Ας κάνω έναν παραλληλισμό (εν πρώτοις, άσχετο):
Κάποτε, στη χώρα μας είχαμε δύο μόνο (κρατικά) τηλεοπτικά κανάλια.
Ανεξάρτητα από την ποιότητά τους (και την "πλύση εγκεφάλου") απαιτούσαμε μεγαλύτερη ποικιλία - με την ελπίδα: περισσότερες επιλογές=περισσότερες πιθανότητες εύρεσης ποιότητας
Δυστυχώς, διαψευστήκαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία των προγραμμάτων (όλων των καναλιών) είναι "για τα μπάζα". Με εξαιρέσεις βέβαια (ευτυχώς...)
Παρεπιπτόντως...πιο συχνά αυτές οι εξαιρέσεις απαντώνται στα...κρατικά κανάλια (!)
Τι έγινε; "Στέρεψαν" οι ιδέες; "Εξαφανίστηκαν" τα "γερά μυαλά";
Όχι. Τίποτα από όλα αυτά.
Απλά...δεν τους ενδιαφέρει η ποιότητα. Μόνον η ποσότητα.
Άλλωστε...αυτήν (υποτίθεται) θέλαμε...
ΟπότεΣ, αφού το "target group" είναι η πλειοψηφία, που
έχει μάθει να μην αποζητά την ποιότητα, δεν τους απασχολεί η (όποια και όση) μειοψηφία.
Διευκρίνηση: δεν "αναπολώ", ούτε επιθυμώ την "επιστροφή" στα δύο κρατικά κανάλια...
Κάποτε, επίσης, δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία σε ηχητικά μηχανήματα (και ειδικά σε ηχεία).
Κι όμως, πολύς κόσμος άκουγε μια χαρά τη μουσικούλα του (με τα, συγκριτικά, λιγοστά μέσα).
Τώρα, με την τεράστια ποικιλία (πραγματικά, δεν ξέρεις τι να πρωτοπροσέξεις και π.χ. ποιο ηχείο να πρωτο-αφήσεις έξω από τη λίστα με τα δέκα που θέλεις να ακούσεις), γιατί είμαστε ανικανοποίητοι (σε μεγάλο βαθμό);
Τί έγινε; Σταμάτησε η εξέλιξη; Γίναμε "παράξενοι"; Είμαστε "παρελθοντο-λάτρες";
Τίποτα από αυτά. Μια χαρά εξέλιξη υπάρχει. Εξέλιξη, ναι. Βελτίωση, όμως;
Βελτίωση σε ποιότητα κατασκευής και φινίρισμα, ναι.
Βελτίωση σε σχεδίαση/εμφάνιση και χρωματικές επιλογές, ναι.
Βελτίωση σε υποστήριξη και σε τιμές, ναι.
Βελτίωση σε ήχο; Όχι πάντα. Για την ακρίβεια, συνήθως όχι. Ειδικά στα προσιτά μηχανήματα της μαζικής παραγωγής (που στοχεύουν στη..."μαζική κατανάλωση").
Δεν ενδιαφέρει η προσφορά ποιότητας (στη "μάζα" - που τους στηρίζει οικονομικά). Ενδιαφέρει η ποσότητα (π.χ. "πολύ ηχείο" για τα χρήματα).
Δυστυχώς, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, επικρατεί το "γρήγορο" και όχι το "προσεγμένο", το "πολύ" και όχι το "καλό".
Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία (και μοτοβιομηχανία, για εμάς τους μηχανόβιους...). Εκεί δεν μπορούν να προσφέρουν ένα σύγχρονο αυτοκίνητο που π.χ. συμπεριφέρεται χειρότερα από ένα άλλο 20 ετών. Προσφέρουν, όμως, ένα αυτοκίνητο που δεν έχει τόση αξιοπιστία. Άρα; Σταδιακή μείωση του ποιοτικού ελέγχου. Γρήγορη-μαζική παραγωγή για γρήγορη-μαζική κατανάλωση. Και μετά; Έλα, μωρέ...
Να μην αναφερθώ και στο φαγητό, τώρα...
Ορίστε, αναφέρθηκα...