Στις δικές μου ακουστικές εμπερίες κατατάσσω την απόδοση κεφαλών ειδικά στην ικανότητα που έχουν να αναπαράγουν συρριστικά,sibilance όπως ξανα-έγραψα.
Απ τις πρώτες ακουστικές επαφές με συστήματα φίλων που είχαν κάποιο μπαρ ή είχαν φέρει σύστημα από μπάρκο και επειδή μ αρέσουν πολύ τα φωνητικά ,σε οποιαδήποτε κατάσταση να είναι ο δίσκος,από τότε μου 'κόλλησε' αυτή η παραξενιά.
Είναι το εγγύτερο σημείο στην αναπαραγωγή κατά την γνώμη μου που μπορεί να σου χαλάσει το 'άκουσμα' .
Γι αυτό έδινα σημασία σε κεφαλές,μηχανήματα γενικά που έκαναν smoother το πρόβλημα,χωρίς όμως τα γνωστά λαμπίσια σαλιαρίσματα .
Πέρασε απαρατήρητο κάτι που έγραψα πολλές φορές και έχει σχέση με την ικανότητα που είχε η DL 103 (για την 110 δεν τσέκαρα ακόμα),να αναπαράγει 'φουσκωμένα' tracks όπως αυτά απ τα 45άρια ή τα 33άρια του ίδιου καλλιτέχνη που συνήθως ήταν σς Long Version πρώτο στην πρώτη πλευρά και ακουγόταν και αυτό παρόμοια.
Η Denon 103 είχε το χάρισμα να μην ενισχύει αυτό το ενηχλητικό 'ς' κάποιων καλλιτεχνών.
Η A.T ΟC 09 /2 που και αυτή την αγόρασα παραπάνω από μία φορά,δεν βοηθούσε σ αυτό,σε instrumental track,αναφοράς δίσκους,ή καλογραμμένους οκ,σε κακές εγγραφές τό τόνιζε,το έκανε χειρότερο.
Γι αυτό λάτρεψα προσωπικά τις Goldring που 'εξομάλυναν' κατά κάποιο τρόπο την παραφωνία αυτή χωρίς να στρογγυλεύουν όμως όπως η 103 αλλά όχι η έκδοση με ελλειπτική που ακούω τώρα.
Όταν θέλω ν ακούσω κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη δεν πρόκειται να μ εμποδίσει η κατάσταση του δίσκου που έχω πάρει από κάποιο παζάρι.
Δεν θέλω να είμαι περιορισμένος σε 100-200 τεμάχια που θα καλύπτουν την ματαιοδοξία,που θα επιδεικνύω στο υπερεγώ μου για αυτοικανοποίηση και υπόψη ότι έχω γνωρίσει και γω αρκετά άτομα που έχουν όλους τους τοίχους των σπιτιών τους καλυμμένους με βιλύνια.
Ένας δίσκος που μ αρέσει σε κυκλοφορία made in USA ,αλλά μ έντονο των στοιχείων της τόνισης των συρριστικών ήταν αυτός του Al Jarreau :Heaven and Earth.
Το ομότιτλο άσμα ,4ο απ την πρώτη πλευρά χαλάει απ τα τονισμένα στην εγγραφή ,αλλά και στην πραγματικότητα σύμφωνα με γνωστούς και φίλους που ταξίδεψαν να τον δουν live (Dumbai), συρριστικά.
Μια λύση θα ήταν να τον κάνω πάσα ,ή φρίσμπι,μαλλά μ άρεσε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης(έφυγε ) και γενικά οι δίσκοι του έχουν αυτό το ακουστικό χαρακτηριστικό. (ακόμα και η συμπαραγωγή με George Benson,δίσκος χρονιάς για τον Ήχο είχε το θεματάκι της,αλλά αυτό το χαρακτηριστικό spoken word τον έκανε διάσημο).
Πολλά τα παραδείγματα Everything but the gir κ.λ.π.
Αν το διαθέτει κάποιος ας το τσεκάρει ακόμα και από αρχείο για να καταλάβει τι εννοώ.Η μήτρα παραμένει μήτρα, γι αυτό βέβαια κάποιοι αγαπούν τα live δίνοντας ένα σκασμό λεφτά .
Απ τις πρώτες ακουστικές επαφές με συστήματα φίλων που είχαν κάποιο μπαρ ή είχαν φέρει σύστημα από μπάρκο και επειδή μ αρέσουν πολύ τα φωνητικά ,σε οποιαδήποτε κατάσταση να είναι ο δίσκος,από τότε μου 'κόλλησε' αυτή η παραξενιά.
Είναι το εγγύτερο σημείο στην αναπαραγωγή κατά την γνώμη μου που μπορεί να σου χαλάσει το 'άκουσμα' .
Γι αυτό έδινα σημασία σε κεφαλές,μηχανήματα γενικά που έκαναν smoother το πρόβλημα,χωρίς όμως τα γνωστά λαμπίσια σαλιαρίσματα .
Πέρασε απαρατήρητο κάτι που έγραψα πολλές φορές και έχει σχέση με την ικανότητα που είχε η DL 103 (για την 110 δεν τσέκαρα ακόμα),να αναπαράγει 'φουσκωμένα' tracks όπως αυτά απ τα 45άρια ή τα 33άρια του ίδιου καλλιτέχνη που συνήθως ήταν σς Long Version πρώτο στην πρώτη πλευρά και ακουγόταν και αυτό παρόμοια.
Η Denon 103 είχε το χάρισμα να μην ενισχύει αυτό το ενηχλητικό 'ς' κάποιων καλλιτεχνών.
Η A.T ΟC 09 /2 που και αυτή την αγόρασα παραπάνω από μία φορά,δεν βοηθούσε σ αυτό,σε instrumental track,αναφοράς δίσκους,ή καλογραμμένους οκ,σε κακές εγγραφές τό τόνιζε,το έκανε χειρότερο.
Γι αυτό λάτρεψα προσωπικά τις Goldring που 'εξομάλυναν' κατά κάποιο τρόπο την παραφωνία αυτή χωρίς να στρογγυλεύουν όμως όπως η 103 αλλά όχι η έκδοση με ελλειπτική που ακούω τώρα.
Όταν θέλω ν ακούσω κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη δεν πρόκειται να μ εμποδίσει η κατάσταση του δίσκου που έχω πάρει από κάποιο παζάρι.
Δεν θέλω να είμαι περιορισμένος σε 100-200 τεμάχια που θα καλύπτουν την ματαιοδοξία,που θα επιδεικνύω στο υπερεγώ μου για αυτοικανοποίηση και υπόψη ότι έχω γνωρίσει και γω αρκετά άτομα που έχουν όλους τους τοίχους των σπιτιών τους καλυμμένους με βιλύνια.
Ένας δίσκος που μ αρέσει σε κυκλοφορία made in USA ,αλλά μ έντονο των στοιχείων της τόνισης των συρριστικών ήταν αυτός του Al Jarreau :Heaven and Earth.
Το ομότιτλο άσμα ,4ο απ την πρώτη πλευρά χαλάει απ τα τονισμένα στην εγγραφή ,αλλά και στην πραγματικότητα σύμφωνα με γνωστούς και φίλους που ταξίδεψαν να τον δουν live (Dumbai), συρριστικά.
Μια λύση θα ήταν να τον κάνω πάσα ,ή φρίσμπι,μαλλά μ άρεσε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης(έφυγε ) και γενικά οι δίσκοι του έχουν αυτό το ακουστικό χαρακτηριστικό. (ακόμα και η συμπαραγωγή με George Benson,δίσκος χρονιάς για τον Ήχο είχε το θεματάκι της,αλλά αυτό το χαρακτηριστικό spoken word τον έκανε διάσημο).
Πολλά τα παραδείγματα Everything but the gir κ.λ.π.
Αν το διαθέτει κάποιος ας το τσεκάρει ακόμα και από αρχείο για να καταλάβει τι εννοώ.Η μήτρα παραμένει μήτρα, γι αυτό βέβαια κάποιοι αγαπούν τα live δίνοντας ένα σκασμό λεφτά .
