδο (απο πιτσιρικες).
Αρνουμαι να πιστεψω οτι εχουμε γεμισει παιδια θαυματα.
Δεν ειναι πιο απλο να υποπτευθουμε οτι μεσα απο την αφανεια
της προ-ΥοuTube εποχης, το internet εχει επιτρεψει να ξεπηδησει
ενας ωκεανος ταλεντων που μεχρι προτινος ... θεωρουνταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ?
Δεν ηταν ανυπαρκτος .... απλα ηταν ΑΘΕΑΤΟΣ.