1969 μισος αιωνας μετα...

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Να πω και για μετά; 1970 John Barleycorn Must Die, έφτασε στα χέρια μου το Morrison Hotel και μου 'φυγε το κλαπέτο, Johnny Winter And Live, Benefit, παίχτηκε το Woodstock και πήγα στα δισκάδικα σαν το πρεζόνι, λίγο μετά βρήκα το Live at Leeds. Και αμέσως μετά, το Tommy.
Φυσικά και τον έχω παίξει με δίσκο. Κάμποσες φορές θα έλεγα.

 

[Nikos F]

ενταξει επιασα 2-3...
τα 45 αρια ?
απο οσα ειναι εδω υπαρχει κατι που γουσταρες τοτε τωρα?

 

[Cicadelic Ranger]

........ "Ευτυχισμένες μεγάλες στιγμές της ποίησης...". Aλλά πόσο άραγε μετράνε τόσα και τόσα δεινοσαυρικά ποιητικά αριστουργήματα, πόσο μετράνε για την ανθρώπινη ουσία; Πόσο πρέπει να ψάχνουμε αυτούς τους κρύους καθεδρικούς ναούς της τέχνης, μήπως και ανακαλύψουμε σε κάποια γωνιά τη στραβή ψηφίδα...

Μετρανε τα μεγιστα.
Το εχω διαπιστωσει προσωπικα και στην επεμβαση τους στην ουσια (την ανθρωπινη οπως λες) των νεων ανθρωπων. Καταλυτικη. Ανεπαναληπτη και Εκ των ουκ ανευ...
Αλλαζει τον ανθρωπο, η μαλλον κανει τον ανθρωπο ανθρωπο, και φτιαχνει την ανθρωποτητα ως ειναι. Και οσο για το δευτερο ... για να βρει την στραβη ψηφιδα, αποκλειεται να βρει οποιαδηποτε αν δεν περασει απο το πρωτο. Απο τους καθεδρικους οπως τους λεει ο Λεονταρης (πολυ ωραια προσομοιωση). Αν δεν περασει απο αυτους, οχι "προσωπικες ποιησεις" δε θα βρει...οχι ψηφιδα, αλλα ουτε που παν τα τεσσερα. Συνηθως παλι κατα τη δικη μου αποψη, αυτοι που υποτιμουν την μεγαλη Ποιηση, αυτη των Θεμελειων, ειναι ατομα που εχουν ηδη οφελειθει απολυτα απο αυτην και μετα χρησιμοποιουν ενα ειδος ελιτισμου για να διαφοροποιηθουν αφου βλεπουν οτι "η μαζα" κοινωνει τελικα...πραγμα που ηταν και ο στοχος της ποιησης.
Τεσπα...

Επι του θεματος του καταλογου... Δεν κρινω τη βαθμλογια του Νικου. Καθενας με τα γουστα του και τα βιωματα του (πολυ σημαντικο την εποχη που βαινει το εργο η την ψρα που το κοινωνει ο ιδιος σε τι φαση ειναι τι εχει στο μυαλο του αν και ποσο ερωτευμενος ειναι κλπ...)

Για μενα πολλα τα δεκαρια σε αυτη τη λιστα. Τοσο πολλα που δε θα τα βαλω. Αλλαο πιο σημαντικος για μενα δισκος σε ολο αυτο ειναι το In the Court of the Crimson King καπου παιζεται η θεση μεταξυ και των Stooges και των Velvet, αλλα τελικα αναδυεται πρωτος.

 

[supersonic]

εεεε 69 ειπαμε.
Για 70 θα περμενετε 10 μηνες

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Α...από πολύ νωρίς, λίγα 45άρια. Το When I Was Young και το Up Around The Bend θυμάμαι μόνο. Αν έβλεπες πως είχαν πετσοκόψει το Susie Q και μετά άκουγες τη βερσιόν του άλμπουμ, πήγαινες για χόρτα.
Λεφτά δεν υπήρχαν, από το άλμπουμ είχα αξιώσεις. Κρατιόμουνα: ήθελα άποψη, concept, μια γωνία θέασης στα πράγματα, να με βάλει σε κλίμα...τέτοια.

 

[Cicadelic Ranger]

Eπισης (και εκτος αν εχω προβλημα ορασης) δεν βλεπω το Space Oddity του Bowie...
Ας το προσθεσω λοιπον (σαν ενα δεκαρι γεματο επισης)

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...Συνηθως παλι κατα τη δικη μου αποψη, αυτοι που υποτιμουν την μεγαλη Ποιηση, αυτη των Θεμελειων, ειναι ατομα που εχουν ηδη οφελειθει απολυτα απο αυτην και μετα χρησιμοποιουν ενα ειδος ελιτισμου για να διαφοροποιηθουν αφου βλεπουν οτι "η μαζα" κοινωνει τελικα...πραγμα που ηταν και ο στοχος της ποιησης.
...

Δεν έχει να κάνει με υποτίμηση, κανείς -εχέφρων τουλάχιστον...- δε μπορεί να υποτιμήσει το Σολωμό, το Βαλαωρίτη ή τον Παλαμά.
Εχει να κάνει με το Τι σου μιλάει, Τι σε αγγίζει περισσότερο. Απο κεί και πέρα, το δρόμο σου τον φτιάχνεις μόνος σου. Με τα ίδια σου τα χεράκια θα έλεγα. Αυτό ίσχυσε για μένα.

 

[Nikos F]

σωστο αυτο θελαν τα 3λεπτα
για τα ραδιοφωνα (λιγες εξαιρεσεις)
και χαλαγανε το κομματι..
πολλα παραδειγματα
παντως το 45αρι ηταν του πιτσιρικα
που δεν μπορουσε να αγορασει το αλμπουμ

 

[ecodrifter]

Ακαδημαικά στανταρντς πάντα τοποθετούνται, αλλά και αυτά διαφοροποιούνται σε συνάρτηση με το χρόνο
Πέρα από αυτά καθένας διαφοροποιείται περισσότερο, για να καταλήξει ξεχωριστή προσωπικότητα.

στο θέμα μας τωρα μερικά που μου έρχονται σαν επιλογές και δεν αναφέρθηκαν

Nick Drake -€“ Five Leaves Left
Amon Duul II €- Phallus Dei
MC5 - Kick Out The Jams
Catherine Ribeiro + 2 Bis -€“ Catherine Ribeiro + 2 Bis
Leonard Cohen - Songs From A Room
Scott Walker -€“ Scott 4
Syd Barrett - The Madcap Laughs
Fairport Convention -€“ Liege and Lief
Jefferson Airplane -€“ Volunteers
Silver Apples - Contact
The Kinks -€“ Arthur
Tim Buckley - Happy/Sad

(και για να μη μπερδευτούμε δεν βάζω στην εξίσωση κατι Don Cherry, Charlie Haden, Miles Davis κλπ)

όπως και με τα κρασιά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, αλλά κάποιες χρονιές είναι καλύτερες από άλλες

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Ώρες ώρες σας ζηλεύω παρά πολύ,

Δυστυχώς είμαι τόσο επικεντρωμένος στο τι θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο που δεν μπορώ να επαναπροσδιορίσω ούτε καν τι συνέβη τον Ιανουάριο η τον Φεβρουάριο (μιλάμε για το 2019 πάντα)

Το κόστος είναι τεράστιο, επί της ουσίας αισθάνομαι σαν να μην έχω ρίζες . Πρόσφατα δε, άνθρωπος που δεν γνώριζε πράγματα για μένα κρΊνοντας από τις μουσικές μου επιλογές καταλέξε πως προέρχομαι από τον ευρύτερο ροκ χώρο.Σοκαριστική η δήλωση, ειδικά αν σκεφτεί κάνεις πως δεν πρέπει να έχει υπάρξει μεγαλύτερος γονιδιακά ηλεκτρομπουγκης από εμένα σε τούτο τον τόπο …

Από την περίοδο 67-75 πλέον τα μόνα πράγματα που μπορώ να ακούσω εύκολα και για αρκετή ώρα είναι library music…

Σε φάση χρονική αναζήτησης, ανασκαφής, τάσεων και γενικότερου δέους για το πόσο επηρέασε την μουσική εξέλιξη είμαι στο 1983. Νίκο όταν θα φτάσεις εκεί θα γράψω σεντόνια :guitarist:

Επί της ουσίας βιώνω μια μουσική μοναξιά η μάλλον μουσική μοναχικότητα. Κάποιες φόρες λόγο ανάδρασης του παρελθόντος στο σήμερα νιώθω σαν να ανακαλύπτω την Αμερική…Εκεί μέλλον και παρελθόν γίνονται ένα..Για παράδειγμα (για να είμαι και κατά κάποιο τρόπο εντός νήματος) το whipping post είναι το αγαπημένο τραγούδι των Run the Jewels . Μάλιστα δεν ξεκινάνε συναυλία δίχως να ακουστεί πρώτα το κομμάτι. Αυτό το συγκεκριμένο κόλλημα κατά κάποιο τρόπο εξηγεί στα δικά μου αυτιά γιατί οι RTJ έχουν τόσο διαφορετική δομή και ύφος στον ήχο τους από όλα τα υπόλοιπα hip hop σχήματα. Ίσως δε, να είναι και ο λόγος που διακατέχονται από έναν υποχθόνιο λυρισμό την ιδία στιγμή που είναι πιο solid από οτιδήποτε πραγματικά η ως ετικέτα "επιθετικό"

Ή
Αν μιλάγαμε για το 71

Θα σας έλεγα πως το πιο κοντινό κονσεπτ στο σήμερα του There's A Riot Goin' On είναι το πρόσφατο Album της Solange με την βασική διαφορά πως το πρωτο είναι θρύλος ενώ το δευτερο (λόγο εποχής και μόνο) καταδικασμενο για να ζησει λιγοτερο από εξάμηνο.

 

[ecodrifter]

Ώρες ώρες σας ζηλεύω παρά πολύ,

Δυστυχώς είμαι τόσο επικεντρωμένος στο τι θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο που δεν μπορώ να επαναπροσδιορίσω ούτε καν τι συνέβη τον Ιανουάριο η τον Φεβρουάριο (μιλάμε για το 2019 πάντα)
.

εσυ να το αφήσεις το 1969 και να εμφανίζεσαι τακτικότερα στα σύγχρονα νήματα, να μαθαίνουμε :guitarist:

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

εσυ να το αφήσεις το 1969 και να εμφανίζεσαι τακτικότερα στα σύγχρονα νήματα, να μαθαίνουμε :guitarist:

Δεν θα σου πω κάτι που δεν ξέρεις! Φτωχότατη ποπ, ταγαροβαλκάνια ακόμα και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, experimental επί τούτου, ηλεκτρονικά στον πάγο, ένας πολύ καλός mainstream μαύρος,
Μια καλή και ενδιαφέρουσα κυκλοφορία της Sacred Bone λίγο έξω (ευτυχώς) από τα νερά της, και τρία jazz που νομίζω πως είναι αρκετά για όλο το έτος! Το πρώτο είναι άνισο αλλά με μια συγκλονιστική στιγμή. το δεύτερο νόμιζα πως θα περάσει απαρατήρητο αλλά τώρα βλέπω πως θα είναι το επόμενο εξώφυλλο του WIRE και το τρίτο επισήμως κυκλοφορεί μεθαύριο αλλά έχει διαρρεύσει ήδη

Εμένα όμως άλλα με απασχολούν
Μια και είμαστε στο 69
Πέρα από το whipping post που είναι ασύλληπτη κομματάρα (δεν με αναγνωρίζω:BDGBDGB53
Ξέρω πολλούς εικοσάρηδες που ακούνε Janis Joplin, άλλα δεν έχω βρει ούτε έναν που να ξέρει και να ακούει 5th Dimension .Επίσης ξέρω άτομα που στην δισκοθήκη του έχουν μόνο έναν δίσκο του Zappa και αυτό είναι το Hot Rats, ενώ από την άλλη ακροατές με μαύρη δισκοθήκη δεν έχουν το Hot Buttered Soul
Μιλάω για γενικές τάσεις που έχω παρατηρήσει όχι για υποθετικές
Αυτά με ενδιαφέρουν περισσότερο από μια απλή λίστα...

 

[Nikos F]

επειδη ξερω εισαι του βινυλιου
τσεκαρε και τα 45 αρια
καποτε τα μαζευαμε ,σε ειδικες θηκες,
και τα κουβαλαγαμε (στα χρονια του δημοτικου) για ανταλλαγη αποψεων
πολυ πριν τα αυλα..

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

επειδη ξερω εισαι του βινυλιου
τσεκαρε και τα 45 αρια
καποτε τα μαζευαμε ,σε ειδικες θηκες,
και τα κουβαλαγαμε (στα χρονια του δημοτικου) για ανταλλαγη αποψεων
πολυ πριν τα αυλα..

Το ξέρω Νίκο,
στην μουσική φόρμα οτιδήποτε δεν ειναι 8track είναι ακραίο φετίχ ....:flipout:

 

[auteur]

Δεν θα σου πω κάτι που δεν ξέρεις! Φτωχότατη ποπ, ταγαροβαλκάνια ακόμα και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, experimental επί τούτου, ηλεκτρονικά στον πάγο, ένας πολύ καλός mainstream μαύρος,
Μια καλή και ενδιαφέρουσα κυκλοφορία της Sacred Bone λίγο έξω (ευτυχώς) από τα νερά της, και τρία jazz που νομίζω πως είναι αρκετά για όλο το έτος! Το πρώτο είναι άνισο αλλά με μια συγκλονιστική στιγμή. το δεύτερο νόμιζα πως θα περάσει απαρατήρητο αλλά τώρα βλέπω πως θα είναι το επόμενο εξώφυλλο του WIRE και το τρίτο επισήμως κυκλοφορεί μεθαύριο αλλά έχει διαρρεύσει ήδη

Εμένα όμως άλλα με απασχολούν
Μια και είμαστε στο 69
Πέρα από το whipping post που είναι ασύλληπτη κομματάρα (δεν με αναγνωρίζω:BDGBDGB53
Ξέρω πολλούς εικοσάρηδες που ακούνε Janis Joplin, άλλα δεν έχω βρει ούτε έναν που να ξέρει και να ακούει 5th Dimension .Επίσης ξέρω άτομα που στην δισκοθήκη του έχουν μόνο έναν δίσκο του Zappa και αυτό είναι το Hot Rats, ενώ από την άλλη ακροατές με μαύρη δισκοθήκη δεν έχουν το Hot Buttered Soul
Μιλάω για γενικές τάσεις που έχω παρατηρήσει όχι για υποθετικές
Αυτά με ενδιαφέρουν περισσότερο από μια απλή λίστα...

Συνήγορος του διαόλου...

Γιατί θεωρείς οτι πρέπει ή ωφείλουν να τα γνωρίζουν;

όλοι γνωρίζουμε τον John Cage αλλα πόσοι τον Cornelius Cardew;

σου δίνω πάτημα για πολύ ενδιαφέρον απάντηση.
:flute:

 

[Cicadelic Ranger]

Ακαδημαικά στανταρντς πάντα τοποθετούνται, αλλά και αυτά διαφοροποιούνται σε συνάρτηση με το χρόνο
Πέρα από αυτά καθένας διαφοροποιείται περισσότερο, για να καταλήξει ξεχωριστή προσωπικότητα.

στο θέμα μας τωρα μερικά που μου έρχονται σαν επιλογές και δεν αναφέρθηκαν

Nick Drake -€“ Five Leaves Left
Amon Duul II €- Phallus Dei
MC5 - Kick Out The Jams
Catherine Ribeiro + 2 Bis -€“ Catherine Ribeiro + 2 Bis
Leonard Cohen - Songs From A Room
Scott Walker -€“ Scott 4
Syd Barrett - The Madcap Laughs
Fairport Convention -€“ Liege and Lief
Jefferson Airplane -€“ Volunteers
Silver Apples - Contact
The Kinks -€“ Arthur
Tim Buckley - Happy/Sad

(και για να μη μπερδευτούμε δεν βάζω στην εξίσωση κατι Don Cherry, Charlie Haden, Miles Davis κλπ)

όπως και με τα κρασιά πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, αλλά κάποιες χρονιές είναι καλύτερες από άλλες

Δεν μπηκα στο τριπ να ψαξω για παραγωγες του 69... και με τα νουμερα τα ξεχναω πανω κατω.
Αλλα βλεποντας και αυτο το συμπληρωματικο υπαρχουν αρκετα σημαντικα που λοιπουν απο την αρχικη λιστα.

Και ενα αφιερωματακι για την πιο ομορφη χρονια της ιστοριας....
1969 Χρονια Ερωτικη...
κρατηστε το ειναι συλεκτικο

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...Θα σας έλεγα πως το πιο κοντινό κονσεπτ στο σήμερα του There's A Riot Goin' On είναι το πρόσφατο Album της Solange...

Aααα...Δεν άκουσες το There's A Riot Going On των Yo La Tengo πέρυσι ε! Ούτε το Double Negative των Low να υποθέσω, έτσι; :jester:
Αύριο με τον κηδεμόνα σου! :ciao:

 

[Nikos F]

Aααα...Δεν άκουσες το There's A Riot Going On των Yo La Tengo πέρυσι ε! Ούτε το Double Negative των Low να υποθέσω, έτσι; :jester:
Αύριο με τον κηδεμόνα σου! :ciao:

its chinese to me...:Banane0:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

its chinese to me...:Banane0:

I know, baby. I know...:BDGBGDB55:

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

its chinese to me...:Banane0:

Προσοχή Νίκο ειναι γνωστός ταραξίας :flipout:
και one in a million μυαλό που οι μουσικοί συνειρμοί σχετιζονται με απειρους παραγοντες ελαχιστοι εκ των οποιων εχουν να κανουν με την μουσική ταυτιτητα στην καθαρη της εννοια

τρεμω ήδη στην ιδέα πως καποιος απο σας εχει ηδη βαλει να ακουσει LOW σκεπτομενος πως θα φανκιάσει το σύμπαν :flipout: