Μιά απορία για παλιές ηχογραφήσεις.

[tuxx]

νομίζω ότι όλα τα ευρήματα ηταν αναμενόμενα...

Καλά δεν ισχυρίστηκα ότι ανακάλυψα και τον τροχό. Απλά έκανα σύγκριση μεταξύ 3 μάστερ και έδειξα τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε δύο cd αλλά και την ομοιότητα του ενός με ένα βινύλιο.

Sent from my ONEPLUS A3003 using Tapatalk

 

[geolad]

Μπορούν όσοι έδωσαν DR range και spectrogram να δώσουν και τα αντίστοιχα frequency response;

 

[sokmav]

Απάντηση: Re: Μιά απορία για παλιές ηχογραφήσεις.

Μπορούν όσοι έδωσαν DR range και spectrogram να δώσουν και τα αντίστοιχα frequency response;

Φαίνονται,στα πλάγια.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

<Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην ασχολείστε καθόλου και ν' ακούτε μουσική σαν απλοί ανυποψίαστοι άνθρωπoι> γράφει ο αγαπητός από τα γραφόμενα του Tuxx και έχει δίκιο. Έλα όμως που όλο και κάτι μας τσιγκλάει.

Αυτά τα cd που είχε βγάλει η εφημερίδα Καθημερινή ήταν πάρα πολύ καλές παραγωγές. Επιμέλεια είχε ο Γιώργος Χατζιδάκης παραγωγή η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, 24 bit remastering, 22 σελίδες βιβλιαράκι με πληροφορίες για τα έργα, κείμενο από τα <θεατρικά τετράδια> και κυρίως καλό ήχο.




Ήδη είχα δύο βινύλια του έργου σε διαφορετικές εκδόσεις. (H ετικέτα με τον λογότυπο columbia είναι η παλαιότερη έκδοση)
Δεν θυμάμαι τότε να είχα κάνει σύγκριση μεταξύ δίσκων ή μεταξύ δίσκων και cd.



Πριν ένα χρόνο αγόρασα την παρακάτω έκδοση του έργου που πρέπει να είναι χρονολογικά δευτερότριτη και ψευδοστέρεο.
Παρόλα αυτά η ποιότητα αναπαρωγής ήταν με διαφορά καλύτερη από όλα τα προηγούμενα.



Συμπέρασμα από το παράδειγμα και την γενικότερη εμπειρία μου.
Σπανιότατα μια επανέκδοση είναι καλύτερη από το πρωτότυπο (ίσως η τελευταία επανέκδοση βινυλίου Schecherazade Reiner).
Μπορεί η επανέκδοση να είναι εξαιρετική (Soulville Βen Webster σε βινύλιο ή Βernstein Mahler Νew York ή γενικά esoteric σε sacd...) αλλά το σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε σύγκριση παραμένει το original βινύλιο.
Η αγορά cd ή sacd αποτελεί πράξη εμπιστοσύνης του αγοραστή προς την εταιρία που έκανε την μεταφορά και ευτυχώς υπάρχουν πολλές καλές εταιρίες γιατί η μουσική στις μέρες μας και με την υπερπληροφόρηση που υπάρχει είναι ατέλειωτη. Το cd έχει πιά καλό ήχο και αποτελεί λόγω της ευκολίας του σημαντική πολιτιστική κατάκτηση. Πως θα είχα ακούσει (μεταξύ μας δεν έχω προλάβει) ή πως θα ήξερα ότι υπάρχουν αυτές οι 39 ηχογραφήσεις του Abbado αν δεν είχε υπήρχε αυτό το κουτί?



Τέλος της φλυαρίας με μια επιφύλαξη στα γραφόμενα. Το dac και το sacd player που διαθέτω κοστίζουν το 1/3 της τιμής μόνον της κεφαλής του πικαπ.

 

[geolad]

Re: Απάντηση: Re: Μιά απορία για παλιές ηχογραφήσεις.

Φαίνονται,στα πλάγια.

Εννοώ την γραφική παράσταση (καμπύλη).

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

<Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην ασχολείστε καθόλου και ν' ακούτε μουσική σαν απλοί ανυποψίαστοι άνθρωπoι> γράφει ο αγαπητός από τα γραφόμενα του Tuxx και έχει δίκιο. Έλα όμως που όλο και κάτι μας τσιγκλάει.

Αυτά τα cd που είχε βγάλει η εφημερίδα Καθημερινή ήταν πάρα πολύ καλές παραγωγές. Επιμέλεια είχε ο Γιώργος Χατζιδάκης παραγωγή η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, 24 bit remastering, 22 σελίδες βιβλιαράκι με πληροφορίες για τα έργα, κείμενο από τα <θεατρικά τετράδια> και κυρίως καλό ήχο.


View attachment 144749

Ήδη είχα δύο βινύλια του έργου σε διαφορετικές εκδόσεις. (H ετικέτα με τον λογότυπο columbia είναι η παλαιότερη έκδοση)
Δεν θυμάμαι τότε να είχα κάνει σύγκριση μεταξύ δίσκων ή μεταξύ δίσκων και cd.

View attachment 144750View attachment 144751

Πριν ένα χρόνο αγόρασα την παρακάτω έκδοση του έργου που πρέπει να είναι χρονολογικά δευτερότριτη και ψευδοστέρεο.
Παρόλα αυτά η ποιότητα αναπαρωγής ήταν με διαφορά καλύτερη από όλα τα προηγούμενα.

View attachment 144752

Συμπέρασμα από το παράδειγμα και την γενικότερη εμπειρία μου.
Σπανιότατα μια επανέκδοση είναι καλύτερη από το πρωτότυπο (ίσως η τελευταία επανέκδοση βινυλίου Schecherazade Reiner).
Μπορεί η επανέκδοση να είναι εξαιρετική (Soulville Βen Webster σε βινύλιο ή Βernstein Mahler Νew York ή γενικά esoteric σε sacd...) αλλά το σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε σύγκριση παραμένει το original βινύλιο.
Η αγορά cd ή sacd αποτελεί πράξη εμπιστοσύνης του αγοραστή προς την εταιρία που έκανε την μεταφορά και ευτυχώς υπάρχουν πολλές καλές εταιρίες γιατί η μουσική στις μέρες μας και με την υπερπληροφόρηση που υπάρχει είναι ατέλειωτη. Το cd έχει πιά καλό ήχο και αποτελεί λόγω της ευκολίας του σημαντική πολιτιστική κατάκτηση. Πως θα είχα ακούσει (μεταξύ μας δεν έχω προλάβει) ή πως θα ήξερα ότι υπάρχουν αυτές οι 39 ηχογραφήσεις του Abbado αν δεν είχε υπήρχε αυτό το κουτί?

View attachment 144753

Τέλος της φλυαρίας με μια επιφύλαξη στα γραφόμενα. Το dac και το sacd player που διαθέτω κοστίζουν το 1/3 της τιμής μόνον της κεφαλής του πικαπ.

Καμία φλυαρία. Παρεμπιπτόντως, εγώ έχω δει πολλές επανεκδόσεις που έχουν καλύτερο ήχο από κάποια πρωτότυπα. Όμως νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δίσκος του Χατζιδάκη με τον αριθμό SAXG κλπ, είναι ο παλιότερος και σε πραγματικό στέρεο (ο Χατζιδάκης ήταν χαϊεντάς!).

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

<Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην ασχολείστε καθόλου και ν' ακούτε μουσική σαν απλοί ανυποψίαστοι άνθρωπoι> γράφει ο αγαπητός από τα γραφόμενα του Tuxx και έχει δίκιο. Έλα όμως που όλο και κάτι μας τσιγκλάει.

Αυτά τα cd που είχε βγάλει η εφημερίδα Καθημερινή ήταν πάρα πολύ καλές παραγωγές. Επιμέλεια είχε ο Γιώργος Χατζιδάκης παραγωγή η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, 24 bit remastering, 22 σελίδες βιβλιαράκι με πληροφορίες για τα έργα, κείμενο από τα <θεατρικά τετράδια> και κυρίως καλό ήχο.


View attachment 144749

Ήδη είχα δύο βινύλια του έργου σε διαφορετικές εκδόσεις. (H ετικέτα με τον λογότυπο columbia είναι η παλαιότερη έκδοση)
Δεν θυμάμαι τότε να είχα κάνει σύγκριση μεταξύ δίσκων ή μεταξύ δίσκων και cd.

View attachment 144750View attachment 144751

Πριν ένα χρόνο αγόρασα την παρακάτω έκδοση του έργου που πρέπει να είναι χρονολογικά δευτερότριτη και ψευδοστέρεο.
Παρόλα αυτά η ποιότητα αναπαρωγής ήταν με διαφορά καλύτερη από όλα τα προηγούμενα.

View attachment 144752

Συμπέρασμα από το παράδειγμα και την γενικότερη εμπειρία μου.
Σπανιότατα μια επανέκδοση είναι καλύτερη από το πρωτότυπο (ίσως η τελευταία επανέκδοση βινυλίου Schecherazade Reiner).
Μπορεί η επανέκδοση να είναι εξαιρετική (Soulville Βen Webster σε βινύλιο ή Βernstein Mahler Νew York ή γενικά esoteric σε sacd...) αλλά το σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε σύγκριση παραμένει το original βινύλιο.
Η αγορά cd ή sacd αποτελεί πράξη εμπιστοσύνης του αγοραστή προς την εταιρία που έκανε την μεταφορά και ευτυχώς υπάρχουν πολλές καλές εταιρίες γιατί η μουσική στις μέρες μας και με την υπερπληροφόρηση που υπάρχει είναι ατέλειωτη. Το cd έχει πιά καλό ήχο και αποτελεί λόγω της ευκολίας του σημαντική πολιτιστική κατάκτηση. Πως θα είχα ακούσει (μεταξύ μας δεν έχω προλάβει) ή πως θα ήξερα ότι υπάρχουν αυτές οι 39 ηχογραφήσεις του Abbado αν δεν είχε υπήρχε αυτό το κουτί?

View attachment 144753

Τέλος της φλυαρίας με μια επιφύλαξη στα γραφόμενα. Το dac και το sacd player που διαθέτω κοστίζουν το 1/3 της τιμής μόνον της κεφαλής του πικαπ.

Ο τρίτος δίσκος COLUMBIA είναι ο πρώτος, ο παλιός και μάλιστα στερεοφωνικός. Λ.Σ.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Μάλλον έχετε δίκιο είναι η πρώτη εκτέλεση έτσι λέει εδώ.
http://www.manoshadjidakis.com/
Θα το ξαναδώ γιατί νόμιζα ότι η πρώτη ήταν στην Οdeon εξαγωγή σε Αμερική και ότι αυτή που παρουσιάζω είναι η δεύτερη. Το ψευδοστέρεο το κρίνω υποκειμενικά.

 

[Voltes V]

Μπορείτε να μου λύσετε μια απορία που έχω? Αληθεύει ότι μέχρι τo '94-'95 χοντρικά, η ποιότητα των CD υπολείπετο σε σχέση με τις ίδιες ηχογραφήσεις σε βινύλιο ή λανθάνω? Δεν τυγχάνει να έχω τον ίδιο δίσκο σε CD και βινύλιο, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ένα κομμάτι του '83 σε 12ιντσο που έχω ηχητικά είναι 3 κλάσεις ανώτερο από τον δίσκο που το φιλοξενεί και τον έχω σε CD.

Σαν γενική αρχή αληθεύει, το πραγματικό ερώτημα είναι τί μπορουμε να κάνουμε για μάπα ηχογραφήσεις (ειδικά rock / metal) που ακούγονται σαν τενεκές!
Από ότι έχουν ακούσει τα αφτιά μου και παρ’οτι δε συνηθίζεται για αυτά τα είδη, νομίζω οτι αξίζει η προσέγγιση της «λάμπας», έστω και σαν πειραματισμό...