Σ' ευχαριστώ Μιχάλη.
Μία μία με το δράπανο. Γι ' αυτό και δεν είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες, αλλά η δουλειά έγινε.
Με την ευκαρία να διευκρινήσω δύο θεματάκια.
Τα ενδιάμεσα ξύλα κρατάνε κόντρα στον τοίχο (στη δική μου περίπτωση στο κόντρα πλακέ) και έτσι κρατάνε το βάρος από τα ρούχα ή ότι άλλο βάλουμε. Υπάρχει όμως το εξής πρόβλημα. Το κομμάτι καθώς γυρνάει τείνει να σπρώξει και τα πλαϊνά του προς τα έξω μιας και δεν έχει χώρο να ελιχθεί. Βασικά την βέργα σπρώχνει κι αυτή με τη σειρά της τα πλαϊνά κομμάτια.
Επειδή τα κομμάτια είναι και μεγάλα και αρκετά είναι δεδομένο πως μετά από λίγο η κατασκευή θα ξεχαρβαλωθεί. Ειδικά οι βίδες που κρατάνε το κομμάτι στον τοίχο θα τραβιούνται συνέχεια προς τα έξω, κάποια στιγμή δεν θα αντέξουν.
Γι αυτό είναι απαραίτητη η δεύτερη γωνία, η οποία δεν πρέπει να είναι σώνει και καλά ομοιόμορφη και ακριβής μιας και δεν φαίνεται από πουθενά όταν ο καλόγερος είναι εγκατεστημένος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιτρέπει στο ξύλο να κινείται χωρίς να παρασύρει και τα εκατέρωθεν κομμάτια.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι οτι από τη μία τα ξύλα πρέπει να είναι αρκετά σφιχτά μεταξύ τους ώστε τα ενδιάμεσα κομμάτια να μην πέφτουν αλλά να στέκονται κατακόρυφα "από μόνα" τους αλλά και αρκούντως χαλαρά ώστε να μην χρειάζεται να κρεμιέσαι ολόκληρος από αυτά για να "κατέβουν" στη διαγώνια θέση.
Το προβλημα αυτό λύνεται πανεύκολα βάζοντας ανάμεσα στα κομμάτια λεπτό χαρτονάκι, το οποίο επίσης δεν φαίνεται. Καλύτερη και πιο κομψή λύση είναι να μπούν ροδέλες χωνευτές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μέσα στα ξύλα αλλά επειδή με πίεζε ο χρόνος να τελειώσω την κατασκευή και η κόρη "φώναζε" κατέφυγα στην απλή λύση του χαρτονιού. Η ροδέλα θέλει πολύ λεπτοδουλειά γιατί αν την βάλεις όπως είναι θα αφήνει ορατά κενά ανάμεσα στα κομμάτια. Κάτι που εμένα δεν μου άρεσε - για άλλον μπορεί να είναι πιο εμφανίσιμο.
Έτσι, με πολύ λεπτό χαρτονάκι (πάχος πάνω κάτω ένα χιλιοστό) έγινε η δουλειά.
Μία μία με το δράπανο. Γι ' αυτό και δεν είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες, αλλά η δουλειά έγινε.
Με την ευκαρία να διευκρινήσω δύο θεματάκια.
Τα ενδιάμεσα ξύλα κρατάνε κόντρα στον τοίχο (στη δική μου περίπτωση στο κόντρα πλακέ) και έτσι κρατάνε το βάρος από τα ρούχα ή ότι άλλο βάλουμε. Υπάρχει όμως το εξής πρόβλημα. Το κομμάτι καθώς γυρνάει τείνει να σπρώξει και τα πλαϊνά του προς τα έξω μιας και δεν έχει χώρο να ελιχθεί. Βασικά την βέργα σπρώχνει κι αυτή με τη σειρά της τα πλαϊνά κομμάτια.
Επειδή τα κομμάτια είναι και μεγάλα και αρκετά είναι δεδομένο πως μετά από λίγο η κατασκευή θα ξεχαρβαλωθεί. Ειδικά οι βίδες που κρατάνε το κομμάτι στον τοίχο θα τραβιούνται συνέχεια προς τα έξω, κάποια στιγμή δεν θα αντέξουν.
Γι αυτό είναι απαραίτητη η δεύτερη γωνία, η οποία δεν πρέπει να είναι σώνει και καλά ομοιόμορφη και ακριβής μιας και δεν φαίνεται από πουθενά όταν ο καλόγερος είναι εγκατεστημένος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιτρέπει στο ξύλο να κινείται χωρίς να παρασύρει και τα εκατέρωθεν κομμάτια.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι οτι από τη μία τα ξύλα πρέπει να είναι αρκετά σφιχτά μεταξύ τους ώστε τα ενδιάμεσα κομμάτια να μην πέφτουν αλλά να στέκονται κατακόρυφα "από μόνα" τους αλλά και αρκούντως χαλαρά ώστε να μην χρειάζεται να κρεμιέσαι ολόκληρος από αυτά για να "κατέβουν" στη διαγώνια θέση.
Το προβλημα αυτό λύνεται πανεύκολα βάζοντας ανάμεσα στα κομμάτια λεπτό χαρτονάκι, το οποίο επίσης δεν φαίνεται. Καλύτερη και πιο κομψή λύση είναι να μπούν ροδέλες χωνευτές στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μέσα στα ξύλα αλλά επειδή με πίεζε ο χρόνος να τελειώσω την κατασκευή και η κόρη "φώναζε" κατέφυγα στην απλή λύση του χαρτονιού. Η ροδέλα θέλει πολύ λεπτοδουλειά γιατί αν την βάλεις όπως είναι θα αφήνει ορατά κενά ανάμεσα στα κομμάτια. Κάτι που εμένα δεν μου άρεσε - για άλλον μπορεί να είναι πιο εμφανίσιμο.
Έτσι, με πολύ λεπτό χαρτονάκι (πάχος πάνω κάτω ένα χιλιοστό) έγινε η δουλειά.
Last edited:
Υπερβολή.
