εντάξει, εντάξει... επανέρχομαι στην τάξη ήσυχα.
Η ταινία ξεκινάει με ενα παιδί να φωνάζει ονοματα παιδίων οπου συναντιούνται για να πάιξουν όλα μαζί.
Η ταινία τελειώνει, με 2 παιδιά, χέρι, χέρι, να "βγαίνουν" στον κόσμο των "μεγάλων" ενω απο μπροστά τους ορθόνεται ενα κτήριο της disney.
στην δευτερη σκηνή τα παιδιά παίζουν φτύνοντας ενα αυτοκίνητο αλλα και ενα άλλο παιδί..
βλέπουμε την μητέρα τους να παίζει μαζί τους, να κατέχετε απο μια παιδική ελευθερία αλλα και αφέλεια
να βγαινει αυτάρεσκα selfie φωτογραφίες, να ξεγελάει -κυρίως τον ευατό της- επανειλημμένα, για να κερδίσει κάποια εύκολα χρήματα.
ο σκηνοθέτης τοποθετεί τους χαρακτήρες σε ενα μοτελ, ενα πρόχειρο, μεταβατικό φυσικό αλλα και πνευματικό χώρο.
οπως ακριβώς η διαμονη μας σε τουτο δω τον πλανήτη.
τα παιδιά κανουν ζημιες & βάζουν φωτιά σε καποια εγκαταλημένα οικογενειακά σπίτια.. εγκατελειμένα και αυτά απο την ασφάλεια που παρέχει ενα σπιτι.. απο γονείς.
Ενα σπίτι, δεν ειναι μόνο ασφάλεια, μπορεί κάλλιστα, λογο φυσικού χώρου, να απαγορεύσει κάθε ειδους παιχνίδι εντός των 4 τοίχων..(ο τρόπος των παιδιών να εξερευνούν και να μαθαίνουν) είτε λογο αρχών, παιδείας της οικογένειας, να γινει εγκλεισμός για την ελευθερη βούληση και εξέλιξη του ατόμου.
ενας κουβάς μπογιάς πέφτει απο την σκάλα και χύνεται στον δρόμο για να προμηνυσει τον κίνδυνο, υπόνοια παιδοφιλου, η σόδα που ρίχνει απο τα χέρια του παιδόφιλου ο υπεύθυνος του χώρου και προστάτης των παιδιων (o εκπληκτικός Dafoe). κλισέ κινηματογραφικό μοτίβο (εικόνα χυμενης μπογιάς/σόδας)
τί γινεται αν το παιχνίδι και η "ελευθερία" της μητέρας, παραμείνει σε μια μόνιμα αφελής χοντροειδής κατάσταση;
ποτε η ελευθερία καταντάει εγκλεισμός σε μια μόνιμη κατάσταση ενηλικίωσης;
η ταινία αφορά τόσο τα παιδιά, όσο και την σχέση με την μητέρα τους, την μητέρα την ίδια καθως και όλους μας καθως είμαστε παιδιά μιας οικογένειας.
ευφυέστατη η επιλογή του μοτέλ ως χώρος διαμονής, έτσι γενικευει τις ιδέες του, δεν απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη οικογένεια αλλα σε όλες τις οικογένειες του κόσμου.
ο Baker εστιάζει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεματική, λείπει ομως η συμφωνία εκρηκτικών εικόνων και παραμένει ενα καλό έργο σημειωτικής.
ίσως λογο έλλειψη ελευθερίας/παραγωγής; ταλέντου; αν και δείχνει να έχει αρκετό.
αποκλείω ο σκηνοθέτης να μην έχει παρακολουθήσει το έργο του Jean Vigo και συγκεκριμένα το Zero de Conduit, αλλα ίσως στην προσπάθεια του να μην ακολουθήσει/αντιγράψει ή για να απευθυνθεί σε ενα ευρύτερο κοινό, δεν κάνει το βήμα το κενό, δεν ριξοκινδυνευει.
Φαινεται σαν να πάιζει μεσα απο την ασφάλεια ενός σπιτιού, αυτο περιορίζοντας το παιχνίδι..τα δικά του εκφραστικά μέσα.
Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν ειναι μια καλή ταινία αλλα σίγουρα δεν ειναι μια εξαιρετική ταινια.
8/10
