Goldberg

[Δημήτρης Ιωάννου]

η ...λεγάμενη όπως κυκλοφορεί σήμερα στα δισκάδικα.
σε διαβεβαιώ ότι μπορείς κάλλιστα να μείνεις χωρίς 2 ντουζίνες άλλους δίσκους προκειμένου να την αποκτήσεις :grandpa:

Αυτήν έχω και εγώ συν μια άλλη που δεν την βρίσκω πουθενά τόσες μέρες που διαβάζω το θρεντ.Και ήταν και δώρο !!!:argue:

 

[Tasos_Th]

Eναλλακτικη πρόταση η παρακάτω :

 

[Busoni]

Είχα ακούσει τον Keith Jarret στις Goldberg πριν 3-4 χρόνια και με εξέπληξε, καθώς θεωρούσα οτι παίζει μόνο jazz. Αρκετά καλή ερμηνεία, με ικανοποιητικό tempo, "κοφτές" φράσεις όπως πρέπει στον Bach. Γενικά μια αρκετά σύγχρονη προσέγγιση στο έργο, παρόλο που χρησιμοποιεί "παλαιό" όργανο. Το μόνο που με ενοχλεί στο συγκεκριμένο δίσκο ειναι ο ήχος του τσέμπαλου που παρα-ακούγεται "γλυκό"...

 

[Tasos_Th]

Ναι όντως παρακούγεται γλυκό , παρόλα αυτά αξίζει να υπάρχει σε αντιδιαστολή των εκτελέσεων σε πιάνο .

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Ρε παιδιά, το τσέμπαλο γλυκό; Ο οξύς, τσιμπιτός ήχος του με την άκαμπτη στάθμη του, μόνο γλυκός δεν ακούγεται στ' αυτιά μου. Εμένα μου φέρνει μια ψύχρα και μια μοναξιά...:frown:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Ρε παιδιά, το τσέμπαλο γλυκό; Ο οξύς, τσιμπιτός ήχος του με την άκαμπτη στάθμη του, μόνο γλυκός δεν ακούγεται στ' αυτιά μου. Εμένα μου φέρνει μια ψύχρα και μια μοναξιά...

"sounds like two skeletons, having a sexual intercourse, on a tin roof"

 

[Busoni]

Re: Απάντηση: Goldberg

Ρε παιδιά, το τσέμπαλο γλυκό; Ο οξύς, τσιμπιτός ήχος του με την άκαμπτη στάθμη του, μόνο γλυκός δεν ακούγεται στ' αυτιά μου. Εμένα μου φέρνει μια ψύχρα και μια μοναξιά...:frown:

Το τσέμπαλο στη συγκεκριμένη ηχογράφηση του Jarret ακούγεται γλυκό, όχι γενικά Γενικά δεν μπορώ να πώ οτι το τσέμπαλο μου φέρνει κάτι στο μυαλό, πόσο μάλλον εικόνες με σκελετούς στη σκεπή... :flipout: Και sexual κιόλας; Sexual οι παραλλαγές; :FSGSFGS4: Αν ειναι έτσι, τοτε ο Gould ειναι ο χειρότερος στις Goldberg :flipout: Χωρίς πλάκα, ο ήχος του τσέμπαλου είναι "μοναχικός" γιατι δεν εχει πυκνό ηχόχρωμα, όπως το πιάνο ή, ακόμα περισσότερο, το βιολοντσέλλο. Τραγουδά, αλλά τόσο λιτά που υποσυνείδητα θέλεις κι άλλα όργανα να συνοδεύουν

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Eγώ τις πήρα και με τον Cristophe Rousset, με τσέμπαλο, στην L-Oiseau-Lyre (νομίζω...). Ηθελα να τις έχω και όπως τις άκουγε ο ίδιος ο Κάντορας, τότε που δεν υπήρχαν πιάνα. Ακουσα το CD μόλις μία φορά. Κι αυτή όχι ολόκληρη: άκουσα τις πρώτες 11 και μετά τη θρυλική 26η.
Δεν με βλέπω να το ξαναακούω: οι πιανίστες που έχω, με πείθουν πως το πιάνο είναι το ιδανικό όργανο για να αναδείξει το συγκεκριμένο έργο, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

 

[Busoni]

Re: Απάντηση: Goldberg

Δεν με βλέπω να το ξαναακούω: οι πιανίστες που έχω, με πείθουν πως το πιάνο είναι το ιδανικό όργανο για να αναδείξει το συγκεκριμένο έργο, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Σε αυτό συμφωνώ κι εγώ και πιστεύω οτι ισχύει για τα περισσότερα έργα του Bach για πληκτροφόρο. Γι αυτό κι αναρωτιέμαι γιατί ο Bach στους τίτλους των έργων του μιλά για "πληκτροφόρο"(πχ Das Wohltemperierte Clavier) κι όχι για τσέμπαλο. Ίσως είχε φανταστεί οτι το τσέμπαλο θα εξελισσόταν. Μάλιστα, λέγεται οτι ο Bach είχε δοκιμάσει ένα πρώιμο πιάνο, κατασκευή του Silbermann, γνωστού κατασκευαστή εκκλησιαστικών οργάνων και φίλου του Bach, χωρίς να τον ικανοποιήσει.

Το πιάνο έχει τεραστιες εκφραστικές ικανότητες σε σχέση με το τσέμπαλο που παίζει είτε σιγα είτε δυνατά. Εν τούτοις διαβαζω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα γερμανικά τσέμπαλα της εποχής του Bach, που λένε ότι ήταν αρκετά "εκφραστικότερα" και ογκώδη σε ήχο από τα γαλλικά και τα ιταλικά(http://www.baroquemusic.org/bargerhpschd.html), αλλά ακούγοντας τα σημερινά τσέμπαλα, πάλι στις αρχικές μου σκέψεις καταλήγω.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Goldberg

γιατί ο Bach στους τίτλους των έργων του μιλά για "πληκτροφόρο"(πχ Das Wohltemperierte Clavier) κι όχι για τσέμπαλο.

Αυτό συμβαίνει γιατί η οικογένεια των πληκτροφόρων, πριν από την έλευση του πιάνου, ήταν ιδιαίτερα πολυπληθής: τσέμπαλο, κλαβίχορδο, βιργινάλι, σπινέτα κ.α.

 

[Δημήτρης Ν.]

Eγώ τις πήρα και με τον Cristophe Rousset, με τσέμπαλο, στην L-Oiseau-Lyre (νομίζω...). Ηθελα να τις έχω και όπως τις άκουγε ο ίδιος ο Κάντορας, τότε που δεν υπήρχαν πιάνα. Ακουσα το CD μόλις μία φορά. Κι αυτή όχι ολόκληρη: άκουσα τις πρώτες 11 και μετά τη θρυλική 26η.
Δεν με βλέπω να το ξαναακούω: οι πιανίστες που έχω, με πείθουν πως το πιάνο είναι το ιδανικό όργανο για να αναδείξει το συγκεκριμένο έργο, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Δώστο σε εμένα που έχω ψύχωση με τις εκτελέσεις "παλαιάς εποχής"

 

[Tasos_Th]

Δημήτρη υπάρχει και μιά ακόμη ενδιαφέρουσα εκτέλεση με τον Pierre Hantai να παίζει clavecin

 

[send]

Δεν ξέρω ποια από τις δύο εκτελέσεις του Γκουλντ θα προτιμούσα....
η αλήθεια είναι ότι στιγμές-στιγμές με ενοχλεί το τραγούδι στη δεύτερη. Πολύ spooky βρε παιδιά αυτό το σιγομουρμούρισμά της!

Πάντως ακόμη και αν η πρώτη κόβει επαναλήψεις, η δεύτερη είναι πιο άναρχη στο ρυθμό της, ορισμένα σημεία (ναι, εκεί που ρίχνει το τραγούδι!) τα παρατείνει κατά το δοκούν.

Κατά τα λοιπά απλά απίστευτος.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Πάντως ακόμη και αν η πρώτη κόβει επαναλήψεις, η δεύτερη είναι πιο άναρχη στο ρυθμό της, ορισμένα σημεία (ναι, εκεί που ρίχνει το τραγούδι!) τα παρατείνει κατά το δοκούν.

Κατά τα λοιπά απλά απίστευτος.

Στην πρώτη, είναι ακόμα μικρός και δεόντως "ψαρωμένος".
Στη δεύτερη είναι πιά ένας φτασμένος μαίτρ και έχει κερδίσει το δικαίωμα να αυθαιρετεί λίγο παραπάνω.

Και στις δύο μαγικός, κατά τη γνώμη μου.
Αλλά σαν δίσκο πυρηνικού καταφυγίου, προσωπικά θα έπαιρνα την 1η: έτσι όπως έρχεται καταπάνω σου σαν κύματα χωρίς ανάσες, χωρίς τα repeats, το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Οσο ακούω τίς τελευταίες Goldberg τού Gould τόσο πιό πολύ πείθομαι ότι τίς έχω ´αδικήσει´σέ σχέση μέ τίς πρώτες τίς θρυλικές του.
Ολη του η ωριμότητα και το μέτρο(όσο μέτρο υπάρχει γιά τά δικά του ´μέτρα´),αποτυπώνονται στήν εκτέλεση τού 1981.
Και μόνον το γεγονός ότι τόν ´βασάνιζε´τό έργο από τό 1955 καί τό ηχογράφησε ξανά ,έναν χρόνο μόλις πρίν μάς ´αφήσει´σημαίνει πολλά.
Eχοντας πλέον και τίς τρείς ηχογραφήσεις του δέν ξέρω ποιά να διαλέξω..
Τείνω πλέον πρός αυτή τού 1981...Μπορεί και να μεγάλωσα...:nounder::nounder:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Βαλτός είσαι βρε Σπύρο για περαιτέρω έξοδα ?????:grandpa:

 

[Skakinen]

Να´μαστε πάλι εδώ, 12 χρόνια μετά...
Παραλλαγές Goldberg δεν σημαίνει μόνο Glenn Gould. Ναι μεν, ο Καναδός έδωσε ισχυρό στίγμα με τις δύο ηχογραφήσεις του (1955 και 1981) αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη ερμηνείες, ώστε ο ανήσυχος ακροατής να γνωρίσει και άλλες προσεγγίσεις.
Δύο ιδιαίτερες ερμηνείες, που ίσως συνιστούν άτυπο δίπολο και ψάχνουν τα κατάλληλα αυτιά, είναι του Andrei Gavrilov (1992) και του Willhelm Kempff (1969).
Αμφότερες αποτελούν ενδιαφέρουσες προσθήκες στην δισκοθήκη των φίλων της μουσικής του Bach.

Ο Ρώσος δίνει μια εμπρηστική ερμηνεία, υψηλής virtuosite. Ξεκινάει με την Aria σε πολύ χαλαρό tempo (ο ακροατής σχηματίζει λάθος εντύπωση γι'αυτό που θα ακολουθήσει) αλλά αμέσως μετά ανεβάζει ρυθμό και... ξυπνάει τον χεβυμεταλά που κρύβεται μέσα μας. Το βαρύ αριστερό χέρι κάνει ακόμη πιο ευδιάκριτες τις μπασογραμμές και μας παρασύρει ακόμη περισσότερο στον ρυθμό. Μικρή παραφωνία θα έλεγα ότι αποτελεί η ιδιαίτερα ξεχειλωμένη Variation 25, την οποία ο Gavrilov ολοκληρώνει σε 11 λεπτά!

Ο (75χρονος την περίοδο της ηχογράφησης) Γερμανός, μας προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση του έργου, περισσότερο ρομαντική. Ο ακροατής αρχικά εκπλήσσεται ακούγοντας την Aria, απογυμνωμένη από τα καλλωπίσματα (appogiaturas, τρίλλιες κλπ). Στα συνηθισμένα σε διαφορετικό άκουσμα αυτιά, ηχεί σαν άλλο έργο! Προφανώς ο Kempff ήθελε να δώσει την μουσική αυτούσια χωρίς φτιασίδια. Επίσης, στις περισσότερες παραλλαγές επαναλαμβάνεται μόνο το πρώτο μέρος. Γενικά υπάρχει αρκετό pedal και legato και κάποιες φορές ίσως θυμίσει Beethoven. Συνολικά πρόκειται για μια ''εσωτερική'' αλλά σε καμμία περίπτωση υποτονική, ερμηνεία.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

O Perhaia τελικά δεν σου άρεσε γιατί είδα σε άλλο thread ότι τον άκουγες.

 

[Skakinen]

Βεβαίως και μου άρεσε. Εξαιρετικά ισορροπημένη ερμηνεία.

 

[Cicadelic Ranger]

Εγω εχω κολησει με τον Γκουλντ και δεν μπορω να ξεκολησω εδω και... δεν ξερω 35 ; 38 χρονια ;

Στο εργο αυτο ειναι η αναφορα μου και δυσκολα ακουω κατι αλλο.