5:30 πμ, Σαββατο 13 Ιανουαριου (μετα Συντελειας)
Ας το ριξουμε σε ολιγη ελαφρια συμπαντικη(-κοσμικη) φιλοσοφικη ενατενιση.
Μπορει μια περιοχη του κενου χωρου να περιεχει χαμηλοτερη ενεργεια απο την συνηθη ? Μαλλον, ΝΑΙ ....
ΠΟΙΟΣ ομως θα ορισει την "συνηθη" ενεργειακη πυκνοτητα ενος κενου χωρου. Για να συγκρινω σταθμες
πρεπει να εχω μια σταθμη αναφορας. ΣΗΜΕΡΑ, αυτη την στιγμη, δεν υπαρχει ενα τετοιο σταθερο σημειο
αναφορας (ας πουμε 10^-35 Joule) γιατι δεν εχουμε την δυνατοτητα να μετραμε κβαντικες διακυμανσεις
σε επιπεδο κατω του ηλεκτρονιου (και του κουαρκ). Στο πειραμα Casimir μετρηθηκε το εμμεσο αποτελεσμα
(η ελξη) και οχι η ακριβης "πυροδοτηση" αυτης της ελξης (δισεκατομμυρια η τρισεκατομμυρια κβαντικες
διακυμανσεις). Αρα μετρηθηκε ΤΟΣΟ μαζικα το φαινομενο και σε τοσο μεγαλη κλιμακα (για τα δεδομενα
του κβαντικου μικροκοσμου) που ειναι σαν να κοιταξαμε την επιφανεια ενος ωκεανου και βγαλαμε συμπερασμα
για τι υπαρχει ΑΠΟ ΚΑΤΩ !!!!
Σε φυσιολογικες συνθηκες (που κανεις δεν μπορει να τις ορισει) η Γενικη Θεωρια της Σχετικοτητας θα μετρησει
θετικες μαζες (πρωτονικες) που θα προξενησουν ... Θετικες βαρυτητες. Θετικη Βαρυτητα σημαινει οτι μια μαζα
μπορει να ελξει <<ΜΟΝΟ>>. Η πρωτονικη υλη μπορει να ελξει ΜΟΝΟ. ΔΕΝ μπορει να απωθησει μια αλλη πρωτο-
νικη μαζα. Αυτη ειναι η θετικοτητα της βαρυτητας.
Ελα, ΟΜΩΣ, που το συμπαν διαστελλεται και μαλιστα επιταχυνομενα !!!!
Εαν ηταν στο χερι της μαζας (που παρατηρουμε) επρεπε τα παντα να τρεχουν να συναντησουν τα παντα και
ΟΛΑ ΜΑΖΙ να εχουν ξεκινησει το ταξιδι προς την μεγαλη ΕΙΣΚΡΗΞΗ (Big Crunch), την μεγαλη καταρρευση και
συρρικνωση προς μια μοναδικοτητα απειρης πυκνοτητας, εξαιτιας μιας βαρυτικης ελξης που συνεχως θα αυξανε.
Ομως ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. Αρα, ΣΙΓΟΥΡΑ υπαρχει δυναμη αντιρροπη της "θετικοτητας" της
βαρυτητας. Σ-Ι-Γ-Ο-Υ-Ρ-Α ... !!! Αλλα τι προσημο να της δωσουμε ? Τελειως, συμβατικα (και συμβιβαστικα)
της δωσαμε τον τιτλο της σκοτεινης ενεργειας ΚΑΙ αποφυγαμε την πλανη των προσημων. Αυτο προκυπτει και
απο ενα ακομα γεγονος, η πρωτονικη υλη μεσω της πυκνωσης της, ασκει μεσα στον κενο χωρο ... θετικη ΠΙΕΣΗ.
Οχι γιατι καποιος πηγε και εβαλε ενα προσημο μπροστα απο την πιεση, αλλα γιατι ενα quark ανθισταται στην
καταληψη του απο καποιο αλλο quark, ΑΝΘΙΣΤΑΤΑΙ μεσω της ΧρωμοΔυναμικης. Αυτη την αντισταση,
βαφτισαμε ως θετικη πιεση της βαρυονικης υλης (για να μην την λεμε συνεχεια πρωτονικη).
Μεχρι στιγμης, η θετικη βαρυτητα ΕΛΚΕΙ (στον μακροκοσμο) ενω η θετικη πιεση ΑΠΩΘΕΙ (στον μικροκοσμο).
Το συνολο αυτων των δυο ροπων, ΤΑΣΕΩΝ, δινει την δυναμικη της Φυσικης που γνωριζουμε σημερα.
Γιατι γραφω "γνωριζουμε" ? Γιατι η παρατηρηση του συμπαντος μας εσπρωξε πανω σε παραδοξα ευρηματα.
Μια συμπαντικη διαστολη που, με καποιον τροπο, θα πρεπει να προκυπτει απο αρνητικες πιεσεις καποιας υλης
(η ενεργειας) που δεν εχουμε εντοπισει. Τετοια μυστηριακη υλη που με την πυκνοτητα της να παραγει αρνητικη
πιεση (αρα, επιταχυνση της συμπαντικης διαστολης) ΔΕΝ μπορεσαμε να βρουμε μεχρι σημερα. Η βαρυονικη υλη,
τα quarks απωθουν το ενα το αλλο (και ας βρισκονται σε αγαστη χορογραφια μεσα σε ενα πρωτονιο). Οποτε ....
ΠΩΣ θα βρουμε τι ΔΕΝ εντοπισαμε ?
Το μοναδικο εργαλειο που εχουμε, μεχρι στιγμης, ΔΕΝ ειναι η παρατηρηση του συμπαντος ουτε τα πειραματα
στο CERN, ουτε τιποτα αλλο super-hitech. ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Για την ακριβεια η ικανοτητα του να ιχνηλατει
και νοηματοδοτει (προσφατα) ανεξερευνητους "χωρους". Οχι μεσω της Φιλοσοφιας (που επισης χρειαζομαστε)
αλλα μεσω των Μαθηματικων. Μαθηματικων που τολμουν εκει που δεν μπορουν τα οργανα και οι μετρησεις.
Ετσι λοιπον, ο Μαθηματικος Λογισμος εκανε ενα τεραστιο αλμα εδω και 90 χρονια, ΤΟΛΜΩΝΤΑΣ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΕΙ
ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, ωστε να ιχνηλατησει παραδοξοτητες εκει μεσα
(η καλυτερα, εκει περα). Οχι οτι αποδειχθηκε τιποτα (απο τους Kaluza-Klein μεχρι τoυς Venezzano και Perelman)
αλλα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν στηριζομαστε αποκλειστικα στις αισθησεις μας (οραση, αντιληψη χρονου) για να σπρω-
ξουμε την ερευνα πανω σε παραδοξοτητες. Οπως, το ΠΩΣ ασκειται η βαρυτητα χωρις αντιστοιχο μποζονιο !!!
Μεχρι στιγμης, αναφερθηκα περισσοτερο στην Σκοτεινη Ενεργεια, η οποια βεβαιως ΔΕΝ εχει καποιο αρνητικο
προσημο. ΟΜΩΣ ... στον υποατομικο κοσμο, το πανω χερι ΔΕΝ το εχει η Σκοτεινη Ενεργεια αλλα η τυχαιοτητα
(δηλαδη στατιστικη ανυπακοη) των κβαντικων διακυμανσεων. Η "αρνητικη" ενεργεια σε ΑΥΤΗ την κλιμακα (που
ξεκινα απο το μεγεθος ενος quark δηλαδη στα 10^-18 του μετρου και συνεχιζει μεχρι τα ανατριχιαστικα 10^-35
του μετρου) ΔΕΝ δειχνει να σχετιζεται με καποια αρνητικη πιεση που ΙΣΩΣ να τροφοδοτει την Σκοτεινη Ενεργεια.
Η ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ .... μεχρι στιγμης.
Τι γινονται ολες αυτες οι κβαντικες διακυμανσεις του μικροκοσμου ?
Ο Paul Dirac (και οχι μονο αυτος) λεει οτι ... ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΟΥΝΤΑΙ. Δηλαδη, καθε κβαντικη διακυμανση "γεννα"
(τροπον τινα) μεσα απο την ανυπαρξια του κενου χωρου δυο σωματιδια που ζουν εξαιρετικα συντομα και εχουν
ΠΑΝΤΑ την ταση να ξαναβρισκονται και εξαυλωνονται. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ, που το κενο ειναι "ηρεμο" ?
Παραγεται καποια δραση ? Και ΠΟΥ πηγαινει το εργο αυτης (αν υπηρξε οποιαδηποτε δραση ) ? Δυστυχως, μιλαμε
για χρονικα διαστηματα κοντα σε κλιμακες Planck (δηλαδη 10^-43 του δευτερολεπτου) ! ΔΕΝ υπαρχει δυνατοτητα
να συλλαβουμε δρασεις και ενεργειες ΟΥΤΕ με την αυριανη τεχνολογια (ας πουμε σε 300 χρονια απο σημερα).
Ειναι θηριωδως ΣΒΕΛΤΑ για την ανθρωπινη παρατηρηση (τεχνολογικη εννοειται).
Ομως, υπαρχει και η Νοητικη Ινχηλατηση, η Αλγεβρικη Ινχηλατηση.
Και ΟΤΙ παει πανω, καποια στιγμη κατεβαινει κατω (ως ημιτονοειδης καμπυλη).
Αυτο που αντιστοιχει στο "παει πανω" ειναι η γεννηση δυο εικονικων σωματιδιων που προκυπτουν απο μια
κβαντικη διακυμανση. Αυτα ειναι τα σωματια και αντισωματια που προξενουν την θετικη (κβαντικη) πιεση. ΟΜΩΣ,
αμεσως μετα εξαυλωνονται, ΠΑΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Απο την δικη μου αντιληψη, ΤΙΠΟΤΑ ΤΟΣΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ,
δεν μπορει να παψει να υφισταται, ΕΣΤΩ και για 10^-43 του δευτερολεπτου. Καπου αλλου παει, σε κατι αλλο
μετατρεπεται και καποιο αλλου ειδους εργο παραγει. Για εμας ειναι σαν να χαθηκε (για λιγο). Ομως, η ανυπαρξια
ειναι παραλογη προσεγγιση. Αντιθετα, η μετατροπη(-μετουσιωση-μεταπηδηση) ειναι πολυ πιο λογικη προσεγγιση.
ΔΕΝ αφηνει ερμηνευτικα κενα. Και ως τετοια, ΠΑΝΤΑ θα την προτιμουμε. Ο Μαθηματικος φορμαλισμος ΔΕΝ ειναι
μονο για να κοβονται φοιτητες στις εξεταστικες τους. Ειναι και για να "βουτα" η ανθρωπινη διανοια εκει που,
μεχρι προτινος .... ΔΕΝ μπορουσε (η δεν τολμουσε).
Εαν λοιπον, η απειροελαχιστη ηρεμια του κβαντικου κοσμου ΔΕΝ σημαινει ανυπαρξια γεγονοτων (και ενεργειων)
τοτε ΠΟΥ, στα κομματια, και ΠΩΣ μπορουμε να κοιταξουμε ? Η μια υποθεση, τελειως ανεπιβεβαιωτη, ειναι οτι η
ΣΥΝΟΛΙΚΗ δυναμικη και γεωμετρια του συμπαντος διαδραματιζεται μεσα σε ΕΚΕΙΝΗ την φαινομενικη, για εμας,
ηρεμια του κβαντικου κενου (λεγεται και κβαντικος αφρος). Το "κενο" αυτο, σφυζει απο δρασεις, ενεργειες και
υφες που ΔΕΝ αλληλεπιδρουν με το δικο μας συμπαν. Μια στιγμη, ομως ! Ποιο ειναι το δικο μας συμπαν ?
Μα φυσικα, το παρατηρουμενο, αυτο που περιεχει τις διαστασεις του Υψους, Πλατους, Μηκους συν αυτη του
Χρονου. Ειναι σιγουρο οτι το ΣΥΝΟΛΙΚΟ συμπαν εξελλισεται αποκλειστικα μεσα σε αυτες τις τεσσερεις διαστασεις ?
Καθολου σιγουρο, απο την στιγμη που οι ενδειξεις ακαριαιων κβαντικων συσχετισμων αναμεσα σε νεφη ηλεκτρο-
νιων ειναι επιβεβαιωμενες. ΚΑΤΙ γεφυρωνει πληροφορια πιο γρηγορα και απο το φως.
Τι ειπαμε πιο πανω ? Οτι ανεβαινει, καποια στιγμη κατεβαινει.
Εαν ειναι μια ταλλαντωση αναμεσα σε δυο καταστασεις, μπορω να την απεικονισω με μια ημιτονοειδη καμπυλη.
Η ανοδος της, αυτη που υφιστανται τα σωματια-αντισωματια, πληροφορει τον δικο μου κοσμο (διασταση) για την
ερωτοτροπια τους. Η καθοδος της, αυτη που δεν παρατηρω τιποτα, ΔΕΝ πληροφορει τον δικο μου κοσμο. ΟΜΩΣ,
αυτο ΔΕΝ σημαινει οτι απουσιαζει οποιαδηποτε γεγονοκρατια, σε οποιαδηποτε διασταση. Απλα απουσιαζει απο την
δικη μου, την τετραδιαστατη. Μα, τι μπαρμπουτσαλα ειναι αυτα ? Υπαρχει αλλη διασταση ? Γιατι δεν την βλεπουμε ?
Μια εξηγηση (του οτι δεν βλεπουμε τιποτα) ειναι .... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
Η αλλη ομως εξηγηση ειναι .... οτι ΕΤΣΙ προστατευεται ο ειρμος της σκεψης (και ζωης) μας σε ενα χωροχρονικο
κουκουλι, οπου το αιτιο προηγειται του φαινομενου. Σε εναν πολυδιαστατο κοσμο ΔΕΝ ειναι καθολου σιγουρο οτι
η διαδοχη γεγονοτων θα ρεει απο το χθες στο αυριο, απο το αιτιο προς το αποτελεσμα. Καλιστα, μπορει το αιτιο
να επειται του φαινομενου (!!!) και ακομα χειροτερα, αιτιο και φαινομενο να βρισκονται σε ενα ΑΙΩΝΙΟ ΤΩΡΑ,
που μονο αν κατακερματιστει σε λιγοτερες διαστασεις (και ανεβει σε κλιμακα) θα φανει η οποιαδηποτε ....
ανομοιομορφια, ετεροτητα, πολλαπλοτητα, διαδοχη. Τι σημαινει αυτο ? Οτι σε Ν διαστασεις, το συμπαν
εξακολουθει να ειναι ΕΝΑ σωματιδιο ασυλληπτης υφης και ενεργειας και μηδενικης διαστασης, ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ
ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ, δηλαδη σημειακο οσο ουτε ο Ευκλειδης μπορει να αντεξει. ΟΜΩΣ ... "υποβαθμιζομενο"
σε λιγοτερες διαστασεις παιρνει την μορφη πολλων διαφορετικων σωματιδιων και ενεργειων (ηλεκτρονια,
πρωτονια ... χρονοι) τα οποια οχι μονο αλληλεπιδρουν σε μια ποικιλια φαινομενων αλλα ... ΔΕΙΧΝΟΥΝ να εχουν
και αποστασεις μεταξυ τους. Μαλιστα ... αποστασεις και χρονους που ισως να ΜΗΝ υφιστανται στην μεγιστη
συμπαντικη διασταση. Γιαυτο και παρατηρουμε ολες αυτες τις ακαριαιες γεφυρωσεις που εγραψε ο ΤmJuju
(δυστυχως, στο αλλο νηματακι).
Ωραια η φιλοσοφικη βολτα που σας εκανα. Καιρος ομως να προσγειωθουμε λιγο.
ΤΙ ειναι η Αρνητικη Ενεργεια του φαινομενου Casimir ....
ΔΕΝ ειναι η Σκοτεινη Ενεργεια που διαστελλει το Συμπαν.
ΔΕΝ ειναι το αρνητικο προσημο της ΑντιΥλης (αντιπρωτονια).
ΔΕΝ ειναι ουτε η Σκοτεινη Υλη που ειναι υπεθυνη για την συνοχη των γαλαξιων.
ΔΕΝ εχει ΚΑΝ σχεση με την εννοια του αρνητικου, του προσημου ΠΛΗΝ.
Ειναι μια συμβαση (ατυχης η οχι) ωστε να καταδειχθει ΚΑΤΙ που, ως ενεργεια βρισκεται κατω απο μια σταθμη
που η φυση μπορει να ανεχθει ΧΩΡΙΣ να "αντιδρασει" (με τροπους που μενει να εξιχνιασουμε).
Ποιο ειναι το ενεργειακο κατωφλι που η Φυση (ο κενος χωρος) θα αντιδρασει ?
ΔΕΝ ειμαστε εντελως σιγουροι !!! Απλα γνωριζουμε οτι υπαρχει, απο την στιγμη που οι δυο καθρεφτες εκαναν
προσπαθεια να πλησιασουν ο ενας τον αλλον, στο πειραμα Casimir. ΟΜΩΣ ... ποση ειναι η ενεργεια (ας πουμε
σε Joule η eV) ΔΕΝ γνωριζουμε. Μαλλον θα ειναι μια ασυλληπτα χαμηλη τιμη με τα σημερινα δεδομενα και
εποπτειες μας.
Τι ειναι, τοτε, Αρνητικη Ενεργεια ?
Eιναι η διατηρηση μιας κβαντικης διακυμανσης στην κοιλαδα της, δηλαδη στην καθοδο ΚΑΤΩ απο ενα ακραιο
ενεργειακο χαμηλο. Αυτη η καμπυλη ΔΕΝ κατεβαινει ποτε κατω απο τα μηδεν Joule (η ορθοτερα, μηδεν ...
ElectronVolts). Δεν γινεται ΠΟΤΕ αρνητικη η ενεργεια, δηλαδη το συμπαν να μας χρωσταει ενεργεια σε εναν
δεδομενο χωρο. Το συμπαν ειναι διαρκως γεματο με ενεργεια. Η κοιλαδα της καμπυλης ειναι απο μια τιμη και
κατω, που ΔΕΝ μπορει να αντεξει η Φυση για μεγαλο χρονικο διαστημα, μονο για πολυ συντομο χρονο και
υπο συνθηκες πολυ ξεχωριστες και σπανιες. Ποιες ειναι αυτες ?
Για να κατεβουμε κατω απο αυτο το ακραιο ενεργειακο χαμηλο πρεπει να αυξησουμε και το πλατος αλλα και
το υψος της ανοδου της καμπυλης, δηλαδη της κορυφης της καμπυλης που, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, θα την διαδεχθει.
Για να αυξησουμε το πλατος της καθοδου (διαρκεια) χωρις να αλλαξουμε τιποτα στην ανοδο, πρεπει να
χασουμε σε βαθος στην καθοδο (δηλαδη, υψος).
Για να απομονωσουμε πληρως την κοιλαδα καθοδου, δηλαδη να υπαρξει ενα ικανο χρονικο διαστημα οπου
θα μπορεσει να σταθεροποιθει ο λαιμος μιας σκουληκοτρυπας (η ο κυμματισμος ενος warp drive), πρεπει να
αυξησουμε ακομα περισσοτερο το πλατος και το υψος της ανοδου. ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΑ ΠΟΛΥ. Και οχι μονο αυτο.
Μια κυμματομορφη που αντιστοιχει σε κβαντικη διακυμανση ΔΕΝ μπορει να κοπει στα δυο, σε μια σκετη ανοδο
και μια σκετη καθοδο. Η ιδια η αποπειρα αποκοπης θα δημιουργησει μια συζυγη ανοδικη καμπυλη που θα παει
και θα κολλησει στην καθοδο.
Εμεις, ΔΕΝ εχουμε φτασει πειραματικα ουτε καν στην πρωτη περιπτωση.
Πρεπει να φτασουμε στην τριτη περιπτωση .... ΓΚΟΥΛΠ ....
(πριν επιβιβαστει ο JL_? και ο Γιαννης Χατζηγεωργιου στο Cochrane-1 και εχουμε κανενα διπλωματικο επεισοδιο
:laugh::laugh::laugh: και ξερετε σε ποιος θα χρεωθει το φταιξιμο .............. ε ? ............)
fftopic:
